The king of War

ในชั่วขณะที่หยางเฉินลืมตาขึ้นมานั้น พริบตาเดียวกลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่เกรียงไกรส่วนหนึ่ง กระจายออกมาจากบนตัวเขา
“ตึง!”
เตียงคนไข้ใต้ตัวของเขานั้น กลายเป็นเศษผงในชั่วพริบตา
“พี่หยาง!”
ห่างไปไม่ไกลนัก หวยหลันกับเฝิงเสียวหว่านที่ถูกผู้แข็งแกร่งจวนมู่คุ้มกันอยู่ หลังจากมองเห็นหยางเฉินลุกขึ้นมา บนใบหน้า ล้วนเป็นแววแห่งความยินดียกใหญ่
นักดาบเงาเพชฌฆาตที่เดิมทีปกป้องหยางเฉินมาโดยตลอด ดีใจใหญ่ทันใด ไม่ได้พูดไร้สาระสักประโยคเดียว พุ่งเข้าไปทางเจียงเหยียนโดยตรง ขณะเดียวกันพูดกับหยางเฉินว่า “ผู้แข็งแกร่งที่เหลือของตระกูลเจียง ให้นายจัดการแล้วนะ!”
เจียงเหยียนยังไม่ทันตอบสนองกลับมาว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ลูกธนูน้ำและมีดอาถรรพ์ที่กำลังเคลื่อนไหวโจมตีเขาอย่างแรงหายลับไป ส่วนนักดาบเงาเพชฌฆาตกลับถือดาบอาถรรพ์เข้ามาฆ่าทางเขาแล้ว
“พวกแก สมควรตายทั้งหมด!”
หยางเฉินกวาดสายตาไปโดยรอบ เห็นลักษณะน่าเวทนาของผู้แข็งแกร่งจวนมู่ ในสายตามีเพียงจิตอาฆาตอันดุเดือดไร้ที่เปรียบ
“เขามีแค่ความสามารถของแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอด เดิมทีไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเรา ทุกคนเข้าไปพร้อมกัน ฆ่าเขาเลย!”
ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลางที่เป็นหัวหน้า ตะโกนเสียงดัง
คำพูดของเขาเพิ่งจบลง ในดวงตาหยางเฉินเป็นสีแดงเลือด มีดอาถรรพ์ก็ปรากฏอยู่ในมือของเขาแล้ว
ชั่วขณะหนึ่งสั้นๆ ลักษณะพลังวิถีบู๊บนตัวเขา เข้าใกล้แดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลางโดยตรง
“นี่ นี่เป็นไปได้อย่างไรกัน?”
ผู้แข็งแกร่งของตระกูลเจียง หลังจากสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายยิ่งใหญ่เกรียงไกรที่กระจายออกมาจากบนตัวหยางเฉิน ล้วนสีหน้าเปลี่ยนไป
“ดาบมา!”
หยางเฉินโบกมือขึ้นทันใด ตะโกนด้วยความโมโห
ชั่วขณะที่เขาพูดจบลง กระแสน้ำในลำธารที่สร้างขึ้นในจวนมู่ กลายเป็นฝนดาบเต็มท้องฟ้า ลอยขึ้นอยู่บนท้องฟ้าเหนือจวนมู่
แรงกดดันวิถีบู๊อันน่าสะพรึงกลัว ได้ปกคลุมผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียงไว้ในนั้น
ทุกคนล้วนท่าทางตื่นตกใจ เงยหน้ามองทางดาบน้ำที่หนาแน่นอยู่บนท้องฟ้า พวกเขารู้สึกเพียงว่านี่เป็นแค่ความฝัน
นี่คือเล่ห์เหลี่ยมที่ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอดคนหนึ่ง สามารถครอบครองไว้ได้เหรอ?
เจียงเหยียนที่กำลังปะทะมืออยู่กับนักดาบเงาเพชฌฆาต มองเห็นเหตุการณ์ฉากนี้เข้า สีหน้าตกใจเต็มที่ “พลังแห่งธาตุน้ำ! มีดอาถรรพ์! คือหยางเฉิน!”
