บทที่ 456 ฉันชอบคุณ
เพื่อจะปัดเป่าความคิดของพริม เคนโด้จึงรีบเปลี่ยนหัวข้อ “จริงสิ พริม คุณยี่สิบสองแล้ว อายุก็ถือว่าไม่น้อยแล้ว ตอนนี้มีคู่เดทแล้วหรือยัง”
พริมก้มหน้าอย่างค่อนข้างเขินอาย สองข้างแก้มแดงเรื่อ น้ำเสียงที่พูดออกมาเหมือนเสียงยุงหึ่งหึ่ง “ไม่มีค่ะ”
“อ้อ” เคนโด้พยักหน้าอย่างสบายๆ เงยหน้าขึ้นมองพริม “งั้นคุณมีคนที่ชอบไหม บอกมาผมจะช่วยคุณสกรีน”
พริมพยักหน้า “มีค่ะ แต่ว่า เขาไม่ชอบฉัน”
“โอ้?” เคนโด้ขึ้นเสียงสูงอย่างไม่เชื่อ “ใครกันที่ตาไม่ถึง ไม่อยากเชื่อว่าจะไม่ชอบผู้หญิงแสนดีอย่างคุณ หรือว่าตัวคุณอายแล้วไม่กล้าบอก คุณบอกผมมา ผมจะไปช่วยคุณดูเด็กที่ตาไม่ถึงคนนั้นให้!”
พริมกัดริมฝีปากล่าวเบาๆ รวบรวมความกล้าหาญ “คนที่ฉันชอบอยู่ไกลสุดขอบฟ้า ใกล้อยู่แค่ตา ก็คือคุณค่ะคุณชาย”
เมื่อพูดจบ พริมก็ถูกความอายรุมเร้าจนเงยหน้าไม่ได้ รู้สึกว่าบนใบหน้าร้อนผ่าว
แต่เธอก็เผชิญหน้าเคนโด้อย่างกล้าหาญ มองตาสีดำสนิทของเขา
เคนโด้แทบไม่เชื่อหูตัวเอง เมื่อครู่เขาได้ยินอะไร สาวน้อยบริสุทธิ์จิตใจดีคนนี้ชอบตัวเองงั้นเหรอ
เขามองพริมด้วยความประหลาดใจ พบว่าเธอไม่ใช่สาวน้อยขี้อายอย่างปีก่อนอีกแล้ว
ส่วนพริมรู้สึกว่าตัวเองได้เปิดเผยความรู้สึกไปแล้ว ดังนั้นจึงตรงไปตรงมา พูดทุกคำที่เก็บกดอยู่ในใจทั้งหมด “คุณชาย ฉันรู้ว่าคุณชอบคุณนารา แต่คุณนาราในตอนนี้เป็นภรรยาคุณคณพศไปนานแล้ว ถ้าคุณชายไม่รังเกียจ ฉันยินดีจะเป็นตัวแทนคุณนารา แม้ว่าคุณชายไม่ชอบก็ไม่สำคัญ ตราบใดที่ฉันสามารถอยู่กับคุณชายไปตลอดชีวิต แค่นี้ก็พอใจแล้วค่ะ”
เคนโด้สั่นไหวเมื่อมองไปยังพริมยืนอยู่ตรงหน้าตนอย่างกล้าหาญ มองดูใบหน้าเล็กที่ประณีตงดงามราวกับเครื่องเคลือบดินเผาของเธอ ความคิดในใจปั่นป่วนหนัก
อันที่จริงปีก่อนที่ผ่านมา เขาถูกความฝันตามหลอกหลอนมาตลอด ในความฝัน เขาพัวพันกับผู้หญิงคนนี้นับครั้งไม่ถ้วนมานานแล้ว
ปีนี้เพราะเรื่องของพริมทำให้เขาคิดน้อย ทว่าพอวันนี้พริมบอกออกมา
ปรากฏว่าเธอแอบชอบเขา…
เคนโด้จ้องมองพริมเงียบๆ ดวงตาของเขาค่อยๆ ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ส่วนพริมก็ก้มใบหน้าเล็กจนแทบติดอกแล้ว เธอรู้สึกว่าตัวเองในตอนนี้อยู่ภายใต้สายตาตรวจสอบของคุณชาย โดยไร้ทางหลบซ่อน
ห้องเงียบลง ลมหายใจมืดมัวคลุมเครือไหลเวียนวนในอากาศ เงียบมากจนถึงแม้เสียงเข็มหล่นบนพื้นยังได้ยินอย่างชัดเจน
ใจพริมตื่นตระหนกอย่างมาก ทันใดนั้นก็รู้สึกเสียใจภายหลังว่าทำไมตนถึงได้หุนหันพลันแล่นขนาดนี้ ทำไมถึงได้บอกสิ่งที่คิดอยู่ในใจตัวเองออกมา
