The Trembling World – ตอนที่ 275

TTW:บทที่ 275 ซุ่ม
แม้ว่าจะเป็นคำพูดที่ติดอ่างก็ตาม หลิวกำ สามารถอธิบายความหมายของประโยคพวกนี้ได้
“ ทำไม….เป็นไปได้ยังไง?” หลิวกำ ตกใจมาก
“นักรบอีก 2 คนเกือบจะเสร็จสิ้นการรีบูทระบบของพวกเขาแล้ว ฉันจะบอกคุณทุกอย่างหลังจากที่เรากลับไปแล้ว ตอนนี้เราจำเป็นต้องฆ่าพวกเขาไหม?” ยินฮี ถาม หลิวกำ ขณะที่ ยินฮี พูดนั้นโปรแกรมเสียงของเธอยังไม่เสถียรดังนั้นมันจึงเปลี่ยนเป็นระดับสูงต่ำบางครั้งสลับไปมาระหว่างเพศชายและเพศหญิงดังนั้นมันจึงแปลกมากเมื่อเปล่งเสียงออกมา
หลิวกำ มองไปที่กลุ่มคนอย่างไม่แยแส
“เรายอมจำนน!โปรดไว้ชีวิตพวกเรา!”
เมื่อ หลิวกำ เหลือบมองคนพวกนั้นพวกเขาวางอาวุธลงกับพื้นและคุกเข่าลง
กลุ่มผู้เล่นนี้ได้ตรวจสอบสถานการณ์ก่อนหน้านี้แล้วเขารู้สึกถึงความแตกต่างระหว่างผู้เล่นกับนักรบสวมชุดเกราะเป็นอย่างดี มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะชนะการต่อสู้กับนักรบพวกเขายังเห็นได้ว่า ยินฮี นั้นฆ่าคนไปหลายคนโดยปืนเลเซอร์ของเธอภายในไม่กี่วินาที
นอกจากนี้ หลิวกำ ยังมี เกราะหมอก ที่สามารถทนทานต่อการโจมตีอาวุธปืนทุกชนิดในขณะที่เขาฆ่า ซูหยาน หลิวกำ เผยถึงพลังที่เหนือกว่าพวกเขา ชายสวมเสื้อกันฝนไม่คาดคิดว่านักรบสวมเกราะและ หลิวกำ จะเป็นพวกเดียวกัน จะทำอย่างไรกับสถานการณ์นี้?พวกเขายังไม่แน่ใจว่านักรบสวมชุดเกราะนี้ทำงานร่วมกับ หลิวกำ หรือไม่ แต่ตอนนี้สิ่งที่ดีที่สุดของพวกเขาคือการโยนอาวุธและยอมจำนนแทนที่จะถูกฆ่าตาย
“ปล่อยพวกเขาไปพวกเขายังคงมีประโยชน์” หลิวกำ
“ตกลง” ยินฮี ตอบ จากนั้นเก็บปืนเลเซอร์และเดินไปยังร่างของนักรบสวมเกราะอีก 2 คน
นักรบสวมเกราะคนนี้ประกาศตัวเองว่าเป็น ยินฮี และเธอยังเชื่อฟัง หลิวกำ ทำให้ จางเฉียงหลี่ รู้สึกสับสน ในตอนนี้ จางเฉียงหลี่ ได้ตัดสินใจแล้วว่าจะปฏิบัติตาม หลิวกำ แม้ว่าสถานการณ์จะน่าสงสัยมากแค่ไหนก็ตาม แต่ จางเฉียงหลี่ ก็ไม่เคยถาม ปืนไรเฟิลและจรวดที่อยู่บนพื้นถูกรวบรวมไว้ด้วยกันส่วนผู้คนถูกมัดด้วยเชือก
จางเฉียงหลี่ เก็บรักษาอาวุธปืนทั้งหมดและค้นตัวทุกคนเพื่อหาแม็กกระสุนหรือรายการอื่นๆที่มีประโยชน์
ชายเสื้อกันฝนและพวกของเขาไม่รู้ว่านักรบที่ตื่นขึ้นมานั้นร่วมมือกับผู้เล่น 2 คนนี้ได้อย่างไรพวกเขาไม่สามารถเข้าใจได้ ส่วนที่แย่ที่สุดก็คือ จางเฉียงหลี่ ทำร้ายพวกเขาในขณะที่ค้นตัว จางเฉียงหลี่เตะพวกเขาลงกับพื้นความไม่พอใจก่อตัวขึ้นในหัวใจของผู้เล่นคนอื่นแต่มันไม่เพียงพอที่เขาจะก่อจราจล
พลังของ หลิวกำ ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นหรือแม้แต่นักรบสวมเกราะที่ดูเหมือนสัตว์เลี้ยงของเขา พวกผู้เล่นกำลังคิดถึงวิธีในการรักษาชีวิตอย่างอดทน
ในตอนแรกชายสวมเสื้อกันฝน ต้องการส่งหมอเพื่อผสมกับทีมของหวังเจ้า และลอบสังหารในภายหลังแต่ดูเหมือนว่าแผนที่วางไว้จะไร้ประโยชน์ หมอเป็นคนแรกที่เสียชีวิตและตอนนี้อาวุธปืนและวัตถุระเบิดทั้งหมดของเขาถูกยึด
สุดท้ายใครเป็นคนซุ่มโจมตีใครกันแน่?
