ยั่วสวาทนายปีศาจจอมหิ่น – ตอนที่ 122

หลังจากที่จารเลิกงานกลับมา เธอก็ได้ยินเสียงครวญ ครางดังออกมาจากห้องนั่งเล่น

เมื่อหันไปมองจึงมองเห็นด้านหลังของกีรพล เขายังสวม ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย แต่ร่างกายของผู้หญิงที่ใต้ร่างของ เขา กลับแทบจะเปลือยเปล่า

เธอส่งเสียงครวญครางราวกับลูกแมวน้อย ภายใต้การรุก ล่าของ รพล

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของจารวี ถิรพลหันหน้ากลับมามอง เขาไม่รู้สึกสะทกสะท้านสักนิดกับการทำเรื่องอย่างว่า ต่อ หน้าคนอื่น อีกทั้งยังเอ่ยถามเธออย่างหน้าไม่อาย คนสวย สนใจจะมาสนุกด้วยกันไหม

จาร กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ถือกระเป๋าพลางวิ่งขึ้นไปชั้น บน เธออายราวกับว่าคนที่ทําเรื่องแบบนั้นต่อหน้าคนอื่น เป็น ตัวเองไม่ใช้เขา

เมื่อยศพลกลับมาถึงบ้าน เขาจึงปรี่เข้าไปถึงผู้หญิงคนนั้น พลางจับโยนออกไปด้านนอก

ถิรพลควาริมฝีปากอย่างไม่สบอารมณ์”นี่ ไอ้น้องชาย แก จะมาไล่ผู้หญิงของฉันออกไปอย่างงี้ได้ไง”

ศพลหน้าด่าคราเครียด ฟังให้ดีนะถรพล ถ้าแกอยากจะ ทําอะไรตามอำเภอใจก็ออกไปจากบ้านฉันซะ ครั้ง หน้าแกยัง พาผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้าพวกนั้นเข้ามาอีกล่ะก็ คอยดู เลยว่าฉันจะจัดการแกยังไง
กิรพลเอ่ยต่ออย่างเจ้าเล่ห์ น้องชาย แกอย่าพูดจา ร้ายกาจแบบนั้น ผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้าอะไรกัน เธอเป็นแฟนของฉันต่างหากล่ะ แกจะมาขีดความสบการ พลอดรักกันของพวกฉันทำไม

“พลอดรักงั้นหรอ? เหอะ แฟนที่แต่ละวันไม่เคยหน้ากัน แถมหุ่นก็ไม่เหมือนกันของแกเนี่ยนะ

จารวียืนมองสองพี่น้องทะเลาะกันอยู่ที่ต้นบันได

ถึงแม้ว่าถรพลจะเป็นพี่ของยศพล แต่เขากลับไม่มีมาต ของพี่ชายเลยสักนิด ใบหน้าเจ้าสบายอกสบายใจของ เขา เวลาพูดจามักจะใช้น้ำเสียงอ่อนโยนค้นหาช่องทางที่เป็น ประโยชน์แก่ตน ท่าทางของเขาดูหวาดกล้วยศพลอยไม่ น้อย

แต่น่าเสียงของยศพลดุดันและแข็งกระด้าง ราวกับไม่ ชอบหน้า ชายคนนี้ของตนเอามากๆ ยศพลจะไป ทางซ้าย แต่ถรพลกลับจะไปทางขวา

สองพี่น้องทะเลาะกันสักพัก พลับยศพลก็ลากคอถิรพล เข้าไปในห้อง

จารวีตะลึงงัน เธอกําลังคิดพิจารณาว่าตนเองควรจะไป แอบฟัง ไหม

ถิรพลกุมศีรษะ หัวของเขาดิ้นขลุกขลักอยู่บนเตียง นานๆ ฉันจะได้กลับประเทศมาท แกปล่อยให้ฉันเล่นสนุก หน่อยไม่ ได้หรือไง! คําพวกนั้นที่เอามาสอนฉันก็ให้มันน้อยๆหน่อย ผู้ หญิงของแกก็ไม่ได้น้อยไปกว่าฉันสักเท่าไรหรอกว่ะ”
ยาพลถูกการผลตอกหน้ากลับ เขาจึงจนตรอกและหมดค่

