จุดจบไม่อาจคิดเลยแหละ!
“ถ้าเธอไม่ตอบตกลง ฉันก็จะไม่ปล่อย!” เขา จับหล่อนไว้แน่น ตั้งใจไม่ให้หล่อนรับโทรศัพท์
กู้ฮอนจ้องผู้ชายที่ทำเป็นใหญ่สั่งคนอื่นอยู่ เรื่อย และตอนนี้ยังมาสั่งอะไรที่ปัญญาอ่อนอีก!
เสียงโทรศัพท์……
สายยิ่งเร่ง หล่อนก็ยิ่งตื่นเต้น
แต่ทำไมหล่อนต้องทําตามที่เขาสั่ง? หล่อนจะ เขียนอะไรทําไมต้องฟังเขา?
“ฉันนับ3 ถ้าเธอยังไม่เลือกอีก ฉันจะไปรับ โทรศัพท์แทน……. เขาพูดเสียงต่ำแหบ และแอบมี ความขู่หน่อยๆ!
ป๊อด!
นายมันป๊อด!
ใจหล่อนเต้นจนที่ขึ้นมาที่ลำคอแล้ว สายที่ตัว น้อยโทรมา ไม่ว่ายังไงห้ามให้เขารับเด็ดขาด…..
“1…2…”
เสียงลากช้าของเขาที่ใกล้จะนับเลข3ออกมา
จู่ๆแขนเขาก็ขึ้นไปจับโทรศัพท์ที่หัวเตียง!
“ไม่——“
หล่อนกังวลมาก ตอนนี้โทรศัพท์อยู่ที่มือเขา!
ตู้ดด…
เป่หมิงโม่ คืนฉันเดี๋ยวนี้! เธอยังไม่ได้นับ3! หน้าหล่อนตกใจจนซีดขาว พยายามจะไปแย่งมา….
“นับแล้ว แต่แค่เธอไม่ได้ยินเอง! ” เขายักคิ้ว ขาเรียวยาวล็อกหัวหล่อนไว้แน่น มือข้างหนึ่งล็อกขา ที่เตะคนตายได้ มืออีกข้างก็จับโทรศัพท์ไว้ มองไปที่ แสดงชื่อ ขมวดคิ้วอ่าน :”MyJJ? ”
นั้นเป็นใคร?
“ไม่ต้องรับ——
“โหล?”
เสียงทั้งสองดังขึ้นพร้อมกัน
ในขณะที่เสียงของเป่หมิงไม่พูด โหล วิญญาณกู้ฮอนก็แตกแยกทันที
พระเจ้า… ไม่ต้องทำหล่อนขนาดนี้ก็ได้….
หล่อนเงียบไม่กล้าพูดอะไร เพราะว่ากลัวตัว
น้อยได้ยินเสียงหล่อนแล้วจะเรียกหล่อน “หม่ามี้..…………. “โหล?” เป้หมิงโม่พูดอีกแต่ไร้เสียงตอบรับ
ปากหล่อนสั่น ภาวนาให้ตัวน้อยรีบๆวาง
สาย….
ใครจะไปรู้ว่าตัวน้อยเหมือนกําลังด้านหล่อน ชะงั้น เสียงอ่อนๆนุ่มๆของเด็กน้อยด้งขึ้น—
“โหลลลลล?”
เปหมิงไม่อั้ง และรับหันไปมองกับขนที่อยู่ใต้ ขาตัวเอง เป็นเสียงเค้ก?”
กู้ฮอนแน่นไปทั้งตัวเป็นปลาตากแห้ง
“อืมๆ.. เธอเบ่งใคร?” เสียงเด็กน้อยพูดขึ้น เวหมิงโม่ขมวด แน่ รู้สกแปลกๆ ถาม กลับ “เธอละเป็นใคร?”
“เต็กน้อยงายยย….” ตัวน้อยตอบอย่างมั่นใจ “แล้วเธอเปงใคร?”
เป้หมิงโมไม่รู้จะตอบยังไง จ้องมองกู้ฮอนแล้ว ถามขึ้น “เธอไปมีเด็กน้อยนี้เมื่อไหร่?”
กู้ฮอนตกใจจนหัวใจเกือบจะหยุดเต้น “โหลลลลล มีคนอยู่มายย?” ตัวน้อยคุยไป
ท่ามายม่ายมีคนตอบเลยย หล่อนกังวล รีบพูดขึ้น “แอนนี่….”
เป้หมิง โม่ฟังทีก็ยิ่งขมวดคิ้วอีก แอนนิเป็น ใคร?
กู้ฮอนปิดตาหมดหวัง….
ฟ้าจะฆ่าหล่อนให้ตายหรอ?
