ตอนที่ 206 ทุ่มหมดตัว
การตัดสินใจของเซี่ยวเฉินมันอาจจะทําให้เขานอนเป็นปุ๋ยอยู่ในพิภพใต้ดินแห่งนี้ตลอดกาลเขาอดไม่ได้ที่ต้อง ระวังเอาไว้
พญางแดงกําลังเข้าไปใกล้ต้นดาวเรืองแสงไหลขึ้นเรื่อยไปไม่มีเวลาเหลือให้เซี่ยวเฉินคิดมากนัก
” ข้าจะเสียวทุกอย่าง!”
เซี่ยวเฉินได้ตัดสินใจ เรือสงครามสีเงินลอยออกมาจากตาขวาของเขาและขยายใหญ่ขึ้นเซี่ยวเฉินกดเท้าลงที่พื้นเบาๆ และดีดตัวขึ้นไปบนเรือเขาเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วตรงไปที่ต้ นดาวเรืองแสงไฟหล
” คาถาสละชีพ!”
“ปู! ปู! ปู!” รูปสลักทั้งห้าขยายใหญ่ขึ้น เมื่อพวกมันลงถึงพื้น, พวกมันมีขนาดเท่ากับลิงน้ําแข็งสัตว์อสูรวิญญาณระดับ 5
นี่เป็นครั้งแรกที่เซียวเฉินควบคุมสัตว์อสูรวิญาณพร้อมกันห้าตัวเมื่อสัตว์อสูรวิญญาณก่อตัวขึ้น,เขารู้สึกถึงพลังปราณในร่างของเขาหายไปหนึ่งในสี่เขารู้สึกพล่ามัวและวิ่ง เวียนไปชั่วครู่
“ดูเหมือนว่าก่อนที่ทักษะอัสนีม่วงศักดิ์สิทธิ์จะยกระดับนสู่ชั้นที่สี่มันจะเป็นการยากที่จะควบคุมสัตว์อสูรวิญญาณห้าตัวพร้อมกัน” เซี่ยวเฉินกล่าวพร้อมกับสงบใจตนเอง
ไม่มีเวลาให้คิดแล้วเลิงน้ําแข็งห้าตัวไม่สามารถยื้อพญางูแดงไว้ได้นานเซี่ยวเฉินกระโดดจากหัวเรือ,ตรงไปที่ต้นดาวเรืองแสงไหลที่อยู่บนพื้นอย่างรวดเร็ว
“ฟู ฟู!” สายลมหวีดร้องอยู่ข้างหูของเขาขณะที่เขาคิดกับตัวเองอย่างต่อเนื่อง,เร็วอีก! เร็วอีก! เคลื่อนที่ไปให้เร็วขึ้นอีก!
เซี่ยวเฉินไม่เคยคิดว่าการร่วงลงพื้นจะใช้เวลานานถึงเพียง
ทันใดนั้นเองเลิงน้ําแข็งตัวหนึ่งถูกพญางแดงก ลืนลงท้องไป“ซวบ! ซวบ!” พญางูแดงแกว่งหางของมันพลังมหาศาลที่หางของมันทุบลิงน้ําแข็งสองตัวกลายเป็นเศษเนื้อ
อีกสองวินาทีข้าจะลงถึงพื้น,เซี่ยวเฉินครุ่นคิดอย่างเป็นกังวลหากเขาไม่สามารถลงถึงพื้นได้ก่อนที่ลิงน้ําแข็งทั้งหมดจะตายลง,เขาจะกลายเป็นเป้าเคลื่อนไหวเขาไม่สามา รถทําอะไรได้กลางอากาศ
สัตว์อสูรวิญญาณระดับ 5 ไม่มีค่าอะไรต่อหน้าพญางูแดงถึงแม้ว่ามันจะบาดเจ็บสาหัส,มันสามารถสังหารลิงน้ําแข็งได้ภายในครั้งเดียว
สถานการณ์ปัจจุบันอันตรายเป็นอย่างยิ่ง ในจังหวะนั้น,เซี่ยวเฉินทําประทับไออย่างต่อเนื่องเขาร้องคํารามเสียงดัง “ลิงน้ําแข็งระเบิด!”
