บทที่ 72 ฉันไม่สามารถทำให้เธอพอใจได้เลยหรอ（2）
มือหนาดึงผมเธอให้แหงนหน้าขึ้น ดวงตาคมที่เต็มไปด้วยโทสะกวาดมองชุดที่เธอสวมใส่แล้วแสยะยิ้ม
เสียงหัวเราะเย็นดังขึ้น เธอคือผู้หญิงคนแรกที่กล้าขัดคำสั่งเขา แล้วยังกล้าขายตัวเป็นโสเภณีที่ยอมผลีกายให้ผู้ชายคนอื่น
เมื่อคิดดังนั้นมือหนาก็ออกแรงมากขึ้น ใบหน้าคมคายดูน่ากลัว เขาคิดออกทันทีว่าผู้ชายพวกนั้นจะจ้องมองเธอด้วยสายตาลามกแค่ไหน
ผู้หญิงคนนี้เป็นของเขา! เขาจะยอมให้ผู้ชายคนอื่นใช้สายตาเลวๆแบบนั้นมองเธอได้ยังไง!
ผู้หญิงเลวคนนี้! ตาคมดุจเหยี่ยวจ้องเธอเขม็ง ถึงแม้ใบหน้าเธอจะขาวซีดแค่ไหนแต่สายตาดื้อรั้นคู่นั้นก็ยังมองเขาอย่างต่อต้าน
เธอคิดจะหนีเขา?
“เธอกระหายอยากให้ผู้ชายคนอื่นคร่อมเธอแล้วทำเรื่องอย่างว่าขนาดนั้นเลย?” เสียงเย็นชาพ่นคำพูดดูถูกออกมา มือแข็งบีบคางเธอแน่นบังคับให้สบตากัน
ใบหน้าหลินเวยมี่ซีดยิ่งกว่าเดิมพลางพยายามขืนตัวออก
ดวงตาคมของเธอถูกตกแต่งด้วยเครื่องสำอาง ขนตางอนสวยดูยั่วยวน ร่างทั้งร่างของเธอดูน่าหลงใหล แต่ดวงตาดื้อรั้นคู่นั้นกลับกระตุ้นความอยากเอาชนะของฉู่เฉินซีขึ้นมาอีกครั้ง
เธอหอบหายใจถี่ขึ้น
แววตามืดครึ้มกวาดมองชุดของเธอ “เธออยากได้ผู้ชายคนอื่นจนอดใจไม่ไหวขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ฉันทำให้เธอพอใจไม่ได้?” เสียงเย็นเอ่ยถาม
“ฉู่เฉินซี คุณมีสิทธิ์อะไรมายุ่งเรื่องของฉัน มันไม่เกี่ยวกับคุณสักนิด!”
เอ่ยจบพร้อมมองสบดวงตาวาวโรจน์ของอีกฝ่าย เธอหายใจติดขัด รู้ดีว่าตอนนี้ไม่ควรทำให้อีกฝ่ายโมโห แต่คำพูดดูถูกนั้นเธอทนไม่ได้จริงๆ
“มีสิทธิ์อะไรงั้นเหรอ ก็สิทธิ์ที่ตอนนี้เธอเป็นของฉัน สิทธิ์ที่ฉันยังเล่นสนุกกับเธอยังไม่พอไง!” เอ่ยจบมือหนาก็ถอดเข็มขัดหนังออกแล้วนำมามัดมือทั้งสองข้างของเธอทันที
หลินเวยมี่ตื่นตระหนกจนหน้าถอดสี จริงๆเธอควรจะรู้อยู่แล้วว่าในสายตาฉู่เฉินซี เธอก็เป็นแค่ของเล่นที่ไม่มีค่าชิ้นหนึ่งเท่านั้น ดังนั้นเธอจึงอยากหนีผู้ชายน่ากลัวคนนี้ไป
“ฉู่เฉินซี คุณไม่มีทางได้หัวใจฉันตั้งแต่แรกแล้ว บังคับฉันแล้วจะมีประโยชน์อะไร” เธอเย้ยหยันพร้อมสบสายตาอีกฝ่ายอย่างไม่ยอมแพ้
“งั้นเธอคงจะดูถูกตัวเองเกินไปแล้วล่ะ” เขาหัวเราะหยัน ใบหน้าคมดุดันขึ้น เมื่อคิดว่าเธอยอมขายตัวเองให้ผู้ชายคนอื่นแต่ไม่ยอมขอร้องเขา พลันก็รู้สึกราวกับถูกตีแรงๆอย่างไรอย่างนั้น
ถ้าเขาไม่ค่อยติดตามเธอ ตอนนี้เธอคงกำลังนอนใต้ร่างของผู้ชายคนอื่นอยู่สินะ
ความโกรธปะทุขึ้นอีกครั้ง เสื้อของเธอถูกกระชากออกไป
ดูเหมือนเขาต้องสั่งสอนผู้หญิงไม่เชื่อฟังคนนี้จริงๆแล้วล่ะ!
