ผู้มีอิทธิพลท้องถิ่นร่างอ้วนนั้นรู้จักเจียงชื่อ ในงานประมูลเขาเองก็ได้เห็นความโออ่าของเจียงชื่ออยู่พอควร แต่ไม่ว่าจะพูดอย่างไรตามกฎของงานเต้นรำ ใครก็ตามที่ได้นัดหมายก่อนก็จะได้ไป ไม่ว่าใครก็มาแย่งไปไม่ได้
บรรดาผู้ที่มาก็ล้วนแต่เป็นเหล่ามหาเศรษฐี หากผู้หญิงของตนมาโดนแย่งไปล่ะก็หน้าตาศักดิ์ก็ไม่ต้องมีแล้วล่ะ
ผู้มีอิทธิพลท้องถิ่นร่างอ้วนพูดอย่างเย็นชา “อะไรกัน คุณเจียงชื่อเองก็เล็งพนักงานเสิร์ฟหญิงคนนี้เหมือนกันหรอกเหรอ?”
เจียงชื่อไม่ได้พูดอะไร แต่ดูจากการกระทำของเขาแล้วมันแสดงให้เห็นได้ชัดว่า เขาจะต้องเอาเสี่ยวเตี๋ยมาให้ได้!
ผู้มีอิทธิพลท้องถิ่นร่างอ้วนขัดริมฝีปาก “กฎของงานเต้นรำคุณไม่รู้หรอกเหรอ?”
“ใครมาก่อนได้ก่อน!”
“ฉันเห็นผู้หญิงคนนี้ก่อน หล่อนต้องเป็นของฉัน”
ขณะที่พูด เขาก็หัวเราะออกมาเบาๆ “หากคุณต้องการจริงๆ ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ พนักงานเสิร์ฟหญิงคนนี้จะเป็นของคุณ ถ้าหากว่าคุณยอมยกผู้หญิงของคุณมาให้ฉันเล่นด้วยสักพัก”
เขาเองก็เฝ้ามองซินยุ่นมานานพอควร
ยังไงซะ ผู้หญิงที่ดูสวยสง่าเช่นนั้นมายังที่แห่งนี้ก็ต้องโดดเด่นเห็นชัดเป็นธรรมดา
ผู้ชายที่มาที่นี่จะมีสักกี่คนที่มีจิตใจที่บริสุทธิ์?ทุกๆ คนต่างมีเจตนาที่ไม่ดีด้วยกันทั้งนั้น เฉกเช่นกับหมาป่าที่หิวโหย เมื่อเห็นแกะสีขาวตัวน้อยๆ อย่างซินยุ่นแล้วจะยังให้ไม่น้ำลายหกลงด้วยความตื่นเต้นได้อย่างไรกัน?
ผู้หญิงคนนี้นั่นทำให้คนละโมบโลภมากเกินไป
อย่างไรก็ตาม ในโลกใบนี้นั้นมีผู้หญิงที่สวยงามอยู่เป็นจำนวนมาก ไม่ใช่ว่ามองใครก็จะสามารถแย่งชิงเอาไปได้เสมอ ในบางครั้ง คนเราก็ต้องรู้จักประมาณตนเอง
จับต้องไม่ได้ ห้ามแตะต้องเป็นอันขาด
มิเช่นนั้น…
เจียงชื่อนั้นรู้สึกรังเกียจผู้มีอิทธิพลท้องถิ่นร่างอ้วนนี้จนถึงขีดสุด เมื่อมาถึงในครั้งแรก เขาไม่เข้าใจกฎเกณฑ์อะไรมากนัก มีกฎข้อเดียวสำหรับเขา นั่นก็คือใครก็ตามที่ทำให้เขาขุ่นเคือง มันจะต้องถูกลงโทษ!
เจียงชื่อจับเข้าไปที่ปกคอเสื้อของผู้มีอิทธิพลท้องถิ่นร่างอ้วนนั้นด้วยมือข้างเดียว เปล่งคำสี่คำรอดผ่านออกมาจากฟันของเขา “ไสหัวไปซะ!”
