จริงเหรอ?
จริงครับ!
ตกลง ถ้าอย่างนั้น ตอนนี้คุณปล่อยคนของตระกูลจ้าว แล้วพาผมไปที่วิลล่าตระกูลจ้าวหน่อย
หา?
หวางควางยี่ตกตะลึงอีกครั้ง เจียงชื่อหมายความว่าไง? ตั้งใจจะทดสอบเราใช่ไหม?
เขารีบโขกหัวลงกับพื้นรัวๆ อีกครั้ง
ผู้บริหารระดับสูงครับ กระผมผิดไปแล้วจริงๆ ครับ กระผมไม่กล้าดูหมิ่นท่านอีกแล้วครับ ได้โปรดท่านอย่ากดดันผู้น้อยอย่างกระผมเลยนะครับ
เจียงชื่อตอบ คุณจะกลัวอะไร? ผมไม่ได้จะไปทำโทษคุณที่บ้านตระกูลจ้าว แต่ผมแค่อยากไปพบเจ้าของบ้านตระกูลจ้าว
ท่านอยากไปพบคุณนายน้อยของตระกูลจ้าว เผิงหย่าหลิงเหรอครับ?
ใช่ ผมแค่อยากไปเจอจริงๆ ว่าผู้หญิงแบบไหนกันแน่ ถึงสั่งการคนอย่างคุณได้
หวางควางยี่หน้าแดงทันที
อันที่จริง เขาไม่ได้ถูกเผิงหย่าหลิงสั่งการ แต่เป็นตระกูลจ้าวต่างหาก
เจียงชื่อลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องอาหารพร้อมกับหวางควางยี่
เขาอยากเจอเผิงหย่าหลิงคนนั้นจริงๆ หนึ่งคือเขาอยากรู้ว่าคุณนายน้อยท่านนี้ได้รับอำนาจมาจากไหนกันแน่ สองคือเขาอยากหาสาเหตุของเรื่องนี้ให้ได้
เพราะเขาไม่เคยยุ่งเกี่ยวอะไรกับตระกูลจ้าวเลย แต่ทำไมจู่ ๆ ตระกูลจ้าวถึงมาเอาเรื่องเขา?
ศัตรูมักอยู่ในความมืด ส่วนเราอยู่ในที่แสงสว่าง ถ้าไม่หาต้นตอของปัญหานี้ให้เจอ เกรงว่าอนาคตจะถูกคนร้ายในความมืดโจมตีอีกแน่นอน
ดังนั้น หวางควางยี่กับเหล่าจ้าวและลูกน้องของเขาไม่สำคัญหรอก ที่สำคัญก็คือคุณนายน้อยของตระกูลจ้าว เผิงหย่าหลิง
ทันทีที่เดินออกจากประตู หวางควางยี่ก็สั่งให้ปล่อยตัวเหล่าจ้าวและคนของเขา จากนั้น ‘พาตัว’ เจียงชื่อไปที่วิลล่าตระกูลจ้าว
ก่อนออกเดินทางเจียงชื่อได้สั่งการให้กับเซี่ยเมิ่งจื้อว่า คุณอยู่รอที่นี่ก่อน เดี๋ยวแขกที่มาร่วมงานเลี้ยงมาถึง คุณแจ้งทุกคนว่าคุณนายน้อยของตระกูลจ้าวเชิญผมไปร่วมงานเลี้ยงด้วย ให้พวกเขาทุกคนตามไปทีหลังนะ
เซี่ยเมิ่งจื้อโค้งคำนับ รับทราบครับ!
จากนั้นเจียงชื่อก็เดินออกไป
หวางควางยี่เดินอยู่ด้านหลังของเจียงชื่อ ซึ่งดูภายนอกแล้ว มันเหมือนเป็นการส่งมอบตัวเจียงชื่อ
แต่เมื่อสังเกตให้ดีแล้ว ใบหน้าของหวางควางยี่เต็มไปด้วยเหงื่อ มือและเท้าของเขายังกระตุกเป็นครั้งคราว ความรู้สึกนั้นเหมือนหนูที่ต้องเจอกับแมวตัวใหญ่ กลัวจนสั่นไปหมด
หลังจากเหล่าจ้าวถูกปล่อยตัว เขาก็ยกนิ้วกลางให้กับเซี่ยเมิ่งจื้อแล้วระบายความโกรธว่า เจ้าหนู แกเก่งมากไม่ใช่เหรอ? แล้วปล่อยตัวข้าทำไมล่ะ?
จะบอกแกไว้นะ เรื่องในวันนี้มันยังไม่จบ! อย่าคิดว่าแกเป็นแค่กัปตันตำรวจแล้วข้าจะทำอะไรแกไม่ได้นะ
รอให้ข้าจัดการเจียงชื่อเสร็จก่อน แล้วข้าจะกลับมาคิดบัญชีกับแกภายหลัง
คอยดูไว้ก็แล้วกัน!
หลังจากพูดจบ เหล่าจ้าวก็เดินตามหวางควางยี่แล้วออกจากโรงแรมทันที
เมื่อมองแผ่นหลังของเหล่าจ้าวที่เดินจากไป เซี่ยเมิ่งจื้อได้แต่หัวเราะในใจ ‘ยังมีคนโง่ขนาดนี้อยู่บนโลกอีกเหรอ ถึงวันตายแล้วยังไม่รู้ตัวอีก’
เจียงชื่อคือใคร?
ผู้บริหารระดับสูงของเขตเจียงหนาน เทพแห่งสงครามชูร่าของเวสเตอร์แลนด์ ตระกูลจ้าวตระกูลเดียวจะเอาอยู่จริงหรือ?
ที่สำคัญ ที่นี่เป็นถิ่นของเจียงชื่อ ไม่ใช่เมืองหลวง
เซี่ยเมิ่งจื้อยิ้มอย่างชั่วร้ายแล้วพึมพำกับตัวเองว่า คราวนี้อิทธิพลของตระกูลจ้าวในเขตเจียงหนานคงต้องถูกถอนรากถอนโคนแล้วสินะ
ก็ดีเหมือนกัน คนเลวพวกนี้ ควรถูกกำจัดไปตั้งนานแล้ว
อยู่ไปก็มีแต่สร้างหายนะให้คนอื่น!
เจียงชื่อนั่งอยู่บนรถของหวางควางยี่ หลังจากการเดินทาง 20 กว่านาที พวกเขาก็ได้มาถึงหน้าวิลล่าตระกูลจ้าว และหลังจากแจ้งข้อมูลหน้าวิลล่า รปภ. ก็ปล่อยรถพวกเขาเข้าไปด้านใน
จากนั้นเจียงชื่อลงจากรถแล้วเข้าไปในวิลล่าพร้อมกับหวางควางยี่
ส่วนเหล่าจ้าวแยกตัวออกไปแล้วรีบวิ่งเข้าไปก่อนและยังตะโกนบอกว่า คุณนายน้อยครับ คุณนายน้อยครับ ผมพาตัวเจียงชื่อกลับมาแล้วครับ!
