บทที่112 ใครคือตัวตลก
เดิมทีเฉิงชื่อชิงนัดกับเพื่อนร่วมงามของตัวเองแล้ว ใครจะรู้ว่าพอมาแล้วเพื่อนกลับเบี้ยวนัด กำลังจะออกไปก็เจอยินเสี้ยวเสี้ยวพอดี หลังจากทักทายกันแล้วก็เห็นจิ๋นลี่ยวนเม้มปากเดินมา
“พี่ชื่อชิง”เจอเฉิงชื่อชิง ยินเสี้ยวเสี้ยวดีใจมากนะ ถามออกไปโดยไม่รู้ตัวว่า”กินข้าวยัง?”กินด้วยกันสิ”
เฉิงชื่อชิงยิ้มอย่างอบอุ่น ท่าทางแบบนั้นทำเอาผู้หญิงที่อยู่ในนี้นิ่งไปเล็กน้อย
รอบตัวยินเสี้ยวเสี้ยวทำไมถึงได้มีแต่ผู้ชายเพอร์เฟคแบบนี้?
จิ๋นลี่ยวนสง่าสูงส่ง ยินจื่อเจิ้นดุดันน่าเกรงขาม ต๋งไขร่าเริงแจ่มใส เฉิงชื่อชิงที่จู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นมาก็ดูอบอุ่น หรือว่าผู้ชายทั้งโลกนี้ถูกเธอครองหมดแล้ว?
จิ๋นลี่ยวนเดินเข้ามา ตอนที่พูดเบาๆก็ยื่นมือโอบเอวบางของยินเสี้ยวเสี้ยวไว้”พอดีเลย กินข้าวด้วยกันสิ”
เฉิงชื่อชิงมองการกระทำของจิ๋นลี่ยวน ยิ้มมุมปากมากกว่าเดิม ถึงตอบตกลงเดินเข้ามา ทีนี้ผู้หญิงในห้องนี้ก็ดีใจกันหมด
พลาดจิ๋นลี่ยวนไปหนึ่งคน เฉิงชื่อชิงคนนี้น่าจะมีโอกาสแหละมั้ง?
หลังจากแนะนำคนในห้องให้เฉิงชื่อชิงไปแล้ว ผู้จัดการหวงก็ให้คนเสริฟ์อาหารชั้นดีมา กลุ่มผู้ชายที่ดื่มเหล้าไปรู้สึกอายหรืออึกอัดสักที่ไหนกัน เหล้าสองสามแก้วลงท้องก็เฮฮาขึ้นมาทันที
“จิ๋นลี่ยวนนี้ก็ไม่เป็นเลยจริงๆ ปกปิดสถานะนานขนาดนั้น ถ้าครั้งนี้ไม่ใช่เพราะว่าเรื่องงานแต่งของฉีกู่สองบ้านถูกแฉออกมา ใครจะไปรู้ว่าเขาจะซ่อนตัวในโรงพยาบาลหนันหยูอีกนานแค่ไหน!”มีหมอแผนกอื่นๆบ่นอย่างไม่พอใจ แก้วเหล้าในมือชูตรงหน้าจิ๋นลี่ยวน”จิ๋นลี่ยวน วันนี้นายถูกกำหนดแล้วให้นอนออกไป!”
