TW:บทที่ 306 ความล่าช้า
หลิวกํา ชี้ไปที่ประตูห้องโดยสารและต้องการมองสิ่งที่อยู่ข้างใน การแสดงออกของ เหว่ยเหลียง เปลี่ยนไปทันที
“ห้องนี้เต็มไปด้วยน้ําทะเลดังนั้นจึงปิดไว้ชั่วคราว หากประตูเปิดออกน้ําจะท่วมพื้นที่ที่เหลือทันที” เหว่ยเหลียง อธิบาย
หลิวกํา ไม่ได้พูดอะไรเขารู้สึกว่ามีบางอย่างถูกเก็บเป็นความลับอยู่ บางทีเรื่องน้ําท่วมอาจเป็นเรื่องโกหกดูเหมือนว่าสิ่งที่ถูกขังอยู่หลังประตูนี้จะเป็นความลับ ฐานใต้น้ํามีขนาดใหญ่มากจนไม่อยากจะเชื่อว่ามีนักวิจัยเพียง 18 คนประจําการอยู่ที่นี่
“นี่คือห้องครัวและโรงอาหารของเรา ห้องครัวนี้รับผิดชอบในการจับสัตว์ทะเลหลังจากจับสัตว์ทะเลมาแล้วพวกเขาจะถูกน็อคด้วยไฟฟ้าและกลายเป็นส่วนผสม คืนนี้เรามีอาหารที่ดีที่จะต้อนรับแขกของเรา” เหว่ยเหลียง ประกาศหลังจากมาถึงห้องครัวและชี้ไปที่อาหารทะเลแปลกๆ
“มันดูแปลกมาก” ฮันกวงมิน กล่าวในขณะที่เขาทดสอบผิวของสัตว์ทะเลนั้น
“ใช่ มันดูแปลก แต่รสชาติของมันดีมาก เรามีวิธีการปรุงอาหารที่พิเศษมาก” เหว่ยเหลียงตอบ
เนื่องจากสภาพปัจจุบันทําให้ฐานใต้น้ํานี้มีเพียงไม่กี่ห้องที่ยังสามารถใช้งานได้ จากการพาชมฐานทั้งหมดจบลงอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ เหว่ยเหลียง และ ซูนีน่า หลิวกํา และแขกอีก 3 คนมายังโรงอาหารก็เกิดเสียงดังก้องมายังทิศทางของท่าเรือ หลังจากนั้นไม่นานนักวิจัยสองคนก็วิ่งเข้ามาในโรงอาหารด้วยความหวาดกลัว
“ สัตว์ประหลาดทะเลเมีสัตว์ประหลาดทะเลอยู่ข้างนอกมันโจมตีท่าเทียบเรือของเรา!”นักวิจัยทั้งสองคนตะโกนออกมาในขณะที่เขารีบๆมาหา เหว่ยเหลียง และ หลิวกํา
เหว่ยเหลียง และ หลิวกํา นําคนอื่นๆรีบมายังท่าเรือพวกเขาพบว่าเรือดําน้ําขนาดเล็กของพวกเขาไม่ได้อยู่ที่ท่าเทียบเรืออีกต่อไป ข้อต่อการเชื่อมต่อถูกแยกออกอย่างรุนแรง
มี มอนิเตอร์ ตรวจจับความเคลื่อนไหวที่สามารถตรวจสอบสิ่งที่เกิดขึ้นภายนอกของฐาน หลิวกํา ได้เห็นเรือดําน้ําของเขาถูกยึดโดยสัตว์ประหลาดทะเลขนาดใหญ่มันใช้แรงของมันทําลายตัวเชื่อมต่อของท่าเรือ สัตว์ประหลาดทะเลนี้ลําตัวดูเหมือนอ่อนนุ่มแต่มันสามารถฉีกเรือดําน้ําออกได้อย่างรวดเร็วและหายไปในทะเลลึก
