The king of War บทที่ 1966 สุดยอดการต่อสู้
ผู้แข็งแกร่งที่ลงมือกับมารแดงไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นเกาสงหนึ่งในสี่ยอดขุนพลมารองสำนักมาร ตอนนี้แดนบูโดของเขามาถึงกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นแล้ว
ในตอนเริ่มต้น เมื่อเกาสงอยู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอด เขาก็ติดอันดับหนึ่งในสิบผู้แข็งแกร่งในภูเขามารแล้ว ตอนนี้ แดนบูโดของเขาได้บุกทะลวงไปถึงขั้นกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นแล้ว ความแข็งแกร่งของเขาจึงมากขึ้น
แม้แต่มารแดงในวันนี้ก็ไม่สามารถแข่งขันกับเกาสงได้
ในเวลานี้ ทุกคนในสำนักมารต่างจ้องเกาสงอย่างโกรธเคือง มารแดงพยายามลุกขึ้นจากพื้น เมื่อเขามองไปที่เกาสง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธรุนแรง
เขากัดฟันและพูดว่า “เกาสง ในที่สุดนายก็ะทรยศสำนักมารใช่ไหม?”
เกาสงมองมารแดงอย่างภาคภูมิใจและพูดอย่างดูถูกว่า “มารแดง ไม่ใช่ว่าฉันอยากทรยศสำนักมาร แต่ฉันต้องการเอาทุกอย่างที่เป็นของฉันคืน”
“ตอนนี้ เจ้าสำนักต้องฝ่าภัยพิบัติสวรรค์และออกจากสำนักมารไป ไม่หากเขาพ่ายแพ้ต่อภัยพิบัติสวรรค์ก็ต้องได้รับผลสะท้อนกลับ และตกต่ำลง ไม่ว่าจะอย่างไร ก็ไม่สามารถเปลี่ยนความจริงที่ว่าสำนักมารก็จะต้องเลือกผู้นำคนใหม่”
“ถ้านายยอมจำนนต่อฉัน นายและฉันจะทำงานร่วมกันเพื่อทำให้สำนักมาร เป็นกองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดในภูเขามาร”
มารแดงเริ่มโกรธและคำรามทันที “ผายลม! แม้ว่าเจ้าสำนักต้องออกจากสำนักมารจริงๆ แต่ตำแหน่งของผู้นำคนใหม่ก็ไม่มีทางเกี่ยวข้องกับนายที่เป็นผู้ทรยศสำนักมาร”
“เจ้าสำนักได้เลือกผู้สืบทอดคนใหม่แล้ว เมื่อเจ้าสำนักจากไป หม่าชาวก็จะเป็นผู้นำคนใหม่ของสำนักมาร นายมีสิทธิ์อะไรมาเปลี่ยนคำสั่งของเจ้าสำนัก?”
เกาสงเยาะเย้ย “หม่าเฉาไม่มีแม้กระทั่งพลังในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้า กลับยังคิดจะสืบทอดสำนักมาร? อาศัยอะไร? ฉันเกาสงทำงานอย่างหนักในสำนักมารมาหลายสิบปี มีส่วนสนับสนุนอย่างมากต่อสำนักมาร ตอนนี้ในสำนักมาร นอกเหนือจากเจ้าสำนัก ฉันก็คือคนที่มีพลังที่แข็งแกร่งที่สุด ฉันคือคนเดียวที่มีคุณสมบัติเหมาะสมที่สุดที่จะสืบทอดสำนักมาร”
มารแดงโกรธจัด เขาเหลือบมองทุกคนและพูดเสียงดัง “เกาสงทรยศสำนักมาร พวกนายควรร่วมมือกันเพื่อปราบปรามเขา ฉันจะคิดหาทางหยุดเหรินจิงหลุนและ อิงเทียนสิง”
ในเวลานี้อิงเทียนสิง และเหรินจิงหลุนกำลังจะขัดขวางภัยพิบัติสวรรค์ ทั้งสองคนเป็นยอดผู้แข็งแกร่งรองจากแดนนภา หากคิดจะทำลายภัยพิบัติสวรรค์ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้
หากไม่สามารถหยุดยั้งทั้งสองได้ เมื่อภัยพิบัติสวรรค์ถูกทำลายลง ผู้ฝ่าภัยพิบัติสวรรค์ก็จะต้องประสบกับการสะท้อนกลับครั้งใหญ่ ผลสถานเบาคือบาดเจ็บสาหัส อย่างหนักคือเสียชีวิต
“มู่ชิง และเหมิงคุนพวกนายสองคนต่อสู้กับเกาสง ฉันจะช่วยมารแดงหยุดอิงเทียนสิง และ เหรินจิงหลุน”
ในเวลานี้ ผู้แข็งแกร่งที่อยู่กึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นคนหนึ่งก็ก้าวมาข้างหน้า และมองดูยอดขุนพลมารอีกสองในสี่และกล่าวอย่างเคร่งขรึม
เงามาร คือหนึ่งในผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของสำนักมารเช่นเดียวกับเกาสงและมารแดง และเป็นหนึ่งในผู้แข็งแกร่งสิบอันดับแรกใน ภูเขามาร
มู่ชิง และเหมิงคุนมองหน้ากันและพยักหน้า
เกาสงยิ้มอย่างเหยียดหยาม “เมื่อเผชิญกับกำลังที่เด็ดขาด พวกนายก็แค่ขยะ! ใครกล้าขวางฉัน ฉันจะถูกมองว่าเป็นศัตรู ในเมื่อเป็นศัตรู ฉันไม่ยอมรั้งมือแน่!”