ยินเสี้ยวเสี้ยวนั่งอยู่ข้างเขา ดื่มเหล้าครบ3แก้วแล้ว จิ๋นลี่ยวนหน้าแดงเล็กน้อย กลับยังยกแก้วเหล้าในมือขึ้นอีก ยิ้มมุมปาก
ทันใดนั้น มือที่อยู่ใต้โต๊ะถูกยินเสี้ยวเสี้ยวกุมไว้ในฝ่ามือ มีความอบอุ่นไหลผ่านหัวใจของจิ๋นลี่ยวน ยิ้มที่มุมปากยิ่งมีเสน่ห์มากขึ้น เอียงหน้าพูดกระซิบเบาๆข้างหูยินเสี้ยวเสี้ยวต่อหน้าทุกคน”เสี้ยวเสี้ยว ฉันเมาแล้ว เธออย่ารังเกียจนะ”
ประโยคเดียว ยินเสี้ยวเสี้ยวหน้าแดงทันที
ไม่ใช่เพราะคำพูด แต่เป็นเพราะว่าระหว่างที่เขาพูด ริมฝีปากร้อนถูโดนหูของเธอ
เสี้ยวๆ ชาๆ จั๊กจี้
จู่ๆ ยินเสี้ยวเสี้ยวก็นึกถึงการสัมผัสใกล้ชิดเพียงหนึ่งเดียวของพวกเขา ในงานเลี้ยงของยินรั่วอวิ๋น เขาจูบตนเอง
แต่แล้ว ยินเสี้ยวเสี้ยวหน้าแดงมากกว่าเดิม
ไม่กล้ามองคนอื่นเลย
เฉิงชื่อชิงก็นั่งอยู่อีกข้างของยินเสี้ยวเสี้ยว หรี่ตาลงเล็กน้อย รอยยิ้มที่มุมปากก็ไม่ลดลงเลย แค่ยกแก้วเหล้าในมือตัวเองชนแก้วเหล้าที่วางอยู่บนโต๊ะของยินเสี้ยวเสี้ยวเบาๆ ข้างในเหมือนกับจิ๋นลี่ยวน ไวน์แดงเข้มข้น……
“เสี้ยวเสี้ยว พวกเราดื่มสักแก้ว?”เฉิงชื่อชิงถามเสียงเบา
ยินเสี้ยวเสี้ยวดึงสติหันมองเฉิงชื่อชิง แต่สุดท้ายก็อดพูดเบาๆกับจิ๋นลี่ยวนว่าดื่มน้อยๆหน่อย
แค่คำเดียว ทำเอาคนทั้งโต๊ะอดยิ้มไม่ได้
คนทั้งโต๊ะกำลังหัวเราะ ท่าทานั้นคือไม่ได้รับผลกระทบจากสถานะของจิ๋นลี่ยวนคุณชายซานบ้านจิ๋นแล้ว ตอนนี้ไม่ว่าจะเพราะแอลกอฮอล์หรือว่าอะไร ไม่ว่ายังไงนี่ก็คือผลลัพธ์ที่จิ๋นลี่ยวนอยากได้ สำหรับสถานะของบ้านจิ๋นนี้ ตลอดมาเขารู้สึกว่ามันเกะกะ ไม่เคยคิดว่ามันมีอะไรยิ่งใหญ่เลย……
“พี่ชื่อชิง ช่วงนี้พี่อยู่ที่เมืองTตลอดเลยไหม?”ยินเสี้ยวเสี้ยวถามเสียงเบา ดูเหมือนเธอจะพบเขาบ่อยมาก มีหน้าจิ๋นลี่หยาวแวบผ่านเข้ามา
จิ๋นลี่หยาวรอเฉิงชื่อชิงมากี่ปีเธอไม่รู้ แต่ว่าเธอรู้ว่าจิ๋นลี่หยาวรอจนอายุ29ปียังคงโสดไม่ได้แต่งงาน แต่รอคอยสักวันหนึ่งเฉิงชื่อชิงจะสามารถเห็นเธอได้
เฉิงชื่อชิงไม่ได้รู้เยอะขนาดนั้น แค่พยักหน้าตอบเธอไปหนึ่งประโยค”ยังมีคดีอยู่นี้ น่าจะอยู่อีกนาน”
ยินเสี้ยวเสี้ยวพยักหน้า ยิ้มพูดว่าครั้งหน้าก็ยังสามารถนัดออกมากินข้าวกันได้
พูดจบ ผู้ชายข้างๆก็ตักอาหารใส่จานเธอ กำชับเธอกินข้าว ซึ่งทำให้คำตอบของเฉิงชื่อชิงจมอยู่ในเสียงกำชับนั้น
ใช้เวลาที่ยินเสี้ยวเสี้ยวก้มหน้ากินข้าว ผู้ชายทั้งสองคนสบตากันกลางอากาศหนึ่งวิ