“เกิดอะไรขึ้น?” หลิวกํา ถามเหว่ยเหลียง ตอนนี้เรือดําน้ําที่หายไปกลายเป็นเรื่องลําบากสําหรับกลุ่มของเขามันทําให้เขาไม่สามารถกลับไปยังพื้นผิวน้ําได้
“ผมไม่รู้เราไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน อาคารเหล่านี้อยู่ที่ก้นทะเลและทํามาจากวัสดุพิเศษ มันไม่สามารถเข้ามาในอาคารนี้ได้ โดยปกติเรือดําน้ําที่ลงมาจอดที่นี่จะมีน้ําหนักมาก ข้อต่อสําหรับต่อเรือประเภทนี้มีความปลอดภัยเป็นพิเศษ ห้องปฏิบัติการไม่เคยต้อนรับเรือดําน้ําขนาดเล็กมาก่อน อีกอย่างไม่เคยเกิดกรณีนี้ขึ้นนั่นคือเหตุผลที่เราไม่คิดว่าเรือดําน้ําของคุณจะถูกพวกมันเอาไป…” เหว่ยเหลียง ตกใจมาก
“การที่เรือดําน้ําขนาดเล็กถูกเอาไปโดยสัตว์ประหลาดทะเลนั้นนั่นหมายความว่าพวกเราติดอยู่ที่นี่อย่างนั้นหรอ?เราอยากจะช่วยเหลือพวกคุณแต่ใครจะรู้ว่าเหตุการณ์แบบนี้กับเกิดขึ้น! ทําไมคุณไม่บอกเรื่องนี้กับพวกเรา?” หลิวกํา ขมวดคิ้วจากการพิจารณาจากวีดีโอมันควรเป็นความรับผิดชอบของห้องปฏิบัติการ ดังนั้นเขาจึงรู้สึกหงุดหงิด
“อย่ากังวลไปเนักรบสวมเกราะยังคงอยู่ที่นี่?ผมได้ยินมาว่าเหล่านักรบสวมเกราะสามารถสื่อสารกับเทคโนโลยีควอนตัม ไม่ต้องคํานึงถึงระยะทางพวกเขาควรสามารถติดต่อกันได้แม้จะอยู่บนดวงจันทร์ก็ตาม คุณควรจะเข้าใจภาษาเขา สิ่งที่ต้องทําก็คือส่งสัญญาณช่วยเหลือไปยังยานแม่ยานแม่จะส่งทีมกู้ภัยมา” เหว่ยเหลียง เลือกคําพูดของเขาในการตอบ หลิวกํา อย่างรอบคอบ
คําพูดของ เหว่ยเหลียง นั้นถูกต้อง แม้ว่า ยินฮี ไม่ต้องติดต่อสื่อสารด้วยเทคโนโลยีควอนตัม แค่เธอสามารถถอดสร้อยข้อมือที่ป้องกันสัญญาณออกก็เพียงพอทําให้อุปกรณ์ติดตามเปิดใช้งาน และมันสามารถติดต่อกับยานแม่ได้ แม้ว่าทะเลจะลึกก็ไม่สามารถปิดกั้นสัญญาณนี้ ยานแม่จะสามารถหาตําแหน่งของเธอได้
ปัญหาใหญ่ก็คือร่างกายของ ยินฮี นั้นถูกขโมยมาดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องที่เธอไม่สามารถทําได้ประการแรกเธอไม่สามารถถอดสร้อยข้อมือป้องกันของเธอออกและเปิดเผยตําแหน่งปัจจุบัน ประการที่สองเธอไม่สามารถติดต่อยานแม่ได้ด้วยตัวเอง
