ในใจของจารวีเจ็บปวดมาก เธอเตีนตะ ไปโดยไม่ทัน กลับมามอง
ยศพลยื่นมือไปคว้าเธอไว้ทั้งดึงเธอเข้ามากอด” เป็น อะไร” จารวิเงยหน้าขึ้นพลางมองเขาผ่านมันน้ำตา คุณไม่ ได้คิดที่จะแต่งงานกับฉันใชไหม?”
สิ่งนี้ก็คือความลังเลที่กองสุมอยู่ในหัวใจของเธอ ที่ผ่าน มาเธอไม่เคยอยากจะถามเขา เพราะถ้าหากเธอถามออกไป มันคงเป็นอะไรที่น่าขายหน้า จะทําให้คนคิดว่าจาร ขายไม่ ออก ไม่มีใครต้องการ
ยศพลหัวเราะออกมาอย่างจําขัน เขายื่นมือออกไปเช็ด นํ้าตาให้เธอ จารวี นี่เธอกลัวว่าตัวเองจะขายไม่ออกหรือไง กัน” เธอรู้ทั้งรู้ว่าผู้ชายแบบเขา จะต้องพูดถ้อยคำที่มแทงใจ แบบนี้ออกมา จารวีโกรธ เธอเสมองไปทางอื่น
มีแต่ผีเท่านั้นแหละที่อยากจะแต่งงานกับคุณ ฉันก็แค่ อยากดูเฉยๆ ว่าใส่ชุดเจ้าสาวแล้วเป็นยังไง!
ยศพลยื่นมือออกไปกุมใบหน้าเล็ก พลางจุมพิตลงไปที่ หน้าผากของเธอ” ยัยเด็กโง่ เธอวางใจเถอะ ฉันจะทําให้เธอ กลายเป็นเจ้าสาวทีมีความสุขที่สุดในโลก!
พลันความอบอุ่นหอมหวาน ก็พรั่งพรูออกมาจากดวงใจ จารวี เธอรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก
เพียงแค่มีเขาอยู่ข้างกาย แค่นี้ก็ดีเกินพอ
บศพลยังคงกลัดกลุ้ม สถานที่ถ่ายรูปแต่งงานระดับล่าง เช่นนี้ ทําไมเธอถึงชายตามองกันนะ
เมื่อกลับมาถึงบ้าน จารวีจัดการ จัดเก็บของเล่นเล็กๆ น้อยๆที่ อมา ในมือของเธอคือกลองเขย่าใบเล็กพลางเขา มันไปมา
น้าอามลอบมองด้วยรอยยิ้ม คุณจารวี ซื้อของเล่นพวกนี้ มาเร็วจังเลยค่ะ”
* เร็วหรอคะ “จารวีเอ่ยด้วยรอยยิ้ม เธอรู้สึกว่าลูกคงจะ เล่นของเล่นพวกนี้ได้ * ช่าๆ คุณหนูตัวน้อยสามวันถึงจะลืมตาได้ หนึ่งเดือนถึง
จะจับของได้ สามเดือน จจะพลิกตัวได้ ห้าเดือนถึงจะนั่ง ได้ ความจริงแล้ว คุณจะราวีต้องรอให้ลูกมีอายุห้าเดือนขึ้น ไป ถึงจะเล่นกลองเขย่าใบเล็ก ได้ค่ะ”
คําพูดของน้าอาม ทำให้จารวีเข้าใจแจ่มแจ้ง เธอลูบหน้า ท้องของตัวเอง พลางหัวเราะออกมา
เด็กคนนี้จะมีรูปร่างหน้าตายังไงนะ จะเหมือนเธอหรือว่า เหมือนยศพลกัน?
ดูๆแล้ว คุณจารวีต้องเป็นคุณแม่ที่รักลูกมากๆ แน่ๆเลย
ค่ะ!”
