ตอนที่11 ยังไม่ชัดเจน
คุณลุงหน้าเงิน คุณน้าใจดำอำมหิต ถ้าไม่ใช่มีทพี่พินอยู่ จารวีก็ไม่
อยากอยู่ที่นี่ต่อแล้ว
“พี่ฟิน ฟี่รู้จักกับยศพลได้อย่างไรหรอ”จารวีถามขึ้นมา
รอยยิ้มที่มีความสุขปรากฏขึ้นใบหน้าของยุพิน”เราสองคนเพิ่ง รู้จักได้แค่หนึ่งเดือนเท่านั้น แต่เขาดีต่อพี่มาก น้องวี เขาเป็นผู้ชายที่เพ อร์เฟคที่สุดในโลก พี่รู้สึกว่าคนที่พี่ตามหาในชาตินี้ก็คือเขา…”
“แต่….”จารวีไม่กล้าคุยต่อไปอีก แบกกระเป๋าเดินทางแล้วเดิน ออกไป”พี่พิน อีกกี่วันหนูค่อยกลับมา กระโปรงนี้พี่เอาไปคืนให้เขา พี่ ชอบเขาไม่ได้แสดงว่าหนูต้องรับเขา ทีหลังไม่ว่าเขาจะส่งอะไรมา หนู ล้วนไม่เอา…
ณ บ้านของอังคณา
จารวีก้มตัวอยู่กองหนังสือ มือจับดินสอแต่เหม่อลอยกับหนังสือ อยู่ อังคณากำลังนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เล่นเกมอยู่”คณา ฉันพบว่ามี ผู้ชายคนหนึ่งอยากจะทำร้ายพี่สาวฉัน ฉันควรทำยังไง”
อังคณากำลังตั้งอกตั้งใจเล่นเกมอยู่”งั้นก็ไปบอกพี่สาวเธอและ เตือนเธอด้วยสิ”
“แต่พี่สาวฉันรักเขาจะตาย แล้วจะทำยังไง”
“ไอ้พวกสาวสวยล้วนชอบเจ้าชู้ เธอใจเย็นๆ ในเมื่อพี่สาวเธอชอบ เขาอย่างสุดจิตสุดใจ เธอที่เป็นน้องสาวก็ไม่สามารถเข้าไปยุ่งได้ อีกทั้ง เธอรู้ได้ไง ว่าเขาจะทำร้ายพี่สาวเธอ”
“ฉันไม่คุยกับแกล่ะ ยังไง เขาก็อยากจะทำร้ายพี่สาวฉัน ฉันไม่ยุ่ง
ไม่ได้…” “งั้นเธอก็ไปฆ่าเขาสิ “อังคณายิงกระสุนปืนใหญ่ออกไป ยิงถูกเป้า หมายพอดี เธอหัวเราะดังๆขึ้นมา”โอเย่ ฉันชนะแล้ว”
ฆ่าเขา !
“ก๊อกๆๆ…สีเคาะประตูอย่างรุนแรงดังขึ้น อังคณารีบวิ่งไป”กู ไปดูว่าเป็นใคร เคาะจนประตูของกูจะพังล่ะ”
จารวีจ้องมองกล้องถ่ายรูปที่อยู่ข้างคอมพิวเตอร์ของอังคณา เธอหวั่นไหวในใจไปนิด แล้วคว้าเอาการ์ดหน่วยความจำในกระเป๋าออก มา เสียบเข้าไป หลังเปิดกล้อง ภาพที่อยู่การ์ดหน่วยความจำนั้นก็ แสดงออกมา เธอแค่มองดูตาเดียวก็ไม่กล้าดูต่อไปอีก
ไอ้ชั่ว ไอ้สารเลว ฉันจะฆ่านาย..จารวีรีบถอดการ์ดหน่วย ความจำออกมา ใช้แรงหักมันเป็นสองซีก กำในฝ่ามืออย่างแน่น แน่นจน
ฝ่ามือเจ็บปวด
มีเสียงฝีเท้าหยุดชะงักที่หน้าประตู
“คณา คือใครอะ….”จารวีรู้สึกแปลก จึงเงยหน้าขึ้นมามองข้าง หลังของอังคณามีผู้ชายร่างใหญ่หล่อเหลายืนอยู่ อังคณาไม่เคยมี ภูมิคุ้มกันต่อชายหล่อตลอด ตอนนี้ดวงตาเธอมีแต่ฟองสีชมพู เธอ พาหมาป่าตัวนี้เข้าบ้านด้วยตนเอง และชี้ไปยังจารวีเพื่อแสดงความดีกับ UAWA
“นี่สิ เธอใช่จารวีที่คุณตามหาไหมคะ”
ยศพลถอดแว่นตากันแดดออกมา มองไปยังจารวีและยิ้ม ยั่วเย้า”จารวี เธอซ่อนลึกจริงๆ”
จารวีจ้องเขม็งไปยังอังคณาอย่างดุร้าย”แกขายฉันชัดๆ”
“ชิซายหล่อนี้ไม่เลวนะ”อังคณาเดินไปเข้าใกล้จารวี กัมหัวพูด ไปข้างๆหูเธอด้วยเสียงต่ำ”เขามีเฟอร์รารีนะ วี เธอควร พอใจสิ ถ้ามี ผู้ชายแบบนี้ชอบฉัน ฉันจะเอาตัวไปให้ทันทีเลย”จารวีมองเธออย่างเมิน เฉย คิดในใจว่า : ถ้าเธอรู้ธาตุแท้ของเขา เธอจะกล้าพูดแบบนี้อีกไหม
ออกจากบ้านอังคณา จารวีเงยหน้ามองยศพลด้วยใบหน้าไร้ อารมณ์”เราสองคนเคลียร์กันแล้ว นายอย่ามายุ่งกับฉันอีก”
“จารวี เธอมีสิทธิ์อะไรที่มาหยิงผยองต่อหน้าฉัน ใครบอกเคลียร์ กันแล้ว เธอเตะฉันไปทีหนึ่ง แถมวิ่งหนีไป ยังกล้ามาบอกว่าเคลียร์กัน แล้วหรอ..”จารวีแบกกระเป๋าหนังสือเดินบนถนนคนเดิน และยศพล ขับเฟอร์รารีด้วยความเร็วเหมือนหอยทาก เพื่อไปเท่ากันกับเธอ
