ตอนที่219เขาทำได้แค่เพียงกอดเธออยู่ในฝัน
ยื่นมืออันอบอุ่นไปลูบหัวของเธอละยิ้มและบอกว่า：“เข้าใจแล้ว เธอไปทำเถอะ”
“อือ” เมื่อคุยกับเคลลี่ลั่วเสร็จแล้ว นาราได้ไปเร่งความคืบหน้าของร่างการออกแบบ โดยไม่รอช้า
เดินกลับไปที่ออฟฟิศทันที เพื่อไปลุยงานต่อ
กลับกันที่คณพศที่กำลังดูจอกล้องวงจรปิดอยู่ เห็นนาราที่ไม่ยอมเคลลี่ลั่ว ในใจรู้สึกดีใจ
แต่เคลลี่ลั่วก็ยังไม่ไปไหน รออยู่ตรงหน้าประตูแผนก รอนาราเลิกงาน
คณพศดีใจได้ไม่ทันใด และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วบอกว่า：“ให้คนนอกออกไปให้หมด！” เคลลี่ลั่วเป็น
คนที่หน้าด้านมาก ยังรออยู่ที่หน้าประตู！
เขาไม่อยากจะทำให้เป็นเรื่องใหญ่ กลัวนาราจะเกิดความรังเกียจ ไม่งั้นเขาจะทำทุกอย่างด้วยความระมัดระวังเพื่ออะไร ในการแค่จะไล่คนคนหนึ่งออกไป！
คณพศเป็นคนทำงานรวดเร็วและเคร่งครัด ถ้ามีความคิดในหัวเมื่อใด เขาจะทำเลย
ผ่านไปสักพัก ทางบ้านของเคลลี่ลั่วได้โทรมา บอกว่าที่บ้างเกิดเรื่องฉุกเฉินขึ้นให้เขารีบกลับไปโดยด่วน
ถึงเคลลี่ลั่วจะอยากที่จะรอนาราแต่เรื่องทางบ้านเขาก็ทิ้งไม่ได้
สุดท้ายเขาได้โทรไปหานาราและเล่าเรื่องคร่าวๆให้ฟังแล้วออกจากบริษัทHonDaไป
คณพศที่มองกล่องอยู่เห็นเคลลี่ลั่วที่ออกจากบริษัทHonDa เป็นไปตามแผน ได้หัวเราะออกมาอย่างสะใจ
คิดจะสู้กับฉัน ตายสถานเดียว！
เขาจะให้เคลลี่ลั่วมีชีวิตรอดอยู่อีกไม่กี่วัน เห็นแก่นาราตอนนี้ฉันจะยังไม่ทำอะไรเขา!
คณพศรู้อยู่แล้วว่าเคลลี่ลั่วไม่ใช่คู่แข่งของเขาและมันก็ไม่ตากจากที่เขาคิดไว้
ต่อจากนี้ เพื่อไม่ให้มีอุปสรรคในการอยู่ร่วมกันของเขาและนารา
เขาได้โทรไปหาร้องผู้อำนวยการ ให้ลูกน้องทุกคนที่อยู่ในแผนกใช้เหตุผลต่างๆเพื่อจะให้เขากลับบ้าน
จนหมด
สุดท้าย นาราเงยหน้าขึ้นมามอง เห็นทั้งออฟฟิศเหลือเพียงแค่เธอคนเดียว
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น？ ทุกคนหายไปไหนหมด？ ”
ไม่รู้เพราะอะไร นารารู้สึกสันหลังเย็นวาบ
เธอเลยรีบเก็บของตนเองเตรียมจะกลับบ้าน
ในตอนที่เธอเดินไปถึงหน้าประตู เห็นไม่มีใครสักคน ก็ได้นึกขึ้นได้ว่า ในตอนที่เธอกำลังยุ่งอยู่นั้น เคลลี่ลั่วได้โทรหาเธอ
บอกว่าที่บ้านมีเรื่องฉุกเฉิน ต้องกลับไปก่อน นาราก็ได้ยิ่งกลัว
นาราที่กลัวจะเจอเหตุการณ์ที่ไม่ดี รีบปิดประตูแผนกและจับกระเป๋าไว้แน่นเตรียมที่จะกลับบ้าน
ระหว่างที่พึ่งถึงหน้าลิฟต์ ยังไม่ทันทีจะกดลิฟต์ มีมือมาจากด้านหลัง ไหล่ที่แข็งแรง โอบเอวเธอไว้
“อา！” คิดว่าตนเองเจอกับอันธพาล
เธอได้หลอกตัวเองตั้งแต่แรก นาราได้ตกใจอย่างมาก
นาราที่พึ่งรู้สึกได้ตะโกนออกมาเสียงดัง
“นารา ไม่ต้องกลัว ฉันเอง” เขาไม่คิดว่าการกระทำนี้จะทำให้นาราตกถึงขั้นนี้ เลยรีบพูดออกมา
ถ้ารู้ว่าการปรากฏตัวแบบนี้นอกจากจะไม่ทำนาราเซอร์ไพรส์แล้วยังทำให้เธอตกใจ
เขาจะเลือกวิธีอื่นในการปรากฏตัว เพื่อไม่ให้นาราเกลียดเขาไปมากกว่านี้