“บูม! บูม!”
ลิงน้ําแข็งระดับ 5 สองตัวดูดซับพลังงานจิตวิญญาณธาตุน้ําแข็งอย่างเมามัน ประกายแสงเย็นปรากฏขึ้นในอากาศทันที่ที่เซียวเฉินพูดจบ
“ปะ ปะ ปะ!” มีเสียงดังกรุบๆสองเสียง,เหมือนกับเสียงน้ําแข็งแตกอุณหภูมิโดยรอบลดลงไปสองร้อยองศาลิงน้ําแข็งทั้งสองกลายเป็นจุดแสงเย็น,ปกคลุมพื้นดินให้เป็นชั้นน้ําแข็ง
ร่างอันใหญ่โตของพญางูแดงปกคลุมด้วยฉีเยือกแข็งในทันที่ร่างของมันถูกแปรสภาพไปเป็นภูเขาน้ําแข็ง,ไม่อาจขยับเขยื้อน
ดาวเรืองแสงไหลส่องแสงออกมาราวกับทองคําขณะที่เขาเข้าไปใกล้,กลิ่นหอมรุนแรงก็จู่โจมจมูกของเขามันทําให้เซี่ยวเฉินสดชื่น:มันทําให้จิตใจที่เป็นกังวลของเซี่ยวเฉินรู้สึกดีขึ้นมาก
เมื่อจะลงมือ,ก็ต้องเล่นให้ใหญ่ เมื่อเซี่ยวเฉินยืนอยู่ตรงหน้าของดาวเรืองแสงใหล,ความทะเยอทะยานก่อตัวดอกดาวเรืองแสงไหลหนึ่งดอกไม่ได้สําคัญ เป็นเช่นไรหากว่าเขาจะถอนต้นดาวเรืองแสงไหลไปทั้งต้น? ทําเช่นนี้การเสี่ยว ชีวิตของเขาถึงจะได้คุ้มค่า
เซี่ยวเฉินหยิบกระบี่เงาจันทร์ออกมาจากแหวนห้วงจักรวาลและตัดต้นดาวเรืองแสงไหล นี่เป็นสมบัติธรรมชาติระดับอมตะตราบใดที่มันไม่ได้ถูกถอนรากออกไป,มันก็สามารถงอกขึ้นมาใหม่ได้อีกครั้ง
แสงเรืองของดอกดาวเรืองแสงไหลจางหายไปเซี่ยวเฉินรีบเก็บมันและกระบี่เงาจันทร์ลงในแหวนห้วงจักรวาล
“ปะ ปะ ปะ”
น้ําแข็งที่ผนึกพญางูแดงไว้เอาเริ่มแตกหักเซี่ยวเฉินหันหัวของเขากลับไปและสายลมรุนแรงพัดมาทําให้เขาตัวเซ,เสื้อผ้าหน้าผมของเขาปลิวไหว
สัตว์อสูรวิญญาณศักดิ์สิทธิ์,ฉีมังกรของมังกรฟ้า,จุดปราณเฟิงหยาน,เหลากง,ต้าหลิง,เน่ยกวน…จงเปิดออก!
เซี่ยวเฉินสามารถสัมผัสได้ถึงกระแสพลังที่อันตราย;เขาไม่มีเวลาให้ครุ่นคิดมากนัก เขาต้อนรับสายลมที่รุนแรงพร้อมร้องตะโกนขึ้นจุดลมปราณหกจุดที่แขนขวาของเขาทันใด นั้นก็เปิดขึ้น
เปลวแสงสีฟ้าหกเส้นไหลออกมาและก่อตัวเป็นมังกรฟ้า,หมุนวนรอบแขนของเซียวเฉิน ความรู้สึกของการมีพลังอันไร้ขอบเขตเติมเต็มเขาอีกครั้งทั่วทั้งแขนขวาของ เขารู้สึกราวกับกําลังจะระเบิด
“ปัง!”
