หลังจากออกจากแม่น้ำ เจียงชื่อขึ้นรถแท็กซี่แล้วตรงไปที่หอการแพทย์ตระกูลซิน และก่อนที่จะลงจากรถ เขาได้เห็นผ้าสีแดงคลุมอะไรบางอย่างจากระยะไกล
ทันทีที่เขาเดินเข้าไปในหอการแพทย์ หลินเจียหรงก็เดินเข้ามาต้อนรับด้วยความยินดี
“หมอเทวดาเจียง ในที่สุดคุณก็มาถึงแล้ว ผมรอคุณนานแล้วนะครับ!”
เจียงชื่อยิ้มพูด “คุณหลิน คุณเอาอะไรมาเหรอครับ ถึงฝากไว้กับซินยุ่นไม่ได้ ต้องให้ผมมารับเองกับมือเลย?”
ซินยุ่นส่ายหัวเบาๆ “ของชิ้นนี้ไม่ใช่ของธรรมดา มันไม่ใช่คนทั่วไปจะครอบครองได้นะ”
เจียงชื่อดูสับสน เมื่อเห็นพวกเขาดูตื่นเต้นขนาดนี้ ไม่รู้ว่าของชิ้นนี้มันจะพิเศษอะไรขนาดนั้น
หลินเจียหรงพาเขาเดินออกไปด้านนอกแล้วชี้ไปที่ผ้าสีแดงนั้น
“เปิดออกมาให้หมอเทวดาเจียงดูหน่อย!”
ผู้ช่วยของเขาเข้าไปดึงผ้าสีแดงผืนใหญ่นั้นออกทันที และสิ่งที่อยู่ใต้ผ้าแดงนั้นคือซูเปอร์คาร์สีไวน์แดงที่สวยงามสะดุดตาคันหนึ่ง
รถซูเปอร์คาร์เฟอร์รารี่ที่เปิดประทุนได้!
ประตูสามารถเปิดออกได้เหมือนผีเสื้อ รูปร่างโดยรวมทรง ‘S’ และมีช่วงล่างที่ต่ำมาก
ด้วยการเคลือบเงาสีไวน์แดง ซึ่งดูแล้วหรูหราอลังการตระการตา
แม้แต่คนที่ไม่เข้าใจเรื่องรถเมื่อเห็นรถรูปทรงนี้ก็ต้องรู้ว่ามันแพงจนถึงหลักล้าน หรืออาจจะแพงถึงหลักสิบล้านเลยก็ได้
อันที่จริงในบ้านเจียงชื่อมีอยู่คันหนึ่งแล้ว
แล้วถ้ามีอีกคัน กลับบ้านไปจะอธิบายกับภรรยายังไง?
นอกจากนี้รถที่บ้านก็ถือว่าเป็นรถหรู ซึ่งขับปกติก็ถือว่าใช้งานดีมาก แต่รถคันนี้มันต่างกับรถหรูทั่วไป มันคือรถซูเปอร์คาร์ที่หรูหรากว่า แน่นอนว่าถ้าขับแล้วต้องสุดยอดกว่ารถทั่วไปอยู่แล้ว และมันอาจไม่เหมาะที่จะใช้งานเป็นรถบ้านด้วยซ้ำ
หลินเจียหรงพูดว่า “หมอเทวดาเจียงครับ รถคันนี้มีพื้นฐานเหมือนกับเฟอร์รารี่รุ่น 458 นะครับ เราใช้เครื่องยนต์ใหม่ล่าสุดในการปรับแต่งให้เป็นซูเปอร์คาร์มาเพื่อคุณโดยเฉพาะเลยครับ แล้วก็มีเพียงคันเดียวบนโลกเท่านั้น! มันไม่สามารถวัดได้ด้วยค่าเงิน หรือจะถือว่ามันเป็นสมบัติอันล้ำค่าเลยก็ได้นะครับ”
เจียงชื่อตอบอย่างลำบากใจ “คุณหลินครับ มันจะล้ำค่าเกินไปไหมครับ?”
