บทที่ 450
ไป๋ยี่เฟยก็เข้าใจ เพราะงั้นก็ไม่ได้แปลกใจอะไร “ฉันรู้แล้ว นายสามารถบอกเรื่องนี้กับฉัน ก็ขอบคุณมากแล้ว”
หลินขวางก็ได้ถอนหายใจ “เพราะงั้น พี่ตอนนี้รีบไปหลบเถอะ ช้าไปวันหนึ่ง คนของตระกูลฉุงกับตระกูลเย่ก็จะลงมือแล้ว”
ไป๋ยี่เฟยได้หัวเราะเบาๆ “หลบไปที่ไม่มีประโยชน์ นายไม่ต้องเป็นห่วง ฉันมีวิธี”
หลินขวางไม่พูดอะไร ไป๋ยี่เฟยพูดขอบคุณออกไป ก็ได้วางสาย
ไป๋หู่ที่อยู่ข้างๆ ได้ยินทั้งหมด สีหน้าก็ได้เคร่งเครียดขึ้น “จะทำยังไง?”
สีหน้าของไป๋ยี่เฟยไม่มีความรู้สึกอะไร “ไปที่โรงพยาบาลโว่หลงก่อน สั่งการแป๊บหนึ่ง ไม่ใช่ ไปรับเสว่เอ๋อกลับมาก่อน!”
หลี่เสว่เป็นจุดอ่อนของเขา คนพวกนั้นถ้าจะลงมือกับเขา ให้เขาออกมายอมแพ้ ต้องไปลงมือกับหลี่เสว่แน่ เพราะงั้นปกป้องหลี่เสว่เป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด
ไป๋หู่พยักหน้า “ฉันไปรับ!”
“สวีลั่งไป นายไปที่โรงพยาบาลโว่หลงกับฉัน” ไป๋ยี่เฟยเดินไปพูดไป
ไป๋หู่ก็ไม่ได้เถียงอะไร ไป๋ยี่เฟยโทรหาสวีลั่ง เล่าเหตุการณ์ออกไปง่ายๆ แล้วก็ไปที่โรงพยาบาลโว่หลง
……
โรงพยาบาลโว่หลง
ไป๋ยี่เฟยเรียกเฉินอ้าวเจียวกับจงเหลียนมา
“ช่วงเวลาที่ดีได้หมดไปแล้ว”
พวกเขาไม่เข้าใจ
รอให้ไป๋ยี่เฟยพูดเรื่องเหลียงหมิงเยว่ถูกไป๋หยุนเผิงฆ่าไปนั้นก็ได้ตกใจ เวลาเดียวกันก็รู้สึกถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้
เหลียงหมิงเยว่ตาย ตระกูลฉุงกับตระกูลเย่ก็จะไม่มีสหพันธ์ธุรกิจเมืองหลวงมาผูกมัด ก็จะไล่ล่าตามฆ่าไป๋ยี่เฟย บวกกับคนที่ฆ่าเหลียงหมิงเยว่เป็นไป๋หยุนเผิง เป็นพ่อของไป๋ยี่เฟย ความสัมพันธ์นี้ลบไม่ได้
ไป๋ยี่เฟยก็ได้พูดออกไปง่ายๆ ให้พวกเขานั้นระวังการเคลื่อนไหวรอบๆ ในช่วงนี้ จบแล้ว ตอนที่เขาจะโทรไปบอกจางหัวปิน ให้เขากลับมา
ถึงแม้ว่าไม่อยาก แต่ก็ช่วยไม่ได้ ตอนนี้สถานการณ์เร่งรีบ เขาต้องการกำลังข่าวสารของจางหัวปิน
วางสายไป ไป๋ยี่เฟยให้พวกเขาไปทำงานของตัวเอง ตัวเองนั้นก็เตรียมที่จะไปโหวจวี๋กรุ๊ป
และตอนที่กำลังออกจากโรงพยาบาลโว่หลง สวีลั่งก็ได้โทรเข้ามา “เกิดเรื่องแล้ว เมียนายได้ถูกคนรับออกไปก่อนแล้ว”
ไป๋ยี่เฟยนิ่งไปแล้วก็ทำตาโต “ใคร?”
