บทที่ 215
“นี่！คุณว่าอะไรนะ?”หลิวเสี่ยวอิงจ้องเขม็งหลิวเสีย“ถ้าไม่ใช่เพราะว่าคุณมาหลอกเงิน พวกเราก็คงไม่ถูกคนจับตาดูหรอก คุณยังมาโทษพวกเราอีกเหรอ?”
หลิวเสียพอถูกคนรู้ว่าเป็นมิจฉาชีพ สีหน้าก็ไม่เปลี่ยน ไม่รู้สึกสะทกสะท้านและอับอายแม้แต่น้อย“ฉันไปหลอกเงินแล้วจะทำไม? พวกคุณโชคร้ายเอง ที่มาเจอฉัน！”
“นี่คุณ！”หลิวเสี่ยวอิงกำลังจะพูด แต่ถูกไป๋ยี่เฟยรั้งไว้ก่อน
“อย่าไปถือสาอะไรเธอเลย เปลืองน้ำลายเปล่าๆ”
หลิวเสียไม่ยอม“เปลืองน้ำลายอะไร ฉันว่าพวกคุณเถียงฉันไม่ได้แล้วหาข้ออ้างมากกว่า”
หลิวเสี่ยวอิงอยากจะเถียงกลับ แต่คิดถึงคำพูดของไป๋ยี่เฟย รู้สึกว่ามีเหตุผล แถมตอนนี้พวกเขาก็ยังไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เก็บแรงไว้ดีกว่า ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ก็จะได้มีเรี่ยวแรงไว้รับมือ！
หลิวเสียพอเห็นทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไร ก็พูดขึ้น“ดูสิ พวกคุณพูดอะไรไม่ออกแล้ว！”
“อ่อนแอจริงๆ！”
“เห้อ หลักๆแล้วฉันเก่งเกินไปต่างหากล่ะ ถึงยังไงฉันก็เป็นน้องสาวแท้ๆของไอ้หัวล้านหลิว！”
คำพูดนี้กลับทำให้ไป๋ยี่เฟยตกใจอยู่สักพัก
คิดไม่ถึงว่าไอ้หัวล้านหลิวจะมีน้องสาวแบบนี้อยู่หนึ่งคน
……
“ที่นี่ดูเหมือนจะไม่มีน้ำส้มสายชูแล้วนะ”เสียงของหลิวจื่อหยุนดังออกมาจากห้องครัว“ใครจะเป็นคนไปซื้อน้ำส้มสายชูกลับมา?”
หลี่เฉียงตงที่อยู่ในห้องรับแขกได้ยินแบบนั้นก็ลุกขึ้นมา“ผมไปซื้อเอง”
“ลุงคะ เดี๋ยวฉันไปเองดีกว่า！”โจวฉวี่เอ๋อก็รู้สึกไม่ค่อยดีที่ไม่ได้ทำอะไร ตอนนี้มีโอกาสเหมาะพอดี
หลี่เฉียงตงก็ไม่ขัดขืน“ได้ ออกไปจากหมู่บ้านแล้ว เลี้ยวซ้ายมีร้านค้าอยู่หนึ่งร้าน”
ในขณะนี้เอง หลี่นเสว่ก็ยืนขึ้นมา ดึงชายเสื้อของโจวฉวี่เอ๋อเอาไว้“หนูก็จะไปด้วย”
โจวฉวี่เอ๋อรู้สึกกดดัน ในตอนนี้เธอไม่กล้าพาหลี่เสว่ไปไหนมาไหนข้างนอก！
หลี่เฉยงตงกลับไม่กังวล“พาเธอไปด้วยสิ！เอาแต่อยู่ในห้องก็น่าเบื่อเหมือนกัน”
โจวฉวี่เอ๋อเห็นหลี่เฉียงตงไม่คัดค้านอะไร ก็จูงหลี่เสว่ออกไปด้วยกัน
……
ณ บ้านวิลล่าหลังหนึ่งในหลันโปกั่ง
หลิ่วจาวเฟิงนั่งอยู่บนโซฟา หรี่ตามองเซียวหรงเทาที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ จากนั้นก็ค่อยๆยกไวน์ขึ้นมาอย่างช้าๆ จิบไปหนึ่งคำ
ผ่านไปสักพัก เซียวหรงเทาก็กลับมา“พี่หลิ่ว จับคนได้แล้ว ถึงตอนนั้นก็ไม่เชื่อแล้วว่าไอ้หัวล้านหลิวจะไม่ตอบปากรับคำ”
หลิ่วจาวเฟิงพยักหน้า“จับตาดูให้ดีๆ อย่าให้มีอะไรผิดพลาด”