มังกรฟ้าไม่ได้บินออกไป กลับกัน,มันปะทะเข้ากับหางงูที่ลอยมาทางเขาส่งพลังออกมาขนาดใหญ่เฉีและโลหิตของเซี่ยวเฉินพลุ่งพล่านพร้อมกับเขาบินขึ้นไปบนท้องฟ้า
นั่นมันเทียบเท่าได้กับการจู่โจมเต็มกําลังของระดับขอบเขตุกษัตริย์ยุทธขั้นสูงสุด เขาถูกซัดลอยบินไปเซี่ยวเฉินรู้สึกว่า เขาโชคดีมากเขากระอักเลือดออกมาเต็มปากและจากนั้นเขาก็สงบเลือดและพลังฉีของเขาลง
“ซวบ!” เพียงเซี่ยวเฉินนึกคิด, เรือสงครามสีเงินก็ลอยวูบเข้ามาอย่างรวดเร็ว รับตัวของเซี่ยวเฉินเอาไว้เซี่ยวเฉินยืนอยู่ที่หัวของเรือ
ก่อนที่เซี่ยวเฉินจะได้สูดหายใจ ก็มีสายลมกรรโชกแรงเข้ามาอีกหางของพญางูแดงฟาดเข้ามา,รวดเร็วยิ่งกว่าเดิมมันซัดเข้าที่เรือสงครามสีเงินในทันที
พลังมหาศาลโยนเซี่ยวเฉินลงจากเรือในทันทีเขาราวกับกระสอบทรายลอยในอากาศ,หมุนวนไปอย่างต่อเนื่องเขาได้ทางต่อต้าน
“ปะ ปะ ปะ…”
เรือสงครามสีเงินเริ่มแตกร้าวอย่างต่อเนื่อง ผ่านไปครู่หนึ่งเรือสงครามก็ได้แตกออกและกลายเป็นจุดแสงสีเงินพร้อมกับลอยกลับเข้าไปที่ตาขวาของเซี่ยวเฉิน
การโจมตีของพญางูแดงนั้นสามารถทําลายสมบัติลับของเซียวเฉินได้
เซี่ยวเฉินไม่มีเวลาให้ไปครุ่นคิด หลังจากที่เขาลงถึงพื้น,งูตัวยักษ์ทุบหางลงมาที่พื้นอย่างต่อเนื่องมันเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าฟัน,ไม่ปล่อยให้เซี่ยวเฉินได้มีเวลาพักหายใจ
เซี่ยวเฉินวิ่งไปข้างหน้าอย่างไม่คิดชีวิต:เขาเคลื่อนไปหลายเมตรในพริบตา ศักยภาพร่างกายของเขาถูกรีดออกมาอย่างสมบูรณ์
คลื่นกระแทกลอยมาจากข้างหลังของเขาอย่างต่อเนื่องมีหลายครั้งที่หางงูลอยลงมาที่หัวของเขาแต่เขาก็หลบรอดไปได้อย่างหวุดหวิด
ในจังหวะนี้ เซี่ยวเฉินหลงลืมทักษะเคลื่อนไหวทั้งหมด,ทักปะยุทธ,หรือแม้กระทั่งพลังปราณ
ไม่มีเวลาแม้แต่จะให้เซี่ยวเฉินหมุนเวียนพลังปราณเขาทําได้เพียงพึ่งพาวิธีดั้งเดิมที่สุด,พลังร่างกายของเขา,สับตีนแตกไม่คิดชีวิต
หางอันใหญ่โตยังไล่กวดเขาตามติด คลื่นกระแทกพลั่งพล่านปะทะเข้าที่หลังของเขาเกือบจะกระแทกเขาลอยไปข้างหน้าหลายครั้งเซี่ยวเฉินหลบเลี่ยงได้อย่างหวุด หวิดอีกครั้ง
ไม่มีทางไม่มีเวลาแม้แต่จะให้ข้าหมุนเวียนพลังปราณข้าจะทําเช่นไร? เซียวเฉินตื่นตระหนกพร้อมกับครุ่นคิด
แต่เดิมเซี่ยวเฉินคิดว่าหลังจากที่เขาใช้ออกทักษะมังกรฟ้าเมฆาทะยาน,เขาจะสามารถหลบหนีไปได้อย่างง่ายดาย อย่างไรก็ตาม,สถานการณ์ในตอนนี้ไม่ให้เวลามากพอที่เขาจะหมุนเวียนพลังปราณ
