เจ้าสาวใบ้：อยากจะบอกรักคุณ – บทที่ 882 ตายแล้วคืนชีพ

ซูย้าวสูดหายใจเข้าอย่างแรงโดยเสียสติ ลี่หมิง?!

“ลูกชายคนเล็กของคุณ ก่อนหน้ามีแค่ชื่อเล่นว่าเตียวเตียว ต่อมา พอรู้ฐานะและชาติกำเนิดที่แท้จริงแล้ว ได้เปลี่ยนชื่อเป็นลี่หมิง ปีนี้อายุ7ขวบ เป็นเด็กอัจฉริยะ เฉลียวฉลาด IQสูงเทียบเท่ากับผู้ใหญ่หรืออาจเกินด้วยซ้ำ เป็นคนวิเศษที่หายากมาก”

อานเจียเย้นเล่าเรื่องราวคร่าวๆ ก่อนรอบหนึ่ง แถมยังพูดอย่างชื่นชมจากใจ หลังจากนั้น แววตาเขาก็ดุร้ายขึ้นมา

แล้วพูดต่อ”ผมขอบอกความจริงคุณอีกอย่าง ผมชอบลี่หมิงเขามาก”

เขาชอบความเฉลียวฉลาดของเด็กคนนี้ กับIQที่สูงกว่าคนปกติ เด็กแบบนี้ ถือเป็นของขวัญล้ำค่าที่พระเจ้าประทานให้เลยก็ว่าได้ แค่ฝึกฝนเขาดีๆ พอโต ต้องไม่มีใครเทียบได้แน่

อาจสร้างทำดีความงาม จนกลายเป็นคนดีในตำนานเลยก็ได้ ทางกลับกัน ก็อาจจะกลายเป็นปีศาจที่ชั่วร้ายได้เช่นกัน

เขามีสิทธิ์จะเหนือกว่าอานเจียเย้น แค่ต้องใช้เวลาและการฝึกฝน เด็กคนนี้ประมาณค่าไม่ได้

“และแน่นอน ว่าผมอยากจะพาเด็กคนนี้ไปด้วย เขาเป็นอีกหนึ่งในเป้าหมายของฉัน”อานเจียเย้นพูดพวกนี้จบ หยุดไปครู่หนึ่ง แล้วพูดต่อ”แล้วคุณลองนึกย้อนกลับไปเรื่องทั้งหมด ก่อนที่ลี่หมิงจะตาย เขาได้ติดเชื้อไวรัสและอาการป่วยกำเริบเป็นสองสองครั้ง”

“ผมบอกคุณตรงๆ เลยก็ได้ ครั้งแรกคือผมเองที่วางแผน”

ซูหยวนเป็นแค่หมากตัวหนึ่งของเขา เพราะเหตุนี้ หลินเจว๋ไม่รู้เรื่อนี้ด้วยเลย นั่นเป็นเพราะอานเจียเย้นได้สั่งการด้วยตนเองอีกต่างหัก และได้เอาตัวอย่างไวรัสให้กับเธอ

“ลี่เฉินซีจะส่งพวกเด็กๆ ไปต่างประเทศ ที่จริงแบบนี้แล้ว ฉันก็มีโอกาสลักพาเด็กไปได้ แต่รู้สึกมันไม่ค่อย ……..ตรงกับวิธีการของฉันสักเท่าไหร่”

เขาชอบในเรื่องการวางแผนสร้างกับดัก ยิ่งชอบเห็นความโศกเศร้าทุกข์ใจของคนอื่นที่ถูกแย่งของรักไปต่อหน้าต่อตา ชอบความรู้สึกที่เห็นคนอื่นเจ็บปวดทรมานเป็นพิเศษ

และอีกอย่าง ถ้าลี่หมิงถูกลักพาตัวในเมืองนอก ตำรวจก็คงแค่สันนิษฐานเป็นคดีสูญหายหรือลักพาตัว ถึงแผนการจะสำเร็จ แต่ก็ไม่รู้สึกตื่นเต้นเลย

