“จิ่งเฉิง เธอบอกฉันที โม่ไม่ให้อภัยฉันแล้วใช่ มั้ย? จิ่งเฉิง ….ฉันปวดใจมาก…. ตอนฉันยังวัยรุ่น ฉัน คิดว่าฉันเกลียดโม่ แต่พอเวลาผ่านไป ความเกลียด ค่อยๆจางลง และเพิ่งรู้ว่าสิ่งที่ตัดขาดไม่ได้คือลูกตัว เอง….ฉันอยากจะทดแทนเขาบ้าง…. แต่เสียดายมัน สายไปแล้ว….จิ่งเฉิง บอกฉันที มันสายไปแล้วใช่ มย.
สีหน้าของโม้จิ่งเฉิงเศร้ามาก และยื่นมือไป เช็ดน้ำตาให้หวีหรูเจี่ยอย่างอ่อนโยน: “หรูเจี๋ย อย่า เป็นห่วงเลย ฉันจะหาปัญหาเอง…ถึงแม้โม่ไม่ ต้องการจะขึ้นตำแหน่งต่อฉัน แต่ก็อาจจะมีวิธีอื่น ทดแทนเขา….
“อื้ออออ….จิ่งเฉิง ทำไมโชคชะตาเอาแต่กลั่น แกล้งฉัน? เราอุตส่าห์ได้อยู่ด้วยกันแล้ว ทำไมในใจ ฉันยังมีแต่ความรู้สึกผิดกำลังทรมานฉันอยู่…
“อย่าไปคิดเรื่องพวกนี้เลย หรูเจี๋ย นี่ไม่ใช่ ความผิดเธอ ถ้าจะบอกว่าผิด ฉันก็ผิดเหมือนกัน ผิด ที่ฉันรักเธอเกินไป…. ทนเห็นเธออยู่ทรมานที่ตระกูล เป้หมิงแบบนั้นไม่ได้… หรูเจี่ย ถ้าจะโกรธคนเดียว ก็ โกรธฉันเถอะ อย่าเสียใจเลย โม่ สักวันจะให้อภัย
เธอเอง…..”
ตู้มๆ
เสียงปืนดังทั่ว4ทิศเ
แต่เสียงปืนนี้ไม่ได้มาจากปืนของโม้จิ่งเฉิง แต่ มาจากไหนไม่รู้
“ซีดด จิ่งเฉิง
…” หวีหรูเจี้ยกรีดร้อง
ลูกกระสุนผ่านข้างตังจิ่งเฉิง แล้วไปโดนใส่
ต้นไม้!
ทันใดนั้น ยามของแก๊งสามจู่รีบมาปกป้องโม้ จิ่งเฉิงกับหวีหรูเจี่ย!
ตู้มๆๆๆ
เสียงปืนดังลั่น
เป่หมิงโม่จับมือกู้ฮอน เพิ่งก้าวขาออกไปนอก ประตู ทั้งสองก็ได้ยินเสียงปืน!
“ป้าหรูเจี่ย…..
กู้ฮอนตกใจมาก เตรียมหันตัวไป–
“ให้ตายเถอะ! เธอจะไปไหน! หล่อนไว้อย่างแรง! ” เป่หมิงโม่ดึง
“พวกเขากำลังมีอันตราย..” หล่อนยุ่งไปหมด ตอนนี้ ในสมองมีแค่ความคิดเดียว นั้นคือ——
หวังว่าป๋าหรูเจี่ยจะไม่เป็นอะไร!
ถึงแม้ตอนนั้นป้าหรูเจี่ยจะเป็นคนผิดแต่ยังไง
หล่อนเป็นแม่ของเขา!
กู้ฮอนไม่หวังว่าเขาจะมาเสียใจทีหลัง!
ไม่คิดอะไรเยอะ หล่อนรีบดันเขาออก แล้ววิ่ง
กลับไป….
“ฮอนเอ๋อ..” เปหมิงโมรีบวิ่งตามหล่อนไป ใครจะไปรู้ ภัยอน เพิ่งถึงสวนหลังบ้าน จู่ๆ———
ตุ้ม!
กระสุนเชี่ยวหล่อนไป….
หล่อนยังไม่ทันหลบ
ทันใดนั้น ก็โดนแผนอกที่แข็งแกร่งนั้นกอด
“ระวัง— ”
ขณะที่เป่หมิงโม่ตะโกน เขาก็รีบไปกันให้กู้ ฮอน ทั้งสองก็ล้มลง!
