The king of War – บทที่ 1791 โกรธมาก

บทที่ 1791 โกรธมาก
หลังจากที่ซ่งจั่วกับซ่งโย่วใช้ยาทุละแดนแล้ว ไม่นาน โมเมนตัมอันทรงพลังทั้งสอง ก็ระเบิดออกมาจากร่างกายของพวกเขาทีละคน
สายตาของหยางเฉินปรากฏแววความประหลาดใจขึ้น เขารู้ดีถึงผลอันทรงพลังของยาเม็ดบางชนิด แต่คาดไม่ถึงว่า ประสิทธิผลของยาทุละแดนจะรุนแรงถึงเพียงนี้
ทันทีที่ทั้งสองทานยายาทุละแดนแดนวิถีบู๊ของพวกเขาสองคน ก็ฝ่าทะลวงไปถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าทีละคน
เดิมที ซ่งจั่วอยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นสี่ ในขณะที่ซ่งโย่วอยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามสูงสุด หลังจากได้ทานยาทุละแดน ทั้งสองก็ได้ฝ่าทะลวงไปถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า
แม้ว่าพวกเขาจะมีเพียงแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าเท่านั้น แต่หยางเฉินก็รู้ว่า พวกเขาใจตรงกัน และทั้งสองร่วมมือกัน เพื่อระเบิดพลังที่เหนือกว่าแดนของตัวเอง
ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของสองพี่น้องจั่วและโย่ว แม้ว่าจะมีผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นหก ก็อาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา
หยางเฉินถาม “เสี่ยวหว่าน พวกเขาไม่เป็นไรใช่ไหม?”
เฝิงเสี่ยวหว่านส่ายหัว และพูดว่า “รากฐานวิถีบู๊ของพวกเขาดีมาก เดิมทีก็กำลังใกล้จะถึงขั้นฝ่าทะลวง ก่อนหน้านี้วิถีบู๊ถูกทำลาย แต่ฉันได้ฟื้นฟูจุดตันเถียนของพวกเขาแล้ว หลังจากฝ่าทะลวงครั้งนี้ อาการบาดเจ็บของพวกเขา ก็หายดีทุกอย่าง”
หยางเฉินพยักหน้า และเข้าใจอะไรบางอย่าง
เฝิงเจียหยีมองไปที่หยางเฉินด้วยท่าทางที่ซับซ้อน และพูดว่า “คุณเป็นคนใจกว้างจริงๆ ยาทุละแดนสองเม็ดก็สามารถทำให้ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ฝ่าทะลวงเข้าสู่แดนเล็กๆ บอกว่าจะให้ก็ให้จริงๆ
หยางเฉินยิ้มเล็กน้อย หยิบกริชที่ละเอียดอ่อนออกมา แล้วยื่นให้เฝิงเจียหยี
เมื่อเฝิงเจียหยีเห็นกริชที่หยางเฉินมอบให้ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความดีใจ แต่เพียงครู่เดียวเท่านั้น สีหน้าของเธอก็กลับมาเป็นปกติ มองไปที่หยางเฉินและพูดว่า “นี่หมายความว่าอย่างไร?”
หยางเฉินพูดว่า “กริชนี้ ผมแย่งมาจากผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้า เป็นกริชที่แม้แต่ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าพกติดตัว ต้องมีบางสิ่งที่ไม่ธรรมดา ดังนั้นจึงมอบให้กับคุณ”
เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฉิน เฝิงเจียอี้ก็หน้าแดง ค้อนใส่หยางเฉินแล้วพูดว่า “ทำไมคุณไม่พูดว่า หลังจากที่คุณฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าคนนั้นแล้ว จากนั้นก็แย่งมาล่ะ?”
หยางเฉินตกตะลึงครู่หนึ่ง และพูดด้วยใบหน้าจริงจัง “ฉันฆ่าเขาแล้ว และได้มันมาจากอีกฝ่ายหนึ่ง”
“ขี้โม้!”
เฝิงเจียหยีกลอกตาให้หยางเฉิน จากนั้นจึงหยิบกริชมาจากมือของหยางเฉินอย่างไม่เกรงใจ จากนั้นหันหลังเดินจากไป
ปล่อยให้หยางเฉินอยู่ตามลำพัง
ผ่านไปสักพัก หยางเฉินพึ่งตั้งสติได้ และเฝิงเจียหยีไม่เชื่อว่า ตอนนี้เขามีความแข็งแกร่งที่สามารถสังหารผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าระยะต้นได้แล้ว
นอกจากนี้ ตอนที่หยางเฉินไปจากเยี่ยนตู มีเพียงความแข็งแกร่งในระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกเท่านั้น นี่เพียงเวลาสั้นๆไม่กี่เดือนเท่านั้น จู่ๆความแข็งแกร่งของเขามาถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอด เฝิงเจียหยีไม่เชื่อจริงๆ
ไม่ต้องพูดถึงเฝิงเจียหยี แม้แต่กษัตริย์เฝิง ก็คงคิดไม่ถึงใช่ไหม?