เขาสั่งให้ซูหยวนเอาเชื้อไวรัสแพร่ให้เด็ก หลังจากนั้นพอลี่หมิงป่วย ก็จะถูกส่งกลับมายังประเทศโดยด่วน หลังจากนั้น เขาก็ยิ่งมีโอกาสมากขึ้น แล้วลักพาตัวซูย้าวกับลี่หมิงไปโดยตรง ยิงปืนนัดเดียว ได้นกสองตัว แถมเหนื่อยแค่ครั้งเดียวก็หมดปัญหาไปตลอด

นี่เป็นแผนการก่อนหน้าที่เขาวางไว้ มันเกิดข้อผิดพลาดตรงไหนกันแน่?

ข้อแรกเลย ความผิดนี้เกิดจากฝีมือของซูหยวน

อานเจียเย้นสั่งให้เธอแพร่ไวรัสให้กับเด็ก แต่ต้องคุมปริมาณให้ดี ห้ามให้อาการหนักไปหรือเบาไปก็ไม่ได้ แต่ซูหยวนกลับคาดคะเนเอาเเอง นึกว่าเขาต้องการฆ่าเอาชีวิตของลี่หมิง โดยตัดสินใจพลการใช้ยาเกินขนาด เลยทำให้ลี่หมิงอาการกำเริบเป็นครั้งแรก จนทำให้เขาป่วยหนักและถูกส่งเข้าห้องกักกันโรค

พอเรื่องเป็นแบบนี้แล้ว ลี่เฉินซีก็ได้สั่งคนคอยเฝ้าเด็กตลอดเวลา หลินโม่ป่ายยิ่งไม่ยอมเดินห่างไปไหนสักก้าวเดียว ทำให้ฝั่งของอานเจียเย้นเสียโอกาสไปมาก

เพราะเหตุนี้ ตอนนั้น เขาเลยได้ปล่อยเรื่องนี้ไว้ก่อน รอให้เด็กอาการนิ่งหรือดีขึ้น แล้วค่อยลงมืออีกครั้ง

แต่ระหว่างนี้ กลับเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นอีก

“ครั้งแรก ผมเป็นคนสั่งให้คนไปทำเอง แต่ว่าครั้งที่สอง ไม่ใช่ผมทำ”คำพูดของอานเจียเย้นทำให้คนคาดไม่ถึง

แววตาของซูย้าวหดตัวท่าทางตกใจมาก “คุณพูดว่าอะไรนะ?”

“การติดเชื้อไวรัสครั้งที่สอง ได้คร่าชีวิตของลี่หมิงไปโดยตรง ทางพวกคุณก็หาสาเหตุติดเชื้อไม่ได้สักที ไม่ใช่ผมทำ และไม่เกี่ยวอะไรกับผมเลยด้วย”

อานเจียเย้นหรี่ตาลงเบาๆ “ทีแรก ผมยังคิดอยู่ว่าหลังจากเรื่องนี้แล้ว จะต้องสืบให้รู้ แต่ดูท่าตอนนี้แล้ว ฆาตกรที่แท้จริงคือใคร ก็เห็นอยู่ชัดเจนแล้ว”

“ก็คือลี่เฉินซีอดีตสามีที่คุณเชื่อใจและรักมากที่สุดไงล่ะ!เขาเพื่อล่อให้ผมลงมือถึงขั้นลงมือกับลูกแท้ๆ ของตัวเองได้ลง ซูย้าว นี่น่ะหรอผู้ชายที่คุณรักนักรักหนา ดูๆ แล้ว ก็ไม่ได้ดีกว่าฉันเท่าไหร่เลยนะ!”

ทันใดนั้น เลือดในร่างกายของซูย้าวเหมือนหยุดไหลกลายเป็นน้ำแข็งทันที แล้วกระจายไปทั่วร่างกาย ข้อต่อทุกตารางนิ้วเหมือนขึ้นสนิมและแข็งตัวไปหมด นิ่งไปครึ่งค่อนวันโดยไม่มีการตอบรับ ผ่านไปนาน เธอถึงขมวดคิ้วอย่างน่าประหลาดใจ “ไม่ เป็นไปไม่ได้!”