“ไม่รู้” สวีลั่งตอบ “ตอนที่ฉันไป จางหรงบอกฉันว่า มีคนส่งข้อความให้หลี่เสว่ หลี่เสว่ออกไปเอง นั่งรถแล้วก็ไป”
“ฉันไปดูกล้องวงจรปิดแล้ว พบว่าเธอขับรถของเธอไปเอง ส่วนกล้องของเส้นทางอื่นนั้น อาจต้องการจางหัวปินมาทำ”
ไป๋ยี่เฟยก็ได้รีบวางสายไป นั่งอยู่ในรถ จากนั้นก็ได้ต่อยออกไป ต่อยไปที่พวงมาลัยรถ ในลานจอดรถนั้นก็ได้มีเสียงแตรที่แหลมดังขึ้น
ไป๋ยี่เฟยที่ระบายอารมณ์เสร็จก็ได้ใจเย็นลง ตอนนี้ไปหาจางหัวปินไม่โอเคเท่าไหร่ ทำได้แค่คิดเอาเอง
หลินขวางนั้นเป็นคนที่บอกข่าวเรื่องในให้เขาก่อน แสดงว่าคนของตระกูลฉุงกับตระกูลเย่ยังไม่มา งั้นคนที่ไปรับหลี่เสว่ไม่น่าจะเป็นตระกูลฉุงกับตระกูลเย่
อีกอย่าง หลี่เสว่เป็นคนที่ขับรถออกไปเอง งั้นก็แสดงว่าคนที่เรียกเธอออกไปนั้นเธอรู้จัก แล้วก็ไม่ทำให้คนอื่นสงสัยด้วย!
คิดถึงตรงนี้ ก็ได้เชื่อมโยงไปถึงนักฆ่าเมื่อคืน ไป๋ยี่เฟยก็ได้เงยหน้าอย่างรวดเร็ว “หวัง! โหลว!”
ไป๋ยี่เฟยรีบสตาร์เห็นรถ แล้วก็โทรไปหาไป๋หู่กับสวีลั่ง ให้พวกเขารีบไปที่คริสตัลกรุ๊ป รวมตัวกันที่คริสตัลกรุ๊ป
ไป๋หู่กับสวีลั่งได้ยิน ก็ได้รีบตกลงทันที เวลาเดียวกันก็เข้าใจอะไร
หลังครึ่งชั่วโมง ทั้งสามก็ได้มาเจอกันที่ประตูคริสตัลกรุ๊ป ไป๋ยี่เฟยมองพวกเขาสักพัก จากนั้นก็ได้เดินเข้าไป
เดินไปถึงประตู ก็ได้เห็นรปภ รปภขวางพวกเขาไว้ “พวกคุณเป็นใครครับ? มาที่นี่ทำไม?”
“หลบไป!” ตอนนี้ไป๋ยี่เฟยไม่มีอารมณ์พูดอะไรไร้สาระ เขาอยากจะหาหลี่เสว่เจอเร็ว ช้าไปกว่านี้ ไม่แน่หลี่เสว่อาจจะได้รับอันตรายอย่างที่คาดไม่ถึง
รปภเห็นแบบนั้นสีหน้าก็ได้เครียด “มาหาเรื่องใช่ไหม?”
พูดจบ ก็ได้ตะโกนใส่วิทยุไร้สายที่หน้าอก “ที่ประตูมีคนมาหาเรื่อง รีบมา รีบมา”
“ที่นี่เป็นคริสตัลกรุ๊ป ไม่ใช่ที่ที่พวกคุณมาโวยวายได้……”
รปภยังไม่ทันพูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็ได้ผลักเขาออกไปอย่างแรง แล้วก็เดินไปข้างหน้า
รภปตั้งตัวได้แล้วก็ตะโกนว่า “รีบขวางเขาไว้! ขวางเขาไว้! ไม่ให้เขาเข้าไป!”
ไป๋หู่กับสวีลั่งก็ได้รีบตามไป๋ยี่เฟย เดินไปที่ประตูเสร็จก็ได้จ้องรปภเขม็ง รับประกันตกใจจนไม่กล้าออกเสียง
รอให้ทั้งสามเดินเข้าไปเสร็จ รปภสิบกว่าคนก็ได้เดินมาที่โถง จากนั้นก็ได้รวมตัวกัน ล้อมพวกไป๋ยี่เฟยสามคนไว้ เวลานั้น ก็ได้มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินออกมา มองแล้วเหมือนเป็นหัวหน้ารปภ
“พวกนายเป็นใคร? อยากจะทำอะไร?”
ไป๋ยี่เฟยมองคนสิบกว่าคน ไม่ได้สนใจ ก็ตอบไปว่า “ฉันมาหาหวังโหลว ให้เขาออกมาเจอฉัน”
รปภต้องรู้ชื่อของประธานของคริสตัลกรุ๊ปอยู่แล้ว ได้ยินคนคนนี้ที่ได้พูดออกมายังไม่กลัวอะไร ก็ได้ขำออกมา “ประธานหวังเป็นประธานของบริษัทพวกเรา เป็นคนที่นายเจอได้เหรอ? อีกอย่าง จากน้ำเสียงนาย พูดอะไรให้มันมีมารยาทกับฉันหน่อย!”
