“ท่านผู้อาวุโส ผมรอพบท่านมาหลายวันแล้ว แต่ที่นี่มีลูกค้ามากเกินไป ผมต้องละเมิดกฎและตัดสินใจมาที่นี่”
พาโบลค่อนข้างให้เกียรติ
เขาทำได้เพียงถือว่าซูผิงเป็นผู้ฝึกสอนระดับเทพปรมาจารย์เนื่องจากเขาบอกว่าเขาเป็นผู้ฝึกสอนเพียงคนเดียวในร้าน
เขามาถึงตั้งแต่หลายวันก่อนและรอตั้งแต่นั้นมาเพื่อแสดงความเคารพและความสุภาพ
อย่างไรก็ตามเขาใช้เวลานานเกินไปในการมาเยี่ยมซูผิง และเขาอาจจะต้องรออีกเป็นเดือนกว่าจะได้เจอเขา
“คุณมาเพื่อให้การตรัสรู้แก่ผมเหรอ” ซูผิงถาม
เขามองไปยังคิวที่ไม่มีที่สิ้นสุดด้านนอกร้าน
เขาไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีลูกค้าอีกต่อไป ความกังวลเดียวของเขาคือจำนวนที่รับได้ต่อวัน
ยิ่งเขาฝึกอสูรได้เร็วเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งทำเงินได้มากขึ้นเท่านั้น
“ท่านให้เกียรติผมเกินไป ผมไม่มีอะไรที่จะสามารถให้การตรัสรู้แก่ท่านได้ อันที่จริงผมมาที่นี่เพื่อขอคำแนะนำจากท่าน ผมจะเป็นหนี้ท่านตลอดไปหากท่านสามารถให้คำแนะนำบางอย่างแก่ผมเมื่อท่านว่าง” พาโบลกล่าวด้วยความเคารพและก้มหน้าลง
แสงสีเงินส่องประกายบนฝ่ามือของเขาในขณะที่เขาพูด และม้วนคัมภีร์ก็ปรากฏขึ้น
เขามอบม้วนคัมภีร์ให้ซูผิงและกล่าวว่า “นี่เป็นเทคนิคการฝึกโบราณที่ผมได้มาจากสมบัติโบราณ แต่ยังไม่สมบูรณ์ อาจเป็นประโยชน์กับท่าน”
ซูผิงเลิกคิ้วขึ้น เทคนิคการฝึกโบราณ?
เขาเริ่มสนใจขึ้นมาบ้างและเปิดม้วน
คำโบราณที่ไม่รู้จักปรากฏบนม้วนคัมภีร์ แต่บางคำก็เขียนด้วยภาษาของทวยเทพ
“ชีวิต…” เขาพึมพำกับตัวเอง นั่นเป็นคำเดียวที่ซูผิงรู้
“ผมไม่คิดว่ามีอะไรที่จะสอนคุณได้ บางทีผมอาจจะสื่อสารกับคุณถ้าคุณพบส่วนที่เหลือของเทคนิคนี้”ซูผิงกล่าวกับพาโบลหลังจากพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง
ตาของพาโบลเป็นประกาย แต่ในไม่ช้าใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มขมขื่น เขาตอบว่า “ท่านผู้อาวุโส ผมตามหาม้วนคัมภีร์ที่เหลือมาหลายสิบปีแล้ว แต่ก็ไม่เป็นผล เป็นอย่างอื่นได้ไหมครับ?”