ลี่เฉินซีไม่มีทางทำแบบนั้นแน่ ลี่หมิงเป็นลูกแท้ๆ ของเขา ก่อนลูกจะตาย เขาแทบจะหมดหนทาง หลังตายไป เขาก็ยังเศร้าโศกเสียใจอย่างมาก แล้วถ้าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องหลอกลวง นั้น………

ระหว่างที่สมองของเธอกำลังมึนสับสนอยู่นั้น อานเจียเย้นก็พูดต่อ”อดีตสามีคุณไม่เพียงแค่อยากจะล่อให้ผมลงมือ แต่เขาน่าจะเดาออกแล้วว่าผมจะทำอะไร”

สีหน้าของซูย้าวดูซีดเซียว ทั้งร่างเหมือนหมดเรี่ยวแรงในทันที หัวใจเหมือนถูกผ่าเป็นสองครึ่ง หรือว่า เรื่องของหมิงเอ๋อ จะเป็นลี่เฉินซี……….จริง

เธอพูดอยู่คนเดียวซ้ำๆ อย่างทำอะไรไม่ถูก”ไม่ ไม่ เป็นไปไม่ได้ ไม่มีทาง…….”

“ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้หรอกนะ”ระหว่างที่เธอกำลังสับสนอยู่นั้น อานเจียเย้นได้เดินเข้าไปใกล้เธอตั้งนานแล้ว จู่ๆ เขาก็ยื่นมือไปแย่งเศษเซรามิกในมือเธอออกแล้วโยนลงที่พื้น เปลี่ยนมาเป็นจับข้อมือเธอไว้”ผู้ชายที่เธอเชื่อใจและรักมากที่สุดมาตลอด กลับฆ่าลูกชายของพวกเธอสองด้วยมือ ส่วนฉันที่เธอเกลียดและปฏิเสธมาตลอด กลับช่วยชีวิตของลูกเธอไว้!”

พริบตาเดียว ร่างของเธอแข็งทื่อไป เหมือนถูกสาปอย่างไรอย่างนั้น เสียงระเบิดดังอยู่ข้างหู แต่เธอกลับยืนซื่อบื้ออยู่อย่างนั้นโดยดึงสติกลับมาไม่ได้

อานเจียเย้นเอื้อมมือไปจับคางเธอขึ้นมาด้วยท่าทางสุดทน บังคับให้เธอมองหน้าเขา”คุณไม่เชื่อที่ผมพูดไม่เป็นไรหรอนะ แต่ลูกชายคุณๆ คงควรเชื่อมั่ง!”

ลูกชาย?!

หมายถึงลี่หมิงงั้นหรอ?

ซูย้าวมองเขาด้วยท่าทางตกใจไร้เรี่ยวแรง ริมฝีมือขยับคล้ายอยากจะพูดอะไร แต่อานเจียเย้นเหมือนจะไม่อยากฟัง เขามองมาที่ลุงไชลด์”พาเข้ามา!”

ลุงไชลด์อึ้งไปครู่หนึ่ง”แน่ใจหรอครับ?”

อานเจียเย้นไม่ได้มองหน้าเขาอีก แค่พูดย้ำอีกที “พาเข้ามา!”

