ตอนที่446ไม่ต้องกลัวฉันจะอยู่ข้างๆ เธอ
เสกข์ได้มองไปที่นารา และอวยพรให้กับคณพศว่า “คุณชายคณพศ ยินดีน่ะครับที่มีลูกเพิ่มอีกคน คุณชายวางใจได้เลย เสกข์จะดูแลความปลอดภัยของนาราให้ดีที่สุด!”
พูดจบ เสกข์ก็เรียกบอดี้การ์ดทั้งแปดคนมาที่เขา และวางแผนการเข้าเวรให้พวกเขา อีกสีคนค่อยเปลี่ยนเวรกัน และเฝ้าอยู่หน้าบ้านตลอดสี่สิบสี่ชั่วโมง และดูแลความปลอดภัยให้ดีที่สุด ไม่ให้ใครเข้ามาแม้แต่คนเดียว
บอดี้การ์ดทั้งหมดได้ตอบรับและเดินออกไป และสาวรับใช้ได้พาพวกเขาไปพักที่ห้อง และเข้าเวรตามที่เสกข์สั่ง
บอดี้การ์ดทั้งแปดคนที่มาถึง คณพศรู้สึกว่าบ้านของเขาปลอดภัยขึ้นเยอะเลย เขาถึงได้พาเสกข์ไปที่บริษัท และให้ตำแหน่งผู้ช่วยผู้บริหารกับเขา และให้กาก้าช่วยเสกข์ทำงาน
และเขาถึงได้วางเรื่องงานลง และกลับบ้านย่างสบายใจ และได้จดจ่อกับการดูแลนารา และรอวันที่นาราจะคลอด
เสกข์เป็นคนที่ศักยภาพการทำงานที่ดี และมีกาก้าค่อยช่วยอยู่ ทั้งสองคนได้จัดการงานของบริษัทได้ดีมาก และดียิ่งขึ้นในทุกๆ วัน
เวลาว่าง กาก้าก็ยังมากินข้าวที่บ้านของนาราประจำ และเล่าเรื่องที่น่าสนใจกับบริษัทให้นาราฟัง ทำให้นาราหัวเราะออกไม่ทุกครั้ง
คณพศเห็นนาราที่อารมณ์ เขาก็ดีใจไปด้วย และชื่นชมความมาสามารถของกาก้า
กาก้าที่กลับไปแล้ว เขาและนาราคิดว่าตัวเองโชคดีมาก ได้คนที่เก่งมาเป็นผู้ช่วย เลยคิดว่าจะให้เงินเดือนเธอสองเท้า ถึงจะเหมาะสมกับเธอที่ตั้งใจทำงาน
รอวันที่ออกเงินเดือน กาก้าที่ได้รับเงินเดือนสองเท้า ใจของเธอรู้สึกไม่ค่อยดี เธอนั่งอยู่ที่ห้องตัวเอง และมองตะวันตกดินทางหน้าต่าง ใจของเฮในตอนนี้สับสนไปหมดแล้ว
วันนั้น ก็เป็นตะวันตกดินแบบนี้ และเธอเล่นน้ำอยู่ที่ชายหาด และได้พบกับชะตากรรมที่ถูกลิขิตไว้แล้วของฉัน
กาก้าไม่รู้ว่าเป็นเรื่องที่ลิขิตไว้แล้วหรือไม่ แต่หลังจากที่เธอเห็นใบหน้านั้น ใจทั้งใจของเธอก็ได้เป็นของเขาไปแล้ว
เพียงแค่เขารู้สึกดี และเพียงแค่เขารู้สึกพอใจ และเห็นใบหน้าที่ชื่นชมของเขา กาก้าไม่ว่าจะทำอะไรเธอก็จะยอมทำ
ไม่ว่าจะเป็นสู้เสือ หรือขายวิญญาณของตัวเอง แม้กระทั่งจะตกนรก เธอก็จะมุ่งหน้าไป และไม่กลัวทุกสิ่ง!
ตะวัน ตอนที่ฉันทำเรื่องพวกนี้ให้นาย ทำไมถึงเจ็บปวดใจมา? หรือเป็นที่ฉันจะรักนายไม่มากพอ?
นายวางใจได้เลย ถึงนายจะต้องตกนรก ฉันก็จะไปอยู่กับนาย อยู่เป็นเพื่อนนาย!
เพราะนายเคยช่วยฉันขึ้นมาจากทะเล เป็นเหตุผลที่ฉันอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป ฉันรักนายน่ะ…..
เพราะมีเสกข์และกาก้าที่ค่อยช่วย คณพศก็ได้อยู่ดูแลนาราได้อย่างสบายใจ
เขาได้คิดหามุกมาหยอกนาราทุกวัน กลัวว่านาราจะเป็นโรคซึมเศร้า
วันเวลาก็ได้ผ่านไป พริบตาเดียวก็ถึงวันที่นาราคลอดแล้ว
เห็นท้อนาราที่โต นาราได้ขมวดคิ้ว และถามไปที่คณพศที่นั่งปอกผลไม้อยู่ข้างๆเธอว่า “วันนี้เป็นที่ฉันจะคลอด แต่ทำไมท้องฉันไม่มีวี่แววที่จะคลอดเลย?”
