The king of War – บทที่ 1843 ทุ่มเทอย่างมาก

บทที่ 1843 ทุ่มเทอย่างมาก
ทันใดนั้น สายตาทุกคู่ต่างมองไปยังทิคาโนะ ทาเคชิที่นั่งอยู่กลางค่ายประเทศซัน
ใครๆ ก็รู้ ทิคาโนะ ทาเคชิคือผู้นำของค่ายประเทศซัน ถ้าเขาเห็นด้วย ข้อเสนอของทาคาโอะจึงจะมีผล
ทิคาโนะ ทาเคชิไม่ได้ตอบกลับทาคาโอะ แต่หรี่ตามองไปที่ตู้จ้ง แล้วยิ้มเยาะออกมา “ลำพังนักสู้แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นปลายของจิ่วโจวแค่คนเดียว ยังกล้ามาพูดจาใหญ่โตต่อหน้าฉันอีกอย่างนั้นเหรอ? แกคิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงกล้าเป็นตัวแทนจิ่วโจวใสเดิมพันกับนักสู้ของประเทศซัน?” 
พอพูดอย่างนั้นออกมา ทุกคนต่างพากันตกตะลึง!
ถึงฝีมือของตู้จ้งจะห่างชั้นกับทิคาโนะ ทาเคชิมาก แต่ก็เป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในค่ายของจิ่วโจว
แต่ว่าตอนนี้ ทิคาโนะ ทาเคชิกลับพูดจาเหยียดหยามตู้จ้งต่อหน้าทุกคนว่าไม่คู่ควร
ตู้จ้งกำหมัดแน่น แววตามีแต่ความเดือดดาล แต่เขาก็รู้ดี ว่าตัวเองอ่อนแอเกินไป ไม่ได้มีค่าอะไรในสายตาของทิคาโนะ ทาเคชิเลย
ถ้าทิคาโนะ ทาเคชิต้องการ แค่ส่งผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าคนไหนออกมา ก็สามารถฆ่าตู้จ้งได้อย่างง่ายดายแล้ว
ทิคาโนะ ทาเคชิแค่พูดคำนี้ออกมาจากนั้นก็หลับตาลง ราวกับคำพูดนั้นไม่ใช่เขาที่เป็นคนพูดออกมา
หลังจากที่พวกโยชิดะ โชหันมาสบตากัน โยชิดะ โชก็ได้ยืนขึ้น แล้วพูดกับทาคาโอะด้วยสีหน้าที่ไม่ชอบในว่า “การที่คุณความมั่นใจว่าจะสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้มันก็เป็นเรื่องดี แต่ก็ต้องคำนึงถึงฐานะของตัวเองด้วย ถ้าคุณอยากทำเพื่อประเทศซันจริง งั้นก็ใช้พลังทั้งหมดที่คุณมีมาบอกให้ทุกคนได้รู้ว่า นักสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของจิ่วโจวยังพ่ายแพ้ให้กับคุณ” 
พอได้ยังอย่างนั้น ทาคาโอะก็ตกใจจนเหงื่อออก แล้วก็ได้รู้ตัวว่า สิ่งที่เขาพูดไปเมื่อกี้ ได้ทำให้พวกระดับสูงหลายคนไม่พอใจแล้ว
เขาจึงรีบพยักหน้า “ครับ!” 
พูดจบ เขาก็มองกลับมาที่ตู้จ้ง แล้วพูดออกมาอย่างดุร้ายว่า “ฉันจะอัดแกจนฟันร่วงเต็มพื้น ให้จิ่วโจวได้รู้ว่า เมื่ออยู่ต่อหน้าชาวซันชาวจิ่วโจวอย่างพวกแกนั้นเป็นพวกที่ด้อยกว่าตลอดไป!” 
ตู้จ้งโมโหอย่างสุดขีด แล้วตะคอกออกมา “อยากตายนักใช่มั้ย!”
การเป็นคนของจิ่วโจว จะไปทนรับคำดูถูกแบบนี้ได้ยังไง?
ไม่ใช่แค่ตู้จ้ง นักสู้ของจิ่วโจวทุกคนที่อยู่ตรงนั้น ต่างถูกคำพูดของทาคาโอะยั่วยุจนโมโหแล้ว
“ท่านตู้ ฆ่าไปสารเลวนี่ซะ ทำให้มันได้รู้ว่าการเหยียดหยามจิ่วโจวจะเป็นยังไง” 
“ใช่ ฆ่าไอ้บัดซบชาวซันนี่ซะ!”
