ตอนที่ 138 ลูกหรือภรรยาใหม่1
“โอเค” ยี่เฟิงถอนหายใจ เขาไม่เคยปฏิเสธเธอได้ เลย “ฉันไปก่อนนะ”
” กู้ชอนเงียบไปพักนึงก่อนพูด “เดินทาง ปลอดภัยนะ…”
“ฮอน ไว้เจอกันอีกนะ”
ยี่เฟิงพูดเสียงนุ่ม พร้อมกับเดินจากไปพร้อมกับ รอยยิ้ม
กู้ฮอนมองตามหลังเขาด้วยหัวใจที่ว้าวุ่น
แผ่นหลังของเขาที่เธอเคยชอบปีนป่าย ตอนนี้เธอ กลับอยากจะผลักไสออกไปให้ห่าง
“ยี่เฟิง
“ถ้าฉันเลือกที่จะไล่ตามนายไปในวันนั้น ฉันจะ ต้องมาเห็นฉากที่แม่ฉันถูกลักพาตัวไปไหม”
“ฉันจะพ่ายแพ้ให้กับเป่ยหมิงโม่ไหม”
“ฉันจะต้องขายศักดิ์ศรีของตัวเองให้กับปีศาจ อย่างเหมิงโม่ไหม”
“มันจะไม่เป็นเหมือนอย่างทุกวันนี้ใช่ไหม” เป่ยหมิงโม่ที่พึ่งกลับมาถึงเย่หยิงอีพิน ขณะที่ฉิงฮัวกำลังเปิดประตูให้นายก็มีเสียงของคนคนนึงดังขึ้น
“โม่ คุณกลับมาแล้วเหรอ”
ทันทีฉิงฮัวเห็นใบหน้าที่สะสวยและละเอียดอ่อนข องซูยิ่งหวั่น เขาก็รีบก้มโค้งอย่างอ่อนน้อม “คุณซู
ซูยิ่งหวั่นพยักหน้า จากนั้นก็รีบตรงดิ่งไปถอดสูท ให้เป่ยหมิงโม่พลางพูดด้วยรอยยิ้ม “โม่ ฉันได้ยินจา กลิ่นดามาว่าคุณเดินทางไปทำธุรกิจมา นี่คุณก็กลับมา ที่บริษัทแล้ว ไหนมาดูซ.”
เป๋หมิงโม่ดูรอบๆห้องที่สะอาดสะอ้าน พลางถาม เสียงเย็น “คนอื่นเป็นไงกันบ้าง”
“คุณหมายถึงเฉิงเฉิงรึเปล่า” ซูยิ่งหวั่นยิ้มหวาน พลางก้มลงไปถอดรองเท้าให้เป็หมิงโม่ราวกับว่าเธอ เป็นภรรยาของเขา “เฉิงเฉิงสบายดีค่ะ ตอนฉันมาพวก เขาเล่นวิดีโอเกมกันเสร็จ แล้วก็พึ่งจะหลับไปค่ะ”
เขาหน้าบึงขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินว่าลูกชายของเขา เล่นวิดีโอเกม
ส่วนซูยิ่งหวั่นก็ยิ้มบางๆพร้อมกับดวงตาเป็น ประกาย
ไม่ว่าคุณซูจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจพูดมันออกมา แต่ ฉิงฮัวรู้ดีว่านายต้องอารมณ์ไม่ดีแน่ๆที่ได้ยินอย่างนั้น
“ไม่ใช่ว่าแม่บ้านวังเอาคนใช้มาเหรอ แล้วไหนล่ะ” หลังจากกลับมาจากสเปน เขาก็อารมณ์แปรปรวนง่าย โมโหง่ายอย่างไม่รู้สาเหตุ
ซูยิ่งหวั่นยิ้มบางๆอย่างใจเย็น “พวกคนใช้เขาต้อง รีบกลับไปจัดการปัญหาที่บ้านน่ะค่ะ ฉันเลยให้เขา กลับกันไปก่อน คุณไม่ต้องห่วง มีฉันอยู่ เฉิงเฉิงก็โอเค ค่ะ”
ซูยิ่งหวั่นรับมือกับเป้หมิงโม่มาเป็นเวลาสิบปีแล้ว
เธอรู้ว่าสิ่งที่จะทำให้เขาใจเย็นลงได้นั้นก็คือการ พูดถึงลูกชายของเขา
ห้าปีมาแล้ว พอเธอรู้ว่าเขาอยากมีทายาท เธอก็ คิดว่าเธอจะเป็นคนนึงที่เขาเลือก
แต่ไม่ใช่ กลับกลายเป็นว่าเป่ยหมิงโม่เจอผู้หญิง แปลกหน้าคนนึงที่เข้ามาแทนที่เธอ
และโม่ก็รักผู้หญิงคนนั้นด้วย!