ยังไม่ทันที่ผู้มีอิทธิพลท้องถิ่นร่างอ้วนจะได้ตอบโต้กลับ เจียงชื่อก็ได้โยนเขาไปทางประตูทางเข้าของห้องบอลรูม!ไกลออกไปกว่ายี่สิบเมตร!
นี่เป็นเรื่องที่มนุษย์เขาทำกันงั้นเหรอ?
ห้องบอลรูมเงียบไปในทันที ทุกคนจ้องมองไปที่เจียงชื่ออย่างเหลือเชื่อ
เขาเป็นคนแรกที่กล้ามาลงไม้ลงมือในห้องเต้นรำขององค์กรฟ้าน้ำแห่งนี้ อีกทั้งการลงไม้ลงมือของเขายังโหดร้ายและมีพลังเป็นอย่างมาก
ผู้ชายคนนี้ไม่ได้มีเพียงแค่เงินเท่านั้น ความกล้าหาญก็ยังมีมากด้วยเช่นกัน
เมื่อมองไปที่ผู้มีอิทธิพลท้องถิ่นร่างอ้วน ก็พบว่าเขานอนกรีดร้องอยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวดและให้สุ่ยจุนซินตัดสินใจให้เขา
อย่างไรก็ตาม สุ่ยจุนซินเหลือบมองไปที่ผู้มีอิทธิพลท้องถิ่นร่างอ้วนจากนั้นมองมาที่เจียงชื่อ นี่เป็นการตัดสินใจที่ทำเอาพูดไม่ออกกันเลยทีเดียว นำตัวผู้มีอิทธิพลท้องถิ่นร่างอ้วนออกไป!
ใช่แล้ว
สุ่ยจุนซินไม่ได้ลงโทษเจียงชื่อเลยแม้แต่น้อยและมันไม่สำคัญเลยหากเขาจะแหกกฎ
นี่เป็นครั้งแรกที่สุ่ยจุนซินทำการประนีประนอมครั้งใหญ่ คนรวยคนอื่นๆ ในห้องบอลรูมต่างมองหน้ากันและพอจะเข้าใจได้อย่างรวดเร็วว่าเกิดอะไรขึ้น
สุ่ยจุนซินนั้นชอบพอซินยุ่น เขาจะไล่เจียงชื่อออกไปได้ยังไงถ้าหากว่าเขายังไม่ได้ผู้หญิงที่เขาต้องการ?
ไม่นานนัก ห้องบอลรูมก็กลับสู่ภาวะปกติราวกับว่าไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นมาก่อน เรื่องราวของผู้มีอิทธิพลท้องถิ่นร่างอ้วนก็ผ่านไปอย่างไม่หนักหนาอะไร
เจียงชื่อเดินไปที่ด้านหน้าของเสี่ยวเตี๋ย เป็นครั้งแรกที่ได้มองหล่อนอย่างใกล้ชิดขนาดนี้
ผู้หญิงคนนี้เต็มไปด้วยความยั่วยวนใจแต่ก็ทำให้ผู้คนรับรู้ได้ถึงความรู้สึกประหลาด เหมือนกับกุหลาบที่หนามอาบไปด้วยยาพิษอย่างไงอย่างงั้น สีสันสวยสดงดงามที่อาจถึงแก่ชีวิตได้
เจียงชื่อนั้นรู้ว่ามันเกิดมาจากความรู้สึกที่ถูกบีบคั้นเป็นเวลานานตลอดหลายปี
เสี่ยวเตี๋ย คงจะผ่านพ้นปีที่ผ่านมาด้วยความเศร้าโศกเข็ญใจเป็นแน่
เมื่อเห็นเจียงชื่อเดินใกล้เข้ามา ร่างกายของเสี่ยวเตี๋ยก็สั่นเทาขณะเดียวกันหล่อนก็เผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย
หล่อนไม่ได้ยิ้มด้วยรอยยิ้มที่แท้จริงแต่มันเป็นการยิ้มอย่างมืออาชีพ ผู้หญิงอย่างหล่อนเมื่ออยู่ต่อหน้าลูกค้าก็จะต้องยิ้มให้ตลอด ไม่เช่นนั้นจุดจบคงอนาถน่าดู
