ตอนที่ 308 ค่าตอบแทนสูง
จู่ๆก็ได้ยินอีกฝ่ายพูดถึงเรื่องเงิน ทุกคนจึงเงียบในทันที
สําหรับเรื่องนี้ ทุกคนยังไม่อยากพูดถึงเท่าไหร่
และส่วนใหญ่ นายจ้างจะให้เท่าไหร่พวกเราก็รับไว้เท่านั้น
จํานวนเงินมีตั้งแต่หลักร้อยจนถึงหลักหมื่น ขอแค่ให้ก็พอ เราจะไม่พูดว่าเท่าไหร่
แต่เรื่องในวันนี้ไม่ค่อยเหมือนปกติ ครั้งนี้ลูกชายทั้งสองบ้านเป็นคุณชายทั้งหมด ปกติก็ไม่ค่อยเห็นทําอะไรดีอยู่แล้ว
อย่างที่สองคือ พวกลูกผู้ดีพวกนี้เป็นคนเรียกผีตานีออกมาเอง
และยังทําให้เราเสียแรงไปไม่น้อย เหล่าเฟิงก็เกือบแขนหัก
นอกจากดาบจักรพรรดิที่ตกลงกับคุณหลงเอาไว้ก่อนหน้านี้แล้ว
อย่างน้อยที่สุด ค่าตอบแทนส่วนต่างก็จะได้ไม่ต่ํากว่าห้าหมื่น
อย่างแรกระดับความยากของเรื่องนี้สูงพอสมควร พวกเรามากันเยอะ ห้าหมื่นถือเป็นขั้นต่ําที่สุดแล้ว
สู้ถวายชีวิตขนาดนี้ ยังไงแต่ละคนก็น่าจะได้ส่วนแบ่งคนละห้าพัน
แน่นอน พวกอาจารย์เป็นคนคุย ผมจะกล้าออกปากได้ยังไง
พวกอาจารย์สามคนหันมามองตากัน หลังจากนั้นถึงได้ยินเหล่าฉินล้างคอ “ อะแฮ่มอะแฮ่ม ! เรื่องเงินคุยกันง่าย ”
เมื่อคุณหลงและครอบครัวของคุณซุนได้ยินเหล่าฉันพูดแบบนั้นก็พยักหน้ารับทันที “ ครับครับครับ
ท่านนักพรตฉินเชิญพูด หากอยู่ในขอบเขตของเรา เราจะไม่ทําให้ท่านนักพรตทุกท่านมาเสียเที่ยวอย่างแน่นอนครับ ! ”
เหล่าฉินเหลือบตามองพวกเรา จากนั้นก็ลากเสียงยาว “ ความสามารถของพวกเราพวกคุณก็คงเห็นแล้ว
งานก็จัดการเรียบร้อยแล้ว สําหรับเรื่องเงิน คือขอฉันคิดดูก่อนนะ……
พอคุณหลงและคุณซุนได้ยินเหล่าฉันพูดว่า “ คิดดูก่อน ” พวกเขาก็หน้าเสียทันที
ในฐานะที่พวกเขาเป็นนักธุรกิจ จึงเข้าใจผิดคิดว่าเหล่าฉันกําลังโลภมากอยากได้เงินเพิ่ม จึงถ่วงเลาไม่ยอมพูดออกมาทันที
แต่พวกเราไม่ใช่พวกนักพรตต้มตุ้น เป็นนักพรตสายขาวต่างหากถึงจะต้องการตั้งราคาก็ไม่มีทางโลภเกินควร ยังไงราคาต้องออกมาสมเหตุสมผลอย่างแน่นอน
เหล่าฉันเงียบไปพักหนึ่ง จากนั้นก็พูดขึ้นมาว่า “ อย่าเครียดขนาดนั้น ราคาของเรายุติธรรม สถานการณ์ของพวกคุณค่อนข้างพิเศษ และก็รับมือค่อนข้างยาก นอกจากค่ารักษาพยาบาลของห ลานชายฉันแล้ว
พวกคุณสองบ้านก็ให้มาหนึ่งแสนก็แล้วกัน ! บ้านละห้าหมื่น ”
ช็อก คิดไม่ถึงว่าเหล่าฉันจะเรียกราคาหนึ่งแสน แบบนี้ทุกคนก็จะได้คนละหมื่นพอดี
ก่อนหน้านี้ผมยังกลัวเหล่าฉันจะเรียกราคาสามพันห้าพันอยู่เลยถ้าเป็นอย่างนั้นตอนถึงเทศกาลกวงกันผมจะต้องไม่มีเงินไปซื้อของในรถเข็นให้มู่หลงเหยียนแน่ๆ
ราคาเพิ่มจากที่ผมเดาเอาไว้ถึงหนึ่งเท่า สําหรับคนธรรมดาแล้วตัวเลขจํานวนนี้ถือว่าเยอะมากแล้ว
ต้องทํางานหลายปีกว่าจะเก็บได้ถึงหนึ่งแสนหยวน
แต่พวกเรากลับใช้เวลาแค่สามวัน เพียงสามวันก็ได้เงินหนึ่งแสนมาครองแล้ว
เฉลี่ยแล้วทุกคนจะได้คนละหนึ่งหมื่นหยวน ผมค่อนข้างพอใจพอสมควรเลยละ
