The king of War – บทที่ 1782 ช่วยอีกครั้ง

บทที่ 1782 ช่วยอีกครั้ง
หยางเฉินแอบประหลาดใจ เขาไม่รู้ว่าพลังแห่งกาลเวลาคืออะไร รู้เพียงว่าเมื่อกี้ตอนที่เผชิญหน้ากับหวยเจิ่น เขารู้สึกเป็นภัยคุกคามต่อชีวิต
ในกรณีฉุกเฉินแบบนั้น เขาระเบิดพลังทั้งหมดที่มี และแกว่งกริชอาถรรพ์ที่อยู่ในมือ ไม่คิดว่าจะทำร้ายหวยเจิ่นจริงๆ
“พลังแห่งกาลเวลา?”
หยางเฉินพึมพำกับตัวเอง
ซ่งอี้ที่อยู่ข้างๆ ก็มองหยางเฉินด้วยความอิจฉา และพูดว่า “ภายในอายุสามสิบปี คุณสามารถก้าวเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอด ซึ่งมันก็น่าตกใจมากพอแล้ว คาดไม่ถึงว่าจะสามารถตระหนักและเข้าใจสองประเภทพร้อมกัน มีเพียงผู้แข็งแกร่งแดนมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดเท่านั้น ถึงสามารถเข้าใจพลังของธาตุได้”
ท่านเย่ก็กล่าวชมเชย “ด้วยพรสวรรค์ด้านวิถีบู๊ของคุณ ฉันเกรงว่าแม้แต่ในตระกูลบู๊โบราณและสำนักล้วนเป็นอัจฉริยะวิถีบู๊ที่ไม่เหมือนใคร”
“ตูม!”
ในขณะนี้ เสียงที่อุดอู้ชนกันดังสนั่น คือหวยเจิ่น ซึ่งถูกเฉาเจิ้งกระแทกด้วยหมัดอย่างแรง และปลิวออกไปทันที และล้มลงกับพื้นอย่างหนัก
เมื่อเฉาเจิ้งกำลังพุ่งไปฆ่าเขา หวยเจิ่นก็ได้หายตัวไปจากจุดเดิม และในขณะเดียวกัน ก็มีเสียงที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ ดังก้องอยู่ในจวนเมืองหวยเฉิง “กล้ามาขัดขวางเรื่องดีๆของเหลยลี่ จวนซ่ง จะต้องชดใช้!”
ทันทีที่เสียงหายไป ออร่าของอีกฝ่าย ก็หายไปอย่างสมบูรณ์
ใบหน้าของซ่งอี้ก็เคร่งขรึมอย่างยิ่ง และพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “เป็นคนของสำนักมายาจริงๆ!”
หยางเฉินมองไปที่ซ่งอี้และถามว่า “คุณรู้จักคนๆนี้หรือไม่?”
ซ่งอี้พูดว่า “ชื่อเหลยลี่ ฉันเคยได้ยิน เคยไปที่จวนซ่งของพวกเราต้องการทำให้จวนซ่งกลายเป็นเป็นข้าราชบริพารของสำนักมายา แต่ถูกพ่อของฉันปฏิเสธ”
ในเวลานี้ เฉาเจิ้งกลับมา และหลังจากมาถึงข้างหลังซ่งอี้ พูดด้วยใบหน้ารู้สึกผิด “เจ้าเมืองน้อย ขอโทษ ที่ตามเขาไม่ทัน”
ซ่งอี้ส่ายหัว และพูดว่า “เหลยลี่เป็นคนของสำนักมายาเชี่ยวชาญในเรื่องการซ่อนตัว เขาต้องการหลบหนี มันไม่ยากเลย”
หลังจากที่พูดจบ ดวงตาของเขาก็หดหู่ และสั่งว่า “ใช้ความเร็วที่สุด ปราบปรามหวยเจิ่น!”
“ครับ!”
เฉาเจิ้งได้รับคำสั่ง และหันหลังกลับและจากไป
หากไม่มีเหลยลี่เรื่องราวต่อจากนี้ไปก็จะง่าย เฉาเจิ้งพาผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้ายี่สิบคน และเป็นการปราบปรามและบดขยี้อย่างรุนแรง เพียงไม่กี่นาที ภายในจวนเมืองหวยเฉิงไม่มีใครกล้าคัดค้าน ผู้แข็งแกร่งทั้งหมดต่างยอมจำนน
เพียงแต่ว่า นี่เป็นเพียงจวนเมืองหวยเฉิงเท่านั้น และสิ่งที่ ซ่งอี้ต้องการคือ เมืองหวยเฉิงทั้งหมด
เป็นผลให้เฉาเจิ้งยังคงเป็นผู้นำของผู้แข็งแกร่งต่อ เพื่อปราบปรามตามเมืองหวยเฉิงต่างๆ
“เจ้าเมืองน้อย มีคนโทรศัพท์ถึงคุณ!”