มีบางเรื่องไม่พูด ยังคงชัดเจนซึ่งกันและกัน “คุณหมอฉิง เธอเป็นยังไงบ้าง?”ทันใดนั้น มีเสียงเป็นห่วงส่งมา สายตาของยินเสี้ยวเสี้ยวและคนอื่นๆหันไปกันหมด ก็เห็นคุณหมอฉิงหน้าแดง ท่าทางเมา”ดื่มไม่ได้แท้ๆ ก็ดื่มน้อยหน่อยสิ”
มีหมอพูดเสียงเบาอยู่ คนทั้งโรงพยาบาลหนันหยู ใครก็รู้คุณหมอฉิงชอบจิ๋นลี่ยวน ตอนนี้จู่ๆจิ๋นลี่ยวนก็แต่งงาน นี่ทำให้คุณหมอฉิงไม่สบายใจก็ปกติ แต่ว่าไม่ว่ายังไงเกิดเรื่องแบบนี้ในงานเลี้ยงคนอื่นก็ไม่ดีสักเท่าไหร่
ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ได้พูด แค่ก้มหน้ากินข้าวเงียบๆ ไม่มีเสแสร้งความเป็นห่วงเลยสักนิด
เฉิงชื่อชิงเห็นอยู่ในสายตา อดหัวเราะไม่ได้ พูดเสียงเบา”คุณหมอนี่แตะเหล้าน้อยหน่อยก็ดีนะ ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาก็แย่เลยสิ”
คำพูดนี้ไม่พูดก็ยังดี พอพูดออกมา ทำให้คุณหมอฉิงที่เมาแล้วมีความกล้าเลยอาละวาดขึ้นมาทันที
“เกิดเรื่อง?ตอนนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้นได้?”คุณหมอฉิงดื่มเมาแล้วจริงๆ ตามัวมองมาทางนี้ แล้วสายตาก็จ้องบนตัวจิ๋นลี่ยวนอย่างรวดเร็ว”ฉันก็อยากให้เกิดเรื่องอะไรหน่อย เอาอย่างนี้ไหม พวกเธอให้โอกาสฉันสิ?”
ประโยคเดียว ยินเสี้ยวเสี้ยวหยุดการกระทำทันที คนทั้งโต๊ะก็เงียบลง
เฉิงชื่อชิงยิ้มอย่างชั่วร้ายมองจิ๋นลี่ยวน ในมือเขย่าแก้วไวน์ รอดูฉากเด็ดๆ
ตาคมหรี่เล็กน้อย จิ๋นลี่ยวนไม่ได้หันหน้ามองคุณหมอฉิงกลับมองตรงยินเสี้ยวเสี้ยวที่อยู่ข้างๆ พูดอย่างอ่อนโยน”เสี้ยวเสี้ยว กินช้าหน่อย ฉันไม่แย่งเธอหรอก ดูสิ เธอเหมือนเด็กเลย”
ในสภาพแวดล้อมนี้ จู่ๆจิ๋นลี่ยวนก็พูดจาอ่อนโยนออกมา ยินเสี้ยวเสี้ยวเงยหน้าขึ้นโดยไม่รู้ตัวตอนที่เขาเรียกตน นี่ก็เหมือนกับว่าเขากำลังปูทางไว้หลังจากคำพูดนั้น มือที่เห็นกระดูกชัดเจนนั้นสัมผัสปากเธออย่างแผ่วเบา กดปากอมชมพูของเธอเบาๆ ดูมีความสุข……
ตาโตจ้องมองตาคมของจิ๋นลี่ยวน เห็นแต่ความอ่อนโยน ไม่มีอย่างอื่น
ทั้งห้องเงียบมาก ขนาดหมอที่คิดอยากจะเปลี่ยนบรรยากาศก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีแล้ว
ดวงตาอบอุ่นเบิกกว้างเล็กน้อย เฉิงชื่อชิงยกแก้วไวน์ในมือไปทางจิ๋นลี่ยวน
คุณหมอฉิงรู้สึกอึดอัดใจมาก ไม่อย่างนั้นเมื่อกี้ก็ไม่ดื่มเหล้าเยอะขนาดนั้นคนเดียวหรอก ไวน์แดงก็ดี แต่ว่าดื่มมากไปกลับทำให้เมาเป็นพิเศษ และคนที่ดื่มเมาแล้วก็จะใจกล้ามาก!