“เกาสง อย่าหยิ่งผยองนักเลย!”
มู่ชิงและรีบพุ่งไปที่เกาสง ส่วนเหมิงคุนก็ตามไปด้วยเช่นกัน
ในเวลานี้ สามในสี่ยอดขุนพลมารของสำนักมารกำลังเริ่มทำสงคราม
มารแดงดูวิตกกังวล และเงามารพูดอย่างเย็นชาว่า “ไม่มีเวลาให้สนใจอะไรมากแล้ว ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือตอนนี้หยุดอิงเทียนสิง และเหรินจิงหลุนเราไม่ควรซ่อนตัวอีกต่อไป เราควรทุ่มไปทั้งหมดเพื่อหยุดพวกเขาให้ได้มากที่สุด”
มารแดงพยักหน้า “ดี!”
เมื่อพูดจบ ก็มีเสียง “ปัง” ดังขึ้นและพื้นก็แตกทันที มารแดงพุ่งเข้าหาอิงเทียนสิง และ เหรินจิงหลุน
เงามารเองก็วิ่งขึ้นไป
อีกด้านหนึ่ง ตู้ป๋อกำลังต่อสู้กับเผยเชียนอิน
เกิดสงครามวุ่นวายขึ้นในที่นี้ทันที
ผู้ที่เข้าร่วมในสงครามล้วนเป็นยอดนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดในภูเขามาร ยามปกติยากที่จะพบสักสองคนในนั้นระหว่างสงคราม อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้กลับมีผู้แข็งแกร่งมากมายต่อสู้กัน
“ปึง ปึง ปึง!”
ผู้แข็งแกร่งทุกคนไม่นั้งมือและโจมตีคู่ต่อสู้อย่างบ้าคลั่ง
เหรินจิงหลุนและ อิงเทียนสิง ถูกมารแดงและเงามาร หยุดไว้ ทั้งคู่ต่างก็โกรธจัด
“รนหาที่ตาย!”
ดวงตาของเหรินจิงหลุนเย็นชา มือของเขาโบกสะบัด จากนั้นความหนาวเย็นสองสายก็โจมตีมารแดงและเงามารในทันใด
“ระวัง!”
เงามารตะโกนและหลบ
อย่างไรก็ตาม มันก็ยังสายเกินไปที่จะหลบ เงามารถูกวางยาพิษโดยเหรินจิงหลุนหน้าอกของเขาดำคล้ำไปทันที ใบหน้าของเขาซีด เห็นได้ชัดว่าเขาถูกวางยาพิษ
“ถอยกลับ!”
เมื่อการโจมตีครั้งต่อไปของเหรินจิงหลุนกำลังจะถูกปล่อยออกมา มารแดงก็มาขวางหน้าเงามาร และยกมือขึ้นกระแทกเขาอย่างแรง
“ปึง!”