ถัดจากบานกระจกกั้นนี้ไป เธอมองเห็นยศพลกำลังง่วน อยู่ในห้องทำงาน เขากำลังประชุมทางโทรศัพท์
ที่จริงแล้ววันนี้ยังมีเรื่องอีกมากมายที่ต้องจัดการ แต่เพื่อให้เวลาแก่เธอ เขาก็เลยนําการประชุมด่วน ย้ายมาอยที่บ้าน
จาร จัดห้องให้เหมาะกับลูกสาวตัวน้อย หลังจากนั้นจึงนั่ง ดูโทรทัศน์อยู่ที่ห้องรับแขกอย่างเบื่อหน่าย
ในโทรทัศน์กำลังเผยแพร่ข่าวสดพอดี ข่าวนั้นก็คือข่าว ของบริษัทโซกรุ๊ปจํากัด ภายในจอทีวีทวีมองเห็นมนตรีและ สุรีย์วัลน์ ทั้งสองกำลังให้สัมภาษณ์กับนักข่าว ให้ความรู้สึก รักใครสนิทสนมกันมาก
ภาพเหล่านี้ทำให้ใจของจารวี รู้สึกปล่อยวาง เพียงแค่พี่ มนต์มีความสุข จิตใจของเธอก็สงบแล้ว
เธอก เปลี่ยนช่องไปมา อาจเป็นเพราะว่าตอนกลางวัน เธอเดินช้อปปิ้ง จนเหนื่อย จึงทำให้หลับไปอย่างไม่รู้ตัว
ในความฝันของเธอรู้สึกแปลกประหลาด เมื่อลืมตาขึ้นจึง มองเห็นแสงไฟสลัว
ยศพลกําลังคร่อมอยู่บนตัวของเธอ สองขาของเขาวาง พาดคนละฝั่งของลำตัวเธอ เขาก้มหัวลงมาจุมพิตไปตามซอก คอนวลเนียน
ความรู้สึกขาวเบค่อยๆ ประทุขึ้นมาจากหน้าท้องของ เธอ
รสจูบของเขาเต็มไปด้วยความรักใคร่ และเร่าร้อน อุณหภูมิที่ร้อนวูบวาบ ลากผ่านไปตามลำคอและกระดูก ไหปลาร้าที่เนียนละเอียดของเธอ
เขาหอบหายใจ ผมที่ยุ่งเหยิงทิ่มแทงที่ปลายคางของเธอให้เวลาแก่เธอ เขาก็เลยนําการประชุมด่วน ย้ายมาคุย บ้าน
จารวิจัดห้องให้เหมาะกับลูกสาวตัวน้อย หลังจากนั้นจึงนั่ง ดูโทรทัศน์อยู่ที่ห้องรับแขกอย่างเบื่อหน่าย
ในโทรทัศน์กำลังเผยแพร่ข่าวสดพอดี ข่าวนั้นก็คือข่าว ของบริษัทโบกรุ๊ปจํากัด ภายในจอทีวีท มองเห็นมนตรีและ สุริย์วัลย์ ทั้งสองกำลังให้สัมภาษณ์กับนักข่าว ให้ความรู้สึก รักใครสนิทสนมกันมาก
ภาพเหล่านี้ทําให้ใจของจารวี รู้สึกปล่อยวาง เพียงแค่ มนต์มีความสุข จิตใจของเธอก็สงบแล้ว
เธอก เปลี่ยนช่องไปมา อาจเป็นเพราะว่าตอนกลางวัน เธอเดินช้อปปิ้ง จนเหนื่อย จึงทําให้หลับไปอย่างไม่รู้ตัว
ในความฝันของเธอรู้สึกแปลกประหลาด เมื่อลืมตาขึ้นจึง มองเห็นแสงไฟสลัว
ยศพล าลังคร่อมอยู่บนตัวของเธอ สองขาของเขาวาง พาดคนละฝั่งของลำาตัวเธอ เขาก้มหัวลงมาจุมพิตไปตามซอก คอนวลเนียน
ความรู้สึกขาวา ค่อยๆ ประทุขึ้นมาจากหน้าท้องของ LSD