มือใหญ่ลูบไล้ไปตามผิวลื่นของเธอ เมื่อเห็นว่าเธอหลับตา เขาก็ขมวดคิ้วแน่นและเอ่ยเสียงเย็น
“ลืมตาซะ”
หลินเวยมี่จึงลืมตาขึ้น แต่ในแววตานั้นไม่มีประกายใดๆเลยมีเพียงความเย็นชา
มือเล็กที่ถูกเข็มขัดมัดไว้นั้นเจ็บปวด แต่เธอก็ไม่ส่งเสียงใดๆออกมา เธอไม่มีทางทำให้ฉู่เฉินซีเห็นแน่ๆว่าเธอกำลังกลัวอีกฝ่ายอยู่
“อยากให้ผู้ชายคนอื่นทำแบบนี้กับเธอ?” น้ำเสียงดุดันดังขึ้นข้างใบหูเล็ก จากนั้นเธอก็รู้สึกเจ็บขึ้นมาเพราะอีกฝ่ายกำลังขบกัดติ่งหูของเธออยู่
“ตอบสิ” อีกฝ่ายกัดแรงขึ้น มือใหญ่ยังคงลูบไล้ร่างกายเธอ
หลินเวยมีกัดฟันแน่นจนรับรสได้ถึงกลิ่นคาวเลือด แต่ก็ยังคงไม่เอ่ยอะไรออกไป
ท่าทีของเธอกระตุ้นอารมณ์โกรธของเขาอีกครั้ง เขาก้มหน้าลงแล้วกัดเข้าที่ลาดไหลสวย
“อ๊ะ” เสียงหวานเปล่งเสียงออกมา เธอเจ็บจนน้ำตาไหล
ฉู่เฉินซีมองรอยกัดตรงลาดไหล่สวยที่มีเลือดไหลออกมา เขายกยิ้มอย่างพอใจแล้วใช้ลิ้นเลียลงบนรอยนั้น
เธอเจ็บจนรู้สึกชาไปหมด หลินเวยมี่ยกตัวขึ้นแต่พื้นที่ที่จำกัดทำให้เธอขัดขืนอีกฝ่ายไม่ได้
ฉู่เฉินซีมองท่าทางต่อต้านนั้นด้วยสายตาเย็นชา นิ้วมือสัมผัสลงบนบาดแผลที่เขาเพิ่งกัดแล้วกดลงไปแรงๆ เสียงหายใจหนักๆของเธอดังขึ้นอีกครั้ง
เสียงหอบหายใจเต็มไปด้วยความเจ็บปวด น้ำตาไหลลงบนบาดแผลมันเจ็บจนเธอแทบทนไม่ได้
“ฉู่เฉินซี คุณมันเป็นปีศาจ!”
“อย่าให้มีโอกาสนะ ไม่งั้นฉันจะฆ่าคุณซะ!” เธอคำรามอย่างเหลืออด ความกลัวที่เจอในวันนี้ทุกอย่างถูกเธอระบายออกมาจนหมด
ฉู่เฉินซีมองแววตาดุดันนั้น ไม่เพียงไม่โกรธเท่านั้นแต่เขายังยิ้มออกมา บีบคางแน่นบังคับให้เธอเงยหน้าขึ้น“ฆ่าฉัน? เด็กน้อย เธอไม่พอใจขนาดนั้นเลยเหรอ ”
“ฮ่าฮ่า ฉู่เฉินซี คุณรอดูเถอะ อย่าให้ฉันมีโอกาสละกัน!” เธอยิ้มเย็น มือเล็กสัมผัสวัตถุเยือกเย็นชิ้นหนึ่ง ใบหน้าสวยยกยิ้มลึกขึ้นกว่าเดิม
“เด็กน้อย เธอไม่มีโอกาสทำร้ายฉันได้แน่นอน” เขายึดคางเธอไว้แน่นแล้วกัดแรงๆที่ริมฝีปากสวย เอ่ยขึ้นอย่างโมโห “เพราะฉันจะทำให้เธอทรมานจนลงจากเตียงไม่ได้ไงล่ะ”
