บทที่ 411
ฉุงโยวเวยถูกเขาฆ่า ฉุงเฉ่าเจว๋ก็ไม่สามารถแก้แค้นบนศาลได้ เดี๋ยวตอนหลังๆตระกูลฉุงจะมาหาเรื่องเขาแน่นอน!
เฉินอ้าวเจียวพยักหน้า”มีเงื่อนไขอะไร?”
“ไว้ใจได้สำคัญที่สุด”ไป๋ยี่เฟยพูด”ที่เหลือคุณดูเอาเองละกัน ฉันเชื่อคุณ”
พอพูดเสร็จ ไป๋ยี่เฟยก็พูดเสริมว่า”คนมากไม่ใช่ว่าจะดี จะดีก็ต่อเมื่อเป็นคนเก่ง”
“เข้าใจ”เฉินอ้าวเจียวพยักหน้า ถามว่า”ตั้งชื่อสิ?”
“อะไร?”ไป๋ยี่เฟยกะพริบตา”คุณหมายความว่าจะตั้งชื่อให้กองอำนาจหรือ?”
“ไม่อย่างงั้นล่ะ?”เฉินอ้าวเจียวยักไหล่”จะเรียกว่าอำนาจอยู่เรื่อยหรือ?ฟังแล้วมันไม่สนุกเลย”
มุมปากของไป๋ยี่เฟยกระตุกเล็กน้อย คิดแล้วพูดว่า”งั้นก็เรียกว่า’ขวางซา’ละกัน!”
เฉินอ้าวเจียวพูดซ้ำอีกครั้งหนึ่ง รู้สึกว่าพอใช้ได้อยู่ พยักหน้า
……
ไป๋ยี่เฟยและเฉินอ้าวเจียวพูดเสร็จก็ไปห้องเก็บศพใต้ดินโดยตรง
ซูต้าหลิวนั่งอยู่บนเก้าอี้ ถือไอแพดไว้ในมือ ไม่ทราบว่าดูอะไรอยู่ ดูหน้าจอและยิ้มอย่างลามก น้ำลายยังเกือบจะไหลลงมาเลย
“ซูต้าหลิว!”ไป๋ยี่เฟยเรียกเสียงหนึ่ง
ซูต้าหลิวตกใจมาก ไอแพดในมือโยนทิ้งออกไปโดยตรง ตามด้วยเสียง”บัง” หล่นสู่พื้น และเลื่อนไปที่ขาของไป๋ยี่เฟย
“ท่าน……ท่านประทานมาแล้วหรอครับ……”ซูต้าหลิวเห็นว่าเป็นไป๋ยี่เฟย โล่งใจลงทันที และทักทายอย่างประจบสอพลอ
ไป๋ยี่เฟยเหลือบมองไปที่ซูต้าหลิวตาหนึ่ง ถามอย่างไม่ใส่ใจ”เดือนนี้คุณทำอะไรอยู่?ได้เข้าไปเพลิดเพลินหรือเปล่า?”
ซูต้าหลิวส่วนหน้า ในใจร้องเรียกความทุกข์”ไม่ ฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งสิ้น!’
“เออ”ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า เดินเข้าไป
เนื่องจากเวลาที่อยู่ที่นี่ก็ไม่สั้นแล้ว ไป๋ยี่เฟยก็ได้สั่นให้ดูแลดีๆ ถ้าหากที่นี่ไม่ใช่เป็นห้องเก็บศพใต้ดินของโรงพยายาม คนที่เดินเข้ามาคงล้วนจะนึกว่าที่นี่เป็นห้องที่อบอุ่น
ในห้องมีหลายๆอย่าง ทั้งของกิน เครื่องดื่ม โซฟา เตียง โทรทัศน์และตู้เย็น
ตอนนี้เย่อ้ายกำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่ เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู รีบหันหัวไป เวลานี้ไม่ใช่เวลาที่มาส่งกับข้าว งั้นคนที่มาต้องไม่ใช่ซูต้าหลิวแน่นอน
เย่อ้ายหันมา เห็นไป๋ยี่เฟยที่ยืนอยู่หน้าประตู สายตาเย็นชาลงทันที
“ไม่ได้เจอมานานแล้ว”ไป๋ยี่เฟยเดินมา นั่งอยู่อีกข้างหนึ่งของโซฟา ซูต้าหลิวไม่กล้านั่ง ยืนอยู่หลังโซฟาอย่างซื่อๆ
เย่อ้ายหันไปดูโทรทัศน์ต่อ ไม่สนใจไป๋ยี่เฟย
ไป๋ยี่เฟยก็ไม่โมโห เพราะว่าก่อนหน้านี้ได้ทำอะไรที่ไม่ดีต่อเย่อ้าย และยังขังเธอไว้ที่นี่อีก ขอให้เป็นคนก็คงไม่มีสีหน้าที่ดีหรอก
“คุณจะรอดูโทรทัศน์ให้จบก่อนค่อยไป?หรือไปตอนนี้?”