รสจูบของเขาเต็มไปด้วยความรักใคร่ และเร่าร้อน อุณหภูมิที่ร้อนวูบวาบ ลากผ่านไปตามลำคอและกระดูก ไหปลาร้าที่เนียนละเอียดของเธอ
เขาหอบหายใจ ผมที่ยุ่งเหยิงทิ่มแทงที่ปลายคางของเธอทำให้เธอรู้สึกจ๊กจี้ เขาจเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จเป็นแน่ เพราะผม ของเขายังคงมีกลิ่นหอมอ่อนอ่อนของแชมพู
เขาขบเม้มบริเวณกระดูกไหปลาร้าของเธอเบาๆ ราวกับ สัตว์ร้าย หาที่ระบายความรู้สึกอัดอั้นตันใจ ในความ ปรารถนาของตน
ใบหน้าของเขาแนบชิดอยู่กับความลาดชัน ขึ้นลงของ เธอ ริมฝีปากที่เปียกชื้น กัดเบาเบาลงบนเสื้อผ้าที่ขวางกั้นอยู่
ความรู้สึก วาบหวามโจมตีเธอ ลมหายใจของเธอเด่น ชัดรุนแรงขึ้นมา ดวงตาค่อยๆพล่ามัวจนแทบจะรับไม่ไหว เทคนิคระดับสูงของเขาทำให้เธอสูญเสียการควบคุม ในใจ แทบจะอดทนรอให้เขาทําการกระทําที่ลึกซึ้งกว่านั้นไม่ไหว อีกต่อไป
มือของเธอคว้าผ้าปูเตียงไว้แน่น เธอส่งเสียงร้องครวญ คราง ปลุกเร้าอารมณ์ของคนฟังออกมา
เสียงนี้กระตุ้นเข้าไปในโสตประสาทของยศพล ปลุกเร้า ความเป็นชายของเขาให้ตั้งชูชัน ร่างกายแทบจะแตกออก เป็นเสี่ยงๆ
เค้าใช้ปากแกะกระดุมเสื้อของเธอออก พลางใช้ลิ้นอุ่น ร้อนหยอกเย้ากับผิวกายด้านในเบาๆ
ตัวของผู้หญิงคนนี้ช่างหอมหวาน หวานจนทำให้เหมือนมี กรงเล็บของแมวนับ 100 ตัวกำลังข่วนลงไปที่หัวใจของเขา
เขาต้องการเธอ ต้องการเธอจนแทบบ้า
ที่รักเธอทําให้ฉันหลงจนแทบโงหัวไม่ขึ้น”
เสื้อเข็ตของเธอเปียกชื้นไปด้วยน้ำลายของเขา ร่างเล็ก บางบางสีชมพูของเธอเกลี้ยงเกลา เค้าตรวญครางในลําคอ ทางขบเม้มผิวกายเธอไปมา
“อื้อ”เธอร้องออกมาเบาๆ ใบหน้าเล็กขึ้นสีแดงเรื่อ ดวงตา ของเธอค่อยๆเลือนลาง
ลมหายใจ ยุ่งเหยิงของเขา เปาโดอยู่ตามผิวกายของ เธอ อุณหภูมิที่ร้อนระอุทำให้เธอรู้สึกเสียววูบวาบ
– ที่รัก ผมต้องการคุณ ทํายังไงดี?
ใบหน้าของเขาแนบชิดอยู่กับหน้าท้องของเธอ เขาลาก ไล่ริมฝีปากไปมา มือหนาสอดแทรกเข้าไปในกางเกงของ เธอราวกับงู เลื้อยไปมา
มีเพียงชั้นในตัวจิ๋วที่กั้นอยู่ เขากดจูบลงไปบนจุดที่ไวต่อ ความรู้สึกของเธอ
อย่านะ”
จาร ได้รับการกระตุ้นที่จุดเดือดเช่นนี้ พลันเธอก็มีสตขึ้น มา เธอยื่นมือออกไปกำบังกลีบกุหลาบ หอมหวานของตน
ไว้
อย่านะ ไม่ได้นะ ยังเหลือเวลาอีก 15 วันคุณต้องอดทน เพื่อลูกของเรา โอเคไหม?”
