บทที่120 จะเซ็นกับคุณ?
ฮัวเสี่ยงหรงยื่นให้อย่างง่ายดาย “อยากได้เงินเท่าไร เขียนได้เอง เห็นแก่ว่าพวกเราเคยรู้จักกันมาก่อน ถือว่าเป็นเงินชดเชยให้กับพวกคุณสองพ่อลูกก็แล้วกัน”
“แต่คุณต้องฟังให้ดี ได้รับเงินแล้ว ก็รีบไปซะ อย่าคิดเล่นตุกติกกับฉัน ถ้าต่อไปฉันพบว่าพวกคุณยังกล้าอยู่ในเขตเจียงหนานอีก ระวังให้ดีว่าฉันจะส่งคนไปฆ่าพวกคุณ”
ภาพใบหน้าผู้หญิงแพศยาตัวเป็น ๆ
ในใจของเธอเอาแต่คิดดูถูกเน่ร์เจิง คนไร้ค่าคนนี้ทำเป็นแค่อาหาร ชั่วชีวิตนี้คงไม่อาจปฏิบัติได้อย่างเท่าเทียมกันได้
เน่ร์เจิงกัดฟันกรอด ภายในใจเดือดดาลจนแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว
แต่จะทำอย่างไรได้?
ดุด่า?
ไม่ได้ เน่ร์เจิงด่าไม่ชนะเธอแน่
ทุบตี?
ลงมือกับผู้หญิง หากเรื่องนี้แพร่งพรายไป จะเสียหายได้ ยิ่งกว่านั้นมือของเน่ร์เจิงมีไว้ทำอาหาร ไม่ใช่มีไว้ตบตี
หรือว่าจะรับเงินและจากไปจริง ๆเหรอ?
ไม่ง่ายเลยที่จะสร้างฐานลูกค้าที่นี่ได้ ไม่ง่ายเลยที่จะมีชีวิตในแต่ละวันอย่างสงบสุข จะละทิ้งทุกอย่างไปจริง ๆเหรอ ไปเริ่มต้นใหม่?”
เขาไม่เต็มใจ
โมโหจนไม่รู้จะทำอย่างไร
ขณะนั้น เจียงชื่ออุ้มเน่ร์เสี่ยวหวินเดินเข้ามา มองสำรวจไปที่ฮัวเสี่ยงหรง
“คุณเป็นซูเปอร์สตาร์ใช่ไหม? ทำไมถึงไม่เคยได้ยินมาก่อนล่ะ?”
“เทียบกับโจวเจี๋ยเหวิน จางสีโหย่ว ลู่อี้คุน โด่งดังกว่าหรือเปล่า”
ฮัวเสี่ยงหรงมแสดงสีหน้าไม่พอใจ
พูดถึงชื่อเสียง สำหรับเธอนั้นก็พอมีอยู่บ้าง อย่างมากก็ถือได้ว่าเป็นศิลปินเกรดBเท่านั้น อาศัยความคลั่งไคล้แสวงหาชื่อเสียงทำให้มีแฟนคลับที่ติดตามอยู่ไม่น้อย
แต่ตลอดมากลับไม่ได้รับการยอมรับจากวงบันเทิงอย่างแท้จริง
นี่คือจุดที่เธอต้องการฝ่ามันไปให้ได้
ฮัวเสี่ยงหรงเชิดหน้าขึ้น พูดอย่างมั่นใจว่า “เหอะ ตอนนี้แม้ว่าฉันกับซูเปอร์สตาร์ระดับบนนั้นยังห่างชั้นกัน แต่ใช้เวลาได้ไม่นาน ฉันกับพวกเขาก็จะได้อยู่ในระดับเดียวกัน”
“โอ้? มั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“แน่นอนสิ เพราะว่าพรุ่งนี้ฉันได้เซ็นสัญญากับอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ กลายเป็นศิลปินในสังกัดอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ คุณรู้หรือไม่? ไม่กี่วันก่อนนี่ มีเรื่องที่สะเทือนวงการบันเทิงขนาดใหญ่ของเขตเจียงหนาน เมื่อฉันได้เป็นศิลปินของอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ อาศัยอิทธิพลที่เข้มแข็ง บวกกับความงดงามของฉัน ยังกลัวที่จะไม่โด่งดังอีกหรือ? เมื่อถึงเวลานั้นฉันลงทุนแสดงภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์ไม่กี่เรื่อง อีกทั้งร้องเพลงไม่กี่เพลงที่แต่งโดยหลัวเซิ่ง กลายเป็นซูเปอร์สตาร์นั้นมันเป็นเรื่องง่ายในทันที”
พูดพลาง ฮัวเสี่ยงหรงสะบัดผม “พวกคุณควรหวงแหนโอกาสที่ได้พูดคุยกับฉันตอนนี้เถอะ อีกไม่นาน พวกคุณอยากจะพบกับฉันอาจจะเป็นไปได้ยาก หงส์ฟ้ากับคางคกขี้เรื้อน คงไม่มีโอกาสพบกันตลอดกาล”
เจียงชื่อหัวเราะ
“คุณรู้ได้อย่างไรว่าอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์จะเซ็นสัญญากับคุณ”
“ฮ่าๆๆๆ!” ผู้จัดการส่วนตัวหลิวฉงหัวเราะเสียงดัง พูดด้วยน้ำเสียงขบขันว่า “นี่มันแน่นอน ฉันมีสายสัมพันธ์อยู่ในอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ อีกทั้งพี่ฮัวก็เป็นศิลปินที่มีคุณภาพ ทั้งเมืองเจียงหนานต่างก็แย่งตัวกัน อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ ไม่มีเหตุผลอะไรจะปฏิเสธ”
“ฉันยังกล้าบอกคุณอีกว่า ความจริงแล้วการเซ็นชื่อต่อหน้าในวันพรุ่งนี้เพียงทำตามขั้นตอนเท่านั้น สัญญาทางฝ่ายของอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ได้เตรียมไว้พร้อมแล้ว สามารถเซ็นได้ตลอดเวลา!”
เป็นอย่างนี้เอง?
เจียงชื่อส่ายหน้า พูดว่า “จากที่ฉันที่รู้มา การเซ็นสัญญากับอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ไม่ได้ดูเพียงหน้าตาภายนอก ยิ่งกว่านั้นยังดูไปถึงจรรยาบรรณด้วย เฮ้อออ พี่ฮัว ขอพูดตรง ๆ นะ จรรยาบรรณของคุณนั้นไม่เห็นจะมีดีอะไร”
เขาใช้นิ้วชี้ไปที่เน่ร์เจิงที่กำลังเดือดดาล
“ตามความเห็นของฉัน จรรยาบรรณของเถ้าแก่เน่ร์นั้นสูงส่งกว่า”
“อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ยอมที่จะเซ็นสัญญากับเถ้าแก่เน่ร์ ดีกว่าจะเซ็นสัญญากับศิลปินคุณภาพต่ำอย่างคุณ!”