พูด

“อย่าพูดเพ้อเจ้อให้มันมากนัก เมื่อก่อนฉันมีผู้หญิงมากมาย ก็จริง แต่นับจากนี้ไปฉันจะไม่มั่วไปทั่วแบบนั้นอีก

ถิรพลกระโดดลงจากเตียง เขาหรี่ตามองอย่างพินิจ พิเคราะห์ สายตาของเขามองยศพลราวกับไม่เชื่อหูตัวเอง

ปีศาจออกจากร่างแกแล้วหรอ! ไม่ใช่มั้ง แกทําไม่ได้หรอก แกก็รู้ว่าบ้านโพธิสูงของเราไม่เคยทำตัวให้ถูก ทํานองคลอง ธรรม

“หยุดพูดได้แล้ว ฉันจริงใจกับจารวี”

ยศพลพูดความจริงออกมา เขารู้ว่าถิรพลท่าแบบนี้ที่นี่ก็ เพราะอยากจะทดสอบเขา

“เฮ้ยๆ แกพูดจริงหรอ งั้นแกก็คงรู้จุดประสงค์ที่ฉันกลับมาที่ นี่ในครั้งนี้สินะ”

ยศพลจ้องมองเขาอย่างเดือดดาล”ฟังฉันให้ดีนะ แกอย่า มา นีมสี่สุ่มห้าอีก”

ถิรพลไหวไหล่ไปมา แกรู้ทั้งรู้ว่าเธอเป็นคนบ้านพูลสวัสดิ์ แกยังอยากจะปกป้องเธออีก แกรู้ไหมว่าการที่แกยั่ว โมโห คุณพ่อแบบนี้มันจะมีผลลัพธ์ยังไง?”

ใบหน้าของยศพลแปรเปลี่ยนเป็นความกลัดกลุ้ม เรื่อง นี้ไม่เกี่ยวอะไรกับแก ฉันจะอธิบายทุกอย่างกับคุณพ่อให้ ชัดเจนเอง แกอย่าสร้างปัญหาให้ฉันเพิ่มก็พอแล้ว”
จารวิเอาหูแนบประตูแอบฟังมาถึงตรงนี้ น้าอาม เดินผ่าน

มาพอดี

เธอจึงแสร้งทำเป็นเดินผ่านเข้าไปในครัว ทั้งที่หัวใจของ เธอนั้นเต้นรัวเร็ว

ที่จริงแล้วห้องทุกห้องที่บ้านหลังนี้ติดเครื่องป้องกันเสียง ถ้าหากประตูปิดสนิท เธอจะไม่มีทางได้ยินสิ่งที่พวกเขา คุย

แต่ฟังมาถึงตรงนี้ หัวใจของเธอก็สับสน

โดยเฉพาะตอนทีถิรพลเอ่ยถึงตัวเธอและบ้านพูลสวัส

พลันเธอก็เข้าใจว่าทำไมยศพลถึงไม่เคยเอ่ยถึงการ แต่งงานของเขาและเธอเลยสักครั้ง

เหตุผลมันง่ายดายมาก ก็เพราะว่าเธอเป็นคนบ้านพูล สวัสดิ์ คุณพ่อของยศพลก็เลยไม่เห็นด้วยที่เขาและเธอจะ แต่งงานกัน

พลันจารวีก็รู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจ เธอคิดอย่างใส อมา ตลอดว่า ความเคียดแค้นชิงชังระหว่างบ้านพูลสวัสดิ์กับ บ้าน โพธิสูงสิ้นสุดลงแล้ว

แต่เหมือนว่ามันไม่เคยลดน้อยลงเลยต่างหาก

สิ่งนี้เป็นปมเงื่อนที่ไม่มีวิธีแก้ออกได้

ในขณะที่จารวีกำลังสับสนอยู่นั้น พลันก็มีมือคู่หนึ่งยื่นมา พลางดึงเธอเข้าไปกอด
ลมหายใจของยศพลเปาโดที่ใบหูของเธอ เรืองร่างเล็ก สั่นเทาเล็กน้อย ในขณะที่เธอกำลังจะดิ้นรนให้หลุดจาก เขา ยศพลก็จับเธอพลิกเข้าหาตัว

ดวงตาที่ลึกซึ้งจ้องมองมาที่เธอคิดอะไรอยู่หรอ?”