ความปรารถนาอันร้อนแรง โอบล้อมไปทั่วรางกายของเขา” แค่จูบได้ไหม ฉันจะไม่ทําอะไรให้เธอสั่นสะเทือน”
มือหนากุมมือเล็กของเธอ พลางค่อยๆเคลื่อนย้ายไปยัง ส่วนที่ตั้ง ชนของตน เบ้าตาที่แดงของเขา เต็มไปด้วยไฟ ราคะ
เขารู้สึกว่าตัวเองน่าสงสาร ร่างกายแทบจะระเบิดออก เป็นเสียงๆ
ไม่นะ ไม่ได้เด็ดขาด คูณ บลกออกไปเดี๋ยวนี้เลย!”
จารวีกลัวว่าเขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้ แล้วจะทําการ กระทําที่ป่าเถื่อนออกมา
นิสัยของผู้ชายคนนี้ยิ่งรุนแรง ถ้าหากว่าเขาควบคุมตัวเองไ ไม่ได้เช่นนั้นคงจบเห่แล้ว
ยศพลถอนหายใจออกมาหนักๆ พลางกระโดดลงจาก เตียง อย่างอาลัยอาวรณ์ จากนั้นจึงก้าวยาวๆตรงไปยัง ห้องนํ้า
ไม่นานนัก ภายในห้องอาบน้ำก็มีเสียงน้ำไหลด้งออกมา
จารวีนอนไม่หลับอีกต่อไป เธอลืมตาจ้องมองไปยัง
เพดาน
เมื่อเสร็จธุระ ยศพลจึงก้าวออกมาจากห้องน้ำ รอบเอว ของเค้ามีผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่พ้นไว้อย่างแน่นหนา
เหลือไว้เพียงร่างกายกำยำท่อนบน หยดน้ำเกาะอยู่บน ล่าตัวของเขา มัดกล้ามเป็นลอนสวย ขายาวสูงชะลูด อีกทั้งผิวกายที่เรียบเนียนสม่ำเสมอ
ใบหน้าของเขายังคง ดูกระปรี้กระเปร่าและมีชีวิตชีวา
ยศพลเดนมาหยุดอยู่ที่ข้างกายของเธอ พลางก้มหัวลง จุมพิตไป กลีบปากเนียนนุ่ม
ริมฝีปากที่เพิ่งถูกเขาบดจูบยังคงบวมแดง ต้องแสงเป็น มันวาว เขาจุมพิตเธอต่อไปอย่างไม่ลดละ
พลันหัวสมองของเขาก็คิดถึงร่างกายเปลือยเปล่าของ เธอ อย่างควบคุมไม่ได้ สติของเค้ายุ่งเหยิงอีกครั้ง
ลมหายใจของเขารุนแรงขึ้น จารวีรู้สึกได้ถึงสิ่งผิดปกติ เมื่อก้มหัวลงไปดูก็พบว่าแท่งก๋าย่าของเขาเด่นชัดขึ้นใน สายตา
ใบหน้าเล็กกระดากอาย
ยศพลก้มหัวลงอย่างจนปัญญา “ดูเหมือนว่าฉันคงต้อง ไปห้องนํ้าอีกรอบแล้วล่ะ”
จารวี มแห้งๆ ดูท่าทางของเขาช่างยากลำบากจริงๆ!!
