ตอนที่418 เขาได้วางแผนชีวิตใหม่
คณพศที่สำเร็จความใคร่แล้ว นาราก็ได้นอนหลับไป
คณพศได้กอดไปที่นารา จูบไปที่ริมฝีปากของเธอ และนอนหลับไป
ประเทศอังกฤษ
ตอนที่ยชญ์ตื่นขึ้นมา เขาก็นอนอยู่บนเตียงของอันฉีราเหมือนเดิม
ยชญ์ได้ค่อยๆ ลุกขึ้น นึกถึงเรื่องเมื่อวานที่ตัวเขากับอันฉีรา
เขาที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ไปมีอะไรกับอันฉีราทั้งคืน ผู้หญิงคนนี้ดูจากภายนอกเหมือนผู้ชายที่มีแรงมาก
แต่ตอนอยู่บนเตียงเธอกลับเหมือนปีศาจ ที่ยั่วยวน
เขาไม่ได้ปล่อยตัวเองแบบนี้มานานแล้ว
อันฉีราได้เปิดประตู เอาเสื้อผ้ามาให้นชญ์ และยังยิ้มและมองไปที่ยชญ์ “ยชญ์ นี้เป็นเสื้อผ้าที่ฉันซื้อมาให้นาย นายลองใส่ดูว่าเสื้อนี้ใส่ได้มั้ย? ถ้าใส่ไม่ได้เดียวฉันไปซื้อให้ใหม่”
ยชญ์ที่มาอยู่ที่นี่หลายวันแล้ว เขาไม่รู้ว่าที่คณพศเป็นอย่างไรบ้าง
เขาได้ใส่เสื้อผ้าที่อันฉีราเอามา ลุกขึ้นและเดินลงไปชั้นล่าง เห็นโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหาร
“ยชญ์ กับข้าวพวกนี้นานพอจะกินได้มั้ย ฉันได้หาเชฟอาหารจีนมาทำกับข้าวจีน”
ยชญ์ก็ไม่ได้พูดอะไร นั่งและกินข้าว
กินข้าวเสร็จ ยชญ์เงยหน้าไปมองอันฉีรา “อันฉีรา ฉันอยากกลับไปที่ฮาวายไปดูคณพศ เธออย่ามาขวางฉัน ได้มั้ย?”
“ฉันไม่อยากให้นายจากฉันไป งานแต่งงานของเราใกล้จะถึงแล้ว”
“และนายก็ไม่ได้เจอธิดาลูกสาวของเรานานแล้ว วันนี้ฉันจะพาเธอมาเจอนายน่ะ”
ยชญ์มองไปที่ดวงตาของอันฉีรา “อันฉีราฉันยังมีพละและสิ่งที่ฉันยากจะทำอยู่ ถึงเธอจะไม่ให้ฉันไป มันก็ไม่ทำให้ฉันรักเธอ!”
อันฉีรารู้สึกเจ็บปวด เธอได้พยักหน้า “ยชญ์ ฉันอนุญาตให้นายไป แต่นายต้องสัญญาว่าจะกลับมาให้ทันพิธีแต่งงานนายทำได้มั้ย?”
ยชญ์คิดในใจว่า ถ้าฉันไปแล้ว ฉันไม่มีทางที่จะกลับมา
ยชญ์กำลังที่จะพูด ประตูบ้านก็ได้เปิดขึ้น มีผู้หญิงวัยกลางคนอุ้มเด็กอายุ1ขวบเดินเข้ามา
ยขญ์ได้สั่นไปทั้งตัว เด็กผู้หญิงที่ดวงตาที่ดำกลมได้มองที่เขา ใบหน้าที่เนียนนุ่มเหมือนหน้าตัวเองไม่มีผิด
พระเจ้า! นี้เป็นลูกของฉันจริงหรอ ทำไมถึงหน้าเหมือนฉันมาก เขาเห็นดวงตาที่เท่าเมล็ดองุ่นของเด็กผู้หญิงคนนี้
ใจของยชญ์ได้อ่อนโยนลง ลูกของฉันหรอ?