กระเป๋าสะพายหลังชั่วคราวของ จางเฉียงหลี่ เต็มไปด้วยอาวุธปืนและกระสุนปืนระเบิด C4 จำนวน 2 ชุดนี่เป็นสิ่งที่คุ้มค่า เมื่อมีอาวุธเหล่านี้เรือนจำจะได้รับการปกป้องที่ดีขึ้น
“พวกคุณได้รับอาวุธปืนและกระสุนจากที่ไหน?ฐานทัพของพวกคุณอยู่ที่ไหน?” จางเฉียงหลี่ เริ่มสอบสวน
ขณะที่ จางเฉียงหลี่ ทำการซักถาม ยินฮี ก็เดินกลับมาหา หลิวกำ และพยายามแยกเกราะของ 2 นักรบที่ไม่ได้สติออกแต่ดูเหมือนว่ามันจะไร้ประโยชน์
เธอพยายามที่จะปล้น นาโนโฟตอนของนักรบทั้งสองเพื่อเติมเต็มตัวเองแต่พบว่าขั้นตอนการถ่ายโอนนั้นมีการตรวจสอบสิทธิ์เป็นพิเศษนอกจากนี้ชุดหุ้มเกราะของนักรบยังป้องกันตัวเองโดยอัตโนมัติดังนั้นจึงไม่มีใครสามารถแกะมันออกได้
“เฮลิคอปเตอร์ของพวกเขากำลังมา! เราต้องรีบออกไปเดี๋ยวนี้! ตามฉันมา!” ยินฮี กระซิบกับ หลิวกำ ในขณะที่เธอรู้สึกถึงการปรากฏตัวของศัตรู
หลิวกำ ยังคงเงียบเขาลังเลที่จะตามนักรบสวมชุดเกราะคนนี้หรือที่เรียกตัวเองว่า ยินฮี ความแตกต่างของรูปลักษณ์ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ แต่สุดท้ายเขาก็ยังคงดีใจที่เธอยังมีชีวิตอยู่นี่คือสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเขา
ยินฮี เริ่มวิ่งไป 2-3ก้าว และพบว่าก้าวเท้าของเธอนั้นช้ามาก ดูเหมือนความเร็วของเธอนั้นไม่ค่อยดีนัก หลังจากนักถึงอะไรได้บางอย่างเธอก็เปิดเกราะช่องว่างมิติที่หน้าอกของเธอ หลังจากนั้นก็เก็บเกราะหนักออกจากร่างกาย ร่างกายของ ยินฮี นั้นแวววับไปด้วยประกายโลหะเธอเริ่มปรับตัวให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วนี่เป็นอีกรูปแบบหนึ่งของนักรบแห่งอนาคต การจัดเก็บเกราะหนักในพื้นที่มิติจะทำให้ความเร็วในการเคลื่อนที่เพิ่มขึ้น 10 เท่า
การสูญเสียเกราะป้องกันนั่นอาจหมายความว่าการป้องกันของพวกเขาลดน้อยลง แต่มันไม่ได้ช่วยให้โจมตีนักรบส่วนเกราะง่ายขึ้นมากนัก
ตอนนี้ ยินฮี ให้ความสำคัญในการนำทางกับ หลิวกำ และ จางเฉียงหลี่เพื่อหลบหนี ดังนั้นเธอเธอจึงต้องการใช้ความเร็วจึงจำเป็นต้องเก็บเกราะหนักเอาไว้ หากเธอยังสวมเกราะหนักเอาไว้แม้แต่คนธรรมดาก็สามารถติดตามเธอได้ทันเวลา
จางเฉียงหลี่ เตะไปที่กลุ่มผู้เล่นอีก 2 -3 ครั้งจากนั้นเดินตาม หลิวกำ และ ยินฮี มุ่งไปยังประตูทางออกขนาดใหญ่
เมื่อ ยินฮี มาถึงประตูใหญ่กำปั้นของเธอกดกลับเข้าไปในตำแหน่งของมันและเปลี่ยนเป็นวัตถุแหลมคมเธอเล็งไปที่ประตูที่ล็อคอยู่ไฟเปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีเขียว ประตูใหญ่เปิดขึ้นอย่างราบรื่นทั้ง 3 คนวิ่งออกไปในลานเล็กๆ
ขณะที่ทั้ง 3 คนเดินผ่านประตูออกไป จางเฉียงหลี่ มองย้อนกลับมาข้างหลังพบว่าตอนนี้มันถูกพลางด้วยกำแพงล้อมรอบมันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่ามีประตูอยู่ที่นั่น….
————————-