ข้าวหลามตัดสามดีใจมากที่เห็นพี่ใหญ่มาถึงแล้ว เขาจึงรีบวิ่งเข้าไปหาพี่ใหญ่และตะโกนพูดทั้งน้ำตาว่า “พี่ใหญ่ต้องคิดบัญชีแทนผมนะครับ ไอ้สารเลวพวกนั้นแหละที่ทำร้ายลูกน้องผม!”
แต่ซานเชียวไม่ได้ชอบขี้หน้าเขา
ถูกรังแกแล้วยังทำตัวเหมือนเป็นเรื่องที่น่ายกย่อง ตะโกนเสียงดังทำไมกัน?
“พอได้แล้ว เองหลบไป”
“เรื่องของเอง เดี๋ยวพี่ใหญ่จะแก้แค้นให้!”
ระหว่างที่สูบบุหรี่อยู่ เขาก็มองไปทางเจียงชื่อ เขาเริ่มรู้สึกว่าคนตรงหน้าคนนี้หน้าคุ้นมาก เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
หืม?
ในขณะนี้ เจียงชื่อได้หันมองมาที่ซานเชียน
ทันทีที่ทั้งสองมองหน้ากัน ซานเชียวก็ตกตะลึง บุหรี่ในมือก็ร่วงลงและควันสีเทามุมโค้งก็ลอยขึ้นกลางอากาศ
เขาเองหรือ?
ซานเชียนตกใจมาก เขานึกแล้วนึกอีก แต่ก็นึกไม่ถึงเลยว่าคนที่เขาต้องจัดการก็คือเจียงชื่อ
แล้วจะจัดการยังไงดี?
ฝีมืออันแข็งแกร่งของเจียงชื่อก็เคยแสดงให้เขาเห็นบนรถไฟมาแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้น ลูกน้องของเขาท้าวจตุมหาราชาก็เคยถูกเจียงชื่อเตะจนปลิวเหมือนลูกฟุตบอลไปแล้ว ฝีมือมันแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว แล้วยังต้องสู้อีกหรือ?
แต่ข้าวหลามตัดสามไม่เคยรู้เรื่องนี้ด้วยซ้ำ
เขาจึงยิ้มพูดว่า “ไอ้หนู พวกแกจบแล้ว! รู้จักลูกพี่ข้าไหม? พูดออกไปพวกแกต้องกลัวจนหัวหดแน่ ลูกพี่ข้าเป็นหัวหน้ากลุ่มเมืองหนานเฉิง–ซานเชียน”
ซานเชียนขมวดคิ้วว่า “พอ พอ พอได้แล้ว หยุดโม้ได้แล้ว”
ข้าวหลามตัดสามยังนึกว่าซานเชียนแค่ถ่อมตัว เขาจึงไม่ได้หยุดพูด แต่ยังพูดต่ออย่างไม่สนใจใครว่า “ไม่เพียงแต่ลูกพี่ข้าที่เก่งหรอกนะ ท้าวจตุมหาราชาทั้งสี่คนที่อยู่ด้านหลังลูกพี่ข้าก็เป็นคนดังในหนานเฉิง! พวกเขาต่างก็เป็นยอดฝีมือที่ไร้เทียมทานกันทั้งนั้น ไอ้หนู พวกแกรอตายได้เลย!”
แต่ในเวลานี้ ท้าวจตุมหาราชาทั้งสี่ที่เขาพูดถึงนั้นกลับก้มหัวลงและไม่มีใครกล้ามองหน้าเจียงชื่อเลยสักคน
ไหนยอดฝีมือที่ไร้เทียมทาน?
เหอะ ๆ ตอนนี้ความรู้สึกที่ถูกเจียงชื่อเตะเหมือนลูกบอลยังตามหลอกหลอนพวกเขาไม่ไปไหน
ข้าวหลามตัดสามยังคิดจะโม้ต่อ แต่กลับถูกซานเชียวเตะกระเด็นออกไป
“โม้หาแมร่งอะไรนักหนา?”
“ไสหัวไป!”
ข้าวหลามตัดสามไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิดไป ทำไมจู่ ๆ ซานเชียวถึงไม่พอใจได้?
เขาไม่รู้และไม่กล้าถามด้วย
ทำได้แค่ยืนนิ่งไว้
จากนั้นฝั่งเจียงชื่อก็ยิ้มพูดว่า “พี่ซานเชียน? ไม่เจอกันตั้งนาน ได้ข่าวว่าพี่ถูกจับไม่ใช่เหรอครับ? นึกไม่ถึงเลยว่าจะออกมาไวขนาดนี้นะ”
ซานเชียนถึงกับทำหน้าไม่ถูก
เพราะเมื่อวานเขาเกือบถูกจับเข้าคุกจริงๆ แล้ว ถึงแม้หลายปีที่ผ่านมาเขาจะถูกขังหลายครั้ง แต่เมื่อวานเป็นครั้งแรกที่เขาต้องพ่ายแพ้ให้คนอื่นและยังถูกจับด้วย
โชคดีที่เขาเป็นฝ่ายแพ้ ตำรวจจึงไม่ได้อะไรมากมายกับเขา ฉะนั้นเขาแค่เสียค่าปรับและถูกตักเตือนก็ถูกปล่อยตัวออกมาแล้ว
หลังจากออกมาซานเชียนก็เครียดมาก เพราะเขาไม่น่าสังเวชขนาดนี้มาก่อนเลย
เขาอยากหาที่ระบาย แต่ผลที่น่าเศร้าคือ หลังจากที่เขาออกมาเจอ ‘ศัตรู’ ศัตรูคนนี้ดันเป็นเจียงชื่ออีก! โลกมันจะกลมอะไรปานนี้?!
สำหรับการยั่วยุของเจียงชื่อ ซานเชียนกลับพูดอะไรไม่ออกสักคำ
คนอื่นๆ ก็มองออกว่ามีเงื่อนงำ
ข้าวหลามตัดสามจึงถามว่า “ลูกพี่ครับ ลูกพี่รู้จักมันหรือยังไงครับ?”
ซานเชียนเพ่งมองไปที่เขา “หุบปากเน่าๆ ของเองไปซะ!”
ข้าวหลามตัดสามถึงกับตกตะลึงจนถอยหลังไป เขาหุบปากไว้และไม่กล้าพูดอะไรอีก
ส่วนซินจื่อหมินเดิมทียังคิดว่าจะมีการต่อสู้ที่ดุเดือดแล้ว อีกอย่างเขายังเป็นห่วงความปลอดภัยของเจียงชื่อด้วย แต่นึกไม่ถึงเลยว่าอันธพาลที่มีชื่ออย่างซานเชียน เมื่อต้องเจอกับเจียงชื่อ เขากลับกลัวจนเหมือนเต่าหดหัวไปเลย
ช่างเป็นเรื่องที่อัศจรรย์จริงๆ