“ธิดา!” อันฉีราเดินไปที่ผู้หญิงวัยกลางคนนั้นและรับเด็กจากมือเธอมา “นี้คือพ่อของลูกน่ะ เรียกพ่อสิ”
เด็กผู้หญิงที่แววตาเต็มไปด้วยความกลัว ได้พูดว่า “คุณพ่อ…”
ยชญ์ตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้นมาก เธอได้เรียกตัวเองว่าพ่อ ฉันมีลูกแล้วหรอ?
อันฉีราส่งธิดาไปอยู่ในอ้อมกอดของยชญ์
ยชญ์รีบรับเด็กผู้หญิงที่มีผิวที่นุ่มนวลนี้ไว้
เธอเหมือนแมวตัวหนึ่งที่เบามาก เหมือนไม่มีน้ำหนักเลย
แต่ตัวของเด็กที่กลิ่นหอมของนม ทำให้ยชญ์กอดไปที่เด็กคนนี้แน่นขึ้น
เขามองไปที่เด็กผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอด ในใจไม่รู้จะพูดอะไรดี
เขาที่เห็นมิราเติบโต คณพศรักมิรามาก ยชญ์เคยคิดว่าต่อไปตัวเองจะมีลูกมั้ย แต่เขามีลูกสาวแล้ว
ไม่ต้องไปตรวจDNA เขาก็ดูออกว่านี้เป็นลูกแฝดสาวของเขา ใบหน้าของเธอไม่ผิดแน่น
“ธิดาเป็นลูกสาวของเรา นายดูใบหน้าของเด็กสิ เหมือนเธอไม่มีผิด ทุกครั้งที่ฉันคิดถึงนายฉันจะมองไปที่ธิดา”
“ฉันเคยสาบานว่าฉันจะหานายให้เจอ เพราะฉันรักนาย”
เห็นอันฉีราที่บอกรักยชญ์และเด็กผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอด ยชญ์ที่สูงใหญ่ก็ไม่รู้จะทำตัวอย่างไงดี
ธิดาก็ที่ยังจำใครไม่ได้ เธอยื่นแขนออกมา กอดไปที่คอของยชญ์ และเอาหน้าไปเข้าใกล้หน้าของยชญ์แล้วจูบไปที่หน้าผากของเคียดแค้น “คุณพ่อ”
เธอเรียกฉัน และยังจูบฉัน!
ใจของยชญ์ตื่นเร็วมาก “อืม ธิดา!” เขาได้ยอมรับอย่างไม่รู้ตัวและเรียกชื่อธิดา
ในแววตาของอันฉีรามีน้ำตา “ยชญ์ ธิดาน่ารักมาก เธอชอบนาย นี้เป็นสัญชาตญาณของพ่อและลูก เธอไม่เคยที่จะไปกอดใคร เธอยังจูบนาย เธอรักนายมากน่ะ ยชญ์”
ยชญ์ได้พยักหน้า อุ้มธิดาไปนั่งที่โซฟา เห็นใบหน้าที่สวยและแววตาที่คาดหวัง
เขาได้อยากที่จะวางแผนชีวิตของตัวเองใหม่
หรือตัวเองจะต้องแต่งงานกับอันฉีราจริงๆ? และมองไปที่ธิดาที่อยู่ในอ้อมกอดตัวเอง เด็กคนนี้น่ารักจนทำให้ตัวเองไม่อยากที่จะทิ้งเธอไป
ดวงตาที่ใหญ่ของเธอได้มองไปที่ยชญ์ และเอามือล้วงเข้าไปที่กระเป๋าเอาลูกอมออกมา “คุณพ่อกินลูกอม…”
เธอเอาลูกอมจากกระเป๋าไปให้ยชญ์
“……” ยชญ์แพ้ทางให้กับเด็กคนนี้ “ธิดากินไปเถอะ พ่อไม่กินลูกอม”
ธิดาก็ทำท่าจะร้องไห้ เพราะยชญ์ที่ไม่เอาลูกอมของเธอ คุณพ่อไม่ชอบธิดา
เห็นธิดาที่จะร้องไห้ ยชญ์ได้รับลูกอมมา “ได้ครับ พ่อจะกินลูกอมน่ะ ธิดาไม่ร้องน่ะ!”
