เดิมพันรักยัยตัวแสบ – เดิมพันรักยัยตัวแสบ – ตอนที่ 654 ผู้นำมาแล้ว 2

ตอนที่ 654 ผู้นำมาแล้ว 2

เห็นว่าเป่หมิงโม่เดินไปทางเต็นท์ของถังเทียนจื๋อ เขารู้ว่าหยางหยางต้องอยู่ที่นั่น

เวลานี้ ถังเทียนจื๋อได้สั่งคนไปวางวัตถุดิบ และอุปกรณ์ทำอาหารที่ครูใหญ่นำมาไว้หน้าประตูเต็นท์

ถังเทียนจื๋อเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วเดินออกจากเต็นท์ด้วยเครื่องแต่งกายเชฟ

ด้านข้างเขา คือหยางหยาง

เป่หมิงโม่เดินไปหน้าถังเทียนจื๋อ แล้วมองหยางหยาง พูดอย่างเย็นชา “ กลับไปกับฉัน ! ”

หยางหยางขมวดคิ้ว เขาอุตส่าห์มีโอกาสได้เรียนรู้กับอาบิวตี้สักหน่อย ไม่อยากให้ไอ้พ่อนกมาตัดโอกาสง่ายๆแบบนี้

ตอนนี้ครูใหญ่ได้เดินออกจากเต็นท์ของถังเทียนจื๋ออย่างเฮฮา

“คุณเป่หมิง เป็นโอกาสหายากที่คุณชายน้อยจะสนใจด้านการทำอาหาร ให้เขาเรียนกับNotonไปเถอะแค่ลองเรียนเท่านั้น ออกมาก็เพื่อมาเที่ยวเล่นไม่ใช่หรือไง ทำไมต้องมาห้ามนู้นห้ามนี่”

ครูใหญ่ออกมาเก็บเหตุการณ์ เป่หมิงโม่จึงได้แค่ยอม เขามองถังเทียนจื๋อ จากนั้นก็หมุนตัวมาที่เตา แล้ววางไก่ป่าลงบนเขียง

ทำให้ครูใหญ่แปลกใจขึ้นมา “ ประธานเป่หมิง หรือว่าคุณต้องการจะลงมือทำสิ่งนี้เอง ? ”เขาพูดแล้วชี้ไปที่ไก่

ตอนนี้กู้ฮอนพาเฉิงเฉิงวิ่งมาทางนี้ ยิ้มให้ครูใหญ่เล็กน้อย แล้วพูดอย่างเกรงใจ “ ครูใหญ่ รบกวนคุณแล้ว”

เป่หมิงโม่มองกู้ฮอน หยางหยางไปอยู่กับถังเทียนจื๋อไม่ใช่การรบกวน แต่พอตัวเองจะลงมือทำอาหารกลับเป็นการรบกวน เธออยู่ฝั่งไหนกันแน่

กู้ฮอนเห็นเป่หมิงโม่จ้องตัวเอง จึงไม่พูดอะไรแล้ว แล้วพาเฉิงเฉิงไปยืนข้างเป่หมิงโม่

ถังเทียนจื๋อยิ้มอ่อน：“ ในเมื่อประธานเป่หมิงลงมือทำอาหารเองแล้ว งั้นฉันก็ไม่ควรมามองอยู่ข้าง ในเมื่อคุณจะผัดอาหาร งั้นฉันก็จะทำสิ่งที่พิเศษหน่อย ”

***

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงหันกลับไปและหยิบแกะทั้งตัวที่ครูใหญ่นำมา ออกมาจากเต็นท์

“วันนี้ฉันก็จะมาลองทำอาหารต่อหน้าประธานเป่หมิงเอง เมนูแกะย่างทั้งตัว”

เป่หมิงโม่มองถังเทียนจื๋อ ยิ้มอย่างเย็นชา “ ได้สิ พวกเราก็ลองมาแข่งกันดู ”

ประธานผู้มีชื่อเสียงอย่างเป่หมิงโม่ กำลังจะทดสอบทักษะการทำอาหารของเขากับ Noton ไกด์ท่องเที่ยวที่ไม่มีชื่อเสียงใดใด

นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยาก ทุกคนจึงพากันล้อมเป็นวง

กู้ฮอนขยับไปข้างเป่หมิงโม่ พูดอย่างเบาเสียงแล้วมองคนรอบบริเวณ “ มีอะไรให้แข่ง พวกฉันออกมาพาเด็กเที่ยวเล่น ไม่ได้มาแข่งเพื่อความพอใจ”