ตอนนี้ สัญญาณชีพจรของหม่าชาวกลับมาเป็นปกติแล้ว และอาการบาดเจ็บของสองพี่น้องตระกูลซ่งไม่เพียงแต่ฟื้นตัวแล้ว แดนวิถีบู๊ก็ฝ่าทะลวงไปถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า
เรื่องตรงนี้ถือว่าจบลงแล้ว หลังจากที่หม่าเฉาฟื้นขึ้นมา หยางเฉินก็สามารถไปจากที่นี่อย่างหมดห่วง
เพียงแต่ว่า เขายังมีบางสิ่งที่ต้องทำ
ครึ่งชั่วโมงต่อมา หยางเฉินมาถึงสำนักงานใหญ่ของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป
ยืนอยู่ใต้อาคาร หยางเฉินรู้สึกหดหู่ใจ
เยี่ยนเฉินกรุ๊ปเป็นสิ่งเดียวที่แม่ของเขาทิ้งไว้ในโลกนี้ เป็นของที่ระลึกเพียงสิ่งเดียว เขาต้องทำให้เยี่ยนเฉินกรุ๊ป เป็นบริษัทชั้นนำ
“ไอ้หนุ่ม รีบหลบเร็ว!”
ขณะที่หยางเฉินกำลังจะเข้าไปในอาคาร เสียงดุดันก็ดังมาจากข้างหลังเขา
“ตูม!”
วินาทีถัดมา เงาร่างของชายวัยกลางคน ก็พุ่งเข้าใส่เขาอย่างแรง
เพียงแต่ว่า เขาไม่ได้เคลื่อนไหวเลย และหลังจากที่ชายวัยกลางคนชนกับหยางเฉิน เขาก็ถูกกระแทกจนปลิวออกไปแทน
“บ้าเอ้ย นายกำลังหาที่ตาย!”
หลังจากที่ชายวัยกลางคนลุกจากพื้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ จ้องไปที่หยางเฉินและตะโกนว่า “รีบมาขอโทษฉันเดี๋ยวนี้!”
เมื่อได้ยินคำพูดของชายวัยกลางคน หยางเฉินก็ขมวดคิ้ว
ไม่น่าแปลกใจเลยที่อีกฝ่าย จะมีออร่าที่เขาเกลียดมากแผ่กระจายออกมา ที่แท้ก็เป็นคนประเทศซัน
ในเวลานี้ ชายหนุ่มที่ติดตามชายวัยกลางคน จ้องไปที่หยางเฉินด้วยความโกรธและพูดว่า “ไอ้หนุ่ม นี่คือคุณไตจัวเป็นประธานของซุ่นเทียนกรุ๊ป เขามาจากประเทศที่สูงศักดิ์ ไม่ใช่คนแผ่นดินใหญ่ที่ต่ำต้อยอย่างนายจะทำให้เขาขุ่นเคืองได้ นายควรรีบขอโทษเขาทันที มิฉะนั้นในชาตินี้ นายอย่าคิดว่าจะหางานที่เหมาะสมในเยี่ยนตูได้”
คิ้วของหยางเฉินย่นขึ้นทันที และเขาถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คุณพูดว่า เขาเป็นประธานของซุ่นเทียนกรุ๊ปเหรอ?”
