บทที่168
ไป๋ยี่เฟยขมวดคิ้ว เสียงของคนๆนี้ไม่คุ้นเลย เขาไม่รู้จัก
เมื่อมันออกมาเป็นแบบนี้ เขาก็ยังไม่สามารถรู้ได้ว่าคนที่สะกดรอยตามเขาคือใคร และต้องการอะไร?
ไป๋ยี่เฟยขยี้หว่างคิ้ว แล้วโยนมือถือไปไว้ข้างๆ
ถอนหายใจ ลุกขึ้น แล้วกลับวิลล่าไป
……
หลงหลิงหลิงกลับมาถึงห้องเช่าของตัวเองแล้ว หลิวเสี่ยวอิงกำลังสวมกระโปรงตัวสั้นที่ไม่รู้ว่าจะสั้นไปไหน กินผลไม้ไปเล่นมือถือไป
“โอ้ย ทายสิว่าฉันไปสมัครงานมากี่ที่แล้ว แต่ทำไมถึงไม่มีใครโทรกลับมาเลยนะ?”
“อย่าห่วงไปเลย! ด้วยผลการเรียนของเธอหน่ะยังจะกลัวคนไม่เอาอีกเหรอ?” หลงหลิงหลิงตอบกลับ
หลิวเสี่ยวอิงทำเสียงท้อแท้ “ไม่แน่พวกเขาอาจจะไม่สนใจฉันจริงๆ ก็ได้นะ!”
หลงหลิงหลิงส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้ “แล้วพรุ่งนี้ยังมีอีกไหม?”
“มี เหมือนจะเหลือโรงพยาบาลอีกที่หนึ่ง”
………
ที่วิลล่าของ เย่อ้าย
ที่คอของต้าเฮยกับเสี่ยวเฮยมีรอยแผลเล็กอยู่ ถ้าไม่สังเกตดีๆก็จะมองไม่เห็น
ชายที่ดูเหมือนขี้โรคคนหนึ่งเดินเข้ามา เขาดูโดดเด่น เขาเป็นคนจัดการทั้งสองคนเอง
เขายื่นมือถือของเย่อ้ายคืนให้เธอ “นี่ครับคุณหนู”
เย่อ้ายรับมือถือมา “ฉันจะติดต่อตระกูลเย่ คุณไปจัดการสองคนนั้นให้เรียบร้อยซะ”
“ครับ คุณหนู” ชายขี้โรคเดินออกไป
เย่อ้ายยกมือถือขึ้นมาแล้วโทรออกไป
………
ในตอนเช้า ไป๋ยี่เฟยได้พาหลี่เสว่ไปตรวจดูอาการที่โรงพยาบาล เดิมทีหลี่เสว่ก็ไม่อยากไป แต่ครั้งนี้ไป๋ยี่เฟยดูจริงจังมาก เธอต้องมาด้วยความจำใจ
พอถึงโรงพยาบาล ในตอนที่ไป๋ยี่เฟยกำลังจะพาหลี่เสว่ไปพบหมอเฉพาะทางที่เคยตรวจให้หลี่เสว่คราวก่อน พอเดินเข้าห้องโถงใหญ่มา จางหรงก็ได้โทรเข้ามา
ไป๋ยี่เฟยให้หลี่เสว่ไปนั่งรอข้างๆ ก่อน
“ท่านประธานครับ น้อยชายคนนั้นเอาแต่พูดว่าอยากจะไป แล้วคุณจะปล่อยให้เขาไปไหมครับ?” จางหรงถามขึ้นเนื่องจากไป๋ยี่เฟยไม่ได้สั่งไว้ เขาจึงไม่กล้าปล่อยคนโดยพลการ
ไป๋ยี่เฟยคิดไตร่ตรอง “ปล่อยเขาไป”
“ได้ครับ ท่านประธาน คือว่า ท่านประธานยังมีอะไรให้ผมรับใช้อีกไหมครับ?” จางหรงถามขึ้นอีก
ไป๋ยี่เฟยพูดขึ้นมาลอยๆ “ที่ดินตรงชานเมืองทางใต้หน่ะ คุณช่วยดูไว้หน่อยแล้วกัน ถ้ามีอะไรคืบหน้าก็รีบรายงานให้ผมทราบทันที”
“ได้ครับท่าน” จางหรงตอบกลับ จากนั้นก็เขาก็พูดอะไรบางอย่างก่อนจะวางสายไป
ในขณะที่ไป๋ยี่เฟยคุยโทรศัพท์อยู่นั้น
หลี่เสว่ที่นั่งรออยู่ เนื่องจากผลจากยาพิษ ทำให้สีหน้าของเธอซีดจนน่ากลัว ร่างกายก็อ่อนเพลีย นั่งอยู่ตรงนั้นอย่างไร้เรี่ยวแรง
และในตอนนั้นเอง ก็ได้มีคนสองคนเดินผ่านเธอไป จากนั้นก็ถอยกลับมา
“เอ๋ นี่มันภรรยาของไป๋ยี่เฟยไม่ใช่เหรอ?” เสียงของเซียวหรงเทาดังอยู่เหนือหัวของหลี่เสว่
หลี่เสว่ไม่ค่อยคุ้นเคยกับเซียวหรงเทามากนัก แต่ก็รู้จัก เธอรู้ว่าเขาคือคนที่ไป๋ยี่เฟยสั่งให้ขอโทษเธอในงานเลี้ยงวันนั้น
