ท่ามกลางความยินดี ทันใดนั้นเอง มีคนร้องตะโกนเสียงดัง:”ประธานกรรมการบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง——เจียงชื่อมาร่วมยินดีในงานวันเกิด!”
บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง？
เจียงชื่อ？
สีหน้าของจูหยุนเฉียงแย่ลงทันที สีหน้าของเหยียนไคเหวินก็ไม่ดีนัก
คนอื่นไม่รู้ แต่มีหรือที่พวกเขาจะไม่รู้?
เจียงชื่อมา ต้องมาเพื่อแก้แค้นแน่นอน จะวันไหนก็ไม่เป็นไรทั้งนั้น แต่กลับเลือกวันที่คุณย่าหลิวมีความสุข ก่อความวุ่นวายในวันนี้ ถึงแม้จูหยุนเฉียงจะชนะ แต่สถานการณ์ก็จะกระอักกระอ่วนอย่างมาก
ในเวลาเดียวกันสิ่งที่ทำให้จูหยุนเฉียงตกตะลึงก็คือ เจียงชื่อเป็นประธานกรรมการบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง!
ต่างรู้กันว่าประธานกรรมการบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งถ่อมตน เรื่องทั้งอย่างให้ผู้จัดการเฉิงไห่เป็นคนรับผิดชอบ
“ถึงว่าสืบยังไง ก็ไม่รู้ตำแหน่งของเจียงชื่อในบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง”
“ที่แท้เขาก็ไม่ใช่พนักงานธรรมดา แต่เป็นถึงประธานกรรมการบริษัท”
ความสามารถของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งเป็นที่ประจักษ์ แต่ว่าจูหยุนเฉียงไม่กลัว เขาที่ทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ สิ่งที่ไม่ขาดที่สุดก็คือเงิน
บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งรวย บริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวางของเขาก็รวยเหมือนกัน!
นอกจากจูหยุนเฉียงและเหยียนไคเหวินแล้ว คนอื่นๆต่างแปลกใจ คิดไม่ถึงว่าเจียงชื่อจะมา ธุรกิจที่ไม่เกี่ยวข้องกันแม้แต่น้อยกลับมีความสัมพันธ์กัน
“เยี่ยมไปเลย เส้นสายของประธานจูดีจริงๆ”
“ประธานกรรมการบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งไม่ออกงานง่ายๆ วันนี้มาร่วมงานฉลองวันเกิดขึ้นคุณย่าหลิว อธิบายได้ว่าประธานจูมีเกียรติอย่างมาก!”
คนพวกนี้ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไร เข้าใจว่าเจียงชื่อมาร่วมงานวันเกิดจริงๆ
อีกด้านหนึ่ง เหยียนไคเหวินกลัวจะเกิดเรื่องขึ้นมา จึงรีบเดินไป
เขาขวางทางเจียงชื่อ ใบหน้าเปื้อนยิ้ม แต่กลับพูดเสียงเบาด้วยความไม่เกรงใจ:”ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ แกจะเป็นประธานกรรมการบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง หึๆ มีของเหมือนกันหนิ”
“ความแค้นระหว่างแกกับบริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวางของพวกฉัน ทุกคนต่างรู้ดี พวกฉันไม่กลัวแกแก้แค้นหรอก”
“แต่วันนี้เป็นงานวันเกิดอายุครบ72ปีของแม่ประธานจู จะแก้แค้น ไว้มาแก้แค้นเวลาอื่น ผ่านวันนี้ไป แกอยากจะสู้เมื่อไหร่ก็ได้ พวกฉันยินดีสู้กับแกตลอดเวลา”
“อย่างนั้นเหรอ?”
หึๆ แก้แค้นต้องแบ่งเวลาด้วยเหรอ?
วันเกิดคุณย่าหลิว เจียงชื่อก็เลยต้องรออีกสองวันค่อยมาแก้แค้น? ตลก บนโลกใบนี้มีหลักการแบบนี้ที่ไหน?!
ตอนที่พวกเหยียนไคเหวินฆ่าเฉิงไห่ ทำไมไม่นึกถึงเวลา นึกถึงสถานที่บ้างล่ะ?
เจียงชื่อแสร้งยิ้มแต่ภายในใจไม่ได้ยิ้มแล้วพูดขึ้น:”ฉันว่าแกคงเข้าใจอะไรผิดแล้ว ฉันไม่ได้มาหาเรื่อง แต่เอาของขวัญมาให้”
ของขวัญ?
เจียงชื่อเอาของขวัญมาให้?
เหยียนไคเหวินไม่เชื่อ
เจียงชื่อพูดต่อ:”ให้ของขวัญเสร็จฉันก็จะกลับแล้ว”
จูหยุนเฉียงได้ยิน จึงเดินมาพร้อมกับพูดขึ้น:”ได้ ถ้าอย่างนั้นแกก็เอาของขวัญมา แล้วกลับไปซะ”
วันนี้เป็นงานวันเกิดของแม่ เขาไม่อยากให้เกิดเรื่องขึ้น ดังนั้นจึงพยายามข่มอารมณ์เอาไว้
เจียงชื่อยืนอยู่ที่เดิมแล้วกระดิกนิ้ว
ทันใดนัน้เอง ลูกน้องก็ยกของขวัญที่เตรียมเอาไว้แต่แรกเข้ามา
ถูกต้อง ยกเข้ามา
สี่คนหนึ่งกลุ่ม มีทั้งหมดสิบกลุ่ม พวกเขายกโลงศพสี่ดำมาสิบโลง!
งานวันเกิด ให้โลงศพ
สีหน้าของจูหยุนเฉียงซีดขาวทันที บรรยากาศในงานก็หม่นหมองลง ไม่มีเสียงแม้แต่น้อย
รอยยิ้มของแขกเรื่อทุกคนแห้งไปหมด สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่โลงศพสีดำทั้งสิบ
นี่ไม่ใช่เป็นการเอาของขวัญมาให้ แต่เป็นการมาหาเรื่อง
บรรยากาศตึงเครียด
พร้อมที่จะระเบิดตลอดเวลา
เจียงชื่อมองจูหยุนเฉียงด้วยสีหน้าเยือกเย็น พูดเสียงเรียบ:”ทำไมอยู่ดีๆถึงเงียบไปล่ะ? วันมงคลแบบนี้ ทำไมเครื่องดนตรีไม่ดัง?”
เขายกมือขึ้นแล้วดีดนิ้ว
วินาทีต่อมา ลูกน้องที่เจียงชื่อพามาหยิบซูโอน่าออกมา แล้วเป่าเพลงที่ใช้ในงานศพ
