ตอนที่ 44 เป็นคนรักของเขา2
เธอพยายามปกปิดความรู้สึกภายในใจที่ว้าวุ่นของเธอ เธอมองเข้าไปในดวงตาของเขาอย่างจริงจัง แล้วพูด ออกมาเบาๆ “ทำไมกัน”
ทำไมกัน
ก่อนหน้านี้ พวกเขายังไม่ค่อยจะลงรอยกันอยู่เลย ไม่ ยอมกันเหมือนน้ำกับไฟ แล้วทำไมวันนี้กลับพูดให้เธอ ไปเป็นคนรักของเขา ทำไมกัน
เธอไม่เข้าใจ คนที่เพียบพร้อมอย่างเขา ทำไมถึงยัง
เลือกเธอ
และที่ไม่เข้าใจกว่านั้น หรือเป็นเพราะอุบัติเหตุครั้งนี้ ทำให้เขาเปลี่ยนไป เปลี่ยนทัศนคติของเขาที่มีต่อเธอ เพียงชั่วข้ามคืน
อีกเรื่อง …ผู้หญิงคนนั้นที่อยู่บนรถ แท้จริงแล้วเป็น ใครกัน
ภายในใจของกู้ฮอนมีคำถามอยู่มากมายเต็มไปหมด จนเธออยากถามให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย
จากนั้น เธอมองไปที่ใบหน้าไร้ความรู้สึกของเขา และ
ก็พบร่องรอยของความเหนื่อยล้า เธอไม่พูดอะไร
เหมือนหัวใจโดนของบางอย่างฉีกจนเจ็บปวด
เขาเม้มปากแน่น แล้วดึงแขนเธอเข้าไปในอ้อมกอด เขาอีกครั้ง เขาเอาหน้าผากวางเบาๆบนหัวของเธอ น้ำ เสียงไม่สบายใจ พูดหยอกล้อว่า–
“อะไรกัน เหมือนที่คนเขาชอบพูดกันว่า เลขาทำงาน ไปทำงานมา ก็มาทำงานบนตัวของเจ้านายหรือ”
พอเขาพูดจบ
กู้ฮอนที่สับสนก็มีเสียงระเบิดในสมองดังตูมขึ้นอีกครั้ง ทันใดนั้นสติเธอก็กลับมา
หน้าเล็กแดงขึ้นมา กำปั้นเล็กๆของเธอทุบไปที่หน้าอก แข็งแรงของเขา
แต่เธอก็ทุบไปโดนตรงที่เขากำลังเจ็บอยู่พอดี ทำให้ เขาร้องครวญเสียงต่ำออกมา
ร่างกายเล็กๆของเธอรีบออกมาจากอ้อมแขนเขา โกรธจนหน้าแดงไปหมด เธอชี้ไปที่จมูกของเขา กัดฟัน แล้วพูดว่า “เป่หมิงโม่ คนลามก”
ทำไมถึงพูดว่าเลขาทำงานไปทำงานมา ก็มาทำงานบน ตัวของเจ้านายนะ
เธอแค่ได้รับเงินจากท่านเหมิง
ให้มาคอยจับตาดูเขาเท่านั้น เธอกับเขาเป็นศัตรูกัน
ทำไมถูกศัตรูเล่นงานเองซะแล้วล่ะ กู้ฮอนนะกู้ฮอน เธอยังไม่มีความคืบหน้าอะไรเลยนะ
รอยยิ้มชั่วร้ายที่อยู่บนมุมปากของเขา กู้ฮอนอยากจะ ตีตัวเองจริงๆ คิดไม่ถึงเลยว่าจูบที่เพิ่งโดนเขาจู่โจมเมื่อ ครู่เกือบทำให้เธอยอมแพ้เสียแล้ว
เป่หมิงโม่เลิกคิ้วขึ้น ท่าทางที่คาดเดายากของเขา
เขาเอนหลังพิงหัวเตียงสบายๆ
เขากอดอก ดวงตาดื้อรั้นเหลือบมองเธออย่างใจเย็น “ถ้าฉันเป็นคนลามกจริงๆ ตอนนั้นที่เธอปืนขึ้นมาบน เตียงฉัน ฉันคงไม่เตะเธอลงไปหรอก”
น้ำเสียงเย็นของเขา ค่อยๆเตือนถึงความอับอายของ เธอในงานเลี้ยงอาหารค่ำ
แก้มทั้งสองข้างของกู้ฮอนแดงแปรัด ริมฝีปากสั่นเทา “เป๋หมิงโม่ ฉันจะพูดอีกครั้งนะ วันนั้นฉันไม่ได้ขึ้นไปบน เตียงของนาย ฉันถูกใส่ร้ายและถูกส่งไปที่เตียงนาย โอ เค้ก คุณผู้ชายคุณต้องแยกให้ชัดเจนระหว่าง คนที่ลงมือ
เองและคนที่ถูกกระทำนะคะ”
เขานิ่งเงียบไปพักหนึ่ง
