ตอนที่ 2 ความอับอายของพิธีหมั้น
จารวีผลักประตูที่กำลังแง้มอยู่อย่างสงสัย มีผู้ชายร่างสูงใหญ่คนหนึ่ง กำลังยืนหันหลังเข้าหาเธอ ซึ่งกำลังคุยอะไรสักอย่างกับผู้ชายใส่แว่นดำอีกคน เธอจับใจความเนื้อหาที่พวกเขาคุยกันไม่ได้ละเอียดมากนัก แต่ได้ยินอย่าง คร่าวๆว่า “.กตราคาหุ้นของยาหวน!”
จารวีตะลึงงันไปในชั่วขณะ บริษัทยาหวนจำกัด ก็คือบริษัทของคุณ ลุง…. ผู้ชายคนนี้ คนที่จะหมั้นกับพี่ในงานหมั้น ไม่นึกเลยว่าจะมีแผนการร้ายที่จะ ซื้อบริษัทของพี่ จริงๆแล้วเขาเป็นคนยังไงกันแน่นะ ในขณะที่อยู่ภาวะตกใจอยู่ นั้น จารวีก็ใช้นิ้วกดไปที่ปุ่มอัดวิดีโอบนโทรศัพท์มือถือ
“ครับผม คุณชาย พวกเราซื้อหุ้นของบริษัทยาหวนจำกัดไปแล้วไม่น้อย เลย…*
“ซ..” ทันทีที่จารวีแตะไปที่ประตูห้อง เสียงอุทานที่อยู่ๆก็ดังขึ้น ทำให้ทั้ง สามคนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ตึงเครียด
ผู้ชายที่สวมแว่นดำคนนั้นนิ่งไป ร่างกายอันป่าเถื่อนของยศพลหันไปตาม เสียงอย่างรวดเร็ว จารวีใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ เธอรีบเอาโทรศัพท์มือถือซ่อนไว้ ที่อก แล้วเดินถอยหลังไปทีละก้าว br/ “ฉันไม่ได้เห็นอะไรทั้งนั้น ฉันไปก่อน นะ… ”
ยศพลหรี่ตาลง ดวงตาดำขึ้น เขาชิงตัดหน้าไปขวางหน้าเธอที่ทางเดิน สายตาที่รวดเร็วและดุดันชำเลืองมองไปที่โทรศัพท์มือถือของเธอ พูดด้วยน้ำ เสียงที่โกรธอย่างไม่เกรงใจว่า “เอาโทรศัพท์มือถือมาให้ฉัน..”
จารวียังคงเดินถอยหลัง มือทั้งสองยังคงคอยระแวดระวังมือถือที่ซุกซ่อน ไว้ที่อ้อมอกของตน “ไม่ ไม่ให้ คุณอย่าเข้ามานะ…” ยศพลโบกแขนที่ยาวออกไป จารวีแทบจะไม่มีวิธีหนีรอด ทันใดนั้นก็โดนเขาฉุด br/ ลากเข้ามาแล้วผลักเธอ กระแทกกำแพง เธอเจ็บหัวมาก จารวีโดนกระแทกที่หัวเข้าจนป็น ผู้ชายคนนี้มีอ หนักจริงๆ
หลังจากชายที่สวมแว่นดำคนนั้นเดินออกไปจากห้อง ประตูห้องก็ถูกปิด อย่างแรง สีหน้าที่ดุดัน แววตาทั้งสองที่เรียวเล็กและมีสีดำราวกับหินออบซิเดีย นของยศพลแผ่รังสีที่ดุดันอันตรายราวกับเสือชีตาห์ “เอามานี่! เสียงทุ้มต่ำสยบทุกอย่างตัวยกำลังอย่างไม่ต้องสงสัย เขา ขู่เข็ญเธอจนจนมุม
“คุณมันเป็นคนเลวทราม ฉันไม่ให้แผนการอันชั่วร้ายของคุณสำเร็จ “งั้นเหรอ?” ร่างที่สูงใหญ่ของยศพลค่อยๆ เอามือข้างหนึ่งยันผนังไว้แล้ว
หรอก..”
โค้งตัวเข้าไปหาจารวี
ยศพลมองเธอจากมุมสูง ฝ่ามือเรียวเล็กข้างหนึ่งที่วางทาบอกอยู่ที่อก ค่อยๆกางออก เผยให้เห็นผิวเนียนสีนวลอันบริสุทธิ์ที่ไร้รอยแผลเป็นอย่าง เต็มตา ขนตาที่หนากะพริบราวกับปีกผีเสื้อ ลูกตาดำที่ใสชื่อ br/ แฝงไปด้วย ความตื่นตระหนก ความตกใจและยังซ่อนความรู้สึกโกรธแค้นขุ่นเคืองอยู่ภายใน แต่สีหน้าของเธอยังคงเหมือนไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไร
มุมปากยศพลกระตุกพร้อมรังสีความชั่วร้ายที่แผ่ออกมา ผู้หญิงแบบนี้ เขาเห็นมาเยอะแล้ว….เขาเอามือใหญ่อีกข้างมากักเธอไว้ที่มุมกำแพงอย่างไร้
อารมณ์
“จะส่งมือถือมาดีๆ หรือจะให้ฉันใช้กำลังกับเธอตอนนี้เลย…”
ใบหน้าที่สวยงามของจารวีเปลี่ยนเป็นใบหน้าที่มีความเคืองโกรธ “ยศพล คุณมันเป็นคนชั่ว ถ้าคุณมาแตะต้องแม้แต่ปลายเล็บของฉัน ได้เห็นดีแน่”
“อยากลองดูมั้ยล่ะ”
ยศพลพูดหยอกล้อพลางมองเธอ “ฉัน ยศพลคนนี้ เกิดมาไม่เคยโดน คุกคามขนาดนี้มาก่อนเลยนะ โดยเฉพาะผู้หญิง”
ทันใดนั้นเขาก็ยื่นมือมาฉีกเสื้อเชิ้ตสีเหลืองอ่อนแบบเจ้าหญิงของเธอ ออก กระดุมทั้งแถบถูกเขาทิ้งจนไม่มีขิ้นดี แล้วกระเด็นกระดอนอยู่บนพื้น เสื้อ เปิดอ้าออกเป็นรูขนาดใหญ่ เผยให้เห็นบราสีอ่อนข้างในและยังปรากฏให้เห็น เนื้อสีขาวเนียนของเด็กสาวแรกรุ่น สายตายศพลเต็มไปด้วยความปรารถนาที่ชั่ว ร้าย
“อยากตะโกนมั้ยล่ะ? ให้ทุกคนเห็นไปเลยว่ามีนังแพศยาเล่นชู้กับพี่เขยใน งานหมั้นของพี่สาวตัวเอง เชื่อสิว่าพี่สาวเธอต้องดีใจมากแน่ๆ….จารวีอับอายจน แทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนี เธอนึกไม่ออกเลยจริงๆว่าถ้าผู้ซายคนนี้ลงมือกับ เธอจริงๆ นึกไม่ถึง ด้วยซ้ำว่าเขาใช้วิธีการที่ชั่วช้าแบบนี้คุกคามเธอ “แกมันระยำ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่งั้นแกจะได้เสียใจภายหลังแน่!”
“ส่งมือถือมาให้ฉัน เร็วเข้าสิ ฉันจะนับหนึ่งถึงสามนะ ถ้าเธอยังไม่ให้อีก คน ที่จะเสียใจภายหลังก็คือเธอ….”ใบหน้าของยศพลเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่เหมือน กับปีศาจร้าย
