หลังจากฟังผลประเมินของผู้เชี่ยวชาญแล้ว สีหน้าของสือเหวินปิ่งก็บูดบึ้งจนกลายเป็นสีเลือดหมูทันที
แค่ห้าหมื่น?
แน่ใจหรือว่าสร้อยคอเส้นนี้มีค่าเพียงแค่ห้าหมื่นเท่านั้น?
เขารู้ดีว่าราคาของสร้อยเส้นนี้ไม่ได้สูงมากอยู่แล้ว แต่มันก็ไม่ควรต่ำขนาดนี้ไหม? ที่สำคัญคือมันได้ยืนยันคำพูดของเจียงชื่อด้วยว่าสร้อยคอเส้นนี้มันเป็นของปลอม!
เป็นของปลอม แล้วจะเป็นสัญลักษณ์ของความรักได้อย่างไร?
สือเหวินปิ่งถึงกับน้ำตาตกใน เขารู้ว่าตัวเองถูกหลอกแล้ว
เขาจึงหันหลังไปอย่างกะทันหันแล้วเพ่งมองไปที่หน้าของเจียงชื่อ “แกรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่ามันเป็นของปลอม? แล้วทำไมแกยังเสนอราคาแข่งกับข้าอีก?”
เจียงชื่อยักไหล่และตอบว่า “ผมแค่อยากรู้ว่าตระกูลสือของคุณจะรวยแค่ไหน แต่ก็ตามคาดเลยนะครับ ตระกูลสือของคุณรวยจริงๆ!”
สือเหวินปิ่งโกรธจนแทบอยากหั่นเจียงชื่อเป็นชิ้นๆ
ตระกูลสือของเขามั่งคั่งก็จริง แต่มีคนรวยที่ไหนจะใช้เงินฟุ่มเฟือยแบบนี้?
จากนั้นเขาชี้ไปที่เจียงชื่อด้วยนิ้วที่สั่นเทา “แก แกรู้ทั้งรู้ว่ามันเป็นของปลอม แต่แกจงใจเสนอราคาแข่งกับข้า แกตั้งใจจะขุดหลุมกับดักเพื่อให้ข้าติดกับ? ไอ้สารเลว แก่มันไอ้สารเลว!”
เจียงชื่อทำสีหน้าเมินเฉยต่อเขา
“ได้โปรด ผมไม่ได้หยิบปืนมาขู่คุณนะ คุณตั้งใจจะเสนอราคาแข่งกับผมเอง”
“ถ้าคุณไม่แย่งกับผม สร้อยเส้นนี้ก็เป็นของผมแล้วไม่ใช่เหรอ?”
สือเหวินปิ่งทั้งโกรธทั้งเกลียด
จะไม่ให้เขาแย่งได้อย่างไร?
เพราะคำพูดของเจียงชื่อล่อลวงให้เขาติดกับขนาดนี้ ใครจะไปยอมได้!
“เจียงชื่อ แกมันร้ายจริงๆ”
“แต่ตระกูลสือของเรารวยอยู่แล้ว ก็แค่เงินยี่สิบล้านไม่ใช่เหรอ? ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก!”
เมื่อพูดจบเขานั่งลงด้วยความหงุดหงิด แม้ปากบอกไม่เป็นไร แต่ลึกๆ ยังคงเจ็บใจอยู่
และขณะนี้ หัวใจที่กระสับกระส่ายของซินยุ่นก็ได้สงบลง
ตอนแรกเธอคิดว่าเจียงชื่อกำลังประมูลสร้อยคอให้เธอ แต่สุดท้ายเจียงชื่อเพียงแค่จะสั่งสอนสือเหวินปิ่งถึงได้เสนอราคาแข่งกับเขา และมันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลย
หัวใจของซินยุ่น เจ็บปวดมาก
เธอแม้กระทั่งน้ำตาคลอเบ้า ทำไมฟ้าถึงต้องกลั่นแกล้งเธอขนาดนี้ ทำไมต้องให้เธอตกหลุมรักผู้ชายที่ไม่ได้ถูกลิขิตให้เป็นของเธอด้วย?!
และในขณะนี้ พิธีกรก็พูดขึ้นอีกครั้ง “เราได้ประมูลมา 6 รายการติดต่อกันแล้ว ผมเชื่อว่าทุกคนก็เริ่มเหนื่อยกันแล้วด้วย ตอนนี้เราพักกันก่อนสักครู่ ท่านที่ต้องการจะเข้าห้องน้ำ จะพักผ่อน เราใช้เวลานี้ให้เป็นประโยชน์เลยนะครับ เดี๋ยวอีก 15 นาทีหลังจากนี้ เราค่อยทำการประมูลต่อครับ”
เมื่อพูดจบพิธีกรก็เดินลงจากเวที
จากนั้นกลุ่มสาวสวยก็ขึ้นไปเต้นอย่างเช็กซี่ร้อนแรงบนเวที
พวกเธอเป็นเหมือนเชียร์ลีดเดอร์ในเกมบาสเกตบอลที่นำความบันเทิงมาสู่แขกทุกคนที่มาร่วมงาน
ในระหว่างการรับชมการแสดงนั้น โทรศัพท์ของเจียงชื่อก็สั่นขึ้น
เป็นข้อความจากมู่หยางอี เนื้อหาเขียนไว้ว่า ‘แถวหลังเวที นับจากซ้ายมือคนที่สาม สาวผมหางม้าคู่ก็คือเสี่ยวเตี๋ยครับ’
เจียงชื่อหรี่ตามองไป
และเห็นหญิงสาวมัดผมหางม้าสองข้างคนนั้นทันที
ตามหามาตั้งนาน ในที่สุดก็พบคุณจนได้ เสี่ยวเตี๋ย!
เธอคนนี้ก็คือคนที่ซุนจ้ายเย้นคิดถึงทั้งวันคืน หลายปีที่ถูกเจ้าบ้านตระกูลซุนแอบส่งมาที่หนานเฉิง แล้วขายเธอให้กับองค์กรฟ้าน้ำ ชีวิตของเธอเป็นได้แค่ ‘ทาส’ ของคนอื่นเท่านั้น
แม้ว่าชีวิตจะไม่ได้เลวร้ายเสมอไป แต่ชีวิตเธอไม่มีอิสระอย่างแน่นอน
เธอเป็นแค่นกในกรงที่น่าสงสาร
เจียงชื่อไม่ได้รีบเร่งที่จะพาเสี่ยวเตี๋ยออกไปตอนนี้ ประการแรกคือเขายังไม่รู้ศักยภาพขององค์กรฟ้าน้ำ ประการที่สองคือเขาไม่แน่ใจว่าเสี่ยวเตี๋ยจะยอมไปกับเขาหรือไม่ และนี่ก็เป็นปัญหาใหญ่เช่นกัน
เขาจะต้องดำเนินการโดยที่ไม่มีการล้มเหลว
ตอนนี้เขาพบเธอคนนี้แล้ว ขั้นตอนต่อไปก็คือจับตามองเธอไว้ให้ดี เชื่อว่าโอกาสที่เหมาะสมต้องเข้ามาอย่างแน่นอน
ก่อนอื่นต้องทำให้เสี่ยวเตี๋ยเต็มใจที่จะออกไปด้วยก่อน