กู้ฮอนค้าง ได้ยินเสียงกระสุนยิงทะลุผ่าน….. และหล่อนก็โดนข้างโอบกอดไว้ในอ้อมกอด
เขา…
สักพัก เสียงปืนหยุดลง
กลิ่นกระสุนปืนอ่อนๆโชยกลิ่น……
นี่คงจะเป็นประสบการณ์ที่น่ากลัวที่สุดที่กู้ฮอน เจอตั้งแต่เกิดมา!
ที่แท้บนโลกนี้ ยังมีสงครามที่ล้างด้วยเลือด เกิดขึ้น!
คนของโม้จิ้งเฉิงรีบจับตัวผู้ร้ายไว้
“เอาตัวพวกมันลงไป สืบสวน ๆ! ของโม้จิ้งเฉิงได้พูดขึ้น ” เสียงเย็น
“ครับ คุณชายไม้ ! “แก๊งสามจู่พาคนร้ายไป โม้จึงเฉิงพยุงหวีหรูเจี่ยเตีนมา—-
“โม่ ฮอน พวกเธอไม่เป็นไรใช่มั้ย?”
ฮอนโผล่หน้าออกมาจากอ้อมกอดของเป็น มิงโม ตกใจจนหน้า ต “คุณท่านพ่อโม้ ป้าหรูเจี้ย…
“อย่าตกใจนะลูกนะ” หวีหรูเจียพูด ฮอนรีบมองเป่หมิงโม ตันเห็นนาย ทับอยู่บน ตัวหล่อนไม่ขยับไม่ตอบสนอง…..
ใจหล่อนสั่นตุบๆๆ เอามือจับหลังเขา
จู่ๆ เลือดอุ่นๆที่เพิ่งไหลออกมาพร้อมกลิ่นคาว ติดอยู่บนมือหล่อน–
“อ้าาา…” หล่อนยกมือแล้วดู เลือดแดงฉาน ย้อมบนฝ่ามือหล่อน หล่อนกรีด “เป่หมิงโ…..
หวีหรูเจี่ยตกใจจนร้อง “โม โมเลือดไหล…
“รีบตามหมอเดี๋ยวนี้…” โม้จิ่งเฉิงรีบบอกให้
ลูกน้อง
กู้ฮอนตกใจ!
นํ้าตาเริ่มตอบ
กอดเขาไว้แน่นๆ ตกใจซะหัวใจหล่อนจะหลุด
ออกมา!
เลือดแดงหยดลงไม่หยุด ย้อมจนเพชรนั้นเต็ม ไปด้วยเลือดแดงแยงตา…….
เขาบอก ” กู้ฮอน ฉันขอใช้อุบัติเหตุครั้งนี้ ขอ
ให้เธอแต่งงานกับฉัน
จุดๆนี้ หล่อนอดไม่ได้ที่จะร้องไห้เสียงดัง เขย่าเขาแล้วร้อง ——
“เป๊หมิง โม…นายมันผีบ้า เธอบอกว่าจะ แต่งงานกับฉัน
ตอนนี้จะไปแล้วหรอ…. เธอนี่มันใช้อะไรไม่ได้ จริงๆ…. เธอตื่นขึ้นมาซะ….อย่าแกล้งฉันเลย…..ตื่นสิ ตื่น ไม่ต้องแกล้งเล่นกันแบบนี้ได้มั้ย….โม…
ไม่รู้ว่าหล่อนเขย่าแรงไป หรือว่าเขาตายยาก
ในขณะที่หล่อนร้องไห้จะตาย เสียง เขา ค่อยๆพูดขึ้น
“…อย่า…อย่าเขย่าแล้ว…..เดี่ยว….เดี๋ยวตาย จริงนะ……..
“ห้ะ….” หล่อนตกใจ จากใบหน้าที่เต็มไปด้วย น้าตาก็ยิ้มขึ้นมาทันที “เธอยังไม่ตาย? พระเจ้า เธอ ยังไม่ตาย….
“ช็ดด…” เขาหายใจเบาๆ “นี่แม่สาวน้อย ให้ ตายสิ…เธอกําลังจะทําให้ผัวตายนะ…..
ท่านไม่ที่ยิ่งใหญ่นี้ ตายยากแค่ไหนกัน เลือด ไหลเป็นบ่อนําละ ยังมาว่าหล่อน!
…”กู้ฮอนจ้องผู้ชายคนนี้ไว้ แล้วยิ้มอ่อน แล้ว รีบพูดขึ้น ตายบ้าตายบอ! เป้หมิงโม่ ฉันจะเตือนไว้ นะ ถ้าเธอกล้าให้ลูกไม่มีพ่อดู เธอ เธอ…..
หล่อนพูดคำว่า เธอ อยู่ครึ่งวัน ก็ไม่ได้พูดออก มา สุดท้ายพูดอย่างโมโห “ฉันจะพาลูกๆนับพ่อไปทั่ว ให้ดู!
