ตู้เฉียนพูดอย่างสะอึกสะอื้น “สองพี่น้องเราฝึกเล่นฟุตบอลตั้งแต่เด็ก เราแค่หวังว่าโตมาจะเป็นนักฟุตบอลมืออาชีพ ด้วยเหตุนี้ เราจึงยินดีที่จะทำทุกอย่างเพื่อมัน”
“การเข้าโรงเรียนสอนฟุตบอลอย่างเป็นทางการนั้นมันต้องใช้ค่าเล่าเรียนที่สูงมาก แต่ครอบครัวของเราไม่มีเงินเลย พวกเราจึงต้องพักการเรียนแล้วออกมาหาค่าเทอม”
“แต่ถึงอย่างนั้น การที่อยากเข้าไปในทีมสำรอง หรือตัวจริง เรายังต้องการใช้เงินอีกจำนวนมาก และหากต้องการอยู่ฝึกฝนต่อไป ก็ยังต้องเสียค่าเทอมอีกมากมายด้วย”
“เงินที่ได้มาจากการทำงานมันไม่พอจ่ายอยู่แล้ว”
“ฉะนั้น เราสองพี่น้องจึงหมดหนทาง แล้วเราก็ได้ไอเดียที่ไม่เข้าท่านี้มา เราจะแกล้งทำเป็นป่วยแล้วกินยาสวนทางกับที่หมอสั่ง เพียงเพื่อจะโกงเงินสักก้อนจากคลินิกการแพทย์ที่ค่อนข้างรวย”
“สามสี่แสนสำหรับศูนย์การแพทย์อาจไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่สำหรับพวกเราสองพี่น้องแล้ว มันคือความฝันทั้งหมดของเรา มันจะทำให้เราเล่นฟุตบอลต่อไปได้”
“เราก็ไม่อยากทำเหมือนกัน จะมีนักกีฬาคนไหนที่ยอมแลกเงินด้วยสุขภาพของตัวเองล่ะ? ถ้ามีวิธีอื่น เราไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้หรอก”
“เราไม่มีความสามารถอื่นเลยนอกจากการเล่นฟุตบอล แต่เราหาเงินไม่ได้ และเราก็ไม่อยากละทิ้งความฝันของเราด้วย”
“ดังนั้น ดังนั้นเราจึงทำเรื่องแย่ๆ แบบนี้ลงไป”
“เราคิดว่าจะเอาตัวรอดได้ คิดว่าเสียเงินนิดเดียวให้หมอคนอื่นๆ รักษาได้ แต่เราไม่คิดเลยว่ามันจะถึงขั้นตายได้ หมอเจียงครับ เราผิดไปแล้วจริงๆ เราไม่รู้ควรทำยังไงต่อแล้วจริงๆ ครับ”
“จะให้พวกเราละทิ้งความฝันแล้วทำงานใช้ชีวิตเหมือนคนธรรมดาทั่วไป เราก็ไม่เต็มใจ แต่จะให้เราทำตามความฝัน เราก็ไม่มีเงินมากมายขนาดนั้น”
“เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริงๆ ครับ”
“เราไม่รู้แล้วครับ!!!”
ตู้เฉียนเอาหัวกระแทกพื้นอย่างรุนแรงและร้องไห้ทั้งน้ำตา
ทุกครอบครัวก็ย่อยมีอุปสรรคของตนอยู่แล้ว และพี่น้องทั้งสองนี้ก็เช่นกัน
ในเวลานี้ เจียงชื่อหยิบยาบรรจุกล่องที่เขาเพิ่งนำออกจากตู้ยาแล้วเดินไปหาตู้เฉียน จากนั้นก้มมองเขาและพูดเบาๆ ว่า “มีคนเคยกล่าวไว้ว่า มีสองหนทางสู่ความสุข หนึ่งคือการเติมเต็มความปรารถนาทั้งหมด อีกประการหนึ่งคือการละทิ้งความปรารถนาทั้งหมด”
“แต่พวกคุณไม่ได้ละทิ้งมัน และไม่สามารถบรรลุได้”
“เขาวงกตนี้จึงเป็นเหตุที่ทำให้พวกคุณต้องเจ็บปวดมาตลอด”
จากนั้นเขายื่นยาที่ห่อไว้ออกไป “รับไว้ ยาเหล่านี้สามารถช่วยชีวิตพี่ชายคุณได้ ถ้าไม่กินกลับกันอีก”
ดวงตาของทุกคนเป็นประกายขึ้นมาทันที
ติงเมิ่งเหยนกับซินยุ่นถึงกับถอนหายใจด้วยความโล่งอก โดยที่คิดว่าเจียงชื่อไม่มีทางใจดำขนาดนั้นอยู่แล้ว
ความเฉยเมยก่อนหน้านี้เป็นเพียงการลองใจเท่านั้น จุดประสงค์คือการทำให้พี่น้องทั้งสองตระหนักถึงความผิดพลาด เพื่อที่พวกเขาจะได้สารภาพจริงๆ
“ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ”
ตู้เฉียนรีบรับยาไป ก่อนที่เขาจะจากไป ซินยุ่นก็เดินเข้ามาและพูดว่า “เอายามาให้ฉันสิ พวกคุณกลับไปไม่รู้วิธีต้มยานี้หรอก ฉันจะต้มให้พวกคุณดื่มตอนนี้เลย จะได้หายไวๆ”
“หืม ขอบคุณนะครับ ขอบคุณหมอซินที่ช่วยนะครับ”
ซินยุ่นรับยามาแล้วมอบหมายให้ผู้ช่วยจัดการต้มยาแทน
ตู้เฉียนลุกขึ้นแล้วพูดว่า “จริงด้วย เงิน 5 แสนนี้ ผม……”
เขากำลังจะคืนเงิน 5 แสนนี้ให้กับซินยุ่น
แต่ซินยุ่นโบกมือแล้วพูดว่า “คุณเก็บไว้เถอะ อย่างที่คุณพูด เงิน 5 แสนสำหรับหอการแพทย์มันไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก แต่สำหรับพวกคุณสองพี่น้องแล้ว มันสามารถนำไปสานต่อความฝันได้”
“เงินห้าแสนนี้ถือว่าเป็นกำลังใจในการไล่ตามความฝันของพวกคุณก็แล้วกัน แต่อนาคตต้องคืนนะ”
ตู้เฉียนปลื้มปีติมาก
“ขอบคุณครับ”
“ขอบคุณครับ!”