“ไม่ล้ำค่าเกินไปครับ! ไม่ล้ำค่าเกินไปจริงๆ นะครับ”
“หมอเทวดาเจียง คุณช่วยชีวิตผมไว้นะครับ ถ้าหากผมไม่นำอะไรออกมาเพื่อแสดงความขอบคุณ มันก็จะหมายความว่าชีวิตของผมนั้นไร้ค่า ไม่ใช่เหรอครับ?”
เอ่อ……ความคิดนี้ก็ใช้ได้เหมือนกันนะ
ในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง โดยเฉพาะผู้ชายที่มีทักษะการขับขี่รถยนต์ที่ยอดเยี่ยมอย่างเจียงชื่อ เขาจะไม่ชอบซูเปอร์สปอร์ตคาร์แบบนี้ได้อย่างไร?
ความจริงเจียงชื่ออยากซื้อตั้งนานแล้ว แต่เขากลัวกลับบ้านแล้วไม่รู้จะอธิบายอย่างไร ดังนั้นจึงกลั้นใจมาตลอด
ตราบใดที่ยังเป็นมนุษย์คนหนึ่ง คุณก็จะมีความชอบ และจะมีจุดอ่อนของตัวเอง
แม้เจียงชื่อจะไม่มีความปรารถนามากนัก แต่ก็ยังมีสิ่งของที่ชื่นชอบอยู่ลึกๆ ในใจเหมือนกัน
รถยนต์ รถสปอร์ต ซึ่งเป็นสิ่งที่เจียงชื่อชื่นชอบอยู่แล้ว
อันที่จริงหลินเจียหรงก็ไม่ได้รู้ว่าเจียงชื่อนั้นชอบอะไร แต่เขาลองผิดลองถูก เพราะโดยส่วนใหญ่ผู้ชายมักจะชอบรถสปอร์ตอยู่แล้ว
และในความเป็นจริง เขาก็เดาถูก
เจียงชื่อเอื้อมมือออกไปลูบตัวรถและดวงตาก็เกิดประกายแสง เขาชอบรถคันนี้มากจนไม่อยากปล่อยมือจากมัน
แม้จะเป็นเทพแห่งสงครามชูร่า แต่เขาก็ยังเป็นมนุษย์เช่นกัน เมื่อเจอสิ่งของที่ชื่นชอบเขาก็ต้องหลงใหลเป็นธรรมดาอยู่แล้ว
ยิ่งไปกว่านั้นเขาได้รถคันนี้มาอย่างคุ้มค่า
“หมอเทวดาเจียงครับ โปรดรับมันไว้นะครับ!”
“ถ้าอย่างนั้น……ผมก็ไม่เกรงใจแล้วนะครับ”
ในขณะที่เจียงชื่อกำลังจะขึ้นที่นั่งคนขับเพื่อทดสอบสมรรถนะของรถ เขาได้ยินเสียงคำรามที่ดังขึ้นเป็นชุด เป็นเสียงรถลัมโบร์กีนีสีดำเข้มคันหนึ่งขับเข้ามาแล้วจอดอยู่ตรงหน้าของรถเฟอร์รารี่!
ทันใดนั้นฝุ่นลอยขึ้น หลินเจียหรงกับเจียงชื่อถูกฝุ่นปกคลุมไปทั่ว และหลินเจียหรงยังรู้สึกสำลักและไอออกมาอย่างไม่หยุด
แม้แต่รถใหม่ของเจียงชื่อก็ถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นที่ลอยขึ้น
ในชั่วพริบตานั้น รถใหม่ก็กลายเป็น ‘รถเก่า’ ทันที
หลินเจียหรงตะโกนด้วยความโกรธ “ไอ้สารเลวหน้าไหน? มันขับรถเป็นไหม?”