แต่พอกลับไปมองทางคุณหลงและครอบครัวคุณซุน พวกเขาทุกคนนิ่งอึ้งในทันที ตาเบิกกว้างและอ้าปากค้าง
พวกเขาไม่ได้คิดว่ามันเยอะเกินไป แต่เป็นน้อยเกินไปจนน่าตกใจ หรือจะเรียกได้ว่าพวกเขาตกใจแทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
สําหรับพวกเขา การจัดงานเลี้ยงในบางครั้ง ยังต้องใช้ค่าประชาสัมพันธ์ต่างๆมากกว่าแสนหยวนด้วยซ้ํา
และมันยังไม่นับว่าเป็นอั่งเปาอะไรด้วยซ้ํา
และสําหรับทั้งสองบ้าน แค่ค่ารักษาพยาบาลในโรงพยาบาลของหลงอ่าวเทียนและซุนเสี่ยวหลินในช่วงครึ่งเดือนที่ผ่านมา ยังเสียไปกว่าหลายแสน
บวกกับตอนเริ่มแรก อาจารย์บอกกับคุณหลงอย่างชัดเจนว่าค่าใช้จ่ายในครั้งนี้ค่อนข้าง “ แพง ”
พวกเขาเลยคิดว่าคําว่า “ แพง ” คํานี้ อย่างต่ําก็น่าจะประมาณหนึ่งล้าน
ก่อนหน้านี้คุณหลงยื่นข้อเสนอซื้อวิลล่าแบบเดียวกันนี้ให้กับเราซึ่งมันมีมูลค่าเป็นหลักล้าน
เพียงเพราะอยากให้พวกเราช่วยชีวิตลูกชายของเขา
แต่สุดท้ายละ พอพวกเราทําภารกิจสําเร็จ พวกเหล่าฉันไม่เพียงไม่ต้องการวิลล่าแบบนี้ แต่ยังบอกราคาสุดถูกกับอีกฝ่าย รับเพียงแค่เงินหนึ่งแสนหยวน
การกระทําแบบนี้ทําให้คนรวยอย่างพวกเขาไม่อยากเชื่อเท่าไหร่คุณหลงจึงพูดขึ้นมาด้วยความสงสัย
“ แสน แสนเดียว จะเอาแค่แสนเดียวจริงๆเหรอครับ ? ”
แต่ท่านนักพรตตู้ที่อยู่ข้างๆกลับโต้กลับทันที “ อย่าเทียบเรากับพวกนักพรตต้มตุ้นที่ต้องการราคาสูงๆพวกนั้น สําหรับพวกคุณเงินหนึ่งแสนอาจฟังดูน้อยไปหน่อย แต่สําหรับพวกเรามันสมเหตุสมผลแล้ว
ต่อไปทําดีสะสมบุญเยอะๆเข้าไว้ พอตายแล้วก็เอาเงินพวกนี้ไปไม่ได้อยู่ดี และถ้าพวกคุณมีเวรกรรมติดตัวแล้ว ถึงจะมีเงินหลายพันล้านไปมันก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร ”
คุณหลงและครอบครัวคุณซุนพยักหน้ารัวๆ รู้แล้วว่าครั้งนี้ได้มาเจอกับคนที่สูงส่งตัวจริง และยังเอาไปเทียบกับพวกนักพรตต้มตุ๋นที่เอาแต่แบมือขอเงินพวกนั้นไม่ได้เลยสักนิด
คุณนายหลงรีบพูดต่อทันที “ ท่านนักพรตต์พูดถูก ต่อไปพวกเราจะเดินในทางที่ถูกที่ควรค่ะ ”
ต่อจากนั้น ครอบครัวซุนและครอบครัวหลงก็สั่นสะท้านเพราะพวกเราชั่วขณะ
พวกอาจารย์ก็ไม่ได้พูดอะไรมากนัก เพียงเตือนพวกเขาสองสามประโยคเท่านั้น
ในเวลาเดียวกัน ผมก็เตือนอยู่ข้างๆ ว่าอย่าลืมเอาของที่เกี่ยวข้องกับดาบจักพรรดิให้เหล่าเฟิง
คุณหลงไม่พูดกลับกลอก สําหรับครอบครัวเขา การใช้เงินไม่กี่แสนซื้อความปลอดภัยให้คนในครอบครัวได้ถือว่าคุ้มมากแล้ว
อย่าว่าแต่ดาบจักรพรรดิเล่มนั้นเลย ถึงให้เขาซื้ออีกสองเล่มเขาก็ไม่มีทางขมวดคิ้วหรอก
ดังนั้น เรื่องค่าตอบแทนเลยจบลงเพียงเท่านี้
ค่าตอบแทนหนึ่งแสน รวมกับดาบจักรพรรดิที่มีมูลค่ากว่าหลายแสน
นี่เป็นธรุกิจที่คุ้มที่สุด เท่าที่ผมเคยติดตามอาจารย์มาเลย