“จิ๋นลี่ยวน!”เสียงตะโกนที่มีความน้อยใจปนอยู่เล็กน้อย ความเสียใจนิดๆ คุณหมอฉิงมองจิ๋นลี่ยวนบอกตัวเองแล้วพูด”จิ๋นลี่ยวน นานไม่เห็นฉันเหรอ?ถึงแม้ฉันจะปล่อยวางศักดิ์ศรีทั้งหมดของตัวเอง ปล่อยวางความหยิ่งทั้งหมดไปจีบนาย ตามนาย นายก็มองไม่เห็นฉันเหรอ?ทำไมนายถึงไม่ยอมมองฉันเลย ฉันมีอะไรที่สู้ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ได้กันแน่!นายบอกฉันสิ!”
ทีนี้ ถึงแม้มีคนอยากจะเปลี่ยนบรรยากาศก็ไม่กล้าพูดแล้ว คุณหมอจูที่นั่งฟังคุณหมอฉิงพูดอยู่ข้างๆ มีรอยยิ้มขมขื่นออกมา ดื่มแก้วต่อแก้วไปเรื่อยๆ ไม่พูดอะไรตั้งแต่ต้น
นาทีที่วันนี้มาเข้าร่วมงานเลี้ยงนี้ เธอก็รู้อยู่แล้ว ทั้งชีวิตนี้เธอไม่สามารถยืนอยู่ข้างเขาได้ แต่ว่าคุณหมอฉิงใจกล้ามากกว่าเธอเยอะ และกล้าหาญมาก อย่างน้อยก็สามารถพูดเรื่องแบบนี้ออกมาได้ไม่ใช่เหรอ?
จิ๋นลี่ยวนไม่ได้พูด มือที่เช็ดมุมปากยินเสี้ยวเสี้ยวก็ไม่ได้ดึงกลับ แต่มองเธออย่างนั้น ในตอนที่ยินเสี้ยวเสี้ยวอ้าปากพูดกลับยกยิ้มมุมปากตัวเองเงียบๆ
“คุณหมอฉิง กรุณาดูสถานะของเธอด้วย และกรุณารักตัวเองหน่อย”ยินเสี้ยวเสี้ยวพูดขึ้นกะทันหัน ตาคู่มองคุณหมอฉิง เย็นชาเป็นพิเศษ”จิ๋นลี่ยวนคือสามีของฉัน ถ้าเธอไม่รู้ข้อนี้ถ้างั้นฉันบอกเธออีกรอบ ขอให้เธออย่า……ยุ่งอีก”
ยินเสี้ยวเสี้ยวโมโห คุณหมอฉิงอยู่ในโรงพยาบาลชอบประกาศว่าเป็นผู้หญิงของจิ๋นลี่ยวน มีหลายครั้งเธอไปโรงพยาบาลหนันหยูมักจะได้ยินมีพยาบาลแอบพูดว่าหล่อนอะไรยังไงกับจิ๋นลี่ยวน เอาใจอะไรยังไง แค่ตลอดมาเธอไม่พูดออกมา แต่ว่ามีหลายๆเรื่องไม่ใช่ว่าเธอไม่พูดมันก็ไม่มีอยู่!
