ตอนที่ 457 ผู้หญิงที่เชื่อถือไม่ได้1
“ลั่วเฉียว…….อย่าเพิ่งถามเลย ตอนนี้ฉัน กําลังวุ่นวายอยู่……แล้วพวกเด็ก ๆ เป็นไงบ้าง ในขณะที่สายตาหยินฝันไม่ได้ตั้งใจมองเขา เป้หมิงโจึงจะฉวยโอกาสเข้าไปต่อยเขา แต่ถู กกู้ฮอนห้ามไว้อีกครั้ง “พอแล้ว หยุดทะเลาะ กันได้แล้ว”
เมื่อลั่วเฉียวได้ยินเสียงจากฮอน “เกิดอะไร นฮอน ฉัน…….ฉันไม่ได้จะทะเลาะนะ…….
“ไม่ได้หมายถึงเธอ” กู้ฮอนจ้องใบหน้าของ เป้หมิงโม่ไว้ แล้วคุยกับลั่วเฉียวทางโทรศัพท์
แค่นี้ก่อนนะ ค่อยคุยกัน “
“เดี๋ยว…… ลั่วเฉียวรีบหยุดเขาไว้ คือ
ว่า……ฮอนฮอน ความจริงฉันมีเรื่องจะคุยด้วย ตอนนี้เธอว่างคยไหม
“ไม่ว่าง” เธอกำลังยุ่งกับชายสองคนนี้ จะเอา
เวลาว่างที่ไหนมาคุย
“กรรม” ลั่วเฉียวไม่นึกว่าเธอจะปฏิเสธได้เร็ว ขนาดนี้ แล้วพูดอย่างน้อยใจ “ฮอน ถ้าเธอไม่ ว่าง ถ้างั้น…….างั้นฉันจะพาลูกชายเธอไปพัก ที่โรงแรมในเมือง S แล้วนะ..……..
..” กู้ฮอนได้ยินแล้วตกใจ “ว่าไงนะ” “แฮะ ๆ เธออย่าคิดมาก …ตอนนี้ฉันกับเฉิง เฉิงรอเธออยู่ที่สถานีรถไฟใต้ดินนี้แล้ว เธอรีบ มาหาพวกเราเร็วเข้า จะบอกให้นะ เราแอบหนี ออกมานะเนี่ย ถ้าเขาเข้าใจผิดว่าเป็นลูกฉันคง นําบากแล้วล่ะ เธอรีบมารับพวกเรากลับไป เลย..
“ลัว เฉียว” กู้ฮอนตะโกนด้วยความโกรธ “ฉัน ให้เธอช่วยดูแลลูก ๆ ในบ้านไม่ใช่เหรอ แล้วนี่ ทําไมถึงออกมา…….
เธอไม่รู้จะจัดการกับสถานการณ์ ณ ตอนนั้นยัง
ไง
ใครจะคิด ลั่วเฉียวหัวเราะเบาๆ “อ๋อ……เปล่า ไม่ใช่พวกเขา…….แค่ฉันกับเฉิงเฉิง…..สอง
“ผู้หญิงผีบ้า เธอลองพูดอีกรอบ ” “ฉัน…ฉันไม่พูดแล้ว งั้นแค่นี้ก่อนนะ เราจะรอ
ที่สถานีนะ…………… “ฮัลโหล ฮัลโหล แล้วหยางหยางล่ะ……
ติด ๆ ๆ ๆ
กู้ฮอนจ้องที่จอโทรศัพท์ อยากจะทุบผู้หญิงที่
อลั่วเฉียวคนนี้ให้ตายมาก
ตอนนั้นแอนนิดูแลเด็ก ๆ ได้ดีมาก แต่ทำไมถึง ลั่วเฉียวแล้วต้องพาเด็ก ๆ ออกทําให้วุ่นวาย
แบบนี้
ถ้าพาออกมาทั้งสองก็ว่าไปอย่าง แต่นี่เธอพา
ออกมาแค่คนเดียว
เธอจําเป็นต้องให้เด็กทั้งสองคนแยกกันอยู่เห
รอ
“เกิดอะไรขึ้น ลั่วเฉียวพาลูก ๆ มาเหรอ” เป็น มึงโม่เพิ่งได้ยินเสียงตะโกนของกู้ฮอนก็พอ
ทายออกว่าเกิดอะไรขึ้น
กู้ฮอนจ้องหน้าเขา “คุณทะเลาะของคุณไป แล้วกัน โตเท่า…..แล้ว ยังทำตัวเหมือนเด็ก ๆ อีก ถ้ากําปั้นแก้ไขปัญหาได้คงไม่ต้องไปเป็น ทนายแล้ว ไม่อยากสนใจคุณแล้วล่ะ ทางที่ดี ชกกันให้ตายไปข้างหนึ่ง จะได้เลิกวุ่นวายกัน เป้หมิงโม่ถูกเธอด่าจนไม่กล้าหายใจเสียงดัง
ได้แต่ยืนจ้องหน้าหยินฝัน
ชายทั้งสองคน ทําหน้าเอ๋อ
เหมือนเด็กน้อยจริง ๆ
กู้ฮอนกังวลมาก จึงรีบโทรหาหยางหยาง แต่
โทรไม่ติด
จากนั้นเธอหันไปแล้วเตรียมจะเรียกแท็กซี่
“คุณจะไปไหน” เป้หมิงไม่ดึกเธอไว้
“สถานีรถไฟ
“ไปทําอะไรเหรอ”
“ไปรับเฉิงเฉิงไง
ณ เวลานั้น โทรศัพท์เป่หมิงไม่ดังขึ้น……..
ฉิงฮัวโทรเข้ามา
“ฮัลโหลครับ เจ้านาย นายอยู่ไหนครับ” น้ำ เสียงฉิงฮัวเหมือนลั่วเฉียวมาก
“เมือง S“ เป้หมิงโม่ตอบสั้น ๆ
“ครับ…….นายครับ ผม……ผมกำลังรีบไปเมือง
S ครับ ใกล้ถึงแล้วเหมือนกันครับ”
นัยน์ตาเป๊หมิงโม่เกิดความสงสัย “สรุปว่าเอ
งกับลั่วเฉียวเกิดอะไรขึ้น “นายครับ เรื่องมันยาว เดี๋ยวผมพาคุณนาย น้อยหยางหยางไปพบคุณก่อนดีกว่าครับ” ฉิงฮั่วพูดไปเหงื่อแตกไป
“นายหมายถึง หยางอยู่กับนาย แล้วเฉิงอยู่กับ ล้วเฉียวเหรอ” เป้หมิงโม่มองไปที่กู้ฮอน ฮอนตกใจ
“ใช่ครับ……” ฉิง วตอบอย่างเกรงใจ “ขอโทษ ครับนาย……..
ผม คุณลัวไม่ได้ครับ……. เป้หมิงโม่ขมวดคิ้วแล้วหยุดไปครู่หนึ่ง “ไอ้ ปอดแหกเอ๋ย……สมแล้วเป็นลูกไก่ในกำมือ
ของผู้หญิงนะ” ‘ฉิงฮัวทำหน้าสงสาร ()
รีบวางสายลงแล้วเป่หมิงไม่จับมือกู้ฮอนไว้ “ฉิงอ้วจะพาหยางมา
กู้ฮอนจ้องหน้าเขาไว้ “คุณรู้ดีกว่าลั่วเฉียวกับ ฉิงอ้วไม่ถูกกัน คุณยัง……
“เราสองคนก็ไม่ถูกกันไม่ใช่เหรอ” เขายกคิ้ว ขึ้น รีบตัดคําพูดเธอ จากนั้นกอดเอวเธอไว้ แล้ววางจูบไปที่ริมฝีปากของเธอ “คุณดี ประหม่าไปนะ” สายตาเป่หมิงโม่กวาดไปยังหยินฝันที่กำลัง หน้าซีดและบวม อยู่ เหมือนเขาพยายามจะ แสดงความเป็นเจ้าของ แล้วจูบปากกู้ฮอนโดย ไม่ต้องขอ
“ไปไกล ๆ” เธอรีบผลักหน้าเขาออกไป “ไป ทะเลาะของคุณไป อย่าขวางฉันจะไปรับเฉิง เฉิง”
“เราไปด้วยกัน อย่าลืมสิ เฉิงก็เป็นลูกผมนะ เธอทำหน้าบึ้งแล้วมองเขาไว้ แต่ไม่ได้ปฏิเสธ เขา แล้วมองหยินปู้ฝันด้วยความรู้สึกผิด “ขอโทษด้วยนะฝัน………เฉียวกับเฉิงเฉิงรอ อยู่ที่สถานีรถไฟ ฉันต้องรีบไปรับพวกเขา
ต้องการให้ผมช่วยไหม” หยินฝันยิ้มถาม อย่างใจเย็น ด้วยใบหน้าที่เต็มด้วยคราบเลือด
“เรื่องของครอบครัวผม คุณไม่ต้องมายุ่ง” เป่ห มิงโมรีบปฏิเสธเขาอย่างเย็นชา
กู้ฮอนสายหัวด้วยความรู้สึกผิดอีกครั้ง “ปู่ฝัน ฉันเรียกรถให้ คุณรีบไปโรงพยาบาลเถอะ…….
แผลเล็กน้อยน่ะ คงไม่ถึงตายหรอก” หยินปู้ ” ฝันยังคงแสดงรอยยิ้มของลูกผู้ชาย รีบไป เถอะ เดี๋ยวลูกจะรอนาน…….
กู้ฮอนไม่ค่อยไว้ใจ “ปู่ฝัน คุณไหวจริง ๆ ใช่ ไหม”
สบายมาก ไม่เป็นไรหรอก รีบไปเถอะ…… กู้ฮอนถึงจะยอมขึ้นรถไปกับเป้หมิงโม่ เมื่อหยินปู่ฝันมองดูรถสปอร์ทคันนั้นที่ค่อย ๆ บออกไปจากสายตา เขาจึงทนไม่ไหว ลัม สลบลงกับพื้น……..
ทําให้คนแถวนั้นตกใจตะโกนออกมา ลู่ลู่ที่แอบมองอยู่ที่ลับ ๆ ก็รีบวิ่งออกมา “นี่ คุณ ผู้ชาย……คุณผู้ชาย ตื่นสิคะ..….……..
ณ สถานีรถไฟความเร็วสูงของเมือง S