พอพูดเสร็จ เย่อ้ายตะลึง”คุณหมายความว่าอะไร?จะปล่อยฉันไปหรือ?”
ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า”ใช่ วันนี้พาคุณส่งกลับไป พี่คุณกลับมารับคุณ”
เย่อ้ายมองไปดูเขาด้วยความสงสัย”ก่อนหน้านี้ฉันให้คุณปล่อยฉันไป คุณไม่ปล่อย ตอนนี้คิดได้ดีแล้ว อยากปล่อยแล้วหรือ?”
“ฉันไม่ได้คิดจะขังคุณไว้ตลอดชีวิต”ไป๋ยี่เฟยตอบ
เย่อ้ายหัวเราะออกมา พูดว่า”พูดมาสิ คุณจะทำอะไร?ฉันไม่เชื่อว่าคุณจะใจดีเช่นนี้ปล่อยฉันกลับไป”
“คุณไม่เชื่อก็ไม่เป็นไร ไปกับฉันเถอะ!”ไป๋ยี่เฟยลุกขึ้นมา
เย่อ้ายทำตาหยี”คุณจะปล่อยฉันไปจริงหรือ?”
“พี่ของฉันหาฉันเจอแล้วใช่ไหม?เขาจะแก้แค้นคุณ คุณรับมือไม่ไหว ดังนั้นเลยจะปล่อยฉันไป?”
ไป๋ยี่เฟยส่ายหน้า”ไม่ใช่ พูดแบบง่ายก็คือ ฉันแค่ได้ทำข้อตกลงกับพี่ชายของคุณ ส่วนเงื่อนไขก็คือคุณ”
เย่อ้ายนิ่งอึ้งเล็กน้อย เธอถูกขังมาหนึ่งเดือนกว่า ไม่รู้ว่าข้างนอกเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นเธอคิดไม่ออกว่า ไป๋ยี่เฟยกับพี่เธอจะทำอะไร?
พี่เธอกับไป๋ยี่เฟยควรเป็นศัตรูไม่ใช่หรือ?
ไป๋ยี่เฟยเห็นเช่นนี้เลยต้องอธิบาย”เรื่องนี้ค่อนข้างซับซ้อน ประมาณว่ามีความเกี่ยวข้องกับฉุงโยวเวย ตอนนี้ เรื่องมันจบแล้ว เราจะทำตามสัญญาของเรา พาคุณส่งกลับไป”
“ตอนนี้ ไปได้หรือยัง?”
เมื่อเย่อ้ายได้ยินเช่นนี้ ก็นึกว่าเป็นฉุงโยวเวยหาเรื่องไป๋ยี่เฟย แล้วไป๋ยี่เฟยรับมือไม่ไหว เลยทำข้อแลกเปลี่ยนกับเย่ฮวน ให้เย่ฮวนช่วงเขา ส่วนเงื่อนไขคือเธอ
ยิ่งคิด เย่อ้ายยิ่งคิดยิ่งรู้สึกเป็นเช่นนี้ เพราะว่าไป๋ยี่เฟยสู้ไม่ชนะฉุงโยวเวยอยู่แล้ว
“อ้อ ฉันรู้แล้ว”เย่อ้ายพยักหน้า”คุณออกไปก่อนเถอะ ฉันไปเปลี่ยนชุดก่อน”
อีกสักครู่หนึ่ง หลังจากเย่อ้ายเปลี่ยนเสื้อเสร็จแล้ว ซูต้าหลิวขับรถ ไป๋ยี่เฟยนั่งเบาะข้างคนขับ เย่อ้ายนั่งเบาะหลัง
“ไปเมืองเป่ยไห่”
ซูต้าหลิวพยักหน้า
ระยะการเดินทางยาวนาน เย่อ้ายที่ไม่ได้ออกมานานสังเกตทิวทัศน์ข้างนอกด้วยความอยากรู้อยากเห็น ผ่านไปสักครู่หนึ่ง ก็รู้สึกน่าเบื่อ เลยถามไป๋ยี่เฟยว่า”เล่ามาให้ฟังสิ คุณไปยั่วยุฉุงโยวเวยได้ยังไง?”