ก่อนหน้านี้เขาได้ยินว่าไอ้หัวล้านหลิวมีน้องสาวแท้ๆอยู่หนึ่งคน เขาดีกับเธอมาก ถึงขนาดที่ภรรยาก็ยังเทียบไม่ได้ ต่อไปเขาจะต้องจัดการเรื่องอีกหลายเรื่อง จำเป็นต้องใช้ไอ้หัวล้านหลิว
ไอ้หัวล้านหลิวไม่มีทางยอมไปทำให้แต่โดยดีแน่นอน ดังนั้นจึงต้องจับหลิวเสียน้องสาวของไอ้หัวล้านหลิวไว้ ถึงตอนนั้นก็ไว้ข่มขู่เขา ไม่กลัวว่าเขาจะไม่ยอมทำแล้ว
ส่วนเซียวหรงเทา หลังจากที่หลิ่วซื่อถูกปิดไป บริษัทของเซียวหรงเทาก็ไม่มีที่พึ่งพิงอีกแล้ว ลำบากไปหมดทุกย่างก้าว แต่ถึงยังไงก็มีหลิ่วจาวเฟิงอยู่ด้วยทั้งคน แต่สองวันก่อนหน้านี้ จู่ๆโหวจวี๋ก็มาโจมตีบริษัทของพวกเขา ตอนนี้บริษัทก็ไม่มีแล้ว
เซียวหรงเทาเริ่มไม่ชัดเจน ว่าทำไมถึงถูกโหวจวี๋เล่นงาน? จากนั้นเขาจึงเข้าใจ จะต้องเป็นไป๋ยี่เฟยแน่นอน ไป๋ยี่เฟยกำลังแก้แค้นเขา！
ตอนแรกที่อยู่โรงพยาบาล หลี่เสว่สลบไป สถานการณ์ตึงเครียด เซียวหรงเทาไม่ทันได้สนใจว่าหลังจากเกิดเรื่องแล้วจะเป็นยังไง ตอนนี้พอนึกขึ้นมาได้ จะต้องเป็นไป๋ยี่เฟยไอ้หมาตัวนั้นอย่างแน่นอน！
นั่นเป็นถึงประธานของโหวจวี๋ไม่ใช่เหรอ? แค่ให้คนมาจัดการบริษัทของเขา แทบไม่ต้องออกแรงก็ทำสำเร็จอย่างง่ายดายแล้ว！
ด้วยเหตุนี้ เซียวหรงเทาก็ยิ่งไม่ชอบไป๋ยี่เฟยขึ้นไปอีก ถึงขนาดที่เรียกได้ว่าเกลียดเลยก็ว่าได้
หลิ่วจาวเฟิงมองเซียวหรงเทาหนึ่งที“ถ้าไม่มีธุระอะไรแล้วฉันไปส่งนายกลับก็แล้วกัน”
ทั้งสองคนดูเหมือนจะร่วมมือกัน แต่หลิ่วจาวเฟิงแค่หลอกใช้เซียวหรงเทาเท่านั้น ตัวเขาไม่ได้ชอบเซียวหรงเทาเลยสักนิด ดังนั้นถ้าไม่มีธุระอะไรก็จะไม่ให้เขาอยู่ต่อ
เซียวหรงเทายังประจบประแจงหลิ่วจาวเฟิง พูดยิ้มๆ“พี่หลิ่วไม่ต้องหรอก ผมกลับเองได้แล้ว”
“ใช่แล้ว พี่หลิ่ว พวกเขาบอกว่ายังจับทายาทมหาเศรษฐีหนึ่งคนกับหญิงสาวอีกหนึ่งคนได้ด้วย สามารถให้มาสนับสนุนพวกเราได้นะ”เซียวหรงเทานึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้
หลิ่วจาวเฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อย“ระวังหน่อย อย่าให้คนรู้ล่ะ”
ทั้งสองคนออกไปจากหมู่บ้านวิลล่า หลิ่วจาวเฟิงกะที่จะกลับไป ในตอนนี้เอง จู่ๆก็เห็นหลี่เสว่และโจวฉวี่เอ๋อกำลังเดินมาอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
หลิ่วจาวเฟิงรู้สึกตื่นตัว ตั้งแต่ที่หลิ่วซื่อเจ๊งไป เขาก็ไม่ได้เห็นหลี่เสว่มานานมากแล้ว
เซียวหรงเทาก็เห็นหลี่เสว่ด้วยเหมือนกัน ความคิดก็ปรับเปลี่ยนขึ้นมาทันที
หลี่เสว่ในตอนนี้ก็ไม่เป็นอะไรแล้ว ถ้าอย่างนั้นไอ้ไป๋ยี่เฟยทำไมถึงยังมาจัดการกับบริษัทของเขาอยู่?