“แดนวิถีบู๊ของหยางเฉิน ไม่ใช่แค่เพิ่งก้าวสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอดเหรอ ทำไมฝึกฝนพลังแห่งธาตุน้ำออกมาได้? แถมยังควบคุมของอาถรรพ์ได้อีก?”
ในการรับรู้ของเขา ไม่ว่าเป็นพลังแห่งธาตุ หรือของอาถรรพ์ก็ตาม ย่อมมีเพียงผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอด ถึงเป็นไปได้ที่จะฝึกออกมา
แต่ตอนนี้ กลับปรากฏขึ้นพร้อมกันบนตัวของผู้แข็งแกร่งที่อยู่เพียงแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอดคนหนึ่งเท่านั้น เขาจะไม่ตื่นตกใจได้อย่างไร
“ฆ่า!”
หยางเฉินตะโกนขึ้น
ทันใดนั้นเอง ฝนดาบนับไม่ถ้วนที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าเหนือจวนมู่ ตกลงฉับพลัน
ผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียงต่างมีสีหน้าเปลี่ยนแปลง พยายามหลบเลี่ยงฝนดาบ
แทบจะในขณะนั้นเลย ผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียงทั้งหมดยกเว้นเจียงเหยียน แต่ละคนต่างโดนดาบน้ำหลายร้อยเล่ม
ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์แดนเก้าชั้นต้นสองคนในนั้นที่ได้รับบาดเจ็บหนัก คาดไม่ถึงโดนฆ่าในเสี้ยววินาที
ผู้แข็งแกร่งในนั้น ต่างได้รับบาดเจ็บหนักหมด
เจียงเหยียนเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย บางทีฝนดาบทำได้เพียงแทงผิวหนังของเขาเท่านั้น แต่ว่าผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียงคนอื่นๆ ซึ่งแกร่งสุดมีเพียงแค่ความสามารถแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลาง ฝนดาบของหยางเฉินที่ก่อตัวขึ้นมาจากพลังแห่งธาตุน้ำ จึงทำร้ายผู้แข็งแกร่งเหล่านี้จนบาดเจ็บหนักไปโดยตรง
วินาทีต่อมา หยางเฉินหายตัวไปจากที่เดิมแล้ว
“พึบๆๆ!”
ทุกคนเพียงมองเห็นภาพวืดภาพหนึ่ง ขวักไขว่อยู่ท่ามกลางผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียงที่ได้รับบาดเจ็บหนักเหล่านี้
หลังจากไม่กี่วินาทีสั้นๆ ผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียงทุกคนยกเว้นเจียงเหยียน ทั้งหมดล้วนติดแน่นอยู่ที่เดิม
ส่วนร่างกายของหยางเฉิน ปรากฏอยู่อีกด้านหนึ่งแล้ว
“ปังๆๆ!”
ทันใดนั้น ผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียงเหล่านั้นที่เมื่อสักครู่ยังคงอยู่ในท่วงท่ายืนตรง ล้มลงบนพื้นอย่างต่อเนื่อง แต่ละคนล้วนตายตาไม่หลับกันทั้งนั้น บนคอปรากฏรอยเลือดสีแดงเส้นหนึ่ง
ผู้แข็งแกร่งของจวนมู่ที่ยังมีชีวิตอยู่ ล้วนทำหน้าฮึกเหิม ตอนที่มองทางหยางเฉิน ในสายตาเหลือเพียงความนับถือ
เมื่อสักครู่ จวนมู่ยกกำลังมาทั้งตระกูล เพียงแค่ฝืนทนต้านผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียงเอาไว้ ผลปรากฏว่าหยางเฉินเพิ่งฟื้นขึ้นมา อาศัยแค่กำลังตัวคนเดียว ฆ่าทุกคนทิ้งหมดแล้ว
ชั่วขณะนั้นท่าทางบนหน้าของเจียงเหยียนแข็งทื่อ เขารู้ว่า ครั้งนี้เขาจบเห่แล้ว จบเห่ถึงที่สุดเลย
ต่อให้มีชีวิตรอดกลับไปถึงตระกูลเจียง แต่ว่าผู้แข็งแกร่งที่เขาพามา ล้วนตายกันหมด แล้วเขาจะอธิบายต่อตระกูลเจียงอย่างไร?
