ตอนที่ 308เราหมั้นกันเถอะ
“ปัง” ราวกับเสียงระเบิดสีชมพูปะทุขึ้น โดยไม่ทันได้เตรียม
ตัวเตรียมใจ…….
– หมั้นกันเถอะ?
คิดไม่ถึงเลยว่า จะได้ยินคำว่าการหมั้นสอง คำนี้ ออกมา จากปากของคนที่จะครองโสดตลอดชีวิตอย่างเหมิง ไม่
ฉิง วอึ้งจนปากค้างไปเลย
ซูหยุนเฟิงตะลึงพรึงเพริดไปสักพัก ก่อนจะรู้สึกโล่งอกใน เวลาต่อมา จากนั้นก็กลับรู้สึกกังวลใจขึ้นมา……..วามกังวล ใจของเขา ไม่ใช่เพราะเขาไม่ดีใจกับเฟยเอ๋อ แต่เพราะ ว่า การที่เขากดดันให้เป็นมึงเอ้อตัดสินใจนั้น ก็หมายถึงการ
ทำร้ายผู้หญิงอีกคนในเวลาเดียวกัน……
เห็นได้ชัดว่า เขาไม่เหมาะที่จะรับบทเป็นคนดีเลย ทำให้ เฟยเอ๋อสมหวังแต่กลับทำร้ายฮอน
พอชูหยุนเฟิงคิดถึงตรงนี้ ก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างเสียไม่
เฟยเอ๋อเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อในสิ่ง ที่ได้ยิน จากนั้นเท่า จนพูดไม่เป็นประโยค “โม…คุณ…คุณพูดจริง จริงเห
* เปหนึ่ง ไม่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ถอนหายใจอย่างเอ็นดู ก่อน จะพยักหน้าเบาๆ เพื่อตอกย้ำความมั่นใจให้เฟยเอ๋อ
แต่ไม่รู้ทำไม เขากลับไม่รู้สึกดีใจเลยสักนิด….……
– เพราะฉะนั้น ปาร์ตี้วันเกิดของเฟยเอ๋อ ก็กลายเป็นงาน หมั้นระหว่างเธอและเป้หมิงไม่
ข่าวนี้เป็นกลายเป็นประเด็นร้อนในบ้านตระกูลเปหนึ่ง
บนโต๊ะอาหาร
“ไอ้สารเลว! หลายปีมานี้ ให้ตายยังไงก็ไม่ยอมแต่งงาน สักที พอจะยอมแต่งงานทั้งที กลับจะแต่งกับผู้หญิงที่เสียโฉม ชะงัน มันบ้าไปแล้วหรือไง?! แล้วฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?” คุณท่านเป้หมิงโกรธจนเคราสั่น
“โ…..เขา….คงจะชอบเฟยเอ๋อจริงๆ……. เจียงฮุย นพูดด้วยความประหลาดใจไม่เบา
“หม่ามีครับ ที่แท้เป้หมิงเอ๋อไร้เดียงสาขนาดนี้เลยเหรอ ถึงแฟนเก่าเมื่อ10ปีก่อนจะเสียโฉมไปแล้ว เขาก็ยังยืนยันที่ จะแต่งงานกับเธอ ว้าว การกระทำแบบนี้น้องชายอย่างผมขอ คารวะเลยครับ………. คุณชายสามแห่งตระกูลเปหมิงเป้หมิง ยันพูดขึ้น คุณชายใหญ่ตระกูลเปหมิงสองสามีภรรยา นั่ง มองหน้ากันโดยไม่ออกความคิดเห็นใดๆ
“คุณย่าครับ การที่คุณพ่อกับน้าเฟยเอ๋อหมั้นกัน ก็ หมายความว่าน้าเฟยจะเป็นหม่ามีของผมกับหยางหยางเห รอครับ?” เฉิงเฉิงยังคงพูดอย่างใจเย็นเหมือนเดิม แต่ว น้อยๆ กลับขมวดแน่นจนเป็นปม
เจียงฮุยซินพยักหน้าอย่างอ่อนโยน ใช่แล้ว………
เพลง!
เสียงถ้วยที่ถูกเขวี่ยงลงพื้นอย่างเต็มแรงจนแตกกระจาย ดังลั่นขึ้นมา
“หยางหยาง…….
“หยางหยาง…….
ทุกคนต่างมองไปที่เจ้าตัวแสบที่เขวี้ยงถ้วยลงพื้นอย่าง ตะลึงพรึงเพริด
หยางหยางผู้ร่าเริงเสมอมา กลับโมโหขึ้นมา หลังได้ยินว่า พ่อของเขากำลังจะหมั้นกับหญิงอื่นที่ไม่ใช่แม่ของตน
ใบหน้าน้อยมีสีหน้าบูดบึง แต่ไม่ปริปากพูดอะไรออกมา เลยสักคำ ร่างน้อยๆของเขากระโดดลงจากเก้าอี้ ก่อนจะหัน หลังแล้วเดินจากไป…….
“หยางหยางหนูจะไปไหน?”
“ยังไม่รีบให้คนเดินตามไปอีก!
“คุณชายหยางหยาง…….
