บทที่ 151 งั้นก็ให้กำเนิดให้กับฉันอีกคน
ก้าวเดินของเสิ่นอีเวยก็หยุดลง ซึ่งไม่สามารถที่จะขยับไปด้านหน้าได้ เลือดทั่วร่างกายของเขาก็ได้รู้สึกว่าแข็งไปหมด
คำพูดเมื่อสักครู่นี้ของเซิ่งเจ๋อเฉิงมีน้ำเสียงที่ราบเรียบเป็นอย่างมากถึงมากที่สุด ทำให้คนฟังนั้นไม่รู้สึกถึงอารมณ์อะไรเลย เสิ่นอีเวยในทันใดนั้นก็รู้สึกถึงความหงุดหงิด พอเธอจะอธิบายให้เขาฟังเขาก็ไม่ยินยอมที่จะฟัง พอเรื่องดำเนินมาถึงตอนนี้เพิ่งจะมาถามเธอ
แล้วมันเป็นอย่างไรล่ะ ?
เธอจึงรู้สึกว่าช่างน่าขำเสียอะไรนั่น
“อะไรรึ ท่านประธานเซิ่งได้ไปทำการตรวจสอบจริง ๆ หรือนี่ เพิ่งจะมาพอความจริงว่าเดิมทีลูกชายคนนั้นเป็นของคุณหรือ ? ”
เซิ่งเจ๋อเฉิงได้มองเสิ่นอีเวยด้วยความเยือกเย็นและไม่ได้พูดออะไร
ความจริงแล้วตั้งแต่เริ่มต้นเขาก็ไม่ได้เชื่อว่าคำพูดของเสิ่นอีเวยว่าลูกคนนี้ไม่ใช่ของเขา เขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้ที่อยู่ต่อหน้าเขาไม่มีความกล้ามากพอที่จะหักหลังเขา
แต่ว่าเขาไม่กล้าพนัน
พวกเขาสองคนมีความเกลียดซึ่งกันและกัน มีความเป็นไปได้สูงมากหากช่วงเวลาหนึ่งเกิดการปะทะทำร้ายให้เจ็บปวดกับฝ่ายตรงข้าม
ดังนั้นในครั้งนี้เกิดการทะเลาะกันอย่างรุนแรง เขาจึงได้ให้คนสะกดรอยตามเสิ่นอีเวยอย่างทุกย่างก้าว เขายังมีการคิดอย่างละเอียดในสถานการณ์ที่พวกเขาสองคนต้องเนื้อต้องตัวก่อน ในที่สุดก็คิดไปถึงเรื่องที่โรงแรมแห่งหนึ่ง……ใช่แล้ว ในคืนนั้นเขาไม่ได้ทำอะไรลงไป
ซึ่งก่อนหน้านั้นเขาเข้าใจผิดว่าเด็กในท้องของเสิ่นอีเวยเป็นของเซียวหันถิง เธอไม่ได้โต้ตอบอะไรและผสานกับความโมโหที่ถึงจุดสูงสุดของเขาเลยทำให้คิดว่าเธอนั้นยอมรับ ดังนั้นเขาเลยทำแม้กระทั่ง……..ได้ติดต่อเจอกับเซียวหันถิง แล้วถามเขาด้วตัวเอง
เป็นผู้ชายนั้น เซิ่งเจ๋อเฉิงไม่ใช่ว่าดูไม่ออกว่าหัวเสียวถิงมีความรู้สึกของเสิ่นอีเวยอย่างไร แต่ว่าในแวดวงธุรกิจคนที่มีสติปัญญาล้ำเลิศย่อมมีความเห็นเดียวกันคือไม่ว่าจะอยู่ในเวลาไหนก็ตามก็ต้องทำเรื่องให้มันถูกต้อง ซึ่งจะไม่มีการใช้วิธีการที่สกปรก พวกเขาไม่ใช้วิธีเหล่านั้น
ดังนั้นการพบปะในครั้งนั้น เซียวหันถิงเลยไม่ได้เก็บความลับอะไร เลยพูดตรง ๆ ออกมา แต่ในขณะเดียวกันก็ได้แสดงถึงจุดยืนตัวเอง ผู้ชายสองคนที่เผชิญหน้าด้วยกันเช่นนี้ทำให้บรรยากาศเต็มไปด้วยความร้อนแรง
หลักฐานทุกอย่างปรากฏให้เห็นว่าเสิ่นอีเวยไม่ได้ไปมีสัมพันธ์สวาทกับผู้ชายคนอื่น เขาจึงได้สติกลับมาว่าคำพูดโกหกพวกนั้นแท้จริงแล้วเป็นเพียงคำพูดของอารมณ์
สองคนที่ยืนอยู่บนบันได คนหนึ่งยืนอยู่ที่ห้องรับแขก เพราะว่าระยะห่างไกลกันมากดังนั้นการพูดจาก็ทำให้รู้สึกกินแรง เซิ่งเจ๋อเฉิงเลยเดินไปด้านบนตึกอย่างรวดเร็ว