ตลอดห้าปีที่ผ่านมา ลูกชายของโม่เป็นเหมือน หนามในใจเธอ
เธอเหนื่อย เหนื่อยกับการต้องเล่นแง่กับเขา
“ฉิงฮัว เอาเขามา” ทันทีที่เปหมิงโม่พูดขึ้น บรรยากาศรอบๆก็เย็นลงทันที
ซูยิ่งหวั่นรีบลุกขึ้นห้ามฉิงฮัว “โม่ ให้ฉันไปเอง เถอะ”
เป้หมิงโม่เงียบ เธอรู้ดีว่าที่เขาเงียบหมายถึงอะไร จากนั้น เธอก็รีบหันกลับไปแล้วเดินไปที่ห้องๆ หนึ่ง..
ฉิงฮัวมองตามหลังซูยิ่งหวั่นแล้วหน้าบึ้งขึ้นไม่รู้ตัว ไม่รู้ว่าทำไม ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา เขาถึงคุ้นเคยกับ ความอ่อนโยนของเธอ
แต่หลังจากที่ได้เห็นกู้ฮอน ฉิงฮัวก็นึกขึ้นมาได้ว่า ความเย็นชาของคุณกู้นั้นก็สามารถทำให้นายเขา สนใจได้เช่นกัน
“นายครับ ทำไมนายไม่ส่งคุณเฉิงเฉิงกลับไปที่ บ้านเหมิงล่ะครับ อีกอย่าง คุณซูก็กลับมาแล้ว ผมคิด ว่าถ้าคุณเฉิงเฉิงอยู่ที่นี่จะไม่สะดวกเธอ…”
สายตาของเป่ยหมิงโม่นั้นเย็นชาจนเขารู้สึกกังวล “ฉิงฮัว นายกำลังผลักไสไล่ส่งลูกฉันเพียงเพราะผู้ หญิงคนนึงงั้นเหรอ”
ฉิงฮัวตกใจ “ไม่ครับ”
ทันใดนั้นเสียงของเด็กชายก็ดังขึ้น
“ปล่อยผม..”
จากนั้นเสียงขุ่นมัวของซูยิ่งหวั่นก็ดังตามขึ้นมา “เฉิงเฉิง…. ป้ายosoรู้ว่าเธองัวเงียแค่ไหน แต่คุณพ่อ ของเธอกลับมาแล้วนะ”
“พ่อจะกลับมาก็แค่เพราะเรื่องงานแค่นั้น คุณ ปล่อยผมสักที กลิ่นน้ำหอมของคุณกำลังจะฆ่าผม…”
“เธออย่าหยาบคายกับคุณพ่อเธอนะ มาเถอะคนดี เดี๋ยวป่าsosoจะกอดเธอเอง…ลุกขึ้นมา”
“ออกไป! อย่ามายุ่ง!
“ทำไมทำร้ายจิตใจป้าแบบนี้ล่ะ..”
ทันใดนั้นลมเย็นๆก็พัดผ่านประตูเข้ามา
