ตอนที่ 276 ไลลาเธอเป็นคนบังคับฉันเองนะ
ไม่นาน คนที่ความจำดีอย่างเคลลี่ลั่วก็ได้เรียนรู้การวาดหมัดได้สำเร็จ และได้แข่งกันไลลาในการวาดหมัด
“ผึ้งสองตัว บินเข้าไปในพรมหญ้า….”
แต่ไลลาก็ได้รู้สึกเศร้าใจ ถึงการวาดหมัดจะเป็นเธอที่สอนเคลลี่ลั่ว แต่ในตอนแข่งทุกครั้งจะเป็นเคลลี่ลั่วที่เป็นคนชนะ
ไลลาได้ใช้วิชาการโกงที่เก่งกาจของเธอทำให้เธอไม่ได้ถูกลงโทษและไม่ต้องร้องเพลงหลายครั้ง แต่เมื่อเปิดไวน์ขวดใหม่
อารมณ์ของไลลายิ่งดีด ไลลาได้เอาขวดไวน์เปล่ามาตีและร้องเพลง “พวกเราร้องไห้ พวกเราหัวเราะ พวกเราเงยหน้าไปมองบนท้องฟ้า มีดาวไม่กี่ดวงที่ส่งแสงอยู่ เพราะฉันได้เจอเธอพอดี ถึงเหลือร่องรอยที่สวยงามเอาไว้ ลมพัดน้ำตาบงมาเหมือนสายฝน
เพราะไม่อยากที่จะจากกันไป….”
เสียงเพลงของไลลาได้ดังก้องอยู่ในห้อง รูปร่างที่เรียวเล็กของไลลาบวกกับเสียงเพลงที่นุ่มนวลของเธอ
ได้ทำให้เคลลี่ลั่วได้ติดใจเสียงของเธอ
บางทีเคลลี่ลั่วมีความรู้สึกว่า คนที่เขามองเห็นรู้นี้คือหวานของเขา
เคลลี่ลั่วได้รีบส่ายหัว แล้วพูดว่า ต้องเป็นฉันที่เมาไปแล้วแน่เลย ถึงมองว่าไลลาเป็นหวาน แต่ทั้งๆที่ไลลากับหวานหน้าไม่เหมือนกันเลยสักนิด!
ข้างนอกมีฝนตกลงพัดอยู่ ฟ้าก็ได้มืดขึ้นทุกที
ในบ้าง ขวดไวน์ตั้งเกลื่อนพื้น ไลลาในตอนนี้เมาจนไม่รู้ทิศแล้ว ไลลาได้ยิ้มและร้องเพลงอยู่ตลอดเวลา
ไลลาคืนนี้เธอเหมือนกับได้เปิดคอนเสิร์ตส่วนตัว
“มันดึกแล้วนะ ฉันควรจะกลับไปแล้ว เธอก็ควรจะพักผ่อนได้แล้ว” เคลลี่ลั่วได้เอ่ยปากพูดออกมา
เขาได้ลุกขึ้น และเตรียมที่จะหันหลังเดินจากไป
เคลลี่ลั่วได้ดื่มไวน์เป็นเพี่อนไลลา แต่ไวน์แดงนั้นไม่สามารถทำให้เคลลี่ลั่วเมาได้ แค่ทำให้เขารู้สึกมึนนิดหน่อย
แต่เคลลี่ลั่วที่เดินไปแค่สองก้าว เหมือนมีคนกอดขาของไว้อย่างแน่น
ไลลาได้รีบไปกอดขาของเคลลี่ลั่วไว้ เธอได้พูดออกมาอย่างติดๆขัดๆว่า “อย่าไปเลย ฉันกลัว”
เคลลี่ล้วได้ก้มลงไปมองไลลาที่กอดขาตัวเองไว้อยู่นั้น เธอกลัว เธอกลัวอะไร?
ไลลาก็ได้มองไปที่เคลลี่ลั่วแล้วยิ้ม ไลลาได้กอดขาของเคลลี่ลั่วแน่นกว่าเดิม “ฉันกลัวคุณยายหน้าแมว
ฉันยังกลัวปีศาจจมูกใหญ่และปีศาจตาแดงอีกด้วย….”