“ชาวซันพวกนี้ ช่างโอหังจริงๆ ในถิ่นของจิ่วโจว ยังกล้าทำตัวโอหัง นี่มันรนหาที่ตายชัดๆ!” 
……
การแสดงออกของทิคาโนะ ทาเคชิ
ก่อนหน้านี้กับคำพูดของทาคาโอะได้ทำให้คนจิ่วโจวเดือดดาลขึ้นมาแล้ว
กับเรื่องนี้ เหล่านักสู้ของประเทศซัน ต่างก็ทำหน้าดูถูก ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย ในความคิดขอพวกเขา ในค่ายของจิ่วโจวนักสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดก็แค่แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นปลาย ต่อให้นักสู้คนอื่นของจิ่วโจวร่วมมือกันแล้วมันจะยังไง?
นักสู้ทางฝั่งประเทศซัน แค่นักสู้แดนเหนือมนุษย์คนไหนก็ได้ออกไป ก็สามารถกำราบนักสู้ทั้งหมดของจิ่วโจวได้แล้ว
ตู้จ้งหายใจเข้าลึกๆ พยายามอดกลั้นความโกรธในใจเอาไว้
เขารู้ดีว่า ต่อให้ตอนนี้จะโมโหก็ต้องทนไว้ หยางเฉินยังมาไม่ถึง ตอนนี้ทุกวินาทีที่เขาถ่วงได้ ก็เพื่อซื้อเวลาให้หยางเฉิน
เขาเชื่อ หยางเฉินต้องมาอย่างแน่นอน!
จ้องเขม็งไปที่ทาคาโอะ แล้วพูดพร้อมกัดฟันว่า “ในเมื่อหัวหน้าของพวกคุณไม่กล้าพนัน งั้นเราสองคนมาพนันกันเองกล้ามั้ย?” 
ทาคาโอะขมวดคิ้ว มองหน้าตู้จ้งอย่างไม่ชอบใจ แล้วถามไปว่า “แกจะพนันอะไร?” 
ตู้จ้งพูดพร้อมกัดฟันว่า “พนันว่าวันนี้ฝ่ายที่ชนะจะเป็นจิ่วโจวหรือว่าประเทศซัน” 
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…” 
ทาคาโอะทนไม่ไหวจนหัวเราะออกมา “แกคิดว่า จิ่วโจวยังมีโอกาสชนะอีกเหรอ? แกลองเงยหน้าขึ้นไปดู ในค่ายของประเทศซันคนที่แข็งแกร่งกว่าฉัน ยังมีไม่ต่ำกว่าสิบคน!” 
“แล้วทางจิ่วโจวของพวกแกล่ะ? แกเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดแล้ว แกคิดว่า ยังต้องพนันกันอีกเหรอ?” 
ตู้จ้งกัดฟันพูด “ก็ต้องพนันอยู่แล้ว! แล้วคุณกล้าหรือไม่กล้า?” 
ทาคาโอะขำออกมาอย่างไม่ชอบใจ “ในเมื่อแกอยากพนัน งั้นฉันจะสงเคราะห์ให้ แกอยากพนันยังไง?” 
ตู้จ้งตอบว่า “ถ้าจิ่วโจวแพ้ ผมจะเป็นตัวแทนของทั้งจิ่วโจวขอโทษพวกคุณ ถ้าสุดท้ายแล้ว ประเทศซันเป็นฝ่ายแพ้ คุณก็เป็นตัวแทนของชาวซัน มาขอโทษผม” 
มุมปากของทาคาโอะได้แย้มขึ้น เผยรอยยิ้มอันชั่วร้ายออกมา แล้วพูดไปว่า “การเดิมพันนี้มันเล็กไปหน่อย ต้องเพิ่มหน่อย!” 
ตู้จ้งสีหน้าไม่เปลี่ยน จ้องมองอีกฝ่ายอย่างไม่ชอบใจ
ทาคาโอะพูดว่า “ถ้าจิ่วโจวแพ้ แกต้องคลานผ่านหว่างขาฉันแล้วขอโทษ แถมยังต้องตะโกนด้วยว่านักสู้จิ่วโจวมีแต่สวะ ไม่สามารถสู้นักสู้ของประเทศซันได้เลย” 
ตู้จ้งกัดฟันแน่น “แล้วถ้าประเทศซันแพ้ล่ะ?” 
ทันใดนั้น ทิคาโนะ ทาเคชิที่นั่งอยู่ตรงตำแหน่งประธานในค่ายประเทศซันก็ได้พูดออกมาว่า “ถ้าประเทศซันแพ้ นักสู้ชาวซันทุกคนที่มาที่นี่ในวันนี้ จะคุกเข่าขอโทษนักสู้ของจิ่วโจว!” 