เสิ่นอีเวยเห็นเขากำลังเดินเข้าใกล้ตัวเอง เลยมีความรู้สึกอยากจะหนี แต่ว่าขากำลังจะก้าวออกไป แขนมือของเธอก็ถูกแรงดึงอย่างมหาศาล
หลังและหัวของเธอก็ได้ถูกกดไว้บนพื้นอย่างแรง ถูกชนอย่างเจ็บปวด เสียงแห่งความโกรธของเซิ่งเจ๋อเฉิงที่พูดอยู่ข้าง ๆ หนูของเธอ “ผมถามคุณ เด็กผู้ชายคนนั้นแท้จริงแล้วเป็นของผม ทำไมไม่บอกผม”
เสิ่นอีเวยเงยหัวขึ้นมา มองหน้าผู้ชายที่นัยน์ตาแดงก่ำ ยิ้มแสยะว่า “คุณลืมจริง ๆ แล้วหรือ ชั้นเคยถามคุณ ชั้นถามว่าหากชั้นท้องแล้วคุณจะทำอย่างไร ? ประธานเซิ่ง คุณคงจำคำตอบที่คุณตอบชั้นได้นะว่าตอบอย่างไรน่ะ ? ”
น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเยาะเย้ย แต่ว่าในใจของเสิ่นอีเวยกลับเต็มไปด้วยความสุดสนุกสนาน เพราะว่าเธอทันใดนั้นได้เห็นแววตาแห่งความเจ็บปวดจากเขา
คุณอย่าคิดไปเลย ตลอดชีวิตของคุณอย่าได้ท้องลูกของฉันเลย
นี่คือคำตอบที่เขาตอบในตอนนั้น แขนทั้งสองของเสิ่นอีเวยค่อย ๆ ถูกจับแน่นขึ้นเรื่อย ๆ เธอรู้สึกว่ากระดูกของเธอเหมือนจะแตกซ่านไป
“ทำไมตอนนั้นไม่พูดตรง ๆ ว่าคุณนั้นท้องแล้ว ?”
เผ้าผมของเสิ่นอีเวยก็ยุ่งเหยิงไปหมด เธอรู้ตัวเองว่าถ้ามองสภาพตัวเองตอนนนี้แน่นอนว่าจนมุม แต่ว่าเธอกลับไม่ได้แคร์อะไรแล้ว ผู้ชายที่อยู่ด้านหน้าเธอ ไม่เคยเห็นตัวเองว่าจนมุมเป็นอย่างไร ? ซึ่งไม่ได้มีการแคร์อะไรอีกแล้ว
เธอหัวเราะอย่างเย้ยหยัน “ความจริงแล้วชั้นรู้สึกว่า ประธานเซิ่งไม่ได้ทำออกถึงอาการความเจ็บปวดขนาดนี้หรอก ชั้นไม่ชอบดู ชั้นรู้ว่า คุณกำลังโทษว่าชั้นไม่ได้บอกว่าชั้นท้อง แบบนี้คุณถึงสามารถกักบริเวณไม่ใช่ชั้นไปไหน เพียงแต่ดูแลลูกในท้องให้ดี แบบนี้คุณถึงจะรักษาลูกในท้องได้ จึงจะให้คุณตานั้นได้มอบหุ้นของบริษัทเซิ่งซื่อเพิ่มขึ้นอีก ชั้นเดาไม่ผิดหรอกใช่ไหม ? ”
เซิ่งเจ๋อเฉิงกัดริมฝีปากตัวเอง กำลังจะพูดต่อ แต่กลับโดนเสิ่นอีเวยตัดหน้าไป
เพราะว่าหัวข้อเรื่องที่กล่าวถึงลูก ในใจของเธอกลับรู้สึกถึงความเจ็บปวด คำพูดที่ออกมาแต่ละคำเหมือนโดนทิ่มแทงหัวใจ เหมือนกับดาบอาบยาพิษมาแทง หากไม่เห็นเลือดก็จะไม่หยุด
“แต่ว่าพูดถึงความจริง ชะตาชีวิตคุณนั้นก็แย่เหมือนกันนะ ตลอดมาก็อยากจะได้อำนาจทุกอย่างเบ็ดเสร็จในการควบคุมบริษัทเซิ่งซื่อ แต่ว่านั่นแหละชะตาชีวิตไม่ยอมให้คุณเป็นเช่นนั้น น่าสงสารเสียจริง…….”
“หุบปาก”
คอของเธอทันใดนั้นก็ถูกบีบ เสียงความเจ็บปวดสะท้อนออกมาจากลำคอ ลมหายใจทุกลมนั้นถูกปิดโดยผู้ชายคนนี้ เธอรู้สึกว่ากำลังจะหมดลมหายใจ
“ทำไมรึ ? ชั้นพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า ? ชะตาชีวิตคุณกำหนดว่าไม่มีลูก ฮ่า ฮ่า เซิ่งเจ๋อเฉิงนี้แหละคือสิ่งตอบแทน.
