บทที่414
“ถุย!”ซูต้าหลิวถุยน้ำลายออกมา”ฉันเห็นรถของแก บีเอ็มดับเบิลยู X3 รถที่ขยะแบบนี้ แกยังมีหน้าขับออกมาเนอะ?แกเห็นรถของฉันไหม?อ๊ะ?”
หลังจากไป๋ยี่เฟยเดินใกล้ฝูงคนแล้ว หงายคิ้วขึ้นเล็กน้อย คนที่โต้แย้งกับซูต้าหลิวเป็นต่งหนิวลั่ยคนเมื่อกี้นี้ไม่ใช่หรือ?
ต่งหนิวลั่ยและซูต้าหลิวล้วนไม่ได้สนใจถึงไป๋ยี่เฟย ยังคงโต้เถียงอยู่
ตามจริงต่งหนิวลั่ยเจตนาที่จะทำ เขาอยู่แล้วว่ารถของซูต้าหลิวเป็นรถดี
ในเมื่อฝ่ายตรงข้ามเป็นคนขับรถดี งั้นแน่นอนว่าไม่ขาดเงิน เมื่อกี้เขาก็สั่นเล็กน้อย จึงไม่ระวังไปขีดข่วนรถของตัวเอง ดังนั้นจึงอยากจะฉวยโอกาสนี้หลอกเงินมาส่วนหนึ่ง
ว่าแต่ วันนี้เขาโชคดีจริงๆ เพิ่งเจอคนที่ให้1ล้านฟรี ตอนนี้ยังมีอีกคนหนึ่งมาส่งเงินฟรีๆ
ไป๋ยี่เฟยเดินเข้าไป”เกิดอะไรขึ้น?”
“ท่านประธาน คุณกลับมาแล้ว”ซูต้าหลิวเห็นว่าไป๋ยี่เฟยกลับมาก็เหมือนมีแกนสำคัญแล้ว เล่าเรื่องออกมาทุกอย่าง”ต้องโทษเขาเองที่ขับไม่ดีไปขีดข่วนรถของตัวเอง ยังอยากจะเอาค่าเสียหายกับฉันอีก ฝันไปเถอะ!”
ในเวลานี้ ต่งหนิวลั่ยก็อึ้งไปแล้ว”คือคุณนี่เอง?”
“โย่ แกยังรู้จักประธานของพวกเราหรือ?”ซูต้าหลิวมองไปตาหนึ่ง ใจเริ่มสั่นแล้ว ถ้าหากรู้จักประธาน และมีความสัมพันธ์ที่ดีกับประธาน งั้นพฤติกรรมเมื่อกี้นี้ของตัวเองคือการรนหาที่ตายหรือเปล่า?
ต่งหนิวลั่ยยิ่งมึนงงกว่าเดิม”ประธาน?ประธานอะไร?”
ซูต้าหลิวเห็นเช่นนี้ คิดอยู่ว่าพวกเขาไม่รู้จักหรือ?
ไป๋ยี่เฟยไม่อยากเปิดเผยตัวตน เลยพูดว่า”ไม่มีอะไร แต่ว่า คุณทำเช่นนี้มันไม่ดีหรือเปล่า?”
ต่งหนิวลั่ยอึ้งไว้ แล้วรีบประจบสอพลอขึ้นมา ฝ่ายตรงข้ามไม่ยอมพูดเยอะ แต่เขาก็รู้ว่า คนที่สามารถเอา1ล้านออกมาอย่างง่ายดาย และยังถูกคนเรียกว่าประธาน ฐานะต้องไม่ธรรมดาแน่นอน
“ขอโทษ ขอโทษ ไม่ทราบว่านี่เป็นรถของคุณ……ฉันไม่เอาค่าเสียหายแล้ว ไม่เอาแล้ว……”
ซูต้าหลิวเอ่ยเสียงเย็นชาออกมา โล่งใจอย่างสิ้นเชิง”ทำไมตอนนี้ไม่เอาแล้วล่ะ?เมื่อกี้ยังเอาค่าเสียหายอยู่ไม่ใช่หรือ ยังเอาตั้ง1แสนเลย?”
“รถของแกมูลค่าพอ1แสนหรือเปล่า?ถุย 1แสนให้ฉัน ฉันยังไม่เอาเลย!”
ต่งหนิวลั่ยหัวเราะอย่างโง่ๆอยู่ คิดจะรอดไปได้
ไป๋ยี่เฟยมองไปที่ต่งหนิวลั่ยตาหนึ่ง จากนั้นชี้ไปที่รถบีเอ็มดับเบิลยูคันนั้น พูดกับซูต้าหลิวว่า”ทุบสิ!”
“อ๊ะ?”ซูต้าหลิวอึ้งไปสักพักหนึ่ง จากนั้นตื่นเต้นขึ้นมา”รับทราบครับ!”
