บทที่ 184: เขาจะไปหาภรรยา
แต่มือถือคณพศโทรไม่ติดอีกแล้ว
อาชัญรีบโทรเข้าโทรศัพท์ภายในที่เกาะฟ้า เขาไม่เชื่อว่าคณพศจะปิดโทรศัพท์ภายในไปด้วย
โทรศัพท์โทรติด คณพศนึกว่ากษาปณ์โทรมา สงบจิตใจแล้วรับสาย
“แกลักพาตัวผู้หญิงของฉันไปใช่ไหม?” อาชัญอีกแล้ว!
“ผู้หญิงของแก? หึๆ อยากรู้เหรอ” คณพศหัวเราะอย่างเย็นชา
อาชัญได้ยินคำพูดของเขาแล้วเริ่มรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา
“แกเอาพิมมี่ไปไว้ไหน?” น้ำเสียงแฝงไปด้วยความร้อนรน
“เหอะๆ พิมมี่อะนะ ตอนนี้หล่อนอาจจะกำลังเล่นกับผู้ชายที่คาสิโนใต้ดินแม็กซิโกหนะ เฮียอยากมาดูเปล่า”
เขาส่งสัญญาณทางตาให้บอดี้การ์ดนอกประตู
บอดี้การ์ดรีบส่งคลิปในมือถือให้อาชัญ
ซึ่งนั่นเป็นคลิปที่พิมมี่เล่น 4P อยู่ห้องชั้นใต้ดิน
“ค่อยๆ ชมว่าผู้หญิงแกเล่นยังไงนะ เรียนไว้เผื่อทีหลัง ฮ่าๆ” คณพศวางสายไป เหมือนได้แก้แค้นสักที
เขาหมุนวิลแชร์มุ่งไปทางลิฟต์แล้วขึ้นไปข้างบนทันที
อาชัญวางสายไปแล้วเห็นคลิปที่บอดี้การ์ดส่งมา
เขาอึ้งจนไม่สามารถพูดอะไรได้เลย เขาจับมือถือไว้แน่น โมโหจนแทบอยากจะทำลายโลกนี้ทั้งใบ
พิมมี่โดนคณพศจับไปทรมานเช่นนี้ ต่อให้เขาจะผิดหวังกับพิมมี่ แต่เมื่อเห็นภาพแบบนี้แล้วเขาเองก็อดปวดใจไม่ได้
ความคับแค้นเอ่อล้นออกมาจากใจ เขากัดฟันแน่นแล้วพูดขึ้น “คณพศ ฉันจะให้แกตายไม่เหลือซาก!”
หลายวันผ่านไป คณพศนั่งอยู่บนวิลแชร์ เด่นภูมฺเข็นเขามาสะพานที่นาราเกิดเรื่อง
ลมทะเลพัดโปรยไปมา ด้านล่างนั้นเป็นน้ำทะเลที่ซัดเข้ามาอย่างไม่มีวันหยุดหย่อน
ฟังเสียนคลื่นที่ลอดเข้ามาในหู คณพศถามขึ้นด้วยเสียงทุ้ม “ยังไม่มีข่าวของนาราหรอ?”
เด่นภูมิถอนหายใจเบาๆ “ใช่ครับ เราส่งคนจำนวนมากไปหาทุกวันเลย แต่ไม่พบความคืบหน้าอะไรเลยครับ”
คณพศหลับตา สีหน้านั้นเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า “รับทราบ แกออกไปก่อนเถอะ ฉันขอตัวอยู่คนเดียวสักพักนะ”
เด่นภูมิลังเลสักพักแล้วพูดขึ้น “คณพศ พี่สะใภ้จะมีชีวิตอยู่ยังไงหละ เธอคงไม่อยากเห็นคุณปล่อยเนื้อปล่อยตัวแบบนี้หรอกนะ บริษัทตระกูลปัญญาพนต์โดนอาชัญแย่งไปแล้ว คุณจะอยู่ในสภาพนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว”
“แล้วไงต่อ ไม่มีเมียแล้วฉันจะเอาบริษัทไว้ทำอะไร” คณพศหลับตาลงแล้วโบกมือไล่เด่นภูมิไป “ไปเถอะ”
เห็นคณพศมุ่งมั่นเช่นนั้น เด่นภูมิก็ไม่ได้พยายามต่อไป ส่ายหัวแล้วเดินจากไป เหลือคณพศนั่งอยู่บนวิลแชร์ลำพัง
คณพศหมุนวิลแชร์มาที่ขอบสะพาน มองน้ำทะเลซัดไปมาด้านล่างนิ่งๆ
น้ำทะเลซัดเกลียวคลื่นกระจายตัวเป็นละอองน้ำ ผสานกันเป็นเสียงคลื่นที่สะเทือนใจเป็นพักๆ
นารา ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน?