ทันใดนั้น ชายผู้แข็งแกร่งจากจวนซ่งถือโทรศัพท์มือถือวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว ใช้สองมือจับและยื่นให้ซ่งอี้
เมื่อซ่งอี้เห็นคนที่โทรมา ก็ขมวดคิ้ว และรีบรับสายทันที “ท่านพ่อ!”
ไม่รู้ว่าพ่อของเขาพูดอะไร แต่หยางเฉินเห็นว่า เนื่องจากสายโทรศัพท์นี้ ทำให้สีหน้าของซ่งอี้แย่มาก
การโทรครั้งนี้ใช้เวลาห้านาทีก่อนที่จะวางสาย
หยางเฉินมองไปที่ซ่งอี้และพูดว่า “พี่ซ่งขอโทษด้วย!”
แม้ว่าจะไม่ทราบข้อมูลข่าวสารของการโทรครั้งนี้ แต่หยางเฉินรู้ว่า เพราะเขาช่วยเขาจัดการเหลยลี่ซึ่งเป็นคนของสำนักมายา ทำให้พ่อของซ่งอี้ไม่พอใจมาก
ซ่งอี้ส่ายหัว มองไปที่หยางเฉินและพูดว่า “ไม่มีอะไรต้องขอโทษเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ก่อนหน้านี้ที่จวนซ่งปฏิเสธสำนักมายา ก็ทำให้สำนักมายาขุ่นเคืองใจแล้ว”
“นอกจากนี้ เดิมทีเป็นเพราะฉันนี่แหละเป็นคนขอร้องให้พี่หยางช่วยเหลือ ช่วยฉันยึดครองจวนเมืองหวยเฉิง ในทางกลับกันฉันเองที่มีส่วนทำให้พี่หยางเดือดร้อน”
หลังจากพูดจบ ก็ไม่ให้โอกาสหยางเฉินพูด ซ่งอี้พูดต่อ “พี่หยาง ฉันรู้ว่าคุณยังมีธุระต้องทำ ไม่ขอรบกวนเวลาของคุณ เรื่องต่อจากนี้ ฉันจะจัดการให้ดี”
หยางเฉินรีบจากไปจริงๆ ข้างกายซ่งอี้ บวกกับท่านหวังและท่านเย่ ยังมีเฉาเจิ้งที่เป็นผู้นำพาผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดอีกยี่สิบคน ถ้าต้องการยึดครองเมืองหวยเฉิง มันก็ไม่ได้ยากลำบากอะไรมากมาย
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หยางเฉินก็พยักหน้า มองไปที่ซ่งอี้และพูดว่า “ถ้างั้นผมไปก่อนนะ ถ้ามีโอกาสค่อยพบกันใหม่!”
ซ่งอี้พยักหน้า และพูดอย่างเคร่งขรึม “ความแข็งแกร่งของเหลยลี่เกรงว่าน่าจะไปถึงกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งคนของ สำนักมายาเชี่ยวชาญด้านการซ่อนตัว และยังสามารถเปลี่ยนเป็นคนที่คุ้นเคยรอบตัวคุณได้ตามต้องการ คุณจะต้องไม่ประมาท แม้กับคนรอบข้างของคุณ ก็ต้องระวัง ขอให้โชคดี!”
หยางเฉินพยักหน้า “ลาก่อน!”
พูดจบ เขาก็หันหลังเดินออกไป
จนกระทั่งหยางเฉินจากไป ท่านหวังจึงถามว่า “เจ้าเมืองน้อย คราวนี้ เราทำให้คนของสำนักมายาขุ่นเคือง บางคน เกรงว่าอาจจะทนไม่ไหวแล้ว และจะใช้สิ่งนี้เพื่อโจมตีท่านแน่นอน”
ท่านเย่ยังพูดอีกว่า “แม้ว่าท่านจะเป็นเจ้าเมืองน้อย แต่อยู่ในจวนซ่งก็ยังมีทายาทคนอื่นๆจากพรรคอื่น ทุกคนต่างจ้องอยากได้ตำแหน่งเจ้าเมืองน้อยของท่าน”
จนกระทั่งหยางเฉินจากไป ท่านหวังจึงถามว่า “เจ้าเมืองน้อย คราวนี้ เราทำให้คนของสำนักมายาขุ่นเคือง บางคน เกรงว่าอาจจะทนไม่ไหวแล้ว และจะใช้สิ่งนี้เพื่อโจมตีท่านแน่นอน”
ซ่งอี้มีสีหน้าขมขื่น “โทรศัพท์เมื่อกี้นี้ เป็นของพ่อฉันเอง ญาติสายเลือดอื่นในจวนซ่งเพราะเรื่องที่ทำให้สำนักมายาขุ่นเคืองใจ พวกเขาได้ไปหาพ่อของฉันแล้ว”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทั้งท่านหวังและท่านเย่ต่างมีสีหน้าที่เปลี่ยนไป
ท่านหวังพูดอย่างโกรธเคือง “ไอ้สารเลวพวกนี้ พวกเขาไม่รู้หรือว่า ตั้งแต่พวกเขาปฏิเสธที่จะเป็นข้าราชบริพารของสำนักมายา จวนซ่งก็ได้ทำให้สำนักมายาขุ่นเคืองใจแล้วไม่ใช่หรือ?”