“รอก่อน พี่ คุณพี่ ฉันผิดแล้ว ฉันทำผิดจริงๆ เมตตาหน่อยครับ คุณพี่……”ต่งหนิวลั่ยมีความกลัว การทุบรถยังทำได้เลย หมายความว่าฝ่ายตรงข้ามไม่ใช่คนดี
ซุต้าหลิวมองไปดูไป๋ยี่เฟย ไม่ได้ลงมือทำทันที
ไป๋ยี่เฟยเห็นเช่นนี้กวาดไปที่รอบข้าง หลายคนที่กำลังดูความสนุกอยู่ เมื่อได้ยินว่าจะทุบรถ ก็ล้วนห่างไกลไป หลังจากมองดูรอบหนึ่งจึงเห็นก้อนหินก้อนที่ไม่เด่นบนถนน
ก้อนหินใหญ่ประมาณหมัดหนึ่ง อยู่ข้างๆถังขยะ เหมือนนำมาทำให้สิ่งของคงที่
ไป๋ยี่เฟยชี้ไปที่หินอันนั้น พูดกับซูต้าหลิวว่า”ก้อนหินอันนั้นเห็นหรือเปล่า”
ซูต้าหลิวฟังแล้ว รีบไปหยิบก้อนหินขึ้นมา และก็ไม่รังเกียจว่ามันจะสกปรก มาถึงหน้ารถบีเอ็มดับเบิลยูของต่งหนิวลั่ย และทุบด้วยเสียงดัง”บังยัง”
ต่งหนิวลั่ยหน้าซีก”พี่ ฉันรู้ว่าตัวเองทำผิดแล้ว……อย่าทุบละกัน?”
ไป๋ยี่เฟยเหลือบมองไปดูตาหนึ่ง พูดอย่างราบเรียบ”เมื่อกี้ให้แกไป1ล้านแล้วไม่ให้หรือ?ก็ถือว่าเป็นค่าเสียหายเลย”
ต่งหนิวลั่ยปรากฏรอยยิ้มที่น่าเกลียดกว่าร้องไห้อีก”เฮอเฮอ……”
ว่าแต่ ต่งหนิวลั่ยยังถือว่าได้กำไรอยู่ เพราะยังไงรถคันนี้ก็มูลค่าไม่ถึง1ล้าน แต่ถูกทุบรถต่อหน้าคนมากขนาดนี้ เขายังอาศัยอยู่ในเมืองนี้เลย ต้องถูกหลายคนรู้แน่นอน ถึงเวลานั้นต้องถูกหัวเราะเยาะแน่ๆ ไม่แน่อาจไม่ไปซื้อหมูที่ฟาร์มสัตว์ของเขาด้วย
ซูต้าหลิวทุบบอดี้รถจนเป็นรอยบุ๋ม ครั้งสุดท้าย เขาเล็งไปที่กระจกหน้าต่างด้านหน้าและขว้างมันอย่างรุนแรง
“ซู่ซ่า!”
กระจกแตกแล้ว
“ท่านประธาน ทุบเสร็จแล้ว”ซูต้าหลิวเดินมาอย่างประจบเอาใจ
“ทำได้ดีมาก!ไปกัน”ไป๋ยี่เฟยขึ้นรถ และพูดกับซูต้าหลิว
คนรอบข้างเห็นว่าไม่มีความสนุกให้ดู จึงแยกแยะจากไปกัน
ต่งหนิวลั่ยเห็นรถขยะของตัวเอง กล้าโกรธแต่ไม่กล้าพูด โชคดีที่ไป๋ยี่เฟยได้ให้1ล้าน ไม่งั้นเขาก็คงไม่ทำเป็นเฉยแบบนี้หรอก
……
“ไปโรงพยาบาลโว่หลง”ไป๋ยี่เฟยพูดอยู่บนรถ
ตอนนี้โรงพยาบาลเปิดให้บริการแล้ว แต่เนื่องจากเพิ่งเปิดใหม่ ดังนั้นคนที่มาหาหมอไม่ค่อยเยอะ ห้องโถงของโรงพยาบาลทั้งแห่งล้วนว่างเปล่า
หลังจากที่ไป๋ยี่เฟยมาถึง ก็ไปที่อาคารโดยตรง เขามีเรื่องจะไปหาสวีลั่ง
เพิ่งเดินมาถึงใต้ตึก ก็พบกับหลิวเสี่ยวอิง
“ไป๋ยี่เฟย!”หลิวเสี่ยวอิงได้เห็นไป๋ยี่เฟยแล้วตื่นเต้นมาก วิ่งไปหาโดยตรง
ไป๋ยี่เฟยเงยหน้าขึ้นมาโดยตรง ยิ้มเล็กน้อย”ไม่ได้เจอมานานแล้ว!
หลิวเสี่ยวอิงเอ่ยเสียงเย็นชาออกมา”คุณมาทำอะไร?หาคนหรือ?”
“เออ สวีลั่งอยู่ไหน?”ไป๋ยี่เฟยถาม
“ไม่รู้”หลิวเสี่ยวอิงส่ายหน้า เวลาส่วนใหญ่เธอจะอยู่รักษาผู้ป่วยที่ส่วนหน้า ไม่ค่อยรู้เรื่องของข้างหลังสักเท่าไหร่
“คุณไปยุ่งก่อนเถอะ ฉันไปถามคนอื่น”พูดเสร็จ ไป๋ยี่เฟยก็เดินไปข้างใน หลิวเสี่ยวอิงไม่ได้ฟังคำพูดของเขา กลับเดินตามเขาเข้าไป
ใต้ตึก ได้พบกับจงเหลียน
จงเหลียนบอกกับไป๋ยี่เฟยว่า สวีลั่งเหมือนจะไปไหว้ศพรุ่นน้องที่สุสาน