ดวงตาดำสนิทปรากฏความรู้สึกผิดขึ้นมา ริมฝีปาก สวยได้รูปยกขึ้น “จะเป็นหรือไม่เป็น” คำพูดกระชับสี่คำ เผยให้เห็นถึงความชั่วร้ายที่ซ่อนอยู่
ได้ยินน้ำเสียงเย็นชาของกู้ฮอน หัวใจของเขาก็สับสน
เธอรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร เป็นหรือไม่เป็นคนรักของ
เขา
ที่จริงตอนที่เขาเอ่ยปากออกมา มาจนถึงตอนนี้ สมอง ของเธอสับสนวุ่นวายมาตลอด
สิ่งที่ดึงสติเธอกลับมา และทำให้รู้ว่าเธอทำไม่ได้ เขามีคู่หมั้น ไม่ว่าสุดท้ายเขาจะแต่งหรือไม่แต่งกับเป่ย ใต้เอ่อ แต่ในอนาคตเขาต้องมีภรรยาแน่นอน
ถ้างั้นกู้ฮอนล่ะเป็นอะไร
เป็นคนรักของเขาแค่ช่วงเวลาหนึ่งงั้นหรือ
หลายปีมาแล้ว หยูพื้น แม่ของเธอเป็นภรรยาน้อย ของพ่อ วันคืนที่แสนขมขื่นไม่มีใครจะเข้าใจไปกว่าเธอ
ไม่รู้ว่าเธอผ่านมาได้อย่างไร ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังมีหยางหยาง
เธอจะพูดกับเขายังไง กับเรื่องอดีตที่น่าอับอายเมื่อห้า
ปีก่อน
ความคิดของเธอกำลังขัดแย้งกัน กู้ฮอนยึดหลังตรง สูดลมหายใจเข้าลึกๆ
ดวงตาประกาย มองใบหน้าหล่อเหลาของเขาช้าๆ–
“ไม่เป็น”
แค่คำพูดง่ายๆสองคำ แต่ทำไมมันพูดยากนักนะ
เธอปฏิเสธอย่างรวดเร็วเหมือนที่เขาคิดไว้ เป่หมิงโม่ไม่ โกรธและไม่ยิ้ม ใบหน้าเรียบเฉยจนแทบมองไม่ออกว่า รู้สึกยังไง เขาซ่อนอารมณ์ความรู้สึกไว้อย่างดี
เธอถึงกับสำลักและมองเขาอย่างแค้นใจ จากนั้นก็พูด ต่อ “เป่หมิงโม่ ฉันเป็นเลขาที่พ่อของคุณส่งมา คุณไม่ ต้องมาหวังอะไรกับตัวฉัน ฉันจะบอกอะไรให้ ฉันไม่ใช่ พวกผู้หญิงง่ายๆนะ คุณจะไปหามาเป็นคนรักก็ไป เพราะ นั่นเป็นเรื่องของครอบครัวคุณ แต่อย่ามายุ่งวุ่นวายกับ ฉันเด็ดขาด”
“ยุ่งวุ่นวายหรือ” เป่หมิงโม่เลิกคิ้วขึ้น ปรากฏรอยยิ้มชั่ว ร้ายในแววตา “กู้ฮอน เธอเข้าใจความหมายของมันไหม”
เธอรู้สึกถึงน้ำเสียงที่ไม่หนักแน่นของเขา กู้ฮอนกะ พริบตา เธอทำหน้ามุ่ยด้วยความอึดอัด “ไม่ต้องมาเล่น เกมถามคำกับฉัน เป้หมิงโม่เรื่องวันนี้ฉันจะไม่รายงาน กับพ่อของคุณ ฉันจะทำเป็นไม่เคยเกิดขึ้น และหวังว่า คุณจะไม่พูดเรื่องนี้กับฉันอีก ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ฉัน ขอตัวก่อนนะคะ คุณก็พักผ่อนเยอะๆ ท่านประธานบ้า อำนาจ”
น้ำเสียงเดิมๆของเธอ กลัวว่าเขาจะทำให้เรื่องมันยาก ขึ้น กู้ฮอนหมุนตัวเดินตรงไปยังประตู
ตอนที่มือเธอจับประตู เสียงต่ำของเป่หมิงโม่ก็ดังขึ้น จากด้านหลัง
“พนันกัน เอาไหมล่ะ”
น้ำเสียงที่เล่นที่จริงของเขา ทำให้หัวใจเธอเต้นขึ้นมา อย่างไม่ทราบสาเหตุ
เธอชะงัก ถามขึ้นอย่างไม่เต็มใจ “พนันอะไร”
“พนันว่าภายในหนึ่งสัปดาห์ เธอจะปีนขึ้นมาหาฉันบน เตียงด้วยตัวเองไงล่ะ”
ครั้งนี้ เขาเน้นคำว่าด้วยตัวเอง
ร่างเล็กสั่นอย่างเห็นได้ชัด เธอหมุนตัวกลับทันที ดวงตาสีดำสนิทจ้องไปที่เขา