กลับมาได้ไหม ผมผิดไปแล้ว
ในที่ไกล มีพ่อค่าหนุ่มคนหนึ่งถือดอกกุหลาบช่อใหญ่ ตะโกนเล่ขายของไปแล้วค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้คณพศเรื่อยๆ
คณพศมองไปที่ดอกกุหลาบสีแดงสด ใช่แล้ว…เขาไม่เคยให้ดอกกุหลาบกับภรรยาตัวเอง
เด่นภูมิยืนอยู่ที่ไกล มองเห็นพ่อค้าหนุ่มคนนี้โดยปริยาย เขาลังเลไปครู่หนึ่ง คิดว่าเป็นพ่อค้าขายดอกไม้ธรรมดาเฉยๆ ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร จึงทำตามคำสั่งคณพศยืนอยู่ที่เดิมต่อไป ไม่กล้าไปรบกวรคณพศ
“ดอกไม้ครับดอกไม้ ดอกกุหลาบสดๆ หมายถึงความรักที่ซื่อสัตย์นะครับ!”
พ่อค้าหอบดอกไม้สดไว้แล้วค่อยๆ เดินไปข้างๆ คณพศ พูดจาชวนซื้อ “คุณผู้ชายครับ เอาดอกไม้สดสักช่อมั้ยครับ มอบให้กับคนรักที่คุณรักที่สุด ผมว่าเธอคงต้องชอบมากแน่ๆ ครับ”
“จริงหรอครับ” คณพศเผยรอยยิ้มบางๆ “ก็ดีเหมือนกัน เอาดอกไม้พวกนี้โยนลงในน้ำให้หมดเลย ภรรยาผมอาจจะชอบจริงๆ ก็ได้”
คนขายดอกไม้ชะงักไปครู่หนึ่ง อาจจะเพราะว่าไม่เคยเห็นใครซื้อดอกไม้เพื่อโยนลงทะเล “คุณผู้ชายมั่นใจหรอครับว่าจะโยนดอกไม้พวกนี้ลงน้ำ? มั่นใจว่าไม่เหลือสักหน่อยไว้ให้ผู้หญิงที่คุณรักที่สุดหรอครับ?”
คณพศส่ายหัว “ไม่ต้องหรอก โยนลงน้ำนั่นแหละ ค่าใช้จ่ายพวกนี้เดี๋ยวผมจ่ายทีเดียว”
“ครับ” คนขายดอกไม้พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง แต่จู่ๆ มุดเข้าไปข้างคณพศ ผลักวิลแชร์เขาวิ่งไปทางรั้วชมวิว เขาวิ่งไปด้วยแล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเหี้ยมโหด “คุณผู้ชายครับ เดี๋ยวผมจะพาคุณไปโยนดอกไม้ลงทะเลนะครับ!”
“เหอะๆ ฉันดูออกตั้งนานแล้ว แกไม่ใช่คนขายดอกไม้หรอก มีคนขายดอกไม้ที่ไหนเหมือนแก ไม่รู้ว่าตัวเองขายดอกไม้อะไรไม่พอ ขนาดเดินยังไม่ตั้งใจเดินเลย แกมาฆ่าฉันหรอ?”
มุมปากคณพศเผยรอยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
คนนั้นโดนคณพศประชดแล้ว สีหน้าแดงก่ำ แต่เขาไม่มีเวลาตอบโต้กับคณพศมากนัก “ไม่ต้องพูดเยอะ บอกอะไรให้นะ คนอื่นเสนอราคาสูงเพื่อซื้อชีวิตแก แต่ฉันก็แค่เอาเงินคนอื่นเพื่อจัดการปัญหาให้เขา ไปถึงนรกเมื่อไหร่แกก็อย่าบ่นมากแล้วกัน”
นักฆ่าปลอมตัวมาขายดอกไม้ชัดๆ เหลือบไปมองเห็นคนที่เหมือนบอดี้การ์ดค่อยๆ พุ่งเข้ามา เขากลัวว่าตัวเองจะทำเรื่องพัง จึงใช้แรงสุดชีวิตยกตัวคณพศขึ้นมาแล้วกดไว้บนราวชมหัวริมทะเล
เตรียมตัวผลักลงน้ำ!
เด่นภูมิเห็นความผิดปกติแต่ไกล มีคนขายดอกไม้ที่ไหนวิ่งเร็วขนาดนี้ เขาชักปืนที่พกติดตัวตลอดวิ่งแล้วตะโกนไปด้วย
“ปล่อยเขา!”
“อย่ามานะ อย่าเข้ามาสักคน!” นักฆ่าจับขาไว้เพราะได้รับความบาดเจ็บแล้วไม่มีแรงต้านคณพศ ตะโกนให้เด่นภูมิถอยออกไป “พวกแกอย่าเข้ามานะ ไม่งั้นฉันจะผลักเขาลงไป!”
“ถ้าแกรู้กาละเทศะ ควรรีบปล่อยมือแกเดี๋ยวนี้ ถ้าเป็นแบบนั้นฉันยังพิจารณาให้แต่ตายครบ 32 ได้!” เด่นภูมิพูดด้วยน้ำเสียงโมโห แอบโกรธที่ตัวเองชะล่าใจ โดนนักฆ่าจับเป็นตัวประกันจนได้
“หุบปาก!” นักฆ่าโมโหแล้วพาล “ยังไงฉันก็แค่คนต่ำๆ ใช้ชีวิตของคนต่ำๆ คนนี้แลกกับคุณประธานคณพศน่าจะคุ้มอยู่นะ พวกแกอย่าเข้ามาอีก ไม่งั้นฉันพูดจริงทำจริงนะเว้ย!”
“เหอะๆ แกไม่ต้องฆ่าฉันหรอก” คณพศหัวเราะอย่างเย็นยะเยือก เขามองดูคลื่นน้ำที่ซัดไปมา ภรรยาเขาขับรถตกลงไปแบบนี้แหละ…
ถ้าเป็นไปได้ เขายอมชดใช้กรรมเป็นเพื่อนเธอ!
คณพศออกแรงแล้วหลุดออกมาจากนักฆ่าได้ พลิกตัวร่วงหล่นลงไปจากสะพาน
นักฆ่าไม่คิดว่าคณพศจะมาไม้นี่ เขาตกใจจนวิญญาณแทบกระเจิง จริงๆ เขาคิดว่าถ้าคณพศให้เงินเขา เขาจะพาลูกเมียหายไปจากเมืองธิตกลพร้อมกับเงิน
แต่คณพศดันกระโดดลงไปเองซะอย่างงั้น
“คณพศ!” เด่นภูมิตกใจเป็นอย่างมาก
เขามองคลื่นทะเลแล้วรีบกระโดดตามลงไป
บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังก็กระโดดตามกันไปทันที
ไอ้ที่ขายดอกไม้นั้นได้จังหวะรีบเผ่นปะเดี๋ยวนั้น
น้ำทะเลถั่งโถมอย่างไม่หยุดหย่อน คณพศจมดิ่งลงน้ำทะเลด้วยรอยยิ้ม เขาพยายามที่จะว่ายน้ำ แต่เขาลืมว่าขาเขายังไม่หายดี
เขาจะไปหาภรรยา!
น้ำทะเลมหาศาลซัดเข้าที่หู จมูกและปากของเขา ทำให้หมดเรี่ยวแรงไปในที่สุด
ร่างกายค่อยๆ จมลงไปเรื่อยๆ ……
ได้ยินเพียงเสียงคลื่นซัด สติเลือนรางมัวไปหมด…