“ฉุงโยวเวยเป็นตั้งคนของตระกูลฉุง หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ คุณน่าจะรู้อยู่เนอะ?คุณไปยั่วยุเขา คุณก็ไม่มีผลดีหรอก แม้ว่าคุณส่งฉันกลับไป ฉันก็ไม่ช่วยคุณหรอก!”
ไป๋ยี่เฟยยิ้ม”คุณรู้ว่าฉันจัดการไอ้ฉุงโยวเวยไม่ได้หรือ?”
“ไม่อย่างนั้นล่ะ?คุณมีแค่โหวจวี๋กรุ๊ป แม้ว่าถือว่าระดับเก่งในเมืองเทียนเป่ย แต่นั่นเป็นตระกูลฉุง หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของเมืองหลวง คุณจะเทียบได้ยังไงล่ะ?”
“ก็พูดได้ถูกนะ”ไป๋ยี่เฟยไม่ปฏิเสธ
เย่อ้ายเห็นเช่นนี้ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเดาถูกแล้ว พูดต่อ”พี่ฉันยอมรับอะไรคุณไป?ช่วยคุณต่อต้านกับตระกูลฉุง?เป็นไปไม่ได้ ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลเย่และตระกูลฉุงถือว่าดีอยู่ เป็นไปไม่ได้ที่จะไปต่อต้านกับตระกูลฉุง”
ไป๋ยี่เฟยไม่ได้พูดอะไร
เย่อ้ายยิ่งรู้สึกแปลกใจมากขึ้น ตกลงเย่ฮวนยอมรับข้อตกลงอะไรของไป๋ยี่เฟยไป ไม่ใช่แล้ว”พี่ฉันรู้ว่าฉันอยู่บนมือคุณหรือ?”
“ใช่”ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า
เย่อ้ายรู้สึกโกรธ”แล้วทำไมเขาไม่มาช่วยฉันล่ะ?”
เป็นเพราะว่าเธอเป็นผู้หญิง ไม่มีผลอะไรต่อตระกูล แม้ว่าพวกเขาเป็นพี่น้องแท้ๆ ก็ไม่มีความรู้สึกใดๆหรือ?
“คุณคิดมากไปแล้ว”ไป๋ยี่เฟยมองเย่อ้ายจากกระจกมองหลัง ตอบว่า”เดิมทีพี่คุณไม่รู้หรอก ฉันบอกเขาเอง ครั้งก่อน……”
คำพูดไม่ได้พูดจบ แต่เย่อ้ายก็เข้าใจแล้ว ครั้งก่อนไป๋ยี่เฟยมาแล้ว ให้ซูต้าหลิวข่มขืนเธอ แต่ไม่ได้ทำถึงสุดท้าย เธอก็รู้ว่าไป๋ยี่เฟยอัดวิดีโออยู่ ที่จริงแล้ว เอามาคุกคามพี่ชายเธอนั่นเอง
ไป๋ยี่เฟยพูดต่อ”เขารู้ว่าคุณอยู่ที่ฉันนี่ แต่เขาหาคุณไม่เจอ”
ไม่นาน ก็มาถึงริมคลองของเมืองเป่ยไห่ สถานที่นัดกัน
รถของไป๋ยี่เฟยเพิ่งถึง เย่ฮวนก็ขับรถมาแล้ว
ทั้งสองฝ่ายลงรถพร้อมกัน
“พี่!”เย่อ้ายได้เห็นเย่ฮวนแล้วอดไม่ได้ที่จะเดินไป
ยังไงเธอก็เป็นผู้หญิง และก็ถูกขังมานานขนาดนี้ เมื่อเห็นญาติของตัวเองอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นและรู้สึกน้อยใจ
คนปล่อยกลับไปแล้ว ไป๋ยี่เฟยก็เตรียมจากไปโดยธรรมชาติ”คนส่งถึงแล้ว ลาก่อน”
แต่ว่า เพิ่งพูดจบ
“หยุด!”จู่ๆเย่อ้ายก็ตะโกนออกมา”ห้ามไป!”