หล่อนเหลือแค่ตัวน้อยแล้ว อุตส่าห์เก็บความ ลับน้อยๆนี้มาตั้ง2ปี ตอนนี้จะโดนเปิดโปงแล้วหรอ?
ชื่ออออ….ไม่…..
หล่อนไม่สามารถทนความโดนพรากลูกจาก
กันไปอีก!
MyJJ ได้ยินแม่มั้ย รีบวางสายสิ…..
แต่แล้ว จิตสัมผัสของหล่อนไม่สามารถลงไป ยังต่างประเทศได้ ตัวน้อยจับโทรศัพท์แล้วพูดขึ้นอีก
“เธอไม่บอกว่าเธอเป็นใคร อีก เดี๋ยวฉันเรียก แอนนิมาเพย ให้เธอบินเลยย!
ตัวน้อยนี่ยังพูดไม่ชัดเท่าไหร่ บอกตบ ก็ไป บอกเพีย
“ฮ่า…” เป้หมิงโม่หัวเราะเสียงเบาๆ เสียง หัวเราะเขาจู่ๆก็ดังออกมาซะงั้น…..
กู้ฮอนเบิกตากว้าง
ตัวน้อยพูดอะไรกันแน่? นายนี้…ถึงกับ หัวเราะ?
เป้หมิงโม่ยักคิ้ว กระตุกยิ้มอย่างอ่อนโยน พูด ไป: เด็กน้อยไว้พูดชัดแล้วฉันค่อยบอกนะว่าฉันเป็น ใคร”
“เธอ….อืม…เธอ…..คนร้าย…ฮือออ” ตัวน้อย อั้นมาครึ่งวันแล้วร้องไห้ออกมา….
เป้หมิงโม่ตกใจ ไม่รู้จะทําไง ” ….เด็กน้อย เธอ อย่าร้อง…..
กู้ฮอนตกใจ ตัวน้อยร้องไห้?
หล่อนพยายามออกจากกรงเล็บนายนี้ ไอ้บ้า ดันกล้ามาทําให้ลูกรักหล่อนร้องไห้ ปล่อยหล่อ……
เหมือนเขาเล่นเพลินเกินไป ด้านหนึ่งด้านแรง หล่อน อีกด้านก็คุยกับคนในโทรศัพท์—-
“หยุดๆๆ! อย่าร้องๆ ฉันจะบอกให้ฉันเป็นใคร ไอแคิ? ฉันชื่อเปหมิงไป เธอสามารถเรียกฉัน… อืมม. คุณอาเปหมิง” จู่ๆเขาก็ตกใจเมื่อได้ยินเสียง ร้องไห้ของเด็กน้อยแล้วพูดอย่างอ่อนโยน
การกระทำของเขาทำให้กู้ยอนตกใจมาก
” ออ…เธอเบ่งใคร? เป้หมิง..เป้หมิง….. ตัว น้อยกรีตเหมือนเจอผีซะงั้น “แอนนิ—”
“มาแล้วๆ…..เสียงของแอนนิดังขึ้น “เป็นไรคะ หนูน้อย ร้องไห้ทำไม?”
“เจ้า……..เจ้าเทพ….. ออออ” ตัวน้อยคงจะ ตกใจหนักมาก ร้องไห้ไปพูดไป แอนนิหัวเราะแล้วพูด “ จะเข้าห้องน้ำหรอ? รีบ
ไปเถอะ อั้นไว้ไม่ดีนะ”
“อออออ…. ทําไมไม่มีคนรู้ว่าตัวน้อยร้องไห เพราะอะไร?
เพราะว่าสิ่งที่หล่อนอยากพูดนั้นก็คือ หล่อน เจอผี!
ไม่สิ หล่อนเจอเซียน ! เจอ (เจ้าเทพสุขา เพราะแม่หม่ามี้เคยพูดกับหล่อนไว้ (เจ้าเทพสุขา ชื่อเป้หมิงโม่ ฮืออ น่ากลัววววว…….
สักพัก แอนนิก็มารับสายของตัวน้อย ยิ้มๆ ไหล? ฮอนหรอ?”
เป้หมิงไม่ขมวดคิ้ว
ไม่รู้ทำไม เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยเมื่อกี้ ทําให้เขาใจยุ่งไปหมด
มองไปเห็นกู้ฮอน หน้าแดงก่ำ ถึงจะยื่น โทรศัพท์ไปให้หล่อน “เรียกเธออ่ะ!”
แอนนได้ยินเสียงของชายคนนี้ ถอนหายใจ เยือกเย็นเลย
กู้ยอมรีบจับโทรศัพท์มา หายใจไม่ทั่ว แล้ว พูด “โหล…
“ฮอน ฉันเอง!” แอนนี่ได้ยินเสียงกู้ฮอน ค่อย วางใจ “ข้างๆเธอยังมีผู้ชายอีกหรอก?”