“เธอกำลังปกป้องเขาหรอ ?”เป่หมิงโม่พูดออกมาแบบนี้

กู้ฮอนก็โกรธจนหน้าแดงขึ้นมาทันที “ แข่งฝีมืออาหารของคุณไปเถอะ ” พูดจบ เธอก็หันหลังแล้วเดินออกจากในหมู่คน ไปที่เต็นท์ของเธอ

แม้ถังเทียนจื๋อ จะไม่ได้ยินว่าเป่หมิงโม่กับกู้ฮอนคุยอะไรกัน แต่ดูแล้ว กู้ฮอนน่าจะออกจากตรงนั้นเพราะโกรธ

เขาหันหน้ามองเป่หมิงโม่หนึ่งครั้ง หลังจากยิ้มอย่างเย็นชาแล้ว เขาพูดกับหยางหยาง “ ไป พวกเราไปต่อกิ่งย่างแกะกัน”

หยางหยางมีความสุขกับการย่างแกะ ไม่ได้รู้สึกว่ารอบข้างผิดปกติอะไร

เห็นถังเทียนจื๋อพาหยางหยางและถือแกะเดินออกไปแล้ว เป่หมิงโม่พูดกับเฉิงเฉิง “ เธอไปเอาปลาที่ตกตอนเย็น แล้วก็เห็ดมา ”

เฉิงเฉิงตอบรับ แล้วหันหลังเบียดเข้าไปในหมู่คนเพื่อกลับไปเอาวัตถุดิบ

ถังเทียนจื๋ออยู่กับหยางหยาง ผู้คนที่เคยล้อมรอบก็ขยายเป็นสองฝั่งแล้ว

ผู้ที่สนับสนุนถังเทียนจื๋อ ก็ไปตามเขา

ผู้ที่สนับสนุนเป่หมิงโม่ ก็อยู่ที่เดิม

“พื้นที่นี้ไม่เลว เอาโต๊ะมาวางเร็ว” ถังเทียนจื๋อสั่ง ผู้ช่วยของเขาได้นำโต๊ะพับได้มาวางไว้บนพื้นหญ้าอย่างเร็ว

วางแกะลงบนโต๊ะโดยตรง

จากนั้น เขาขอให้ผู้ช่วยขุดคูน้ำ ยาวครึ่งเมตรบนพื้นดิน จากนั้นเลือกลำต้นของกิ่งไม้ที่หนามาสี่ท่อน มัดทีละสองท่อน แล้วฝังไว้ที่ปลายทั้งสองข้างของคูน้ำ

เขาล้างมือที่แม่น้ำเรียบร้อยแล้วพูดกับหยางหยาง

“หยางหยาง เรามาทำSPAให้แกะกันเถอะ ” เขาหยิบไวน์ปรุงอาหารหนึ่งขวดเทใส่มือแล้วถูบนตัวแกะตามด้วยซีอิ๊ว

“สิ่งเหล่านี้เพื่อดับกลิ่นของแกะ”เขาพูดแล้ว จึงไปเอาเสาโลหะเกลียว แล้วมัดขาแกะเพื่อไม่ให้แกะตกลงมาระหว่างหมุน

หลังจากวางแกะบนชั้นวางแล้ว ถังเทียนจื๋อก็หยิบน้ำมันมะกอกและแปรง แล้วทาน้ำมันบนแกะให้ทั่ว

สุดท้ายโรยเกลือและผงปรุงรสให้เข้ากัน

หลังจากหมักครึ่งชั่วโมง ถังเทียนจื๋อสั่งให้คนเอากิ่งไม้แห้งมาถมคูน้ำให้เรียบร้อย

จุดไฟ

ไฟแรงขึ้นมาทันที

ถังเทียนจื๋อหมุนกิ่งอย่างใจเย็น ปล่อยให้แกะย่างด้วยไฟให้ทั่ว

สีของตัวแกะ เปลี่ยนไปจากสีแดงขาวก่อนหน้า เป็นสีเฉพาะของบาร์บีคิว ในบางครั้งยังมีเสียงดัง “ฉ่า”

มันเป็นเพราะไขมันของแกะได้ย่างออกมาแล้ว

“หยางหยาง ช่วยหน่อย ทำตามความเร็วของฉัน หมุนไปเรื่อยเรื่อย”ถังเทียนจื๋ออธิบายให้เขาสั้นสั้น

จากนั้นหยางหยางรับหน้าที่ต่อ

หยางหยางได้ทำหน้าที่อย่างดี

หลังจาก ถังเทียนจื๋อพยักหน้าอย่างพอใจ เขาหยิบแปรงและเครื่องปรุงไปปรุงเครื่องเพิ่มอีกฝั่งของแกะ

ไม่นาน กลิ่นหอมของตัวแกะได้กระจายไปทั่วป่า

ผู้คนมากมายเริ่มทำท่าทาง ที่อดใจจะชิมไม่ไหวแล้ว