คณพศก็ยังปอกผลไม้ต่อไป หน้าก็ไม่เงยขึ้นมา “อาจจะแค่ยังไม่ถึงเวลา เธออย่าพึ่งใจร้อน”
“ฉันจะไม่ใจร้อนได้อย่างไง? ลูกอยู่ในท้องของฉันมาแล้วเกือบสิบเดือนน่ะ ถ้าเป็นนาย นายไม่ยากจะรีบออกมาหรอ?” นาราได้ถามไปทันที “นายพูดมา ครั้งนี้จะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย?”
“ฉันก็อยากที่จะท้องแทนเธอ แต่มันเป็นไปไม่ได้? ฮึ่ม นารา เธอเหนื่อยมาเยอะแล้ว!” และเอาผลไม้ไปให้นารา “นี้เป็นลูกของเราน่ะ ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงฉันก็ยินดี สองคนมันยังไม่พอ ฉันอยากได้สักห้าคน”
เพื่อความสบายใจ พวกเขาเลยไม่ได้ไปสนใจว่าลูกที่ออกมาจะเป็นผู้หญิงหรือผู้หญิง
“นายทำไมถึงทำนิสัยเหมือนพี่ลั่วได้มั้ย? ครั้งที่แล้วไลลายังมาบ่นกับฉันว่า พี่ลั่วอยากให้ฉันมีลูกเยอะๆ นายมีความคิดเหมือนกับเขาใช่มั้ย”
คณพศก็ได้รีบพูดว่า “หยุดก่อนนารา เธอจะเอาฉันไปเทียบกับเคลลี่ลั่วได้อย่างไง? ฉันเป็นคนที่อ่อนโยน ไม่ใช่คนแบบเขาแน่นอน”
นาราที่เอาตัวเขาไปเปรียบเทียบกับเคลลี่ลั่วทำให้คณพผสไม่พอใจมาก
นารารู้ว่าคณพศไม่พอใจ เลยเปลี่ยนหัวข้อ “นายขี้งอนจริงเลย ช่างมันเถอะ ฉันโทรไปหาไลลาก่อน ไม่รู้ว่าเธอเป็นอย่างไงบ้าน”
นาราที่คุยกับไลลาจบไปแล้ว ท้องฟ้าก็ได้มืดลง และฝนก็ได้กระหน่ำเทลงมา
นาราที่ไม่ชอบฝนตกอยู่แล้ว เธอเมื่อกินข้าวเสร็จ ก็ได้ไปนอนเลย
คณพศก็ไปนอนอยู่ข้างๆ นารา รอที่จะนวดขาและแขนให้เธอ
เพราะเธอที่อุ้มท้องอยู่ นาราจะเหนื่อยล้าได้ง่ายมาก เธอรู้สึกเมื่อยล้าตลอดเวลา แต่มีสามีที่คณพศที่ค่อยดูแลเขาเป็นอย่างดี ค่อยรับใช้เธอตลอดเวลา
นาราได้นอนหลับไปเร็วมาก คณพศที่นวดให้เขาเกือบครึ่งวัน เขาก็เริ่มจะง่วงแล้ว และก็ได้หลับตามไป
ข้างนอกฝนที่ยังตกอยู่นั้น ในเวลาเกือบเที่ยงคืน นารารู้สึกว่าข้างล่างของตัวเองร้อนขึ้น และเธอก็รู้สึกปวดท้อง
เธอที่มีประสบการณ์การคลอดลูก นารารู้ว่าน้ำคร่ำได้ไหลออกมาแล้ว เธอรู้สึกว่าตัวเองจะคลอดแล้ว
เธอได้ทุบไปที่คณพศเบาๆ รีบหน่อย ฉันปวดท้องมาก เหมือนจะคลอดแล้ว
คณพศได้ตื่นขึ้นมา รู้ว่าน้ำคร่ำของนาราออกมาแล้ว เขาก็ได้ทำอะไรไม่ถูก เพราะนึกถึงครั้งที่นาราคลอดมิราครั้งนั้น
“รีบมาช่วยเร็ว นาราจะไปโรงพยาบาล！”
คณพศได้ตะโกนเสียงดังมาก บอดี้การ์ดและสาวใช้ในบ้านรีบตามเสียงมา และช่วยคณพศอุ้มนาราขึ้นรถ
คณพศได้เหยียบคันเร่ง มุ่งหน้าไปที่โรงพยาบาล คณพศจับรถและหันหลังไปมองนาราตลอดเวลา กลัวว่าเธอจะแสดงอาการที่ไม่ดี
ระหว่างทาง นาราได้ร้องออกมาอย่างเจ็บปวด ตอนที่คณพศพานาราไปถึงที่โรงพยาบาล แรงของนาราก็ใกล้จะหมดแล้ว
พยาบาลได้อุ้มนาราขึ้นเตียง และพาเธอไปที่ห้องคลอด
คณพศได้รีบตามไป และเขาก็ได้ตามเข้าไปที่ห้องผ่าตัด
คุณหมอก็ได้เริ่มทำคลอด คุณหมอได้ทำการตรวจร่างกายให้นารา ตอนนี้ที่เธอกำลังจะคลอด ถึงได้ปลอบใจไปว่า “เธอเป็นผู้หญิงที่มีประสบการณ์คลอดลูก เธอไม่ตื่นเต้นน่ะ”
เห็นหน้าผากนาราที่เต็มไปด้วยเหงื่อ คณพศก็ทำอะไรไม่ถูกและจับมือนาราไว้ และพูดว่า “นารา ไม่ต้องกลัวน่ะ ฉันจะอยู่ข้างๆ เธอตลอดเวลา”
