ตอนที่ 422 ขอบคุณฟ้าดิน2
” เธอถูกกระทําจนต้องหลับตาลง หัวใจ
สั่นไหว
ถึงแม้จะรู้ว่า ทุกครั้งที่เขาพูดว่า “รัก” ล้วนแล้ว แต่อยู่ในช่วงเวลาสําคัญที่รู้สึกอารมณ์พลุ่ง พล่าน แต่ว่าเธอยังคงหยุดที่จะหลงใหลไม่
ได้…..…..
บนโลกใบนี้ ถ้าหากว่ามีใครที่ต่อต้านความรัก แล้วล่ะก็ จะต้องไม่ใช่เธออย่างแน่นอน นับตั้งแต่ที่รู้ว่าตัวเองไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของ ตระกูลกู้แล้ว จิตวิญญาณของเธอก็ไร้ที่ยึด เหนี่ยว หัวใจก็ไม่มีใครให้ฝากความหวัง…….. สามารถถูกคนปกป้องประคองไว้ในฝ่ามือนั่น เป็นสิ่งที่เธอปรารถนาตลอด 20 กว่าปีมานี้ “เป้หมิงโม่…… ปิดไฟดีหรือไม่” เธอเอ่ยเสียง สั่นอย่างไม่ต้องการให้เขาเห็นสภาพที่ขัดแย้ง และอาการเขินอายของเธอ
“ไม่ดี ผมอยากมองคุณ มองทั้งหมดของ คุณ…….. นัยน์ตาเขาลึกซึ้ง ทอประกายร้อน แรง
“อย่ามอง……” เธอหันหน้าหนี ไม่ต้องการให้ เขาช่วงชิงไปแม้กระทั่งความภาคภูมิใจอัน
น้อยนิด
“อย่ากลัว……..ฮอน ผมชอบทั้งหมดที่เป็น คุณ……..นชอบความขาวเนียนของคุณ………
ชอบความอวบอั๋น…… เขาพ่นลมหายใจอย่าง คลุมเครือ “และชื่นชอบส่วนอ่อนนุ่มนั้นของ
คุณยิ่งกว่า…….
“ไม่ต้องพูดอีกแล้ว.. ” แก้มของเธอแดงก่ำ “หึๆๆ……” เขาหัวเราะเสียงต่ำ พลิกตัวทาบทับ
ลงมา……
ภายนอกหน้าต่าง คลื่นทะเลเมืองซาบาห์ กระทบเข้ากับชายฝั่ง
พระจันทร์เสี้ยวเขินอายจนต้องหลบสายตา ภายในห้อง การแสดงอันเร่าร้อนกำลังจะเริ่ม
ทว่ากลับถูกเสียงกรีดร้องเรียกให้หยุด กะทันหัน! “อาอาอา……..รอก่อน! รอก่อนนะ…..” กู้ฮอน ตอบสนองด้วยการบิดไปที่กล้ามเนื้อหนาได้รูป
ของเขา
“หือ” เขามจําเสียงหนึ่ง ข้างขมับเต็มไปด้วย
เหงื่อ อดทนอย่างยากลำบาก
“ไม่ได้……ไม่ได้นะ……..
ไป
” เธอรีบผลักเขาออก
“เกิดอะไรข้น” เขารู้สึกอึดอัดไว้ที่ระบายออก อีกก้าวเดียวก็จะสําเร็จแล้ว แต่จู่ๆผู้หญิงคนนี้
กลับพูดว่าไม่ได้
เขาไม่รับปาก น้องชายของเขากําลังเฝ้ารอ อย่างใจจดใจจ่อ รอเพียงบุกตะลุยโจมตีข้าศึก
เท่านั้นเองนะ!
เขาไม่สนใจอะไรแล้ว ส่งเสียงเบาเตรียมตัวที่
จะโจมตียึดครองเมือง
“ไม่ได้นะ! เป้หมิงโม่….” เธอหน้ายับย่น เอย อีกอักอย่างลำบากใจ “ฉัน….. ……งนั้นของ
“อะไรนะ” เขาตะลึง
“ประจําเดือน……” เธอพิมพาเสียงเบา “คืนส่งท้ายปีเก่าวันนั้นไม่ใช่ว่าเพิ่งมาหรอก หรือ! นี่มันกี่วันเข้าไปแล้ว…… ก่อนหน้านี้เขา
ตรวจดู มันสะอาดแน่นอนแล้วนินา
เธอหลบตา ไม่กล้ามองสบตาที่สาดประกาย ของเขา .……..ไม่ ไม่สะอาด…….
เขารีบลุกขึ้นแล้วเปิดออกดู “Shit!” เขาสบถออกมาค่หนึ่ง! ถลึงตาใส่เธอ ที่แก้มแดงก่ำ จู่ๆนัยน์ตาเหยี่ยวก็หรี่ลง เอ่ย ถามเสียงเข้ม “เพิ่งจะมาหรือ
อย่างที่คิดไว้ เลือดสีแดงสดไหลไม่หยุด……
เปื้อนไปบนผ้าปูที่นอนสีขาว
‘เธอกะพริบตาปริบๆ เอ่อ……ไม่
ไม่ใช่….….