เซียวหรงเทากัดฟัน ไอ้ไป๋ยี่เฟย！
หลิ่วจาวเฟิงไม่ได้สังเกตสีหน้าท่าทีของเซียวหรงเทา เพียงแค่ยับยั้งชั่งใจเอาไว้“นายกลับไปก่อนเถอะ ถ้ามีเรื่องอะไรค่อยแจ้งฉันแล้วกัน”
พอเห็นเซียวหรงเทาไปแล้ว หลี่เสว่กับโจวฉวี่เอ๋อก็ใกล้จะถึงประตูหมู่บ้านแล้วเช่นกัน หลิ่วจาวเฟิงเดินตรงเข้าไปทันที
“เสว่เอ๋อ ไม่เจอกันนานเลยนะ”หลิ่วจาวเฟิงยิ้มอย่างสดใสร่าเริง
โจวฉวี่สีหน้าไม่ดี ก่อนหน้านี้เคยได้ยินเรื่องที่หลี่เสว่บอกกับเธอเกี่ยวกับหลิ่วจาวเฟิง ดังนั้นเธอจึงไม่ให้คุณค่ากับคนที่วางยาคนอื่นแบบนี้ บวกเข้ากับตอนที่เธอกับหลี่เสว่ถูกคนพาไปถึงที่หลิ่วซื่อเมื่อครั้งที่แล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะว่าตอนนั้นสถานการณ์โลลาหลวุ่นวาย ก็ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง！
ส่วนหลี่เสว่มองหลิ่วจาวเฟิงด้วยความสงสัยไม่น้อย“คุณลุง พวกเรารู้จักกันเหรอ?”
รอยยิ้มของหลิ่วจาวเฟิงหยุดชะงักลง“คุณลุง?”
โจวฉวี่เอ๋อพอเห็นสีหน้าของหลิ่วจาวเฟิง ก็แทบจะกลั้นขำไว้ไม่อยู่ แต่ว่าเธอก็ไม่ได้พูดอธิบายอะไร“เสว่เอ๋อไม่อยากจะอยู่เสวนาอะไรกับคุณมากมาย พวกเราต้องกลับแล้วล่ะ”
หลี่เสว่ไม่ได้พูดอะไร เดินตามโจวฉวี่เอ๋อกลับไปอย่างเชื่อฟัง
หลิ่วจาวเฟิงรีบเดินเข้าไปข้างหน้าทันที ยื่นมือออกมาขวางทางของหลี่เสว่เอาไว้
“เสว่เอ๋อ เมื่อก่อนเป็นความผิดของผมเอง ผมยอมรับ แต่จากนี้ไปผมจะไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นอีกแล้ว เสว่เอ๋อ คุณยกโทษให้ผมได้ไหม?”หลิ่วจาวเฟิงพูดขึ้นมาอย่างลนลาน
หลี่เสว่กระพริบตา ก่อนที่เธอจะพูด โจวฉวี่เอ๋อก็พูดขึ้นมาก่อน“คุณไม่ต้องพูดแล้ว เสว่เอ๋อไม่มีทางยกโทษให้คุณหรอก！”
“นี่มันเป็นเรื่องระหว่างผมกับเสว่เอ๋อ เกี่ยวอะไรกับคุณไม่ทราบ?”หลิ่วจาวเฟิงกวาดสายตาไปมองโจวฉวี่เอ๋อ
“แล้วมันจะทำไม? คนแบบคุณ ไม่คู่ควรที่จะอยู่กับเสว่เอ๋อแม้แต่น้อย！”โจวฉวี่เอ๋อเข้ามาบังข้างหน้าของหลี่เสว่เอาไว้
หลี่เสว่รู้สึกได้ถึงอันตราย แล้วก็รู้สึกกลัวไม่น้อย จึงหลบข้างหลังโจวฉวี่เอ๋อ พร้อมกับแอบมองหลิ่วจาวเฟิง
หลิ่วจาวเฟิงพบได้ทันทีว่า หลี่เสว่เหมือนจะแปลกไปไม่น้อย แววตาที่มองเขาดูเหมือนคนแปลกหน้า เหมือนกับไม่รู้จักเขาอย่างไรอย่างนั้น พูดกันตามหลักแล้ว หลี่เสว่ไม่ชอบเขา ก็น่าจะโกรธ หรือไม่ก็เย็นชา หรือไม่ก็เตือนเขาสิ
แต่ตอนนี้หลี่เสว่กลับแอบอยู่ข้างหลังโจวฉวี่เอ๋อ ท่าทางกลัว แล้วก็อยากรู้อยากเห็น มันไม่ใช่ปฏิกิริยาตอบสนองของหลี่เสว่เลยแม้แต่นิดเดียว
หลิ่วจาวเฟิงสีหน้าไม่สบอารมณ์“เสว่เอ๋อเป็นอะไรไป?”