หลังจากเคลียร์เรื่องนี้เรียบร้อย ทุกคนก็เริ่มง่วงกันแล้ว ภายใต้การจัดเตรียมของคุณหลง พวกเรานอนพักกันในบ้านหลังนี้
เมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ก็เป็นเวลาเกือบเที่ยงวันแล้ว
ตอนกลางวันเรายังได้รับคําเชิญจากคุณซุนและคุณหลง ให้ไปกินมื้อเที่ยงที่โรงแรมในเมือง พวกเขาจัดโต๊ะให้พวกเราเดี่ยวๆ
ในช่วงเวลานี้ เงินหนึ่งแสนได้เข้าบัญชีของเราแล้ว
ยึดตามจํานวนคน แต่ละคนจะได้เงินประมาณหมื่นหกพันหยวน
แต่พอมาถึงจุดนี้ อาจารย์กลับหักเงินผมเล็กน้อย บอกว่าจะเอาไปเก็บไว้ให้ผม ผมเลยเหลือเงินแค่หนึ่งหมื่น
แต่เงินหนึ่งหมื่นก็พอให้ผมใช้แล้ว ผมเลยขี้เกียจไปเถียงกับอาจารย์
หลังจากกินข้าวเที่ยงที่โรงแรมแล้ว เราก็เตรียมตัวจะเดินทางกลับ
ผลลับตอนกําลังจะออกไป คุณซุนและคุณนายซุนยังพาซุนเสียวหลินที่ผอมแห้งเหลือแต่กระดูก
แต่อย่างน้อยอาการของเขาก็ดีขึ้นมากแล้ว มามอบอั่งเปาให้พวกเราคนละซอง และยังพูดขอบคุณพวกเราครั้งแล้วครั้งเล่า
อั่งเปาพวกนี้หนามาก น่าจะมีเงินอยู่ไม่น้อย
นอกจากอั่งเปาของพวกอาจารย์จะใหญ่กว่าหน่อย ก็มีเงินใส่เอาไว้หนึ่งหมื่นหยวนแล้ว
ในซองอั่งเปาของผม เหล่าเฟิง และหยางเฉ่ว ก็มีเงินใส่เอาไว้แปดพันหยวน
ผมใจเต้นแรงทันที งานครั้งนี้ไม่เพียงทําออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่ยังได้อะไรหลายๆอย่างกลับมามากมาย ผมดีใจเป็นพิเศษเลยละ
หลังจากบอกลาครอบครัวของคุณหลงและคุณซุนแล้ว ในเวลาเดียวกันเราก็บอกลาหยางเฉ่ว จากนั้นก็นั่งรถกลับตําบลชิงฉือทันที
พอกลับมาถึงบ้านอีกครั้ง ผมก็รู้สึกสบายไปทั้งตัว
ผมยังทําเหมือนปกติ เดินไปจุดธูปให้มู่หลงเหยียนและปูหลิวก่อน หลังจากนั้นถึงได้ถืออั่งเปาออกมาพูดกับมู่หลงเหยียนที่หน้าป้ายวิญญาณ “ น้องศพ ดูซินี่คืออะไร ? อั่งเปาก้อนโตจากงานนอกแหละ ของในรถเข็นของเธอรอการเซ่นไหว้ได้เลย ! ”
ผมพูดอย่างภาคภูมิใจ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมหาเงินมาได้ 18,000 หยวน
และนี่ก็ไม่ได้มาจากการขโมยมา แต่เป็นการใช้ชีวิตและกําลังของเราแลกมา
ผลลัพธ์เสียงเพิ่งเงียบ สายลมอันเยือกเย็นก็พัดเข้ามา
ต่อจากนั้นเสียงของมู่หลงเหยียนก็ดังขึ้นที่ข้างหูผม “ เจ้ากาก ดูนายจะขี้อวดใช้ได้นะ ฉันไปเห็นอะไรบางอย่างมาอีกแล้ว ฉันใส่ลงไปในรถเข็นให้นายแล้วนะ อย่าลืมเซ่นไหว้มาให้ฉันละ !”
ในใจผมมีเสียงดัง “ กึก ” รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูทันที
ผลลัพธ์ผมกลับพบว่าหน้าจอถูกปลดล็อคแล้ว และเปิดเถาเปาเอาไว้เรียบร้อย
เมื่อแตะดูที่รถเข็น ผมถึงได้รู้ว่ายัยนี่เอาอีกแล้ว ยอดรวมจากเดิมพันต้นๆ ตอนนี้มันได้ไต่ไปถึงแปดพันหกร้อยกว่าแล้ว
เทศกาลเฮงซวย ยัยตัวแสบสมควรตาย
มันไม่ใช่ของแต่งตัวของเด็กผู้หญิง แต่เป็นโลงเหล็กหนึ่งโลง.
