แล้วจะทำไม สองปีก่อน เพราะ ”
โครงการ’หยิง’ นายทำให้ฉันต้องขายหน้าอยู่ หลายครั้ง ตอนนี้มันไหม้ไปแล้ว กลายเป็นตึกที่ สร้างไม่เสร็จ ฉันยังไม่ทันดีใจเลย แล้วทําไมต้อง เลี่ยงด้วย” เธอทำสีหน้าเหมือน อยากเป็นศัตรูกับ นายใจจะขาด
เขาเลิกคิ้วขึ้น เลิกมุมปากขึ้น “ช่างเถอะ บางที อาจเป็นเพราะว่าเธอ ทำให้หยินปู่ฝันแพ้ได้นํา สมเพชขึ้น”
เธอส่งสายตาพิฆาตไปให้เขา ในตอนนั้นเอง ——
ข็งๆๆ~
เสียงเคาะประตูดังขึ้นอย่างรีบร้อน
“กู้ฮอน เธออยู่ไหม เธอเพิ่งตะโกนขอความช่วย เหลือใช่ไหม กู้ฮอน เธอไม่เป็นไรใช่ไหม” เสียง
กังวลของหยินปู้ฝันดังขึ้น
กู้ฮอนตกใจ
เป้หมิงขมวดคิ้วโดยอัตโนมัติ แล้วก้มหัวลงอย่าง ไม่สนใจ เธอประกบริมฝีปากของเธอ ปล่อยให้ หยินปู้ฝันตะโกนเสียงแหบเสียงแห้งอยู่นอกประตู
“กู้ฮอน อย่าทําให้ฉันตกใจสิ ตอบฉันกลับมา หน่อย….. หยินปู่ฝันอยู่ห้องถัดไปจากกู้ฮอน เขา ที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ดูเหมือนจะได้ยินเสียงคนร้องขอความช่วยเหลือ เขาออกมาทั้งที่ยังไม่ได้ ใส่รองเท้าด้วยซ้ำ แล้วเคาะประตู กลัวว่าจะเกิด อะไรขึ้นกับกู้ฮอน
“อู๋….” ฮอนหัวใจเต้นแรง อยากผลักเป่หมิงโม ออก
ผู้ชายคนนี้ทําท่าดื้อรั้นเหมือนว่าฉันจะไม่ยอมไป เปิดประตู
เขาจูบผู้หญิงสวยในอ้อมกอดอย่างบ้าคลั่ง ปัง ปัง ปัง
เสียงหยินปู้ฝันถีบประตูอย่างแรง
แต่ประตูแน่นหนามาก ถีบออกไม่ได้เลย “กู้ฮอน กู้ฮอน” หลังจากหยินปู้ฝันตะโกนเรียก สองครั้งแล้วไร้ซึ่งคนตอบกลับ เขาก็พูดอย่าง กังวล “เธอไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะรีบไปแจ้งความ ฉันจะไปเรียกพนักงานรักษาความปลอดภัยมา
ช่วยเธอนะ”
หัวใจกู้ฮอนบีบรัดแน่น
เป้หมิงโม่ได้ยินหยินปู่ฝันพูดว่าจะแจ้งความ เขา ถึงได้คลายมือที่พันธนาการเธอออก
กู้ฮอนหายใจหอบเสียงดัง มองอันธพาลคนนี้ด้วยสายตาโหดร้าย ส่ง สัญญาณบอกให้เขาทําตัวดีๆหน่อย จากนั้น ก็ผลักเป้หมิงไม่ออกอย่างแรง แล้วพูด ด้วยเสียงเบา “ขอร้องล่ะ นายรีบไปซ่อนเร็ว ห้องนํ้า หรือระเบียงก็ได้” แต่เขากลับกอดอก ทําท่าเหมือนให้ตายยังไงก็ไม่”เปหมิงโม” เธอตวาดเสียงต่ำ เธอกระวนกระวาย เหมือนมดที่อยู่ในกระทะร้อน “นายรับปากฉัน
แล้วนะ”
รับปากกับเธอ ว่าจะไม่เปิดเผยความสัมพันธ์เรื่อง แต่งงานแทนของพวกเขาในตอนนี้ เขาจึงยักไหล่ แล้วหมุนตัวเดินจากไป….
กู้ฮอนรีบวิ่งไปที่ประตู –
แต่เห็นร่างของหยินปู่ฝันกำลังจะเข้าไปในลิฟต์ เธอรีบตะโกนเรียกทันที “ปู่ฝัน ฉันไม่เป็น
อะไร.…
หยินฝันชะงักฝีเท้า
เขาหมุนตัวกลับมา แล้ววิ่งมาหาเธออย่างรวดเร็ว
เขาหอบแหกๆ “กู้ฮอน เธอ……”
“ฉันไม่เป็นอะไรจริงๆ เมื่อครู่ฉันทำธุระอยู่ใน ห้องน้ำ เลยมาเปิดประตูช้าหน่อย” เธอยิ้มเก้ๆกังๆ จากนั้นเธอกวาดสายตามองหยินปู้ฝัน ยังมีฟอง แชมพูสีขาวอยู่บนหัวอยู่เลย…..
“ฉันตกใจแทบแย่” หยินปู้ฝันถอนหายใจโล่งอก เขาห่อผ้าเช็ดตัวผืนเล็กหนึ่งผืนไว้ที่รอบเอวของ เขา โฟมสีขาวไหลย้อยลงมาบนหน้าอก .……..ฉัน นึกว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ก็เลย…. เขายิ้มเจื่อนๆ แล้วจับฟองที่อยู่บนหัว
“แหะๆ อย่ากังวลเลย ฉันดูไม่ดีหรือไง รีบกลับไป อาบนําเถอะ” สําหรับหยินปู้ฝันแล้ว เธอรู้สึก
ขอโทษจากใจจริงๆ “ได้ งั้นเธอก็พักผ่อนนะ พรุ่งนี้พวกเราต้องไป
ตรวจสอบที่เกิดเหตุด้วยกันแต่เช้า เธอพักผ่อนเยอะๆล่ะ” หยินปู่ฝันพยักหน้า หมุนตัวเดินกลับไป ห้องข้างๆ
“เดี๋ยวก่อน” กู้ฮอนพูดขึ้น “ขอบคุณนะ ปู่ฝัน” “ยัยบ้า จะขอบคุณทําไมกัน เธอมากับฉัน ฉันก็ ต้องดูแลความปลอดภัยของเธอ ” หยิน ฝัน หัวเราะ
อืม งั้นฝันดีนะ” เธอถอนหายใจโล่งอก “ฝันดี”
กู้ฮอนปิดประตู แล้วกลับเข้าไปในห้อง หมุนตัว ตอนที่เธอมองเห็นผู้ชายร่างกายกำยำคน นั้น “เห้ย….. เธอตกใจ
ดวงตาเธอชำเลืองมองผู้ชายคนนั้น ดูท่าเขา คงจะไม่ออกไปแล้ว เธอกัดฟันพูดขึ้น “ฤดูหนาว แบบนี้ ถอดเสื้อผ้าไม่หนาวหรือไง”
เขาถือหมอนไว้ในมือ ดวงตาสีดำลึกเหลือบมอง เธออย่างเกียจคร้าน เสียงแหบพูดออกมา – “งั้นเธอมาเพิ่มความอบอุ่นให้ฉันหน่อย” มันทําให้หัวใจของเธอสั่น
ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า ร่างกายที่สมบูรณ์แบบของ เป้หมิงโม่ จนเทียบกับซุสได้เลย
วีไลน์ที่เซ็กซี่ ผิวสีน้ำผึ้งแบบผู้ชาย
มันดูพอเหมาะพอดีไปเสียทุกตารางนิ้ว แทบจะหาข้อบกพร่องไม่เจอเลย
มันยั่วยวนเธอ ทำให้หัวใจของเธอเต้นตึกๆอย่าง แรง
ความสามารถในการยั่วยวนของผู้ชายคนนี้ มันอันตรายจริงๆ…..
“นายฝันไปเถอะ” เธอกลอกตาขาวใส่เขา เดินไป ข้างๆ หยิบเสื้อผ้าที่เขาถอดกองบนพื้นขึ้นมา แล้ว โยนใส่บนตัวเขาอย่างแรง “ใส่เสื้อผ้า แล้วออกไป
ได้แล้ว”
เขาขมวดคิ้ว จ้องมองเธออย่างคับแค้นใจ “ตั้ง
ไกลกว่าฉันจะมาถึงเมือง……. “พอเลย” เธอรีบพูดขัดเบา “โครงการสร้างไม่ เสร็จของนายอยู่ที่เมืองS อย่าพูดเหมือนมาที่นี่
เพราะฉัน”
เขาเลิกมุมปากขึ้น แล้วหัวเราะเสียงต่ำออกมา เขาหยิบกระดาษA4ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ แล้ว ส่งให้เธอตรงหน้า
“อะไร” เธอขมวดคิ้ว แล้วรับมาดู—— “ข้อตกลงเรื่องการแต่งงานแทน” เธอเบิกตากว้าง
รบกวาดสายตาดูเนื้อหาของสัญญา แล้วอ่าน “หลังจากการแต่งงานแทนสิ้นสุด ฝ่ายก.ยินดี มอบสิทธิ์การดูแลบุตรหนึ่งคนให้กับฝ่ายข. แต่ ฝ่ายข.จะพาลูกไปจากเมืองA ไม่ได้ อีกทั้งต้อง รับปากว่าจะนัดเจอกับฝ่ายข.ทุกสัปดาห์ เพื่อ
ปรึกษาหารือเกี่ยวกับเรื่องการศึกษาของบุตรชาย
สองคน……
นิ้วมือของเธอสั่น “ทำไมหลังจากนี้ต้องมาเจอ นายทุกสัปดาห์ด้วย
“ระบุไว้ชัดเจนแล้วไม่ใช่หรือ” เขาเลิกมุมปากขึ้น
แล้วยิ้มชั่วร้าย
เธอกัดฟัน “ปรึกษาเรื่องการศึกษาของลูก คุยกันทางโทรศัพท์ ได้
เธอจะใจร้ายขนาดนั้นเชียวหรือ ให้ลูกทั้งสอง “ คนคุยแต่โทรศัพท์ ไม่ต้องเจอหน้ากันหรือไง” “เขาเจอกันได้แน่นอน”
“งั้นถ้าพวกเขาต้องการเจอพ่อกับแม่พร้อมกันล่ะ” “…” เธอพูดไม่ออก
ผู้ชายคนนี้เตรียมที่จะตามตอแยเธอไปจนถึง ที่สุดเลยใช่ไหม