เขาคงจำไม่ผิด ก่อนที่เขาจะออกจากเยี่ยนตู พึ่งจะยึดครองซุ่นเทียนกรุ๊ป
ตระกูลโยชิดะมีซุ่นเทียนกรุ๊ปเป็นหนึ่งในสามของบริษัทยักษ์ใหญ่ในประเทศซัน ซึ่งใช้ค่าใช้จ่ายมหาศาลในการก่อตั้ง ผลสุดท้ายซุ่นเทียนกรุ๊ปมุ่งเป้าก่อกวนไปที่เยี่ยนเฉินกรุ๊ปเพราะความโกรธของหยางเฉิน เลยทำให้ซุ่นเทียนกรุ๊ปกลายเป็นบริษัทภายใต้การดูแลของเขา
อย่างไรก็ตามชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ ไตจัวกลับพูดว่า ตอนนี้ไตจัวเป็นประธานของซุ่นเทียนกรุ๊ป แค่คิดก็รู้ว่า ขณะนี้หยางเฉินโกรธขนาดไหน
“ใช่แล้ว คุณไตจัวก็เป็นประธานของซุ่นเทียนกรุ๊ป จริงสิ เขายังมีอีกตัวตนหนึ่ง นั่นคือหนึ่งในสามของบริษัทยักษ์ใหญ่ของประเทศซัน ซึ่งเป็นทายาทสายเลือดโดยตรงของตระกูลโยชิดะ ชื่อจริงของเขาคือโยชิดะ ไตจัว”
ชายหนุ่มมีสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม จ้องที่หยางเฉินและพูดว่า “วันนี้ เป็นวันสุดท้ายที่คุณไตจัวให้โอกาสเยี่ยนเฉินกรุ๊ป ถ้าหากพวกเขายังไม่ยอมไม่ตกลงที่จะให้ซุ่นเทียนกรุ๊ปเข้าซื้อกิจการ คุณไตจัวก็จะดำเนินการกับเยี่ยนเฉินกรุ๊ปแล้ว”
ขอเพียงโยชิดะ ไตจัวดำเนินการ จุดจบของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปก็มีแต่ล้มละลายเท่านั้น”
เมื่อได้ยินคำพูดของชายหนุ่ม สีหน้าของหยางเฉินก็ขรึมลงทันที
โยชิดะ ไตจัวมีสีหน้าภาคภูมิใจ จ้องไปที่หยางเฉินและพูดว่า “ไอ้หนุ่ม วันนี้ฉันอารมณ์ดี ขอเพียงนายคุกเข่าและขอโทษฉัน ฉันจะให้โอกาสนายสักครั้ง”
หยางเฉินเหลือบมองอีกฝ่ายด้วยสายตาที่เย็นชา จากนั้นหันกลับมาและเดินเข้าไปที่เยี่ยนเฉินกรุ๊ป
จนถึงตอนนี้ เขายังไม่ทราบสถานการณ์ของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป แต่จากคำพูดของสุนัขรับใช้ที่อยู่ข้างกายโยชิดะ ไตจัวเขาเข้าใจเรื่องมากมาย
เยี่ยนเฉินกรุ๊ปในปัจจุบัน อยู่ในสถานการณ์ที่ย่ำแย่ ซุ่นเทียนกรุ๊ปพยายามที่จะกว้านซื้อเยี่ยนเฉินกรุ๊ปแต่ลั่วปิงไม่เห็นด้วย และยังคงดิ้นรนต่อไป วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ซุ่นเทียนกรุ๊ปให้เวลาเยี่ยนเฉินกรุ๊ปตัดสินใจ
“บ้าเอ้ย! เขากล้าเมินฉัน ทุบเขาให้ล้มลงกับพื้น ให้เขาคุกเข่าลงแทบเท้าเพื่อขอความเมตตาจากฉัน!”
เมื่อโยชิดะ ไตจัวเห็นเช่นนี้ ชั่วขณะก็โกรธมาก และคำรามใส่หยางเฉินทันที
เมื่อได้ยินคำพูดของเขา สุนัขรับใช้ที่อยู่ข้างๆ ก็รีบพุ่งเข้าหาหยางเฉินทันที
“ไอ้หนุ่ม รับหมัดของฉัน!”
หลังจากที่ขาสุนัขรับใช้วิ่งเข้าไป เขาก็ต่อยหมัดไปที่หยางเฉิน
“ตูม!”
เพียงแต่ว่า ก่อนที่เขาจะสัมผัสร่างของหยางเฉิน ก็ถูกหยางเฉินเตะเข้าที่ท้อง สุนัขรับใช้ก็กลิ้งตกลงมาตามขั้นบันได กรีดร้องไม่หยุด
โยชิดะ ไตจัวตกตะลึง สุนัขรับใช้เป็นยอดฝีมือที่เขาจ่ายเงินในราคาสูงเพื่อเชิญมาปกป้องเขา สุดท้ายถูกหยางเฉินเตะจนปลิวออกไป?
ในเวลานี้ หยางเฉินหยุดเดินกะทันหัน หันไปมองโยชิดะ ไตจัวและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ฉันจะให้เวลาพวกคุณหนึ่งวัน คืนซุ่นเทียนกรุ๊ปให้กับเยี่ยนเฉินกรุ๊ปจากนั้นทุกคนจากสามบริษัทยักษ์ใหญ่ ไสหัวไปจากแผ่นดินใหญ่ ไม่เช่นนั้น ผลกระทบที่ตามมาต้องรับผิดชอบเอง!”