“ข้าวิ่งต่อไปเช่นนี้เรื่อยๆไม่ได้ ข้าต้องหาโอกาศพักหายใจมิฉะนั้น,มันจะไล่ตามข้าไปจนตาย”
แล้วข้าจะหาโอกาสได้เช่นไร? เห็นชัดว่าพญางูแดงอยู่ในสถานะบ้าคลั่ง เขาได้ใช้ฉีมังกรไปแล้วครั้งหนึ่งเขาไม่สามารถใช้มันออกมาได้ในช่วงเวลาอันสั้น หากเขาพึ่งพากําลังกายของเขาไม่มีทางที่จะเผชิญหน้ากับมันได้
ขณะที่เซี่ยวเฉินพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เขาพยายามนึกถึงวิธีการตอบโต้ เนื่องจากเขาไม่อาจเผชิญหน้ากับมันได้เขาอยากจะหาทางเปฯไปได้ที่จะยืมพลังของคู่ต่อสู้ในการหลบหนี
หลังจากนั้นเขาก็จะใช้ออกทักษะมังกรฟ้าเมฆาทะยาน,เก้าร่างมังกรสัญจรและหลบหนีจากพญาวแดงไปได้
ยืมพลังของคู่ต่อสู้เพื่อเพิ่มการเคลื่อนไหวของเขา…เซี่ยวเฉินไม่เคยทําเช่นนี้มาก่อน เขาสามารถทําได้เพียงพึ่งพาความสามารถในการปรับตัวของเขาและมองหาจังหวะที่เห มาะสมเพื่อที่จะสําเร็จในการยืมพลังของคู่ต่อสู้,จังหวะเป็ นสิ่งสําคัญ หากเขากะจังหวะผิด,พญางูแดงจะต้องทุบเขาจนตาย
หลังจากที่หลบเลี่ยงการโจมตีของพญาวูแดงมาหลายครั้ง,เซี่ยวเฉินก็สังเกตทิศทางของลมอย่างละเอียด,คํานวณเวลาที่หางงูจะฟาดลงพื้น
“ยิ้ม.” หางอันใหญ่โตฟาดลงมาอีกครั้งทําให้พื้นสั่นสะเทือนจากนั้น,มันก็ดึงกลับอย่างรวดเร็ว
ร่างส่วนบนของพญางูแดงยืนขึ้นดวงตาของมันเป็นประกายเยือกเย็น ลิ้นสีเลือดของมันแล่บออกมาอย่างต่อเนื่องขณะที่มันมองดูเซี่ยวเฉินที่หลบได้อีกครั้ง
พญางูแดงร้องออกมาอย่างโกรธจัด มันบิดตัวและหางของมันก็สร้างสายลมดุร้ายและฟาดลงมาอย่าง
เซี่ยวเฉินรู้สึกได้ถึงทิศทางของสายลม จังหวะนี้แหละ!เขาหมุนตัวอย่างไม่ลังเลและเบี้ยงร่างกายไปด้านข้างขณะที่หางงูฟาดลลงพื้น,เขาซัดฝ่ามือใส่ด้านข้างของหาง
เซี่ยวเฉินไม่ได้ใส่พลังลงไปมากนักในทันทีที่เขาสัมผัสเข้ากับหางของมัน,มือของเขาเลื่อนลงไปด้านล่างของหาง
ร่างของเซี่ยวเฉินลอยบินไปทางด้านขวาเขารู้สึกเป็นสุข:เขาทําสําเร็จ มันจะมีพลังเล็กน้อยที่ไม่ใดสลายไป,แต่ มันก็ยังน่ากลัว
อย่างไรก็ตาม มันยังอยู่ในระดับที่เขาอดทนรับได้เซี่ยว เฉินยิ้มพร้อมกับคว้าโอกาสนี้เอาไว้เขาใช้ออกทักษะมังกรฟ้าเมษาทะยานที่รดะบสูงสุดในทันที ต่อด้วยเก้าร่างมังกรสัญจร
ทันใดนั้น,ภาพเก้าร่างของเขาปรากฏขึ้นในอากาศเมื่อภาพร่างทั้งเก้าผสานกลับเข้าด้วยกัน,เซี่ยวเฉินก็หนีไปไกลแล้ว
“ปะ ปะ!”