“คณพศ ทำมั้ยเป็นนาย？ นายมาที่นี่ได้ไง？นายยังไม่ได้กลับเมืองธิตกลหรอ ？
นายบ้าไปแล้วใช่มั้ย？ เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย นาราที่ตกใจจนหน้าเปลี่ยนสี ก็ได้สติกลับมา
ความกลัวที่ผ่านไปแล้ว ถึงรู้สึกตัวว่าตอนนี้อยู่ในอ้อมกอดของคณพศ
กลิ่นที่คุ้นเคยเข้าไปตีจมูกเธอ
เธอได้รีบดิ้นรน พูดอย่างเสียงดังว่า：“คณพศ ปล่อยฉัน นายจะเอาอย่างไรกันแน่？
“ฉันจะบอกอะไรให้ ที่นี่มันบริษัท นายอยากก่อความวุ่นวาย！ ไม่งั้นถ้าเพื่อนร่วมงานฉันมาเห็น นายจะต้องรับผลที่จะตามมา！”
เขาคิดว่าที่นี่คือประเทศจีนหรือเมืองธิตกล หรือเป็นบริษัทตระกูลปัญญาพนต์？
ที่เขาจะทำอะไรก็ได้ ไม่มีใครจะทำอะไรเขาได้
คณพศเห็นนาราที่พึ่งปรากฏตัวกลับพูดเรื่องราวที่เยอะมากมายและมีชิวิตชีวา
คณพศมองนาราได้ชัดเจนในตอนนี้ ไม่เหมือนกับเมื่อห้าปีก่อนที่ไม่ชัดเจน
คณพศรู้สึกอารมณ์ดีมาก นอกจากจะไม่ปล่อยนาราแล้วกลับกอดนาราแน่นขึ้น！
คณพศหลับตาและสูดดมกลิ่นอย่างละโมบโลภ
ห้าปีแล้ว เขากอดนาราได้แค่ในฝัน ในตอนที่ตื่นมาเหลือเพียงค่ำคืนที่ยาวนาน
ใบร่างอันเล็นนี้ เขารู้สึกเจ็บปวดใจและใจแตกสลาย…
คณพศได้กอดนาราไว้อย่างแน่น เสียงของเขาแหบจบแทบจะทำให้คนจำไม่ออก“นารา ทำมั้ยเธอตื่นเต้นมากขนาดนี้ ？
ก่อนหน้านี้ฉันได้พูดอย่างชัดเจนแล้ว ฉันไม่กลับไปและจะไม่มีทางที่จะกลับไปโดยเด็ดขาด”
“ฉันไม่สนว่าที่นี่คือที่ไหน ฉันรู้แค่ว่าฉันกอดภรรยาของตัวเองเป็นเรื่องที่ถูกต้อง จะกลัวคนอื่นจะมาเห็นทำไม？”
ห้าปีแล้ว ฉันได้กอดเธอตัวเป็นๆในภาวะที่ฉันยังตื่นอยู่
ใจของคณพศที่ดีใจจนหัวใจจะเต้นออกมาจากหน้าอกแล้ว
ระหว่างที่คุยกันอยู่ ลิฟต์ที่เขากดก็ได้มาพวกเขามาถึงที่ชั้นที่ทั้งสองอยู่ในตอนนี้
ประตูลิฟต์เปิดออก คณพศไม่ได้พูดอะไรและได้อุ้มนาราออกจากลิฟต์
วันนี้ที่เขาใช้อำนาจทั้งหมดหลอกเคลลี่ลั่วให้ออกไป ก็เพราะเขาอยากจะคุยกับนาราให้รู้เรื่อง
“นายจะทำอะไร ปล่อยฉัน นายบ้าไปแล้วใช่มั้ย？” นาราโดนคณพศกอดจนแข็งทื่อไปทั้งตัว แขนที่มีแรงของเขาเหมือนดั่งเสาเหล็ก
หลายปีที่ผ่านมานี้เธอไม่เคยโดนใครกอด ถึงเคลลี่ลั่วจะเคยกอดเธอ แต่ก็เพราะในตอนนั้นเธอบาดเจ็บ
ใจของเธอเต้นอย่างรุนแรง！
ไม่คิดว่าคณพศจะบ้าคลั่งขนาดนี้
นาราดิ้นรนไปและตะโกนไป
เดิมทีเธอคิดว่าทุกแผนกกลับไปหมดแล้ว แต่น่าจะมีคนแผนกอื่นที่กำลังทำงานนอกเวลาอยู่ ฉันตะโกนไป ถ้าทุกคนได้ยินเขาคงมาช่วยฉัน
แต่ตั้งแรกที่ตะโกนไม่ว่าจะตะโกนดังแค่ไหน คนในบริษัทเหมือนหายตัวไปหมดแล้วไม่มีการตอบรับใดๆ ไม่มีแม้แต่ยามที่ค่อยเปิดประตู！
แปลกมากจริงๆ！
จนถึงคณพศอุ้มเธอขึ้นรถโดยไม่มีใครมาขวาง
นาราเริ่มมีอาการกลัวไม่รู้ว่าคณพศจะพาเธอไปที่ไหน
“คณพศ นายจะพาฉันไปที่ไหนกันแน่น？ ปล่อยฉันลงจากรถ เราคุยกันรู้เรื่องแล้ว ที่นายทำแบบนี้ไม่มีประโยชน์อะไรเลย
ตอนนี้เธอไม่อยากมีอะไรที่เกี่ยวพันกับผู้ชายคนนี้อีกแล้ว！