หลังจากที่ ศผลไปจัดการตัวเองในห้องน้ำเสร็จ เรียบร้อย ก็ไม่กล้าเข้าใกล้จารอีกเลย เขาเดินไปที่ห้อง อ่านหนังสือโดยตรง
“ที่รัก วันนี้ฉันนอนในห้องอ่านหนังสือก็แล้วกัน ร่างกาย ของเธอมันช่างยั่วยวนเหลือเกิน ถ้านอนข้างเธอฉันคงต้อง ได้ทําความผิดอีกแน่ๆ“ ม! โอเค! ดูๆแล้วการเป็นพ่อคนมันคงเป็นอะไรที่ยากน่าดู เลย ล่าบวกหน่อยนะ”
“เย้ยๆ บันตัวเล็ก ถ้าคลอดออกมาเมื่อไรล่ะก็จะตีให้สักที มาทําลายความสุขของเตียได้ยังไง ยศพลบ่นยืดยาว หลัง จากนั้นจึงพ้นผ้าเช็ดตัว เข้าไปในห้องอ่านหนังสือ
จารวีหันหน้ากลับไปมอง ยศพลกดปิดไฟห้องอ่าน หนังสือจนมือสนิท คาดว่าเขาคงกลัวว่าจะรบกวนเธอ
คําคืนนี้จะราวหลับอย่างสนิท เมื่อเธอตื่นมาให้ตอนเช้า ยศพลไม่อยู่ในห้องอ่านหนังสือแล้ว
น้าอามกำลังเปิดผ้าม่านหน้าต่าง ทําให้อากาศที่บริสุทธิ์ ทะลุเข้ามา
คุณจารวีตีนแล้วเหรอคะ เมื่อคืนหลับสบายมั้ยคะ” จาร วีบี ขี้เกียจ พลางขยี้ตาไปมา” เขาออกไปแต่เช้าแล้วหรอ คะ?”
อ๋อคุณชายใ ยใช่ไหมคะ เขาออกไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้วค่ะ”
“เมื่อคืนหรอคะ? ตอนไหน ออกไปประมาณกี่โมงคะ?”
“เอ่อ น่าจะประมาณเที่ยงคืนค่ะ คุณจารวีไม่รู้หรอคะ?”น้า อารมเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
เธอเดินมาที่ข้างเตียง พลางช่วยจาร จัดหมอนกับผ้าห่ม จาร สายหัวไปมา
เที่ยงคืนงั้นหรอ? ดึกขนาดนั้นแล้วเขายังออกไปทําอะไรอีก เมื่อวานก็เป็นวันหยุด เขาอยู่บ้านทั้งวัน พอตกเย็นกั ประชุมผ่านวิดีโอ ดึกตื่นขนาดนั้นเขาออกไปทําอะไรกันนะ?
คุณจารวีไปทานอาหารเช้าเถอะค่ะ”
น้าอามเอ๋ยเดือน จารวีถึงตึงสติกลับมาได้ เธอสาม รองเท้าแตะพลางเดินเข้าไปในห้องน้
เธอก็จะอยู่บ้านเฉยเฉยแบบนี้ไม่ได้แล้ว เธอควรจะไปที่ บริษัท ถึงแม้ว่ามีชัชวินคอยดูแลอยู่
แต่เธอก็ไม่วางใจ เมื่อสองสามวันก่อนเธอเข้าโรง พยาบาลไปหลายวัน
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จจาราก็ตรงไปที่บริษัท
เนื่องจากเธอไม่อยู่เป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ การประชุม ประจําสัปดาห์ทุกวันศุกร์ก็เลยย้ายมาเป็นวันจันทร์
จารวีรับเอกสารจากในมือของซับวินมาถือไว้ กล่อง เอกสารสะสมเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์
ทําให้เอกสารเหล่านี้เยอะมากกว่าปกติ กว่าจารวีจะตรวจ ทานเสร็จก็เป็นเวลากลางวัน หลังจากประชุมก็เป็นเวลาใกล้ จะเลิกงานแล้ว
จาร รู้สึกแปลกใจ ทั้งวันนี้ ยศพลไม่ได้โทรศัพท์หาเธอ เลยแม้แต่ครั้งเดียว
เธอจึงกดต่อสายไปหายศพล เสียงจากปลายสายบ่ง บอกว่ากําลังทําการติดต่อ
จาร ก วางสายแสว/บของ เตรียมจะกลับบ้าน
พลันโทรศัพท์บนโต๊ะก็ดังขึ้น เธอกครับโทรศัพท์” คุณ จารวิคะ คุณผู้หญิง อนิซากามารอพบคุณอยู่ที่ห้องรับรอง แขกค่ะ คุณมีเวลามาพบเธอมั้ยคะ? เสียงของพนักงาน ต้อนรับสาวสวย รอดมาจากปลายสาย
จารหลังเลเล็กน้อย ให้เธอขึ้นมาเถอะ”
ไม่นานนัก นิชาภาก็เดินตามคําแนะนำของพนักงาน ต้อนรับ มายังห้องท้างานชั้นสอง
นิซากายังคงแต่งตัวได้บริสุทธิ์สดใส เธอใส่เสื้อคลุมสี ขาวขุ่น ท่อนล่างคือกางเกงยีนส์รัดรูป ผมยาวสลวย ก ปล่อยสยายประบ่า ใบหน้าที่งดงามแต่งเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
ผู้หญิงคนนี้มีใบหน้าที่ไร้ซึ่งพิษสงใดๆ ไม่ว่าใครที่ได้มอง เธอ ก็จะเห็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความอ่อนหวาน
‘จารวี ฉันมารบกวนเธอหรือเปล่า?