เมื่อหญางแดงเห็นเซี่ยวเฉินหลบหนีออกไปต่อหน้าต่อตาของมัน,หางอันใหญ่โตของมันก็ทุบลงที่พื้นอย่างรุนแรง ร่างของมันทะยานขึ้นไปในอากาศ มันไม่ได้เชื่องช้าลงเลยแม้แต่นยอ
เซี่ยวเฉินหันกลับไปมองก็เห็นปากขนาดมหึมาอยู่เหนีอหัวของเขา ลิ้นแฉกสีแดงเปล่งประกายด้วยแสงเย็น เป็นถ้ํามืดมิดที่ดูเหมือนกําลังจะกลืนเซี่ยวเฉินลงไปในอีกวินาทีต่อมา
รอยยิ้มบางเบาปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเซี่ยวเฉินขณะที่เขาหยุดเท้าลง แทนที่จะตื่นกลัวเขากลับเป็นสุข หลังจากที่ไล่ทุบข้ามานานเจ้าก็ส่งตัวเองลอยมาให้ข้าจัดการ
“เพลิงแท้อัสนีม่วง,ยิง!”
เปลวเพลิงที่รุนแรงเผาไมห้อย่างต่อเนื่องภายในตาขวาของเซี่ยวเฉิน หลังจากนั้นครู่หนึ่ง,มันเปลี่ยนกลายไปเป็นเพลิงมังกร,ยิงออกจากตาขวาของเซียวเฉินไปที่พญางแดง
“บูม!” เพลิงมังกรพุ่งเข้าปากของมันในทันทีพญางูแดงลงไปกลิ้งกับพื้น
เซี่ยวเฉินเลิกสนใจมันและใช้โอกาสนี้พุ่งตรงไปที่ทางออกโลกใต้พิภพแห่งนี้ เขารู้ว่าเปลวเพลิงนี้ไม่สามารถสังหารมัน
หนึ่งชั่วโมงต่อมา เซี่ยวเฉินรู้สึกถึงทางออกโลกใต้พิภพเมื่อเขามาถึงถ้ํามืดสนิท,เขาก็เดินเข้าไปอย่างไม่ลังเล
เมื่อเซี่ยวเฉินเดินเข้าไป เขารู้สึกวิงเวียนเหมือนกับครั้งแรกที่เขาเข้ามาที่นี่ มันราวกับว่าเขาได้ก้าวข้ามไปยังโลกอื่น
เมื่อเขาหันหัวกลับไป,เขามองเห็นฉากที่ไม่น่าเชื่อ ไม่มีอะไรเลยดันหลังของเขา มันเป็นเพียงหลุมดํามืด:ไม่อาจมองเห็นอะไร
เซี่ยวเฉินตกตะลึงอย่างที่สุด:ดวงตาของเขาเปิดกว้างกรามเปิดค้าง เขาพึมพํา “เป็นไปได้อย่างไร? ข้าเพิ่งเดินออกมาจากสถานที่แห่งนั้น มันหายไปได้อย่างไร?”
เซี่ยวเฉินพุ่งไปข้างหน้าอย่างอย่างรีบร้อน;เขาไม่เชื่ อว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่นานนัก เขาก็เดินมาถึงด้านข้างของถ้ํานอกจากฝุ่นดิน,ไม่มีอะไรอยู่
“เป็นไปได้ว่าประสบการณ์ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาจะเป็นของปลอม?” เซียวเฉินลูบหน้าผากของเขา เขากล่าวอย่างงุนงง “ทุกอย่างเป็นเพียงความฝัน?”
เซี่ยวเฉินค่อยๆสงบใจลงหลังจากที่เขาหยิบดาวเรืองแสงไหลออกมาจากแหวนห้วงจักรวาลพลังของเขายังคงเดิมและหินวิญญาณระดับกลางก็ยังอยู่