ไลลาได้พูดเร็วมากจนเคลลี่ลั่วได้ยินไม่ชัด แต่เขาจับใจความได้ นี้ต้องเป็นปีศาจที่อยู่ในจินตนาการณ์ของเธอเองละมั่ง
“เคลลี่ลั่วได้นั่งลงและพูดว่า ได้ ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอเอง ดีมั้ย?” เคลลี่ลั่วได้ใช้มือไปลูบผมของไลลาและบอกว่า
“ได้ เดียวฉันจะยู่เป็นเพื่อนเธอเอง และจะปกป้องเธอจากปีศาจพวกนั้น”
“อืม ตีพวกมัน จะให้ดีต้องตีราชาของพวกมัน” ไลลาได้พยายามคานไปที่ขาของเคลลี่ลั่ว และได้เอาหัวไปหนุนที่ขาอ่อนของเคลลี่ลั่ว
ราชาหรอ? พวกปีศาจยังมีราชาด้วยหรอ? เคลลี่ลั่วได้แอบยิ้ม ไลลาต้องเมาไปแล้วแน่เลย
ไลลาได้พูดออกมาอย่างไม่หยุดยั้ง ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังคุยกับใครอยู่ ใช่แล้วพวกเขายังมีราชาอยู่องค์หนึ่ง
ราชาองค์นี้มีชื่อด้วย เขาชื่อเคลลี่ลั่ว เป็นราชาที่เผด็จการ โหดเหี้ยม และเลวมากอีกด้วย ถ้านายไปมีปัญหากับเขา
เขาจะขังนายไว้ในปราสาทที่ใหญ่โต แล้วให้มังกรร้ายเฝ้านายไว้ไม่ให้นายออกมา
เคลลี่ลั่วยิ่งไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ที่ไลลาได้ประเมินค่าตัวเองแบบนั้น ราชาที่โหดเหี้ยมเผด็จการและเลวนั้น?
ต้องเป็นเพราะปกติฉันไม่ค่อยโหดแน่เลย ไลลาถึงได้กล้าจินตนาการว่าตัวฉันเป็นคนแบบนี้
ไม่ได้ ฉันต้องลงโทษเธอนิดหน่อยถึงจะได้!
เคลลี่ลั่วที่มีความคิดที่จะทำโทษไลลา ได้พลิกตัวไลลากลับหลัง และตีไปที่ก้นของไลลา แล้วพูดว่า
“ ดูสิว่าเธอจะกล้าพูดมั่วๆอีกมั้ย”
ไลลาที่ไม่ได้ระวังตัวนั้นถูกเคลลี่ลั่วตีไปสองสามครั้ง ไลลาที่ขี้น้อยใจนั้นก็ได้แสดงอารมณ์ออกมา
และจ้องมองไปที่เคลลี่ลั่วด้วยความโกรธ “นาย นายกล้าตีฉันหรอ?!”
ตอนนี้ไลลาได้มึนงงไปหมดแล้ว ไม่รู้คนที่ตีเธอนั้นเป็นใคร แต่เพราะสันชาติตยานการป้องกันตัวของเธอ
เธอได้กัดไปที่สิ่งของที่อยู่ใกล้ตัวเธอที่สุด “นายตีฉันหรอ ฉันจะกัดนายให้ตายไปเลย”
ไลลาได้กัดเคลลี่ลั่วอยู่นั้น มือของเธอก็ได้ไปทุบที่ขาอ่อนของเคลลี่ลั่ว
เคลลี่ลั่วก็ได้รู้สึกเจ็บ!
พูดตามความจริง แรงของไลลาไม่เยอะนะ แต่จุดที่เธอกัดนั้นไม่ถูก!
แต่สิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือ มือที่เล็กของไลลาได้อยู่ไม่นิ่งและจับไปมั่วไปหมด!
ใช่แล้ว!
ไลลาที่เมาเหล้าแล้วนั้น การทุบตีของเธอไม่เหมือนการทุบตีเลย มันเหมือนการจับไปมั่วมากว่า!