พลันจารวีก็นึกขึ้นได้ว่า ตัวเองยังยืนงงอนอยู่ใ อยู่ในห้องครัว พลันเธอก็ยิ้มออกมา”ฉันกำลังหาดูว่าพอจะมีอะไรที่เอา ใส่ ท้องได้บ้างน่ะ ฉันหิวจะแย่อยู่แล้ว”

สองเดือนผ่านไป อาการแพ้ท้องของจารวีหายไปเป็น ปลิดทิ้ง แต่เธอเจริญอาหารขึ้นกว่าเดิมเยอะมาก

ภายใต้การดูและเลี้ยงดูของยศพล ทำให้จารวีคนที่ผอม เหลือแต่กระดูกหายไปแล้ว

ถึงร่างกายของเธอจะมีน้ำมีนวลขึ้นมาก แต่กระดูกของ เธอเล็ก เนื้อหนังที่เพิ่มขึ้นเยอะของเธอเลยทําให้ดูไม่อ้วน เลยแม้แต่น้อย

จารวียังคงงดงามน่ารัก ใบหน้าเล็กยาว ตก็แปรเปลี่ยน เป็นอมชมพูสุขภาพดี

ยศพลหันหน้าไปเร่งรัดน้าอาม อีกนานแค่ไหนกว่าอาหาร จะเสร็จ”

อาหารเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะคุณขายสาม ดิฉันกําลังจะ เรียกให้คุณชายสองและคุณชายสามทานข้าวพอดี”

จารวีรู้เหตุผลแล้วว่าทำไมเมื่อสักครู่นี้น้าอามจึงปรากฏตัว ที่ตรงหน้าของเธอ
จารวีเล่นหูเล่นตาให้น้าอาม เธอยิ้มให้จารอย่างรู้กัน นํา อามทํางานอยู่ที่บ้านโพธิสูงมานาน เธอรู้ว่าคำไหนควร พูด ไม่ควรพูด

“อั้ม เลิร์ฟอาการได้เลย!”

ยศพลเอ่ยสั่ง เขากอดเอวจารวีพลางก้าวเข้ามาในห้อง

อาหาร

ถิรพลเดินเข้ามาเป็นคนสุดท้าย เขาเดินไปยังด้านข้าง โต๊ะอาหาร พลางดึงเก้าอี้ออกมาและนั่งลงอย่างไม่เอ่ยถาม ใครสักคน

แต่ก็รพลก็นับว่าเป็นคนในบ้านโพธิสูงเช่นเดียวกัน

ถิรพลรินไวน์แดงใส่แก้วให้ตนเอง เขายื่นมันมาตรงหน้า ของจารวี นี่คนสวย… เอ้อ เธอ อวีสินะ”

ใบหน้าของยศพลเย็นเยือก เขาไม่อยากจะเสวนากับถิร พลเท่าไรนัก

จารวีนิกสนุก”ใช่ค่ะ ถ้างั้นฉันเรียกคุณว่าพี่ก็รพลแล้วกัน นะคะ”

“ไม่ต้องไปเรียกมันว่าพี่ เรียกไอ้คนไม่เอาไหนก็ พอแล้ว! ยศพลเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ไม่ได้นะ ชื่อจีนของฉันคือ รพล ชื่อฝรั่งเศสคือลูซีเฟอร์ ส่วนชื่ออังกฤษคือ…..