หากในกรณีที่ตนทำให้คุณชายลำบากใจมาก ลำบากใจถึงขั้นไม่รู้จะเผชิญหน้ากับตนอย่างไร มากถึงขั้นไล่เธอออกไป เช่นนั้นถึงเธอเสียใจภายหลังอีกมันก็ไม่ช่วยอะไร
พริมคิดมาถึงตรงนี้ แทบปรารถนาจะให้ตัวเองมีสองปาก เธอเอาผมทัดหูตัวเองอย่างรีบร้อน ก้มหน้าแล้วเดินออกไปจากประตู “ถ้าอย่างนั้น หากคุณชายไม่ว่างฉันลงไปก่อนนะคะ มีเรื่องอะไรคุณก็ตะโกนเรียกฉันอีก…”
แต่เธอยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกเคนโด้กระชากแขนเสียแล้ว
เดิมทีเคนโด้แค่จ้องมองพริมเงียบๆ เขามองอย่างลึกซึ้ง จนลืมไปว่าตัวเองต้องการอะไรจะทำอะไร เพียงแต่เมื่อพริมเอาผมทัดหู หลังจากเธอเผยติ่งหูเล็กบอบบาง ความคิดตามธรรมชาติที่อยู่ภายในใจเขาก็ผุดขึ้นมา!
ใช่ เขาต้องการผู้หญิงคนนี้!
ความคิดนี้ที่จริงแล้ววนเวียนอยู่ในใจเขามากมายหลายต่อหลายครั้ง เพียงแต่เขาคอยเตือนตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า บอกตัวเองว่าคนที่ชอบก็คือนารา
หากมีความคิดที่ไม่ถูกไม่ควรกับสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้า มันก็เท่ากับเป็นเรื่องร้ายแรงที่สุด
มันเป็นเพียงความคิดเล็กๆ ที่ฝังอยู่ในจิตใจของเขา งอกเงยขึ้นทุกวัน จนถึงตอนนี้มันก็กลายเป็นต้นไม้ใหญ่ แล้วก็ระเบิดพังทลายอยู่ในจิตใจเขา
ซึ่งครั้งนี้ เคนโด้ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป เขาคว้ามือของพริม ดึงเธอเข้าอ้อมแขนตัวเอง
ส่วนพริมก้มหน้าอย่างอายๆ แต่ไม่ได้หยุดการกระทำของเคนโด้
หัวใจของเธอเต้นราวรัวกลองไม่หยุด ท่ามกลางความกลัวมีความคาดหวังเล็กๆ ริมฝีปากตื่นเต้นเริ่มสั่นเล็กน้อย
พริมมองเคนโด้ด้วยดวงตาเบิกกว้าง ประหม่าจนถึงกับลืมหายใจ
เคนโด้รู้สึกถึงความประหม่าของเธอได้ชัดเจน ปล่อยริมฝีปากแดงของเธออย่างไม่เต็มใจ กระซิบข้างหูเธอ “ในเมื่อชอบงั้นเราก็ทำในสิ่งที่ชอบ ผ่อนคลาย ไม่ต้องเครียด เพราะผมก็เป็นครั้งแรกเหมือนกัน”
คำพูดนี้ของเขายิ่งทำให้พริมเครียด เธอจับแขนของเคนโด้อย่างทำอะไรไม่ถูก แล้วพูดอย่างกล้าหาญว่า “คุณชาย ฉันไม่เครียดค่ะ ฉันอายุยี่สิบสองแล้ว”
เคนโด้อายุสามสิบแล้ว ปกติหักห้ามใจมาโดยตลอด แต่วันนี้กลับไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีก ต้องการกินเนื้ออย่างทนไม่ไหว…
เดิมทีคิดว่าตัวเองเป็นครั้งแรก ตอนนี้ดูจากปฏิกิริยาของพริม เธอก็ไม่มีประสบการณ์เหมือนกัน ทั้งสองคนแม้แต่การจูบก็ไม่ถนัด
“ขอโทษ ผมใจร้อนเกินไป ผมไม่ควรฉวยโอกาสบังคับคุณ” เคนโด้ขอโทษอย่างจริงใจ
พริมรีบส่ายหน้า เธอกระชับกอดเคนโด้แน่น ถึงแม้จะอายจนหน้าแดง แต่ยังคงพูดอย่างกล้าหาญว่า “คุณชาย ฉันเต็มใจค่ะ สามารถทนเรื่องเหล่านี้ได้ คุณชายไม่ต้องหยุดนะคะ”