เมื่อหมัดของพวกเขาชนกัน ก็มีเสียงอันน่าตะลึงดังขึ้น จากนั้นพลังอันรุนแรงก็กวาดออกไปทุกทิศทุกทาง
มารแดงตกใจถอยหลังไปหลายก้าว มีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของเขา หมัดของเขากลายเป็นสีดำคล้ำ เขาเองก็ถูกเหรินจิงหลุนวางยาพิษด้วย
เหรินจิงหลุนในฐานะผู้นำของสำนักพิษในภูมิภาคตะวันตกของภูเขามาร ทั้งร่างของเขาเต็มไปด้วยพิษ และนี่เป็นเพราะมารแดงและเงามารแข็งแกร่ง มิฉะนั้นทั้งสองคงโดนพิษนี้จนตายไปแล้ว
ท้ายที่สุดแล้ว มารแดงและเงามารนั้นดีที่สุดในโลก แม้ว่าพวกเขาจะถูกวางยาพิษโดยเหรินจิงหลุนในไม่ช้าพวกเขาก็แก้ไขพิษในร่างกายของพวกเขาและเข้าร่วมการโจมตีอีกครั้ง
การต่อสู้ระหว่างตู้ป๋อและเผยเชียนอินยังคงดำเนินต่อไป ตู้ป๋อถือปืนเทพบู๊ ขณะที่เผยเชียนอินก็ถือเฟิ่งกู่ฉิน
ทั้งคู่เป็นผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นอีกทั้งยังถือของอาถรรพ์ชั้นสูง การต่อสู้ระหว่างพวกเขานั้นรุนแรงที่สุด ทุกกระบวนท่าล้วนมีพลังน่าตะลึง
สงครามระหว่างมู่ชิงและเหมิงคุนที่สู้กับเกาสงเองก็รุนแรงมากเช่นกัน
ขณะที่เกาสงยังคงอยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอด เขาก็เป็นหนึ่งในสิบผู้แข็งแกร่งที่สุดในภูเขามารร่วมกับกลุ่มผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นแล้ว ตอนนี้แดนบูโดของเขาได้บุกทะลวงไปถึงกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้น ดังนั้นจึงยิ่งแข็งแกร่งมากกว่าเดิม
“บูม บูม บูม!”
การต่อสู้ระหว่างสองฝ่ายก็ดุเดือดไม่แพ้กัน เกาสงไม่เคยรั้งมือในทุกกระบวนท่า จนมู่ชิงและเหมิงคุนต้องถอยกลับอย่างรุนแรง
กลุ่มผู้แข็งแกร่งของสำนักมาร ทำได้เพียงเฝ้าดูจากระยะไกลและไม่สามารถเข้าใกล้ฉากต่อสู้ได้
ศึกนี้ เกรงว่าจะรวมอยู่ในประวัติศาสตร์ของภูเขามาร นี่นับเป็นครั้งแรกที่มีผู้แข็งแกร่งชั้นยอดมากมายได้ต่อสู้กันอย่างดุเดือด
อีกทั้งภัยพิบัติสวรรค์ที่อยู่เหนือห้องสมุดก็มาถึงจุดสูงสุดแล้วเช่นกัน และกำลังกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง
“บูม บูม บูม!”
สายฟ้านับไม่ถ้วนตกลงมาอย่างดุเดือด
หยางเฉินผู้ซึ่งกำลังฝ่าด่านอยู่บนแท่นหิน สีหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ภัยพิบัติสวรรค์ถูกแท่นหินชักนำเข้าสู่ร่างกายของเขา ราวกับว่ามันกำลังจะทำลายร่างกายของเขา
ใบหน้าของหม่าชาวเต็มไปด้วยความตึงเครียด ดวงตาของเขาเป็นสีแดงและยังคงจ้องมองที่หยางเฉิน
ลี่เฉินเองก็ดูเคร่งขรึมและพร้อมที่จะลงมือทุกเมื่อ
เขาเปิดปากพูด “หยางเฉิน ถ้านายทนไม่ไหว แค่เอ่ยปากมา ฉันจะเข้าไปต้านภัยพิบัติสวรรค์ให้นายทันที ฉันรู้ว่านายต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้น แต่ก็ต้องดูกำลังของตนด้วย ลิขตสวรรค์ครั้งนี้รุนแรงเกินไป แม้แต่ฉันก็ไม่เคยเห็นภัยพิบัติสวรรค์ที่รุนแรงเช่นนี้มาก่อน หากนายรับไม่ไหวถือเป็นเรื่องปกติ”
“ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ ก็ยังคงมีความหวังสำหรับทุกสิ่ง!”
ใบหน้าของหยางเฉินบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด แต่ก็ยังไม่พูดอะไร
สายฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วนถูกนำเข้าสู่ร่างกายของเขาโดยแทนหิน มังกรไฟฟ้ากำลังวนทวนน้ำจากร่างของเขา
“อ๊าก…”
ทันใดนั้นหยางเฉินก็เงยหน้าขึ้นไปบนฟ้าและคำรามราวกับจะปลดปล่อยความเจ็บปวดที่เขาได้รับ