“พอได้แล้ว แกพล่ามมาเยอะขนาดนี้ใครจะไปจำได้! “ยศพลมองค้อนเขา

“ฮ่าๆ ยังไงกิรพลก็เพราะที่สุด”

ยศพลมีท่าทีที่แข็งกร้าวและเย็นชา แต่เขาไม่ได้เอ่ยขัดที่ ถิรพลพูดคุยกับจาร แต่อย่างใด

ผู้ชายคนนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคาสโนวาตัวพ่อ บางที อาจเป็นเพราะเขาอยู่ที่ฝรั่งเศสนานเกินไป ทําให้ธาตุแท้ ของเขามีกลิ่นอายของความแตกต่างทางวัฒนธรรม บวก กับภายนอกที่ดูหล่อเหลาคมคาย คาดว่าน่าจะทำให้ผู้หญิง หลงใหลได้พอๆกับยศพล

ทุกครั้งเขาชอบถือโอกาสที่ยศพลไม่อยู่ แอบเข้ามาคุย เล่นเรื่อยเปื่อยพลางหว่านเสน่ห์ใส่จารวี

ถิรพลยังคงพาผู้หญิงเข้ามาที่บ้าน แต่ทว่าท่าทีของเขาด สํารวมมากขึ้น เขาไม่ได้พลอดรักกับผู้หญิงของเขา กลางที่ สาธารณะอย่างห้องนั่งเล่นอีก แต่เข้าไปพัวพันกันอยู่ในห้อง นอนแทน

จารวีค่อยๆเคยชินกับการมีตัวตนของ รพล

ลานกว้างครึ่งหนึ่งของคฤหาสน์ ถูกตกแต่งให้เป็นดาดฟ้า จาร สวมใส่ชุดเดรสที่มีกลิ่นอายของสุภาพสตรีสีเขียว อ่อน และสวมรองเท้าแตะสีเดียวกัน เธอยืนอาบแดดอย่าง เกียจคร้านอยู่บนดาดฟ้า

ถิรพลมองเห็นเรือนร่างที่งดงามของเธอจากที่ไกลๆ เขา จึงเดินเข้ามาหา
ไฮ! คนสวย อาบแดดอยู่คนเดียวหรอ”

จารวีหันหน้ามาตามเสียง กิรพลปินถือแก้วไวน์แดงเข้า มา เขาสวมใส่เสื้อเชิตล้าลองสีแดง ท่อนล่างคือกางเกง ลาย ดอกไม้ที่ดูสบายๆ บนใบหน้าสวมแว่นตากันแดด ผมยาวของ เขาถูกถักเป็นเปียไว้ที่ด้านหลัง

ท่าทีของเขาดูสบายๆ รสนิยมการจัดเสื้อผ้ามาแมทซ์กัน ของเขาก็ดูตามใจตนเอง ไม่ว่าสีอะไรเขาก็กล้าใส่

ไม่เหมือนกับยศพล ที่ชอบใส่แต่เสื้อผ้าสีเข้มไม่มีสีสัน

“วันนี้พี รพ ไม่มีน้ตหรอคะ จารวีเอ่ยถามอย่างอารมณ์ดี

ถิรพลชูนิ้วชี้และนิ้วกลางขึ้น พลางโบกไปมา”พักนี้สภาวะ การตลาดของพี่ไม่ค่อยดี หรือจะพิจารณานัดกับพี่ ก็ได้นะ”

ถิรพลอยู่ใกล้กับจารวีมาก จนกระทั่งเธอได้กลิ่นน้ำหอม บนตัวของเขา จารวีจึงยกนิ้วขึ้นจิ้มไปบนแผงอกกว้าง

“อย่าเข้ามาใกล้ฉันนักเลยค่ะ ถ้ายศพลมาเห็นเข้า เขาไล่เต พิต ไปอีกแน่ๆ

ถิรพลไหวไหลไปมาพลางเอ่ย ยศพล โชคดีจริงๆที่ได้ เป็นแฟนกับผู้หญิงที่สวยแบบนี้ ทำไมฉันถึงโชคไม่ดี แบบนี้ บ้างนะ