ทันใดนั้นหยางเฉินมองทางนักดาบเงาเพชฌฆาต จ้องทางแขนขวาที่ว่างเปล่าของนักดาบเงาเพชฌฆาตอยู่ ท่าทางรู้สึกผิดในใจ จากนั้นพูดด้วยเสียงทุ้ม “ท่านเงาเพชฌฆาตท่านไปช่วยเสริมเจ้าเมืองมู่เถอะครับ ส่วนเขาให้ผมจัดการเองครับ!”
นักดาบเงาเพชฌฆาตตะลึงครู่หนึ่ง จากนั้นตอบว่า “เขาเป็นถึงผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย ครอบครองดาบอาถรรพ์ เทียบเท่ากับผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดอันตรายมากนะ”
หยางเฉินบอกว่า “เขาก็ได้รับบาดเจ็บหนักครับ กลัวว่าแม้แต่ความสามารถของแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย ยังมีไม่ถึง เจ้าเมืองมู่ทางนั้นสถานการณ์คับขันมาก เสียเวลาไม่ได้สักนิด ท่านรีบไปเถอะครับ!”
ฟังหยางเฉินพูดมาขนาดนี้ ชั่วขณะนั้นนักดาบเงาเพชฌฆาตพยักหน้า กวาดสายตามองโดยรอบ พูดกำชับกับผู้แข็งแกร่งของจวนมู่ที่ยังมีชีวิตอยู่ “ถ้าฉันตายแล้ว หยางเฉินก็คือผู้นำของจวนมู่!”
พูดจบ เขามองทางหยางเฉินอีกรอบ พูดด้วยท่าทางซับซ้อน “ต้องมีชีวิตรอดนะ!”
ไม่รอหยางเฉินตอบกลับ เขาก็ไปจากที่เดิมแล้ว
ในใจหยางเฉินเต็มไปด้วยความซับซ้อน มาจวนมู่ในครั้งนี้ เดิมทีเพียงแค่ใช้ประโยชน์ซึ่งกันและกัน จากนั้นรอโอกาสจากไป กลับนึกไม่ถึงว่า จะนำความเดือดร้อนมาสู่จวนมู่มากขนาดนี้
ถึงแม้จวนมู่มีความคิดต้องการใช้ประโยชน์จากเขา แต่ไม่ว่าอย่างไร ในครั้งนี้ จวนมู่เพื่อเขาแล้ว ยังพลีชีพไปมากมายมหาศาล
จวนมู่ไม่ใช่อิทธิพลของตระกูลแห่งเดียว แต่ว่าเป็นอิทธิพลของหลากหลายตระกูลรวมตัวเข้าด้วยกัน ดังนั้นก็ไม่ใช่ตระกูลที่สืบทอดต่อกันมาอย่างตระกูลประเภทนั้น ไม่ว่าคนใดที่เข้าสู่จวนมู่ ล้วนมีสิทธิ์กลายเป็นผู้นำคนใหม่ของจวนมู่ทั้งสิ้น
ดังนั้นก่อนที่นักดาบเงาเพชฌฆาตจะออกไป ถึงได้มอบหมายผู้แข็งแกร่งของจวนมู่เอาไว้ หากเขาตายแล้ว หยางเฉินก็คือผู้นำของจวนมู่
หยางเฉินมองทางเจียงเหยียนแล้ว เจียงเหยียนกำลังมองทางหยางเฉินอยู่เช่นกัน ในสายตาเต็มไปด้วยจิตอาฆาตแค้นอันดุเดือด
หยางเฉินถามขึ้นกะทันหัน “พวกแก ทำไมต้องพาฉันไปตระกูลเจียงด้วย?”