เคลลี่ลั่วได้รีบเอามือไปจับมือของไลลาที่พยายามจะไปจับที่ระหว่างขาของเขาและพูดว่า “หยุดนะ!”
“ไม่! ฉันจะไม่หยุด เพราะเมื่อกี้นายได้ตีฉัน ฉันจะกัดตรงนี้ ตรงนี้และตรงนี้” ระหว่างที่ไลลากำลังพูดอยู่นั้น
เธอก็ได้ยื่นมือไปที่บริเวณที่ไวต่อความรู้สึกของเคลลี่ลั่ว โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังทำไรอยู่
“ไลลา เธอบังคับฉันเองนะ!” เคลลี่ลั่วที่เป็นเลิศทางด้านการคุมอารมณ์ตัวเองนั้น ตอนนี้ได้คุมแรตัวเองไม่อยู่แล้ว
เคลลี่ลั่วได้ทับลงไปที่ตัวไลลาอย่างแรง
เคลลี่ลั่วได้มองลงไปที่ไลลา ใบหน้าที่สวยอมชมพูของไลลาทำให้เลือดในตัวของเคลลี่ลั่วได้ไหลย้อนกลับขึ้นไป
หลังจากที่ได้ต่อสู้กันไม่นาน ไลลาได้กะพริบตาและมองเคลลี่ลั่วด้วยความมึนงง “นายคิดว่าแรงนายเยอะแล้ว
นายจะทำอะไรก็ได้หรอ!จะบอกอะไรให้ ฉันไม่ยอมปรานีประนีประนอมย่างแน่นนอน!”
ไลลาได้เงยหน้าขึ้น แล้วกัดไปที่จมูกของเคลลี่ลั่วด้วยความแม่นยำ
เคลลี่ลั่วได้หลบการโจมตีของไลลาได้โดยง่าย เพื่อความปลอดภัยของตัวเองเขาต้องอัดอั้นใจตัวเองไม่ให้คิดอะไรที่ไม่ดี
และหยุดริมฝีปากที่ยั่วยวนของไลลาไว้
ไลลารู้สึกว่าปากเธอได้ถูกอะไรกัดไว้ เธอไม่ยอมอย่างแน่นอน
ถ้าถูกกัดจะทำอย่างไงหรอ?
เดียวไลลาสอนให้ คือการหัดกลับไปไง!
เคลลี่ลั่วที่ได้ใช้แรงในการปิดปากของไลลาเอาไว้นั้น ไลลาได้ไม่พอใจ พยายามใช้แรงที่จะกัดที่ริมฝีปากของเคลลี่ลั่ว
เคลลี่ลั่วได้ถอนหายใจยาว การควบคุมตัวเอง ความรู้สึกผิดชั่ว มันได้หายไปหมดแล้ว เขาได้ก้มตัวลงไปและลิ้มรสผู้หญิงที่น่าหวานและน่าหลงใหลคนนนี้
เคลลี่ลั่วได้จูบไปที่ริมฝีปากของไลลาและดูด กลิ่นของไวน์แดงและกลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์ของผู้หญิง เหมือนได้เข้าไปในทุกอวัยวะของเขาแล้ว
และไลลาก็ไม่ยอมเคลลี่ลั่ว เธอได้ใช้แรงเพื่อจะไปสู้กบนเคลลี่ลั่ว
ไม่นาน ในอากาศก็ได้เต็มไปด้วยกลิ่นอายของความคลุมเครือ เขาทั้งสองคนที่ต่อสู้กันอยู่นั้นได้กลายเป็นความรักและความนุ่มนวล
และความรู้สึกนั้นได้ยิ่งทวีความเข้มข้นขึ้นและได้กลายเป็นฟองสีชมพูปกคลุมไปทั่วห้อง
เคลลี่ลั่วได้อุ้มไลลาไปที่เตียงนอน….
เขาได้จูบ และลุกลามอีกฝ่าย และทุกอย่างก็ได้กลับไปเป็นปกติ!
นอกหน้าต่างมีฝนตกโปรยปรายและมีลมพัดเบาๆ