“แน่นอนผมรู้อยู่แล้ว แต่ปัจจุบันสภาพเจ้าหน้าที่บริหารการควบคุมการดําเนินงานของ บริษัทยังอยู่ในความกระสับกระส่าย ก่อนที่พวกเราจะลงมายังใต้น้ําเราได้ส่งสัญญาณช่วยเหลือไว้แล้ว ดังนั้นด้วยสภาพปัจจุบันของบริษัทผมคาดว่าพวกเขาจะต้องใช้เวลา 2-3 วัน หรืออย่างช้าอาจเป็น 1 สัปดาห์ คุณรู้ใช่ไหมว่าเจ้าหน้าที่เป็นอย่างไรโดยเฉพาะอย่างยิ่งจรรยาบรรณในการทํางานของพวกเขา” หลิวกํา โกหกอีกครั้ง
“นี่ไม่ใช่ปัญหาในทะเลมีอาหารอร่อยมากมาย อย่างน้อยเราก็มีพลังนิวเคลียร์ขับเคลื่อนซึ่งจะทําให้เราใช้ชีวิตอยู่ได้ 1 เดือนโดยไม่ต้องทดลองอะไร ดังนั้นการรอคอยการช่วยเหลือจึงไม่น่าเป็นปัญหาแม้ว่าการทดลองของเราจะหยุดชะงัก” เหว่ยเหลียง สอบ
หลิวกํา ไม่สามารถปั้นหน้าได้ตามปกติเขากําลังสาปแช่งอยู่ในใจ เขาพยายามทําให้ตัวเองสงบเท่านั้น สัตว์ประหลาดทะเลตัวนี้มาจากไหน?ทําไมมันถึงขโมยเรือดําน้ํา มีเหตุผลบางอย่างที่ว่าทําไมถึงไม่เจอมันบนพื้นผิวทะเล มันมาถึงจุดที่เขาควรเปิดเผยความสามารถใหม่ของเขาแล้วเดินจากใต้ท้องทะเลขึ้นไปบนฝั่งแล้วอย่างนั้นหรอ ?
ร่างกายระดับ 9 อาจมีความแข็งแกร่งถึงจุดที่สามารถทนต่อแรงกดดันของทะเลลึก 3000 เมตรได้ หลิวกํา ใช้ความรู้ฟิสิกส์ของเขาคํานวณอย่างรวดเร็ว ทุกลูกบาศก์เมตรของความลึกจะส่งผลต่อแรงดัน 3000 ตันแรงกดดันต่อร่างกายของเขาจะอยู่ที่ 2-3 พันตันหรือมากกว่านั้น
การเข้าสู่ระดับ 9 ความสามารถทางกายภาพเพิ่มขึ้น 10 เท่า สําหรับความต้านทานเกี่ยวกับ แรงดันนั้นเขายังคงไม่แน่ใจว่าจะสามารถทนต่อความดันนี้ได้หรือไม่ อย่างน้อยเกราะหมอกก็น่าจะมีฟังก์ชันการป้องกัน
สุดท้ายถ้าไม่มีตัวเลือกเหลือ หลิวกํา คงเสี่ยงที่จะออกไปยังทะเลเพียงลําพัง ถ้ามีโอกาสเขา และ ยินฮี จะออกไปก่อนและทิ้งให้ ฮันกวงมิน กับ เชาเหมิง อยู่ที่นี่จนกว่าเขาจะกลับมาช่วยเหลือ
หลิวกํา แกล้งทําเป็นว่าเขาเหนื่อยมากแค่ไหน เหว่ยเหลียง จึงจัดห้องพักให้กับ หลิวกํา แม้จะดูคล้ายกับห้องพักส่วนตัวแต่ผนังก็ยังคงมีการแบ่งเป็นห้องเล็กๆ 2 ห้อง
ห้องนึ่งสําหรับ หลิวกํา อีกห้องนึ่งสําหรับอีก 2 คนคือ ฮันกวงมิน และ aol
หลิวกํา บอก ยินฮี ให้ตรวจสอบห้องหลังจากยืนยันว่าห้องพักนี้ไม่มีอุปกรณ์ตรวจสอบ หรือ กับดักใดๆ หลิวกํา ก็ได้มองไปที่นาฬิกาข้อมือของตัวเอง บนหน้าจอมีความสามารถใหม่เกิดขึ้น [Dermal Respiration)!