นี่ต่างหากที่เป็นคำถามสำคัญที่สุดของเขา
ก่อนหน้านี้ถึงแม้จะอยู่ในสภาพหมดสติ กลับรับรู้เรื่องทุกอย่างที่เกิดในจวนมู่อย่างดี เขาไม่รู้จักตระกูลเจียงตระกูลบู๊โบราณ แต่ตระกูลเจียงกลับอยากพาตัวเขาไปตระกูลเจียง นั่นทำให้เขาสงสัยมาก
เจียงเหยียนหัวเราะเยาะ “ไอ้หนุ่ม แกคงไม่ได้เห็นว่าตัวเองเป็นคู่ต่อสู้ของฉันจริงๆ หรอกมั้ง? ต่อให้ฉันได้รับบาดเจ็บหนัก นั่นก็ยังอยู่ที่แดนวิถีบู๊ของแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย แกแค่แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอดกระจอกๆ จะฆ่าฉันได้อย่างไร?”
หยางเฉินพูดแบบหน้าตาไร้อารมณ์ “ในเมื่อแกไม่บอก งั้นฉันคงได้แต่ฆ่าแกก่อนแล้ว!”
เขาขี้เกียจพูดจาไร้สาระ แดนของเจียงเหยียนอยู่เหนือเขามากเหลือเกิน ถ้าเกิดให้เวลาเจียงเหยียนฟื้นตัว เจียงเหยียนอยากฆ่าเขา ยังเป็นเรื่องง่ายมาก
เจียงเหยียนรู้ตัวดีว่าไม่สามารถถ่วงเวลาได้แล้ว ดังนั้นจึงไม่ปิดบังอีกต่อไป หยิบยาสีแดงเม็ดหนึ่งออกมาโดยตรง อยากจะกลืนลง
ในชั่วขณะที่เขาเพิ่งหยิบยาออกมา ลูกธนูน้ำดอกหนึ่ง พุ่งเข้าไปในชั่วพริบตา
“พึ่บ!”
ลูกธนูน้ำโจมตียาจนแตกละเอียดทันที
ขณะนั้นเองสีหน้าของเจียงเหยียนซีดเซียด กัดฟันแน่นแล้วพูดว่า “แกวอนหาที่ตาย!”
ยาเม็ดนั้น เป็นความหวังสุดท้ายของเขา ถ้าเกิดกลืนลงไป จะสามารถฟื้นฟูความสามารถของเขากลับมาได้แปดสิบเปอร์เซ็นต์ อย่าว่าแต่แปดสิบเปอร์เซ็นต์เลย แค่ฟื้นความสามารถของเขากลับมาได้ครึ่งหนึ่ง เขาก็ฆ่าหยางเฉินได้แล้ว แต่ว่าตอนนี้ กลับถูกหยางเฉินทำลายทิ้ง
หยางเฉินไม่ได้สนใจเจียงเหยียน หลับตาลงฉับพลัน วินาทีต่อมา ท้องฟ้าเหนือจวนมู่ ปรากฏดาบน้ำนับไม่ถ้วนขึ้นอีกครั้ง เป้าหมายของดาบน้ำทั้งหมด มุ่งไปยังเจียงเหยียนโดยตรง
เพียงแค่สำแดงฝนดาบออกมา ก็เป็นการสิ้นเปลืองพลังงานต่อเขามากมายมหาศาลเหมือนกัน เวลานี้บนหน้าผากของเขา จึงมีเหงื่อนับไม่ถ้วนผุดออกมา สามารถสำแดงฝนดาบออกมาได้สองครั้ง นั่นเป็นขีดจำกัดของเขาแล้ว
เจียงเหยียนมองทางฝนดาบบนศีรษะด้วยท่าทางหวาดกลัว เขาสัมผัสได้ว่า ฝนดาบที่หยางเฉินสำแดงงออกมาในรอบนี้ ดูจะแกร่งกว่าฝนดาบครั้งนั้นอีก
“ดาบมา!”
หยางเฉินลืมตาสีแดงเลือดขึ้นมาฉับพลัน ร้องตะโกนเสียงดัง
ฝนดาบบนท้องฟ้าเหนือจวนมู่ ตกลงไปยังเจียงเหยียนโดยตรง