ในอาคารสำนักงานบริษัทเทียนติ่ง นาฬิกาทรายบนโต๊ะกำลังไหลลงช้าๆ
ซุนจ้ายเย้นกลับหัวนาฬิกาทราย เขาจ้องทรายที่กำลังไหลลงมา ด้วยจิตใจที่ไม่เป็นสุข
ชีวิตนี้เขาคิดบัญชีคนมานับไม่ถ้วน ไม่เคยมีครั้งไหนที่รู้สึกหวาดกลัวเหมือนครั้งนี้ เขาจัดการคนให้คนอื่น แต่ทำไมเขาต้องหวาดกลัวด้วย
ถึงจะล้มเหลว แต่เหมือนจะไม่เสียหาย ค่อยว่ากันใหม่ก็ได้
แต่ความรู้สึกแปลกๆ วนเวียนอยู่ในหัวของเขาตลอดเวลา สลัดยังไงก็ไม่ออก
“หลายวันขนาดนี้แล้ว ทำไมเจียงชื่อยังไม่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักที”
“หรือจะให้อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์พังพินาศแบบนี้”
ถึงแม้นี่จะเป็นเป้าหมายของซุนจ้ายเย้น แต่คนเก่งต้องต่อสู้กันด้วยสมอง เขาหวังว่าจะได้เห็นเจียงชื่อ ตอบโต้กลับอย่างงดงาม นั่นเป็นความสะใจของยอดฝีมือ
ถ้าหายไปเงียบๆ เช่นนี้ มันน่าเบื่อจริงๆ
ซุนหย่งเจินเปิดคอมพิวเตอร์ เขาเลื่อนดูข่าวตลอดเวลา มีความสุขเป็นอย่างมาก
เห็นข่าวเสียๆ หายๆ ของอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์เต็มไปหมด ข่าวทรัพย์สินที่ใกล้จะหมดลงได้ทุกเมื่อ ทำให้ซุนหย่งเจินมีความสุขมาก
พูดตามความเป็นจริง ตั้งแต่ช่วงที่เจียงชื่อกลับมา เกือบครึ่งปีแล้ว เขาไม่เคยชนะเจียงชื่อได้สักครั้ง แพ้มาตลอด
แต่มีคำพูดที่กล่าวไว้ได้ดีว่า ชนะก่อนไม่นับว่าชนะ
คนที่หัวเราะทีหลัง คือผู้ชนะที่แท้จริง จากสถานการณ์ในตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าซุนหย่งเจิน คือผู้ชนะที่แท้จริง!
ขณะที่กำลังเลื่อนอ่านข่าว จู่ๆ ซุนหย่งเจินเห็นข่าวแปลกๆ ข่าวหนึ่ง: ฟางชิงหยางเรียกรวมตัวนักข่าวด่วน เพื่อจัดงานแถลงข่าวครั้งที่สอง เพราะมีเรื่องสำคัญจะแจ้ง
“เรื่องสำคัญงั้นเหรอ”
“นี่ดูเหมือนจะไม่ได้อยู่ในแผนของเรานิ”
“ไอ้ฟางชิงหยางใส่ร้ายครั้งเดียวยังไม่สะใจ จะเอาครั้งที่สองอีกเหรอ”
ซุนจ้ายเย้นได้ยินซุนหย่งเจินพึมพำ เขาจึงนั่งลง
“เปิดดู”
“อืม”
ซุนหย่งเจินเปิดหน้าจอถ่ายทอดสด เห็นฟางชิงหยางนำเหล่าผู้จัดการในบริษัท ยืนเรียงแถวหน้ากระดาน
ข้างล่างเต็มไปด้วยนักข่าวจำนวนมาก
เพราะครั้งก่อน ฟางชิงหยางแถลงข่าวที่น่าตกใจ ครั้งนี้จึงไม่มีสำนักข่าวไหนยอมพลาดข่าวใหญ่ และส่งตัวแทนมาที่นี่
ต้องรายงานข่าวใหม่ล่าสุดก่อนใคร
ซุนหย่งเจินหัวเราะอย่างมีความสุข “น่าสนุกนี่ ไอ้กระจอกฟางชิงหยาง ไม่มีความสามารถอะไรแล้ว ได้ทีขี่แพะไล่ เห็นว่าอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ใกล้ไปต่อไม่ไหว จึงมาซ้ำเติมอีกครั้ง นี่เป็นการทำให้อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ย่อยยับเร็วเข้าไปอีก”
ซุนจ้ายเย้นไม่พูดอะไร เขาดูฟางชิงหยางในถ่ายทอดสดอย่างเงียบๆ เขารู้สึกจิตใจไม่เป็นสุข
ฟางชิงหยางต้องการทำอะไรกันแน่
ตึ๊ง
บ่ายสี่โมงเย็น งานแถลงข่าวเริ่มอย่างเป็นทางการ
บนจอ ฟางชิงหยางลุกขึ้น นำเหล่าผู้จัดการในบริษัทคำนับขอโทษ เหมือนกับงานแถลงข่าวครั้งแรกไม่มีผิด!
การคำนับขอโทษครั้งนี้ยาวนานมาก ผ่านไปห้านาทีเต็มๆ มองออกว่าถึงความจริงใจของเขา
หลังจากที่คำนับเสร็จ ทุกคนจึงนั่งลง
ฉากสำคัญมาถึงแล้ว
ฟางชิงหยางไม่อ้อมค้อม เขาพูดออกมาตรงๆ “การเรียกทุกคนมารวมตัวกันอย่างเร่งด่วนครั้งนี้ ไม่ใช่เรื่องอื่น แต่เป็นเรื่องส่วนแบ่ง จากการขายตั๋วภาพยนตร์เรื่องหนึ่งแสนทหารสวรรค์ วันนี้ผมจะแจ้งความจริงให้ทุกท่านทราบ รายได้จากการขายตั๋วไม่ได้ปลอม คำพูดต่างๆ นานาก่อนหน้านี้ ล้วนเป็นเรื่องที่กุขึ้นมา!”
