บทที่ 144 พูดง่ายๆ
ปู้รั่วเฉินไม่คิดไว้หน้าซุนจวิ้นเฟิง เขาคิดจะบอกราคาครั้งเดียวกดอีกฝ่ายให้ตายเลย
ซุนจวิ้นเฟิงยิ้มเศร้า ดูท่าปู้รั่วเฉินจะต้องการสร้อยคอนี้จริงๆ แย่งไม่ได้แล้ว
ที่จริงซุนจวิ้นเฟิงเอาเก้าล้านออกมาก็เต็มกลืนแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นสิบห้าล้านเหรอ? เขาไม่มีหรอก
ต่อให้เอาออกมาได้ นายปู้รั่วเฉินนั่นยกราคาขึ้นไปแบบพูดง่ายๆเลย เขาไม่มีทางชนะเลย
สุดท้าย ซุนจวิ้นเฟิงส่ายหัวพลางว่า “ไม่ตามแล้ว”
ทุกคนเบ้ปาก เบนสายตาไปทางอื่น
ผลลัพธ์นี้ทุกคนคาดเดากันได้อยู่แล้ว
ซุนจวิ้นเฟิงขอโทษพลางว่า “คุณหนูติง ขอโทษจริงๆ ของที่คุณชายสามตระกูลปู้ต้องการ อย่าว่าแต่ผมเลย ใครแย่งก็ไม่ได้ วันนี้คงเอาสร้อยคอมาไม่ได้แล้ว ทำให้คุณผิดหวังแล้วล่ะ”
ติงเมิ่งเหยนมองน
เดิมเธอก็ไม่คิดให้ซุนจวิ้นเฟิงซื้อให้ มีอะไรน่าผิดหวังกัน?
ที่จริงแล้ว แค่ซุนจวิ้นเฟิงผิดหวังเองนั่นล่ะ
คำพูดของเขาเมื่อกี้ เป็นไปได้อย่างมากที่จะเยินยอปู้รั่วเฉิน ทำให้ความพ่ายแพ้ของตัวเองดูน่าสงสารมากขึ้น เพราะแพ้ให้ปู้รั่วเฉินมันไม่ขายหน้าหรอก
พิธีกรบนเวทียังเร่งถามว่ามีใครจะเพิ่มราคาอีกไหม ถ้าไม่มี สร้อยคอหยกนี่จะตกเป็นของปู้รั่วเฉินทันที
ติงเมิ่งเหยนมองสร้อยคอหยกนั่นพลางถอนหายใจยาว
ต่อให้ชอบแค่ไหน ไม่มีเงินก็ไม่มีทางได้มาหรอก
ทำได้แค่ดูเท่านั้น
ตอนนี้เอง เจียงชื่อกินอิ่มท้อง เช็ดปาก เงยหน้าขึ้นมองติงเมิ่งเหยน พลางถามว่า “คุณชอบสร้อยคอเส้นนั้นมากเหรอ?”
ติงเมิ่งเหยนยิ้มตอบ “ชอบสิ สร้อยคอสวยขนาดนั้น มีผู้หญิงที่ไหนไม่ชอบบ้างล่ะ?”
เจียงชื่อพยักหน้า “ได้ งั้นผมซื้อให้คุณละกัน”
“พรืด….” ซุนจวิ้นเฟิงที่นั่งข้างๆหลุดขำทันที “พูดบ้าอะไรน่ะ? หูฉันฝาดไปเหรอ? แกว่าแกจะซื้อ? แกรู้ไหม สร้อยเส้นนั้นเริ่มประมูลก็แปดล้านแล้ว ตอนนี้ราคาขึ้นไปถึงสิบห้าล้านแล้ว! แกจะซื้อ? เอาแกไปขายยังได้เงินไม่พอเลย!”
“ถอยอีกก้าวมาพูด ต่อให้แกมีเงินอยากซื้อ แกจะมีเงินมากกว่าคุณชายสามตระกูลปู้หรือไง? จะเพิ่มราคาแข่งกับเขา ทำให้ตระกูลปู้ไม่พอใจ แกจะไม่ตายดีรู้ไหม?”
ซุนจวิ้นเฟิงส่ายหัวรัวๆ “ปัญญาอ่อนจริงๆ ฉันรับไม่ไหวแล้ว คุณหนูติง ผมไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมคุณเลือกแต่งงานกับคนบ้าแบบนี้เนี่ย? เหมือนเอาดอกไม้งามไปเสียบบนหัวควาย หมดความงามเปล่าๆนะ”
พูดซะเจียงชื่อไม่มีค่าเอาซะเลย
จากนั้น เจียงชื่อกลับไม่มีท่าทีอะไรเลย ไม่มีท่าทีโกรธเลยสักนิด
ในสายตาซุนจวิ้นเฟิงแล้ว เจียงชื่อคือขี้ขลาด ไม่กล้าโกรธ
คราวนี้ พิธีกรถามขึ้นเป็นครั้งสุดท้าย “มีใครจะเพิ่มราคาอีกไหม? ถ้าไม่มี ผมจะเคาะ แล้วขายสร้อยคอเส้นนี้ให้คุณปู้รั่วเฉิน”
ทุกคนพากันส่ายหน้า จะมีคนเพิ่มราคาได้ไง?
ต่อราคากับตระกูลปู้ บ้าหรือเปล่าน่ะ?
ไม่เพียงไม่ชนะ
ยังจะทำให้ตระกูลปู้ไม่พอใจ อาจจะมีภัยถึงชีวิตได้
ในตอนที่ทุกคนคิดว่าเรื่องคงจบแบบนี้แน่ ในตอนที่ปู้รั่วเฉินยิ้มกริ่มราวกับได้ชัยชนะแน่นอนแล้ว ในตอนที่พิธีกรจะยกไม้เคาะขาย มีมือข้างหนึ่งยกขึ้น
เจียงชื่อน่ะเอง!
ซุนจวิ้นเฟิงที่นั่งโต๊ะเดียวกันตกใจแทบบ้า สีหน้าซีดเผือด ตะคอกว่า “แกทำบ้าอะไรน่ะ? รีบเอามือลงเดี๋ยวนี้!”