ยชญ์ได้รับลูกอมมา ธิดาก็ได้ยิ้ม
และน้ำหยดหนึ่งได้ตกลงมาใส่แขนของยชญ์
นี้มัน……
ยชญ์ตะลึง เขาและอันฉีราเป็นคนที่แข็งแกร่ง แต่ทำไมถึงมีลูกที่อ่อนโยนแบบนี้
ยชญ์ใจจะละลายแล้ว
เขาได้ไปเช็ดน้ำให้ธิดา และกอดธิดาไว้
อันฉีราที่อยู่ข้างๆได้ยิ้มเหมือนดอกไม้ที่เบิกบาน!
ยชญ์ที่อยู่ที่ประเทศอังกฤษมาแล้วหนึ่งอาทิตย์ เขาได้อยู่กับธิดาตลอดเวลา แต่เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ
ธิดาขอบยชญ์มาก ได้ตามติดยชญ์ทุกวัน “คุณพ่อคุณพ่อ” ใจของยชญ์ได้ละลายแล้ว
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา ยชญ์ได้ไปจัดการเรื่องงานที่องค์กรของประเทศอังกฤษ ครั้งนี้เขาจะต้องไปนานมาก
คราวนี้อันฉีราไม่ได้ห้ามเขาไว้ ธิดาและยชญ์ที่ใช้ชีวิตร่วมกันมาหลายวัน ตอนนี้ยชญ์ไม่สามารถทิ้งธิดาไปได้แล้ว
ธิดาที่มีดวงตาที่สดใสได้จับไปที่กอดไปที่คอของยชญ์ “คุณพ่อไม่ไปได้มั้ย? ถ้าธิดาคิดถึงคุณพ่อจะทำไงดี… หนูอยากให้คุณพ่ออยู่กับหนู”
ใจของยชญ์ได้ละลายเป็นน้ำ เขาไม่คิดเลยว่าชีวิตนี้จะมีลูกที่น่ารักมารั้งตัวเขาไว้ ชักจูงใจของเขา ทำให้เขารู้สึกไม่อยากที่จะไปไหนเลย
“ธิดาไม่ดื้อน่ะ เดียวคุณพ่อก็จะกลับมา” ยชญ์ได้กอดธิดาไว้แน่น และเช็ดน้ำตาที่ไหลลงมาจากหน้าเธอ
“แล้วคุณพ่อจะกลับมาตอนไหน?” ยชญ์ได้ตอบว่า “ไม่ช้า ลูกไม่ดื้อน่ะ”
ตอนที่ยชญ์ขึ้นเครื่องบินไป เธอยื่นมองไปที่แม่ลูกคู่นี้
เขาก็รู้สึกได้ถึงความลำบากที่คณพศได้เผชิญ มันรสชาติย่างไง
หนึ่งเดือนผ่านไปยชญ์และอันฉีราได้แต่งงานกัน และใช้ชีวิตที่มีภรรยาอยู่ และตอนนี้ธิดาก็อายุสามขวบแล้ว
เด็กคนนี้ยิ่งโตยิ่งเหมือนยชญ์ เหมือนยชญ์ตอนเด็ก
ยชญ์รักลูกสาวคนนนี้เท่าชีวิต อันฉีราก็ยังอิจฉาลูกสาวคนนี้เลย
วันนี้ราชินีในห้องมังกรได้เชิญ ลูกน้าชายขอบอันฉีรามากินอาหารค่ำดเวยกัน เขาเป็นองค์ชาย เขาได้ถูกตามใจมาตั้งแต่เล็กเลยไม่ค่อยเชื่อฟังใครเท่าไหร่
เขาเห็นธิดาที่เล่นอยู่ที่ห้องโถง และเดินไปหาธิดา และพูดอย่างเสียดสีว่า “ทำไมเธอถึงมีผมที่ดำ ดวงตาที่ดำ เธอเป็นชาวต่างชาติหรอ!