“ตกลง!” 
ตู้จ้งดีใจขึ้นมาทันที จึงรีบพูดไปว่า “ทุกคนที่อยู่ที่นี่ต่างก็ได้ยินแล้วนะ หวังว่าถึงเวลาพวกคุณจะไม่เบี้ยวนะ!” 
ทิคาโนะ ทาเคชิพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ชอบใจว่า “ทิคาโนะ ทาเคชิคนนี้พูดได้ทำได้ แต่ว่า ถ้าจิ่วโจวแพ้ ฉันต้องการให้นักสู้จิ่วโจวทุกคนที่อยู่ที่นี่คุกเข่าขอโทษนักสู้ของประเทศซัน!” 
ตู้จ้งกำลังจะรับปาก ก็ได้มีนักสู้พูดด้วยความโมโหว่า “ตู้จ้ง นี่เป็นการเดิมพันของคุณคนเดียว ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับนักสู้คนอื่นอย่างพวกเราเลย ถ้าคุณอยากขายหน้า ก็อย่าลากพวกเราไปเกี่ยวด้วยสิ” 
“ใช่แล้ว ถ้าคุณอยากขายหน้า ก็อย่าลากเราไปด้วย อีกอย่าง พวกเราจะไปสู้นักสู้ของประเทศซันไหวได้ยังไง? นักสู้แดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าของพวกนั้นยังไม่ได้ออกโรงเลยนะ!” 
“ตู้จ้ง มีอะไร คุณก็รับไปคนเดียวสิ อย่าลากเราลงน้ำไปด้วย ผมขอปฏิเสธ!” 
……
นักสู้ของจิ่วโจวที่มีติงเหวินจัวเป็นคนนำ ต่างพากันพูดออกมาด้วยความโมโห
แม้แต่พวกที่สนับสนุนตู้จ้ง ก็ยังมีหลายคนที่ทำหน้าไม่พอใจ
พวกเขานับถือความกล้าของตู้จ้ง แต่ตู้จ้งที่เป็นแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นปลาย จะไปสู้นักสู้ของประเทศซันไหวได้ยังไง? ทั้งๆ ที่รู้ว่าต้องแพ้ แล้วยังจะไปพนันกับพวกประเทศซันอีก นี่ไม่เท่ากับหาเรื่องให้ตัวเองขายหน้ารึไง?
เขาคิดไว้อยู่แล้วว่าหลังจากที่ตัวเขาเสนอข้อเดิมพันนี้ออกไป ต้องทำให้นักสู้ของจิ่วโจวไม่พอใจแน่นอน แต่ก็ไม่เป็นไรสิ่งที่เขาต้องการคือถ่วงเวลา
เขาเชื่อมั่นว่า ขอแค่หยางเฉินมาถึง ทิคาโนะ ทาเคชิต้องเสียใจที่วางเดิมพันแบบนี้แน่
ทุกคนต่างจ้องมองไปที่ตู้จ้ง รอคอยคำตอบจากเขา
ส่วนตู้จ้งกลับไม่พูดไม่จา เหมือนกำลังไตร่ตรองว่าจะตอบรับดีมั้ย
เวลาค่อยๆ ล่วงเลยผ่านไป ไม่ทันไรก็ผ่านไปอีกหนึ่งนาที แต่หยางเฉินยังมาไม่ถึง
อาโอกิ ยามาโตะที่อยู่ข้างๆทิคาโนะ ทาเคชิ หร่ตามองไปยังตู้จ้งที่อยู่กลางสังเวียน ไม่รู้ทำไม เขารู้สึกว่าการกระทำของตู้จ้งมันดูแปลกๆ
ทั้งๆ ที่ตู้จ้งเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในค่ายของจิ่วโจว ทั้งๆ ที่รู้ว่าต้องแพ้ แล้วทำไมต้องหาเรื่องให้ตัวเองขายหน้า โดยการพูดเรื่องพนันขึ้นมาเองด้วย?
ทันใดนั้น อาโอกิ ยามาโตะก็นึกถึงไป๋หลี่จิงหวินที่เจอที่ยอดเมฆาเมื่อคืน
เขาจึงรีบมองหาในค่ายของจิ่วโจว แต่กลับไม่เห็นวี่แววของไป๋หลี่จิงหวินเลย และเขาก็เข้าใจทุกอย่างขึ้นมาทันที จึงตะโกนไปว่า “มันกำลังถ่วงเวลา!”