เห็นเพียงร่างน้อยของหยางหยางเดินไปที่ข้างประตูใหญ่ ก่อนจะก้มลงไปเปลี่ยนรองเท้า……..
สีหน้าบึ้งตึง กวาดตามองไปในตู้รองเท้าไปเจอเข้ากับ ซ้อนรองเท้าที่ทำจากโลหะอันนั้น ก่อนจะยื่นมือไปหยิบและ ถือติดตัวไป……
ใครจะไปคิดว่าคนแรกที่แสดงตัวคัดค้าน เรื่องที่เปหนึ่งไม่ หมั้นกับเฟยเอ๋อนั้น จะเป็นลูกชายคนเล็กของตัวเองเหมิง หยาง!
หยางหยางบุกมาถึงโรงพยาบาลด้วยความโมโห พร้อม ซ้อนรองเท้าในมือ
ในห้อง
ผู้ป่วยVIP เฟยเอ๋อนั่งปอกผลไม้ให้เป็นมึงไม่อย่าง
พิถีพิถันอยู่บนเก้าอี้
วันนี้เธอดูมีความสุขเป็นพิเศษ หลังจากที่หลุดพ้นจากการ นั่งบนรถเข็นแล้ว
“โม่ คุณคิดว่า ถ้าฉันใส่ชุดราตรีที่คุณให้ฉันในคืนงาน หมั้นของเรา ดีมั้ยคะ?
“อืม”
“เหอะๆ ฉันลองใส่ชุดราตรีชุดนั้นไปตั้งหลายรอบ มันสวย มากจริงๆ ……. แต่เหมือนว่าจะสวยไม่เท่าผู้หญิงคนที่ลองใส่ ชุดนั้น ในห้างวันนั้นเลย…….
“เอ้อใช่แล้ว โม่ ฉันจำได้ว่าวันนั้นผู้หญิงคนนั้น เหมือนจะ ไม่ยอมให้ชุดราตรีชุดนั้นกับฉันนี่นา คุณไปพูดกับเธอยังไง ให้เธอยอมได้ล่ะ? ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าคุณใช้วิธีไหนในการ โน้มน้าวให้เธอยอมตัดใจให้ชุดนั้นกับฉันมาได้ในที่สุด
เหอะๆ ……”
“ไม่?” เฟยเอ๋อเงยหน้าขึ้นมามองเหมิงโม่
เป้หมิงไม่กี่นอนเอนหลังอยู่ตรงขอบเตียง จดจ่ออยู่แต่กับ โทรศัพท์ เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างได้สติ ก่อนจะตอบกลับไปลอยๆ
ว่า “อืม……
ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
เฟยเอ๋อแสดงความรู้สึกเจ็บปวดเล็กๆ “โม่ คุณเป็นอะไร หรือเปล่า……
“เปล่า” เป้หมิง โม่ส่ายหน้าเรื่อยๆ ผ้าพันแผลที่มือได้ถูก แกะออกไปแล้ว ยังคงทิ้งรอยแผลจางๆ ที่ตกสะเก็ดหมด แล้ว…….
“งั้นคุณพอจะบอกฉันได้ไหมว่า คุณใช้วิธีไหน ที่ทำให้ผู้ หญิงคนนั้นยอมตัดใจให้ชุดราตรีชุดนั้นมา?” เฟยเอ๋อยิ้ม
เป้หมิง โม่ขมวดคิ้วแน่นขึ้น
“เออ……ก็ไม่มีอะไรมาก ผมก็แค่จ่ายแพงกว่าที่เธอซื้อมา หลายเท่า เธอก็เลยยอมให้มา….” เขาแต่งเรื่องขึ้นมาอย่าง อึดอัดใจ
ในความเป็นจริงแล้ว เขาไม่เพียงแต่ไม่ได้จ่ายค่าชุดให้กู้ ฮอน มิหนำซ้ำยังใช้วิธีการที่เลวทรามในการเอาชุดราตรีชุด นั้นมาจากเธอ
เพียงแต่เขาไม่อาจบอกสิ่งเหล่านี้ให้กับเฟยเอ๋อได้
เฟยเอ๋อยิ้มอย่างซาบซึ้ง ถึงแม้รอยแผลเล็กๆ บนใบหน้า เธอจะส่งผลกับการแสดงสีหน้าไปบ้าง แต่ดวงตาสุกใสคู่นั้น ยังคงประกายแวววาวเหมือนเดิม เธอจ้องมองชายหนุ่มที่เธอ รักอย่างสุดหัวใจมานานหลายปีคนนี้ ด้วยสายตาที่เปี่ยมล้น ไปด้วยความรัก ก่อนจะพูดอย่างติดชัดว่า “ขอบคุณนะ ไม่ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ที่คุณทำเพื่อฉัน……
จนถึงตอนนี้ เฟยเอ๋อก็ยังคงคิดว่าการที่เป็นมิงไม่ยอม หมั้นกับเธอนั้น เป็นเหมือนฝันเป็นจริงและยากที่จะทำให้ใคร ต่อใครเชื่อได้
แต่เธอกลับตกลงไปในห้วงแห่งความฝันนั้น จนยากเกิน
จะถอนตัว