ลุงไชลด์เห็นเขายืนกลาง จึงไม่ได้ลังเลอีก แล้วเดินออกจากออฟฟิศไป หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ประมาณสองนาที แล้วได้กลับมาอีก

และครั้งนี้ ตอนที่ลุงไชลด์กลับมาอีกครั้ง ข้างกายก็ได้พาเด็กคนหนึ่งมาด้วย

เด็กดูหวาดกลัว คอยหลบอยู่หลังลุงไชลด์ตลอด พอถูกลุงไชลด์ลากตัวออกมานั้น เขาก็ยังตื่นเต้นจนเงยหน้าตัวแข็งไม่กล้ามองไปเรื่อย

และหลังจากที่ซูย้าวเหลือบไปเห็นเด็กแล้ว เธอก็มึนไปทั้งคน

วินาทีนั้น เธอเกือบจะถูกภาพตรงหน้าทำเอาตกตะลึง เธอปักมือผู้ชายที่คุมเธอไว้ออก มองเด็กที่อยู่ห่างจากเธอแล้วยกมือขยี้ตาตัวเอง เพื่อแน่ใจว่านี่ไม่ใช่ฝัน

แต่ว่า ลี่หมิง ก่อนหน้านี้ทั้งๆ ที่ได้ตายไปแล้ว แต่เวลานี้กลับ…….

มายืนอยู่ตรงหน้าตัวเองแบบเป็นๆ อีกครั้ง!

เธอแน่ใจว่านี่คือลี่หมิงลูกชายตัวเองไม่ผิดแน่ แถมโตขึ้นเยอะเลย เธอที่ผู้เป็นแม่จะจำไม่ได้ๆ อย่างไรกัน แต่ว่า ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ ลี่หมิงได้………

ซูย้าวก็ยังรู้สึกยากที่จะเชื่อ แต่ความจริงก็คือความจริง เด็กยังมีชีวิตอยู่ และดูท่าทางยังแข็งแรงมากด้วย ความประหลาดใจของเธอค่อยๆ หายไป ได้เปลี่ยนมาเป็นความดีใจและตื่นเต้นแทน เธอเร่งรีบวิ่งเข้าไปหาเด็ก

“หมิงเอ๋อ………”

เด็กดูไม่คุ้นเคยกับชื่อนี้ และไม่รู้จักกับซูย้าว เขาตกใจโดยขัดขืน แล้ววิ่งไปหลบอยู่ที่หลังลุงไชลด์ แถมยังจับมือของลุงไชลด์ไว้อย่างแน่นด้วยความตกใจ พูดด้วยภาษาอังกฤษ”คุณตาครับ เธอคือใครครับ?”

ซูย้าวอึ้งไป แววตาดูตกใจรีบพูด”หมิงเอ๋อ ลูกเป็นอะไร?นี่แม่ไง!ลูกไม่รู้จักแม่แล้วหรอจ้า?”

เด็กส่ายหัว”ไม่รู้ คุณคือใคร?แล้วหมิงเอ๋อคือใคร?”

ฟังเสียงสงสัยของเด็ก แล้วมองหน้าเด็กอีกครั้ง ไม่ว่ามองยังไง ซูย้าวก็แน่ใจได้ว่านี่คือลี่หมิง ลูกที่เธออุ้มท้องมาสิบเดือน แต่ว่า ทำไมเขาถึงไม่รู้จัก……..

ในหัวเธอนึกอะไรขึ้นได้ทันที รีบหันไปทางอานเจียเย้น”คุณทำอะไรกับลูกชายฉัน?”

พูดจบ เธอก็รู้สึกสงสัยขึ้นอีก แล้วหันมามองหน้าเด็กอีกครั้ง หรือว่าเด็กคนนี้เดิมทีก็ไม่ใช่ลี่หมิงอยู่แล้ว?

ด้วยความสามาถของอานเจียเย้น แค่ไปหาเด็กที่หน้าตาและอายุไล่เลี่ยกันกับลี่หมิงมา แล้วตกแต่งศัลยกรรมอีกหน่อยก็ทำได้!

เพราะฉะนั้น เด็กคนนี้ ก็อาจไม่ใช่หมิงเอ๋อที่ตายแล้วฟื้นคืนชีพของเธอจริงๆ ก็เป็นได้!

“นายลบความทรงจำของเขา หรือว่าหาคนที่หน้าตาคล้ายคลึงและศัลยกรรมมา?”เธอพูดความสงสัยในใจเธอทั้งหมดออกมาโดยตรง