ในห้องทำงานประธานบริษัทเทียนติ่ง
ซุนหย่งเจินถามอย่างอดใจไม่ไหว “น้องชาย แผนของนายน่าเชื่อถือหรือเปล่า”
ซุนจ้ายเย้นหัวเราะ “ไร้ข้อผิดพลาดแน่นอน คนอย่างหยวนเจียเซียงโลภมาก หน้าด้าน เขาต้องใช้โอกาสทำให้บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งตายแน่นอน เจอไอ้หมอนี่ พวกเขาซวยอย่างแท้จริง”
หนีไม่พ้นเสียค่าปรับและเสื่อมเสียชื่อเสียงอย่างแน่นอน
ซุนหย่งเจินถามอีกว่า “ในเมื่อหยวนเจียเซียงโลภขนาดนี้ ถ้าบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งใช้เงินทำให้เรื่องเงียบล่ะ”
ซุนจ้ายเย้นหัวเราะเสียงดัง “เรื่องแบบนี้ มีแต่คนโง่แบบนายที่คิดได้ ใช้เงินทำให้เรื่องเงียบเหรอ ขอแค่บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งใช้เงิน ฉันก็จะทำให้มันโดนโทษหนักข้อหาติดสินบน! เมื่อถึงตอนนั้นมันจะลบความผิดยังไงก็ไม่ได้อีกแล้ว เรื่องที่ไม่มีปัญหาก็จะเกิดปัญหา”
ซุนหย่งเจินไม่สบอารมณ์เล็กน้อย เขาจะเป็นคนโง่ได้อย่างไร
แต่เมื่อได้ยินประโยคหลังที่ซุนจ้ายเย้นพูด ความโกรธของเขากลายมาเป็นความยินดี เพราะสถานการณ์ตอนนี้ บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งต้องแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย
ซุนจ้ายเย้นพูดต่อ “ยิ่งไปกว่านั้น ฉันมีแผนสอง อีกไม่นานก็จะได้ใช้แผนรบแผนที่สอง ฉันอยากรู้ว่าเจียงชื่อจะรับมือยังไง”
เจอสถานการณ์คับขันแบบนี้ อีกไม่กี่วันบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งต้องปิดตัวลงอย่างแน่นอน
ความสามารถของซุนจ้ายเย้น ยังคงแข็งแกร่ง
ถ้าเป็นบริษัททั่วไป คนทั่วไปต้องรับมือกับ ‘ระเบิด’อย่างต่อเนื่องของเขา ไม่ได้อย่างแน่นอน ถึงเป็นเจียงชื่อก็ต้องใช้พละกำลังมาก
เขาพลิกสมุดแล้วพูดว่า “วางเรื่องของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งเอาไว้ก่อน ตอนนี้เรามาพูดเรื่องอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์กันดีกว่า ครั้งนี้ฉันจะถอนรากถอนโคนทั้งสองบริษัท ไม่ให้เจียงชื่อได้มีโอกาสตั้งตัวได้อีก!”
ซุนหย่งเจินหัวเราะเสียงดัง
“ดีมาก ดีมาก”
“เจียงชื่อชอบทำความดีไม่ใช่เหรอ ยิ่งทำมากเท่าไร ความผิดก็มากขึ้นเท่านั้น และจะเจ็บปวดอย่างมาก!”
“รู้ไว้ว่าจะทำอะไรบนโลกนี้ก็ได้ แต่อย่าเป็นคนดี!”
ซุนจ้ายเย้นที่อยู่อีกด้านหน้าซีดเผือด
ถ้าไม่ใช่เพราะเสี่ยวเตี๋ย เขาไม่มีทางใช้วิธีสกปรกแบบนี้จัดการเจียงชื่ออย่างแน่นอน
เขาทำได้เพียงพูดขอโทษในใจ
ซุนหย่งเจินโอบไหล่เขา “น้องชาย อย่าทำหน้าตาทุกข์ใจแบบนั้นสิ ฉันรู้ว่านายคิดอะไร วางใจเถอะ ถ้านายช่วยฉันจัดการเจียงชื่อสำเร็จ กำจัดบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งกับอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ได้ ฉันจะช่วยบริจาคในนามของนาย เพื่อทำให้นายไม่รู้สึกผิดมากไปกว่านี้ โอเคไหม”
ซุนจ้ายเย้นผลักเขาออก “นายไม่จำเป็นต้องมาทำเป็นมือถือสาก ปากถือศีล ฉันแค่อยากได้ข่าวของเสี่ยวเตี๋ย! อย่ามาพูดไร้สาระ วางแผนจัดการอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ต่อ”
……
อีกด้านหนึ่ง ในห้องรับรองแขกของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง
สีหน้าของเฉิงไห่ซีดเผือด สำหรับคำพูดของหยวนเจียเซียง เขาไม่รู้จะอธิบายอย่างไร อย่าบอกนะว่าการทำความดีก็ต้องได้รับโทษอย่างนั้นเหรอ
นี่มันกฎเกณฑ์อะไรของโลก
หยวนเจียเซียงนั่งพิงเก้าอี้ เขายกขาทั้งสองข้างขึ้นมาวางบนโต๊ะในห้องประชุม อย่างโอหัง
เขากระดิกเท้าพลางพูดว่า “ไม่ต้องเสแสร้งแล้ว อายุขนาดนี้แล้ว มาทำเป็นบริสุทธิ์ น่าสนุกตรงไหน”
ตอนนี้ความเจ้าเล่ห์ของหยวนเจียเซียงเผยออกมาแล้ว
เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ฉันจะพูดตรงๆ นายก็เห็นว่าวันนี้ฉันมาคนเดียว เพราะอะไรรู้ไหม”
เฉิงไห่อึ้งไป
หมายความว่ายังไง
หยวนเจียเซียงพูดเบาๆ ว่า “ฉันน่ะ จะให้โอกาสนายครั้งหนึ่ง”
ถึงเฉิงไห่จะตรงไปตรงมามาก แต่เขาไม่ได้โง่ แค่ประโยคง่ายๆ ประโยคเดียว เขาก็รู้เจตนาของอีกฝ่ายแล้ว
ไม่มีเรื่องอะไร คงไม่มาหรอก
โดยเฉพาะอันธพาลแบบนี้ ต้องทำเพื่อผลประโยชน์อะไรบางอย่างแน่ ไม่ใช่ดั้นด้นมาเพื่อตรวจสอบรายการผลิตหรอก เขาต้องมีจุดประสงค์อย่างอื่นอย่างไม่ต้องสงสัย นั่นก็คือเงิน!