“ไม่ใช่จริงหรือ” เขาเลิกคิ้ว มุมปากยกขึ้นให้
ความรู้สึกอันตราย
ใจเธอบีบแน่น กัดริมฝีปาก ไม่ส่งเสียง “สมควรตาย!” เห็นท่าทางของเธอที่
แสดงออกมา เขาก็เข้าใจได้ในทันที “ผู้หญิง อย่างคุณ ……
เขาโกรธจนขยี้ผมยุ่งเหยิง “คุณเพิ่งจะมา
ใช้ หรือไม่ คืนส่งท้ายปีเก่าคืนนั้นคุณหลอกผมใช้ ไหม!”
ท่านโม่จะเป็นบ้าแล้ว นึกถึงคืนนั้นที่ไปร้าน สะดวก อ อผ้าอนามัยแล้วถูกตำรวจจับอย่าง หน้าไม่อาย!
“มารดามันเถอะ……..อยากจะบีบผู้หญิงอย่าง คุณให้ตายจริงๆ !” เขาเอ่ยออกมาด้วยความ
โกรธ
จ้องเธอเขม็งอยู่สามวินาที จากนั้นก็ลุกขึ้น บางส่วนของร่างกายไม่ได้รับการปลดปล่อย
เจ็บปวดเกินจะทน
“คือว่า…..” นัยน์ตาเธอตะลึงเล็กน้อย “คุณจะ
ไปไหนหรือ”
“ฉ่ง ว!”
“อ๋อ……” เธอกัดริมฝีปาก อยากจะหัวเราะก็ไม่ กล้าหัวเราะออกมา ทําได้แต่อดกลั้นเอาไว้ “คือว่านั่น ฉันอยากจะพูดว่า คุณอย่าทำ
บาดแผลเปียกนะ…..
เสียงของประตู ถูกกระแทกปิดลงนั้นเป็นค่า ตอบ มอบให้กับเธอ
เป้หมิงไม่แทบจะหลบหนีพุ่งเข้าไปในห้อง
อาบน้ำ
จากนั้น ภายในห้องก็กลับสู่ความเงียบสงบ
เช่นเคย
เสียง “พริด” ดังขึ้น กู้ฮอนอดกลั้นไม่ไหว
หัวเราะออกมา…….
ขอบคุณฟ้าดิน ในช่วงเวลาสำคัญ ประจำ เดือน” ยังคงเยี่ยมมากจริงๆ
ริมฝีปากยกขึ้น เธอกระโดดลงจากเตียง ลูก นม ฮีมฮัมเสียงเพลงเบาๆแล้วเดินเข้า
ห้องนําไป……
ภายในห้องอาบน้ำ เป้หมิงโม่ที่อยู่ใต้ฝักบัว อาบน้ำชำระร่างกายอย่างสุดชีวิต โดยหลบ
เลี่ยงบาดแผลบริเวณไหล่
“ยายผู้หญิงสมควรตาย รอผมก่อนเถอะ!”
เรื่องราวต่อไปหลังจากนี้
ก็คือกู้ฮอนสวมผ้าอนามัยสัมผัสอ่อนนุ่มน่ารัก นอนกรนหลับสนิทจนถึงปลายทาง ที่สําคัญคือ ผู้หญิงคนนี้ไม่สนใจเลยแม้แต่ น้อยว่าเป็นใครที่นอนข้างเธอ ทั้งยังนอนชา อ้าซ่าเหมือนกับผู้ชายเป็นอย่างมาก
นอนกรนอย่างสบายอกสบายใจเสียจริง
สำหรับเป้หมิงโม่ที่ขบเขียวเคี้ยวฟันอยู่นั้น ก็ ถลึงตามองผู้หญิงคนนี้เป็นเวลานานมากก็ยัง นอนไม่หลับ…….
นี่นับว่าเป็นทริปการท่องเที่ยวดื่มน้ำผึ้ง พระจันทร์ที่หอมหวานมากที่สุดแดก็ทรมาน
มากที่สุดในชีวิตนี้ของเขา
ท่านโม่ล้มตัวลงนอนอย่างโมโห กลางดึก จู่ๆก็มีเสียงหัวเราะดังเข้ามาสู่โสด
ประสาทหูของเขา
เขาลืมตาขึ้นในทันที แล้วก็เห็นว่าผู้หญิงคนนี้ ไม่รู้ว่าฝันเรื่องอะไรอยู่ถึงได้หัวเราะอย่างมี
ความสุขขนาด………
จ้องเขม็งไปที่เธอ “นับว่าคุณแน่!”
ในที่สุดก็ได้พิสูจน์ว่า ระยะห่างที่ไกลมากที่สุด บนโลกใบนี้ ไม่ใช่การลาจากกันชั่วนิจนิรันดร แต่คือคุณที่ผมรักมากที่สุดนอนอยู่ข้างกายผม ทว่ากลับไม่สามารถครอบครองคุณได้
เช้าตรู่ พระอาทิตย์กำลังลอยขึ้นมาใหม่ สรรพ ส่งทุกชนิดบนโลกกลับสู่สภาพเดิมอีกครั้ง สายเข้าโทรศัพท์เร่งด่วนดังอยู่พักหนึ่ง ปลุก เป้หมิงโมที่นอนหลับไม่สนิทให้ตื่นขึ้น เขาลุกขึ้น ขมวดคิ้วเดินไปรับโทรศัพท์ที่ ระเบียง……
รอจนถึงตอนที่เขากลับเข้ามาในห้อง กู้ฮอนก็ ลุกขึ้นไปอาบน้ำแล้ว
“วันนี้จําเป็นต้องกลับแล้ว
“อา?” แปรงสีฟันยังคาอยู่ในปากของเธอ