ในขณะที่เอ่ยประโยคนี้ออกมา น้ำเสียงของถรพลฟังดู กลัดกลุ่ม

ราวกับว่าเขาก็เคยตกหลุมรักใครบ้างคนเช่นนี้มาก่อน
“จารยิ้มออกมา ล่อเล่นหรือเปล่าคะ คนที่ชอบ ก็ต่อคิว กันยาวเหยียดขนาดนั้น ควรจะบอกว่าไม่มีใครหยุด ความ เจ้าชู้ของฟีได้ต่างหากล่ะ”

ถิรพลถอดแว่นด้าออก ความอ้างว้างและทุกข์ทรมาน สะท้อนออกมาจากนัยน์ตาคมเข้มของเขา

สีหน้าท่าทางเช่นนั้นปรากฏออกมาเพียงแวบเดียวแล้วก็ หายไป ทําให้คนมองคิดว่าแค่ดูผิดไปคนเจ้าชู้อย่างถิร พล คงจะไม่เคยรักใครจริง และเขาก็คงไม่ถูกความรักทำให้เจ็บ ได้เช่นกัน

ดังนั้นจารวีก็เลยคิดว่าสิ่งที่เธอเห็นเมื่อสักครู่ คือสิ่งที่เธอ จินตนาการไปเอง

“ฮ่าๆ พี่พูดเรื่องจริงนะ ยศพลนะโชคดีมากๆเลยที่เจอผู้ หญิงที่จริงใจแบบวี น่าเสียดายที่….

ถิรพลพูดเพียงเท่านั้น เขาไม่ได้เอ่ยอะไรอีก

จารวีรีบโพล่งออกมา น่าเสียดายที่เจอคนผิดใช่ไหมคะ เขาไม่ควรคบกับคนบ้านพูลสวัสดูกไหมคะ!”

ถิรพลกวาดสายตากลับมาที่เธอ เขาจ้องมองเข้าไป ในดวงตาของจารวี พบว่าสายตาที่อ่อนโยนของเธอ แปร เปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว

เขาอ้าปากอยากจะเอ่ยอะไรออกมา แต่กลับพูดไม่ออก

จารยิ้มพลางเอ่ยต่อ พวกเรารักกันจริงๆ ไม่ว่าใครหน้า ไหนก็ไม่สามารถแยกเราจากกันได้”
แววตา มชมสะท้อนออกมาจากนัยน์ตาของ รพล เขาช แก้วไวน์ขึ้น แก้วนี้สําหรับความรัก

ทั้งสองชนแก้วกัน พลางกระดกไวน์จนหมดแก้ว

“ตอนแรกที่ได้ยินเรื่องราวของวี พี่ยังข้องใจว่าผู้หญิงแบบ ไหนกันที่ทําให้คนเจ้าชู้อย่างไอ้ยศพลมันกลับตัวกลับ ใจ มัน น่าแปลกใจจริงๆ แต่พอได้เจอ แล้วพี่ก็เข้าใจได้ทันทีว่าผู้ หญิงแบบนี้แหละที่ควรค่าให้ยศพลรัก”

คำพูดที่ดูไม่มีเลศนัยของกรพลทำให้จารวีเชื่อหมดใจ

“แต่ว่านิสัยของยศพลมันค่อนข้างจะป่าเถื่อนหน่อย หวังว่า จะให้อภัย นนะ”

คำพูดนี้เป็นคําแรกที่เธอคิดว่าเหมาะสมที่สุด รพลเคย เอ่ยออกมาในฐานะพี่ชาย เธอยิ้มน้อยๆ ดูๆไปแล้วราวกับ ถิร พลพยายามทำตัวเจ้าชู้เพื่อปิดบังไม่ให้คนอื่นรู้จักตัวเองจริงๆ

เมื่อหัวข้อสนทนาของพวกเขาเป็นเรื่องของยศพล จารวีก็ มีความสนใจขึ้นมาในทันที เธอยิ้มพลางเอ่ย”หรอคะ แต่ฉัน ว่าฉันไม่รู้สึกอย่างนั้นถึงยศพลเขาจะอารมณ์ร้อนไปหน่อย แต่เขาก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร