ตอนที่ 491 ใครกำลังเขย่าอาณาจักรของเขา1
ด้านหลังของประธานไม่อาจคาดการณ์ได้
ไม่มีใครสามารถคาดเดาความคิดของประธานได้
ก่อนอื่นโครงการ‘หยิง’ ภายใต้เมืองSเป่หมิงไฟไหม้ ทำให้ตระกูลเป่หมิงกระตุ้นความคิดเห็นในสังคม
ยังไม่ได้ยินคดีในชั้นศาล ตำรวจยังไม่ได้ข้อสรุปในการสอบสวนที่สำคัญ ทางนี้ สำนักงานใหญ่ของเป่หมิงก็มีปัญหา
และทุกคนก็รู้ ว่าครั้งนี้ เหตุการณ์ได้ไปกันใหญ่แล้ว…
เหงื่อ ไหลเหมือนเม็ดฝนที่ตกลงมา
“ประ ประธาน…เหตุการณ์ของบริษัทที่เกิดขึ้นในวันนี้!” ทันใดนั้นก็มีผู้บริหารของบริษัทคนหนึ่งลุกขึ้นยืน เช็ดเหงื่อบนหน้าผาก และพูดด้วยความกล้าหาญ เพื่อทำลายความเงียบในห้องประชุม “ผม…ผมตัดสินใจขอลาออก!”
ลาออกคำนี้ ทำให้ผู้อาวุโสคนอื่นๆตกใจพากันเงียบ!
ท้ายที่สุด สามารถเข้ามาทำงานที่บริษัทเป่หมิง เป็นความฝันของใครหลายๆคน และไม่ต้องพูดถึงการปีนขึ้นไปชั้นตำแหน่งสูงสุด ไม่ใช่สิ่งที่สามารถทำได้ชั่วข้ามคืน!
โดยเฉพาะอย่างยิ่งดีกับพนักงานที่อยู่ภายใต้ของบริษัทเป่หมิง เป็นที่รู้จักดีและมีชื่อเสียง!
แต่เมื่อพนักงานมีส่วนเกี่ยวข้องในการลาออก ก็เท่ากับว่าได้ออกจากบริษัทเป่หมิงแล้ว จากนั้นก็ไม่มีอุตสาหกรรมเดียวกันที่ไหนกล้ารับพนักงานที่บริษัทเป่หมิงไม่เอาแล้ว!
เมื่อออกไป ก็เท่ากับเป็นการทำลายอนาคตของตัวเอง เขาไม่สามารถได้รับหลักในอุตสาหกรรมนี้อีกต่อไปได้!
“แพละ แพละ แพละ!”
เสียงปรบมือดังขึ้นสามครั้ง! ดังสนั่นจนหูแทบหนวก
ทุกคนจิตใจกระสับกระส่าย มองไปยังผู้อาวุโสที่อยู่หน้าประตูหน้าต่าง!
เสียงปรบมือของประธาน ตบจนแทรกซึมเข้าไป….
ทันใดนั้นเป่หมิงโม่ก็หันมาด้วยท่าทางสบายๆ พร้อมกับซิการ์ที่มุมปาก
“ดีมาก! กล้าออกมายอมรับผิด ไม่เลว มีความกล้าหาญ!” เสียงต่ำออกมาจากฟันของเขา มีควันออกมาด้วย ซึ่งไม่ชัดเจนมาก แต่คำพูดดังสนั่น
ทันใดนั้น ผู้อาวุโสตกใจจนขาคู่~อ่อน เกือบจะนั่งลงบนเก้าอี้ หน้าขาวซีด “ประธาน ประธาน…ผม ผมยอมรับว่าผมละเลย…”
“ละเลย?” เป่หมิงโม่หนิบซีการ์ออกมาจากมุมปาก เดินเข้าไปหาผู้อาวุโสคนนั้นทีละก้าว ท่าทางสง่างาม เสมือนเสือดาวที่ทำให้ผู้คนหนาวเหน็บ!
ผู้บริหารคนนั้นตกใจจนขาคู่~สั่นเทา เหงื่อไหลอาบหลัง มองเป่หมิงโม่เดินเข้ามาใกล้ทีละก้าว…
“เมื่อพูดถึงการละเลย แน่นอน! แต่คนที่ละเลยคนนั้น—” เป่หมิงโม่ยิ้มเยือกเย็น ยืนนั่งอยู่ตรงหน้าของผู้อาวุโสคนนั้น หรี่สายตาเหยี่ยว พูดเสียงเข้ม “ควรเป็นผม!”
เพิ่งสิ้นเสียง ทันใดนั้น บนนิ้วของเขายังมีไฟอยู่บนซีการ์—
“อ้าอ้า…” ผู้อาวุโสคนนั้นก็กรีดร้องออกมา! ก้มหัวลงมอง ก้นบุหรี่ของประธาน ขยี้ลงบนหลังมือของเขาอย่างแรง…
ไหม้จนมีควันออกมา นั่นคือกลิ่นไหม้ของผิวหนัง!
“อ้า…ท่านประธาน ท่านประธาน…”
ใบหน้าของทุกคนในห้องประชุมขาวซีด!
ดวงตาเบิกกว้างมองไปที่มือเรียวยาวของเป่หมิงโม่ ที่กำลังหนีบซีการ์อยู่ ถูไปมาบนหลังมือของผู้อาวุโสคนนั้น!
ซึ่งไม่ต่างอะไรกับการดับก้นบุหรี่ลงที่เขี่ยบุหรี่!
เพียงแต่…นั่นเป็นมือ!
เกรงว่าจะไหม้จนเป็นรู…
ตามมาด้วยเลือดสีดำที่ทะลักออกมา ทำให้ตกใจ!
ใครก็คิดไม่ถึง ภายใต้ใบหน้าที่เย็นชาสง่างามของท่านประธาน แท้จริงแล้ว จะทำเรื่องที่เลวร้ายได้ถึงเพียงนี้…
แต่ผู้อาวุโสคนที่ขี้ร้องไห้ ไม่มีใครกล้าเอ่ยเสียงออกมา
“ท่านประธาน ท่านประธาน…ขอโทษ…ขอโทษ…” ผู้อาวุโสคนนั้นร้องไห้อย่างขมขื่น หมาป่าร้องเป็นเสียงหมา ร้องโหยหวน คุกเข่าลงตรงหน้าของเป่หมิงโม่! “เป็นคุณชายใหญ่เป่หมิงที่ให้ผมทำเช่นนี้…ท่านประธาน…เป็นคุณชายใหญ่เป่หมิงให้ผมทำเช่นนี้…”
ก้นบุหรี่ตรงนิ้วมือของเป่หมิงโม่ ตอนนี้คลายน้ำหนักในมือลง
“งั้นเหรอ?” เสียงของเขาเบามาก มีร่องรอยสบประมาทในสายตา
“ท่านประธาน ผมขอโทษสำหรับความเลี้ยงดูของคุณ! ผมขอโทษ…”
ผู้อาวุโสตกใจคุกเข่าตำหนิตัวเอง “ผมไม่ใช่คน…ผมละอายใจที่ท่านประธานเลี้ยงดูผมมาตั้งหลายปี ผมไม่ใช่คน…เพลียะ! เพลียะ!…”
ตบทีละข้าง ผู้บริหารตบตัวเอง
แต่กลับทำให้เป่หมิงโม่ยิ้มอย่างเยือกเย็น ยกมือขึ้น หยิบบุหรี่ที่ดับไฟแล้ว โยนลงที่เขี่ยบุหรี่บนโต๊ะประชุม
การกระทำนั้นช่างสง่างาม ราวกับฉากโหดร้ายเมื่อครู่ที่ใช้ก้นบุหรี่ไหม้คนนั้นเป็นเพียงภาพลวงตาของทุกคน!
ทุกคนใบหน้าซีดขาว ยังคงกังวลเกี่ยวกับก้นบุหรี่นั้น!
“คุณชายใหญ่เป่หมิง?” เป่หมิงโม่พูดเสียงเย็นชา!
แล้วเดินกลับไปตำแหน่งที่นั่งหลักทันที ปลายนิ้วเรียวสัมผัสกับโต๊ะหิน เสียงดังครึกครึก! “ทำไมตระกูลเป่หมิง ตอนนี้ยังมีเศษของมันอยู่?”
เสียงที่ฟังดูเหมือนอ่อนโยน ในความเป็นจริงมีความเยือกเย็นที่กระหายเลือด
“…” ผู้อาวุโสคนนั้นคุกเข่าลงพื้นร้องไห้ สะอึกสะอื้น น้ำตาน้ำมูกไหล “ฮึก…ท่าน ท่านประธาน…คุณไม่รู้อะไรหรอก เมื่อสองปีก่อนคุณถูกครอบครัวของคุณชายใหญ่เป่หมิงเตะออกจากตระกูลเป่หมิง คิดว่าพวกเขาไม่เต็มใจ…ดังนั้นจึงมาหาผม…ท่านประธาน คุณโปรดเชื่อว่าผมนั้นจงรักภักดีต่อคุณ หากไม่ใช่เพราะพวกเขาข่มขู่ลูกสาวที่กำลังศึกษาอยู่แคนาดาที่ไกลๆของผม ผม…ผมไม่กล้าทรยศคุณ…”
“ชิ!” เป่หมิงโม่ยิ้มเยือกเย็น สายตาปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง
ตั้งแต่ต้นจนจบฉิงฮัวได้แต่ยืนเงียบๆอยู่ที่มุมห้องประชุม เป็นคนใช้และบอดี้การ์ดที่ซื่อสัตย์ที่สุดของเป่หมิงโม่ เขาไม่เคยขวางเรื่องใดของเจ้านายเลย และไม่มีทางยอมหากใครมาคิดไม่ดีกับเจ้านาย!
ในขณะนี้มีเสียงดังโหวกเหวกอยู่นอกห้องประชุม!
ทุกคนยังไม่ชัดเจนเกิดอะไรขึ้น ทันใดนั้น