เดิมทีเธออยากพูดว่าหน้าไม่อาย แต่ไม่ว่ายังไงก็ไว้หน้าหล่อนสักหน่อย!
“ยินเสี้ยวเสี้ยวแกหุบปาก!”คุณหมอฉิงปล่อยออกไปหมดเพราะแรงกระตุ้นของฤทธิ์เหล้า ลุกขึ้นเผชิญหน้าตรงๆกับสามีภรรยาคู่นี้”แกรู้อะไร?แกก็แค่เด็กที่เพิ่งจบออกมา แกรู้ว่าอะไรคือความรัก อะไรคือครอบครัว อะไรคือการแต่งการเหรอ?ถ้าไม่ใช่ว่าแกคือคุณหนูคนโตบ้านยิน แกคิดว่าแกมีความสามารถแต่งงานกับเขาเหรอ?พูดให้ถูก แกก็แค่มีสถานะแบบนี้เลยแต่งกับเขาได้!ถ้าแกไม่ใช่คุณหนูคนโตข้านยิน ยินเสี้ยวเสี้ยวขนาดมองแกยังไม่มีสิทธิ์มองเขาเลย!”
ยินเสี้ยวเสี้ยวมองคุณหมอฉิง โกรธจนหัวเราะ นั่งมองหล่อนนิ่งๆ ยังไม่ทันพูดก็ได้ยินคำพูดต่อไปนี้ที่ขนาดยินเสี้ยวเสี้ยวยังไม่กล้าไปคิด
เริ่มแล้วก็ถอยไม่ได้ พูดไปแล้วก็พูดออกมาให้หมดเถอะ ทีนี้คุณหมอฉิงก็พูดออกมาให้หมดอย่างไม่กังวลอะไร”ยินเสี้ยวเสี้ยว แกก็แค่ขึ้นมาจากมือที่สาม มีสิทธิ์อะไรมาว่าฉัน ใครจะไม่รู้ว่าแกเตะคุณหนูรองตระกูลมู่ออกแล้วถึงได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นมาได้?เหอะ ฉันยังได้ยินมาว่า งานแต่งงานของแกนั้นเดิมทีเตรียมให้มู่ซูวสินะ แกก็แค่ตัวแทนยังมีหน้ามาเฉิดฉายอะไรตรงนี้? บนทีวีไม่ใช่รายงานแล้วเหรอ วันที่แกเข้าสถานีตำรวจ จิ๋นลี่ยวนยังอยู่ที่อพาร์ทเม้นท์มู่ซูว เขามีไปหาแกไหม?แกรู้ว่านี่หมายความว่าอะไรไหม?หมายความว่าเขาไม่ได้เก็บแกไว้ในใจเลย!
ทันใดนั้น บนโต๊ะอาหารก็ไม่มีใครขยับอีกเลย แค่หันหน้ามองยินเสี้ยวเสี้ยวนิ่งๆ
และยินเสี้ยวเสี้ยว ตอนที่คุณหมอฉิงพูดจบ หน้าขาวซีดทันที
ยื่นมือค้ำโต๊ะ คุณหมอฉิงดึงระยะห่างของตัวเองกับยินเสี้ยวเสี้ยวให้ใกล้ ก้มหน้ายักคิ้วพูดอย่างได้ใจ”ยินเสี้ยวเสี้ยว แกคิดว่าแกชนะแล้วเหรอ?ถ้าแน่แกก็ชนะผู้หญิงที่อยู่ในใจจิ๋นลี่ยวนสองปีให้ได้สิ ชนะมู่ซูวได้ถึงจะชนะจริงๆ ตอนนี้แกโวยวายอยู่ในสายตาคนอื่น ก็แค่เรื่องตลก!”