ซ่งอี้หรี่ตาลงเล็กน้อย “จวนซ่งอยู่สบายมานานเกินไปแล้ว และหลายคนลืมไปว่า จวนซ่งในอดีตนั้น เคยรุ่งโรจน์ขนาดไหน และบางคนก็สบายจนกระดูกอ่อนไปหมด”
“ถ้าปล่อยให้พวกเขาเข้ามาควบคุมจวนซ่งจริงๆ จวนซ่งคงจะน่าสมเพชจริงๆ”
“ฉันจะไม่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ดังนั้น ไม่ว่ามันจะเป็นใคร อย่าพยายามคิดจะมาแย่งชิงตำแหน่งเจ้าเมืองน้อยของฉัน!”
ในขณะนี้ ใบหน้าของซ่งอี้เต็มไปด้วยความมั่นใจ และโมเมนตัมในร่างกายของเขาก็เปล่งประกายออกมาอย่างรุนแรงมาก
บูม!
ทันใดนั้น โมเมนตัมวิถีบู๊อันทรงพลัง ก็ปะทุออกมาจากร่างกายเขา
“การฝ่าทะลวงสำเร็จแล้ว!”
เมื่อท่านหวังและท่านเย่เห็น ต่างดูยินดีอย่างยิ่ง และทั้งสองก็พูดอย่างตื่นเต้น “ไม่เสียแรงที่เป็นเจ้าเมืองน้อยแห่งจวนซ่งของเรา อัจฉริยะวิถีบู๊ที่ไม่เคยเห็นมาก่อนในรอบร้อยปี พึ่งอายุสามสิบปี แดนวิถีบู๊ก็ก้าวมาถึงขั้นแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดระยะกลาง คาดว่าในอีกไม่กี่ปี เจ้าเมืองน้อยก็สามารถเข้าถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นสูงสุด”
ซ่งอี้ไม่ได้ตื่นเต้นเพราะฝ่าทะลวงได้สำเร็จ และพูดอย่างไร้ความรู้สึก “หยางเฉินมีอายุเพียงยี่สิบแปดปี และแดนวิถีบู๊ได้มาถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอด เมื่อเทียบกับเขา ยังห่างไกลเขามาก”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ท่านหวังและท่านเย่ก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ
แม้ว่าซ่งอี้จะเก่งมาก แม้อยู่ในตระกูลบู๊โบราณหรืออยู่ระหว่างสำนัก ล้วนเป็นอัจฉริยะที่ไม่เหมือนใคร แต่เมื่อเปรียบเทียบกับหยางเฉิน ก็ยังห่างไกลมาก
หยางเฉินไม่เพียงแต่อายุสามสิบ แดนวิถีบู๊บรรลุถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอดเท่านั้น แต่ยังตระหนักและเข้าใจถึงพลังของธาตุน้ำและพลังแห่งกาลเวลา
พลังของธาตุ มีเพียงผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดเท่านั้น ที่สามารถเข้าใจ พวกเขาไม่เคยได้ยิน คนที่มีความแข็งแกร่งในแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอด จะเข้าใจพลังของธาตุทั้งสองธาตุพร้อมๆกัน
ในอีกด้านหนึ่ง หลังจากที่หยางเฉินออกจากจวนเมืองหวยเฉิงแล้ว ก็กลับไปที่จวนมู่ทันที
“เรื่องคลี่คลายเสร็จแล้วหรือ?”
นักดาบเงาเพชฌฆาตมองไปที่หยางเฉินแล้วถาม
หยางเฉินพยักหน้า และพูดว่า “ซ่งอี้ยึดครองเมืองหวยเฉิง ไม่มีอะไรต้องสงสัย ผมได้บอกเขาไปแล้วว่า หลังจากที่เขาทำให้เมืองหวยเฉิงมีเสถียรภาพมั่นคงแล้ว จะคุยกับจวนมู่เกี่ยวกับเรื่องพันธมิตร”
ชั่วขณะนักดาบเงาเพชฌฆาตดีใจมาก และรีบพูด “ขอบคุณมาก!”
หยางเฉินส่ายหัวเล็กน้อย แล้วพูดว่า “ผมก็ควรกลับไปแล้วเหมือนกัน แต่ก่อนที่จะจากไป ผมมีเรื่องหนึ่งต้องการท่านอาวุโสช่วยผมก่อน”
นักดาบเงาเพชฌฆาตรีบพูด “คุณพูดมาสิ!”