ไป๋ยี่เฟยก็ได้หัวเราะอย่างเย็นชา หวังโหลวนี่เก่งจริงๆ เริ่มที่จะเล่นอะไรพวกนี้แล้ว ทำให้คนต้องจับตามองเลยทีเดียว!
ไหนๆ คนพวกนี้ก็พูดไม่รู้เรื่อง งั้นคงต้องเป็นตัวเองที่ไปหาหวังโหลวเอง
ไป๋ยี่เฟยก็ได้พูดออกไปเรียบๆ กับไป๋หู่กับสวีลั่งว่า “เอาให้พิการพอ ไม่ฆ่าคน”
พูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็ได้ออกตัวก่อน ออกท่าไม่กี่ท่า รปภก็ได้ล้มไปหลายคน ต่อด้วยเสียงร้องที่เจ็บปวด
ไป๋หู่กับสวีลั่งก็ไม่แพ้กัน ก็ได้พุ่งออกไปทันที
ใช้เวลาไม่นาน รปภสิบกว่าคน ก็ได้ล้มไปหมด
ไป๋ยี่เฟยจัดการคนพวกนี้เสร็จ ก็ได้ขึ้นลิฟต์ไปหาหวังโหลว แต่กลับเห็นประตูลิฟต์เปิดแล้ว ข้างในได้มีคนคนหนึ่งออกมา
คนที่เขานั้นคุ้นเคยมากๆ
“คุณพ่อ?”
ใช่ คนที่เดินออกมาเป็นหลี่เฉียงตง
ไป๋ยี่เฟยงงไปเลย
ที่นี่เป็นคริสตัลกรุ๊ป หลี่เฉียงตงทำไมถึงออกมาจากที่นี่?
เดี๋ยวก่อน บริษัทของหลี่เฉียงตงได้ถูกคริสตัลกรุ๊ปซื้อไป งั้นเขามารายงานเรื่องงาน?
ไม่ ไม่ใช่ ถ้ารายงานเรื่องงาน ไม่จำเป็นต้องให้หลี่เฉียงตงมาเอง
อีกอย่างในช่วงเวลาแบบนี้ หลี่เฉียงตงโผล่ตัวที่นี่ ไม่ปกติแน่ๆ
หลี่เฉียงตงได้สวมเสื้อที่สวมปกติ ท่าทางที่เป็นมิตรแบบนั้น ตอนที่เห็นไป๋ยี่เฟยก็ไม่มีท่าทางที่แปลกใจอะไร กลับกันได้เดินเข้าไป แล้วก็ทักทายไป๋ยี่เฟย
“มาแล้วเหรอ?”
ไป๋ยี่เฟยอึ้งเล็กน้อย หลี่เฉียงตงรู้ว่าเขาจะมาที่นี่?
“คุยกันหน่อย?” หลี่เฉียงตงถามออกมาเรียบๆ
ไป๋ยี่เฟยเม้มปาก จากนั้นก็พยักหน้า ก็ได้เดินออกไปจากตึกใหญ่กับหลี่เฉียงตง เข้าไปในรถที่พวกเขาขับมา
ไป๋หู่กับสวีลั่งเห็นแบบนั้นก็ได้จ้องหน้ากัน ไม่ได้ตามเข้าไป
ไม่ว่ายังไงหลี่เฉียงตงก็เป็นพ่อสะใภ้ของไป๋ยี่เฟย ไม่ทำร้ายไป๋ยี่เฟย
บนรถ ไป๋ยี่เฟยไม่กล้าที่จะพูดเรื่องที่หลี่เสว่ถูกคนพาตัวไปกับหลี่เฉียงตง ในใจนั้นก็ได้มีคำถามไม่รู้ว่าจะถามออกไปยังไง ก็เลยทำได้แค่รอให้หลี่เฉียงตงเปิดปากก่อน
หลี่เฉียงตงก็ได้ถอนหายใจเบาๆ “นายมาหาเป้าหมายผิดแล้ว”
“หมายความว่ายังไงครับ?” ไป๋ยี่เฟยหันหน้าไปมองหลี่เฉียงตง “ท่านก็รู้เรื่องของหวังโหลว?”
หลี่เฉียงตงไม่พูด แต่สีหน้าเป็นการยอมรับ แล้วพูดว่า “เสว่เอ๋อเป็นเป็นไร ฉันรับประกัน”
ตาของไป๋ยี่เฟยได้หรี่เล็กน้อย “ท่านเป็นคนรับตัวเธอไป? ไม่ เป็นหวังโหลว!”
หลี่เฉียงตงมองไป๋ยี่เฟย ก็ได้พูดออกมาอย่างจริงจังว่า “สิ่งที่นายควรสนใจตอนนี้ไม่ใช่พวกนี้ แต่เป็นนายเอง”