จาร ไม่เข้าใจจุดประสงค์ในการมาของเธอ”นิชาภา ฉัน กําลังจะกลับบ้าน ถ้าเกิดว่าคุณอยากจะตามหายศพล ฉัน แนะนําให้คุณไปหาเค้า versail วิลล่า
“ข่าๆ คุณไม่ต้องตื่นตัวขนาดนั้นหรอกค่ะ ยังไงพวกเราก็ เป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน คุณปฏิบัติต่อฉันแบบนี้ ทำให้ฉันเสียใจ นะคะ”นิชาภาท้าหน้ามุ่ย มันดูบิดเบี้ยวอย่างถึงที่สุด
จารวีกอดอกพลางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม” แล้วเธอมาชวนฉัน ไปต็มชาหรืองไงคะ?”
จริงๆแล้วไม่ใช่อย่างนั้นหรอก ฉันแค่อยากมาดูว่าออฟฟิศ ยศพลตกแต่งให้เธอ เป็นยังไง อ้อ ใช่สิ จริงๆแล้วเมื่อคืนนี้ ฉันไปพบกับเขามาน่ะ!”
จาร เลิกคิ้ว” เมื่อคืนเขาอยู่บนเตียงกับฉัน เธอจะเจอ เขาได้ยังไง?”
นิชาภากระพริบตาไปมา” งั้นหรอ? แล้วฉันตาฝาดไป เองงั้นสิ? จริงๆแล้วฉันเห็นเขาอยู่ที่โกลเด้นคลับ เฮ้อ แต่ว่า เธอก็ไม่ควรห้ามหรอก ผู้ขายเขาก็ต้องมีสังคมกันบ้าง ไป สถานที่แบบนั้นมันก็เป็นเรื่องปกติ เอ แต่อาจจะเป็นได้ว่าไป หาความเร้าใจ แล้วยิ่งผู้ชายอย่างยศพลด้วยแล้ว เพียงแค่ กระดิกนิ้วก็มีผู้หญิงเป็นขบวน ยอมที่จะให้เขาฟรีแล้วล่ะนะ มันคุ้มมากเลย ถ้าเขาจะไปหาอาหารที่สถานที่แบบนั้น
จาร เริ่มโมโห าเสียงของเธอเล็กแหลมพลางเอยอย่าง ไม่เกรงใจ” นิชาภา ถ้าเธอยังอยากให้ฉันปฏิบัติต่อเธอด้วย ความนอบน้อมแล้วก็เธอ อย่ามาก่อสงครามระหว่างเรา ถ้าไม่ อย่างนั้นฉันจะเรียกรปกให้มาลากเธอออกไปเดี๋ยวนี้
นิซากาเสแสร้งทําหน้าตาตกตะลึง” โอเค โอเค อย่าพึ่ง โกรธสิ จริงๆแล้วฉันยังไม่ได้บอกว่าฉันจะชวนเธอออกไป ดื่มชานะ แต่พอเห็นเธอโมโหอย่างนี้แล้วก็เราก็เปลี่ยนวันกัน เถอะ”
จาร จ้องมองนิชาภา เดินออกไป เธอยังคิดไม่ตก ว่า เมื่อคืนนี้เขาออกไปทําอะไรกันนะ