“คุณค้นหามาหลายสิบปีแล้วไม่พบอะไรเลยหรอ? คุณกำลังให้สิ่งที่ไร้ประโยชน์กับผมอย่างงั้นหรอ?”ซูผิงกล่าวพลางหรี่ตาลง
พาโบลเปลี่ยนท่าทางและพูดว่า “ผมไม่กล้าหรอกครับ ท่านอย่าเพิ่งเข้าใจผิด ผมแค่คิดว่าท่านอาจจะสามารถหาชิ้นส่วนอื่นๆ ของม้วนคัมภีร์จากคนรู้จักของท่านได้ ผมไม่คิดว่าท่านจะสนใจอย่างอื่นที่ผมมี…”
ซูผิงเป็นมิตรมากขึ้นหลังจากได้เห็นการแสดงออกที่จริงใจของเขา เขากล่าวว่า “ได้ ทำบางอย่างให้ผมถ้าคุณไม่พบเทคนิคที่เหลือ แล้วผมจะพิจารณา”
“ได้ทุกอย่างเลยครับ” พาโบลค่อนข้างกังวล
“อย่างแรกผมมีศิษย์อยู่คนนึง ช่วยผมดูแลเธอและสอนเทคนิคการฝึกฝนให้เธอ คุณต้องเปลี่ยนเธอให้กลายเป็นผู้ฝึกสอนอย่างคุณโดยเร็วที่สุด” ซูผิงกล่าว
พาโบลตะลึงงัน “เอ่อ…”
“แน่นอน มันขึ้นอยู่กับเธอว่าเธอจะเติบโตเป็นผู้ฝึกสอนได้หรือไม่ แต่ผมจะตรวจสอบว่าคุณได้สอนเธอตามหน้าที่หรือเปล่า” ซูผิงกล่าว
พาโบลตระหนักดีว่าเกิดอะไรขึ้นและพูดอย่างรวดเร็วว่า “ผมจะสอนเธอและปฏิบัติต่อเธอเหมือนเป็นศิษย์ของผมเองอย่างแน่นอน!”
“เอาล่ะ อย่างที่สองเกี่ยวกับผลแห่งการหลุดพ้น” ซูผิงกล่าว “คุณเป็นผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ที่ทำงานให้ตระกูลไรอันใช่ไหม? การแข่งขันอสูรที่จัดขึ้นที่รีอานั้นจัดโดยตระกูลไรอัน และพวกเขายังมอบรางวัลให้อีกด้วย ในฐานะผู้ฝึกสอนหลักของตระกูล คุณมีผลแห่งการหลุดพ้นบ้างไหม?”
สีหน้าของพาโบลเปลี่ยนไป ไม่คิดว่าซูผิงจะรู้ภูมิหลังของเขาแล้ว เขาพูดอย่างรวดเร็วว่า “ต้นผลแห่งการหลุดพ้นเป็นของตระกูลไรอันและมีผลผลิตจำกัด ผมก็ไม่ได้รับมามากมายเช่นกัน”
”คุณมีเท่าไหร่?”
“สะ สี่ลูก”
“ให้พวกมันกับผม”
“…”
พาโบลพูดไม่ออก เขารู้สึกเหมือนจะร้องไห้
เป็นเรื่องที่ค่อนข้างอุกอาจที่ขอผลแห่งการหลุดพ้นในการพบกันครั้งแรก
ผลไม้เหล่านั้นมีค่ามากจนแม้แต่เจ้าดวงดาวก็มีไม่พอ พวกมันมักจะหายากในสหพันธ์
“เอ่อ…” พาโบลกัดฟันพูด “ผมได้สะสมผลแห่งการหลุดพ้นเหล่านี้มาหลายปีแล้ว แผนของผมคือการใช้สองลูกกับอสูรของผม ถ้าท่านต้องการ ผมสามารถเสนอให้ได้เพียงสองลูกอย่างเท่านั้น!”
ซูผิงจ้องมองเขาครู่หนึ่งและพยักหน้า “ไม่มีปัญหา”
พาโบลโล่งใจ เขาจะเลิกสร้างสัมพันธ์กับสหายคนนี้จริงๆ ถ้าเขาขอผลไม้เพิ่ม
แม้การตรัสรู้ของผู้ฝึกสอนระดับเทพปรมาจารย์นั้นมีค่า แต่ผลแห่งการหลุดพ้นสองผลก็มีค่าเช่นกัน เขาจะหันไปหาผู้ฝึกสอนระดับเทพปรมาจารย์คนอื่น ๆ ถ้าซูผิงขอเพิ่ม
“ผู้อาวุโส ท่านมีความต้องการอื่นใดอีกหรือไม่” พาโบลถามอย่างระมัดระวัง กลัวว่าซูผิงจะขออะไรอีก
ซูผิงตอบว่า “แค่นั้น ให้ผลแห่งการหลุดพ้นแก่ผม”
ริมฝีปากของพาโบลกระตุก แม้ว่าซูผิงจะไม่ขออะไรอีก แต่เขาก็กลัวว่าอีกฝ่ายจะกลับคำหลังจากรับไป
หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน พาโบลก็กัดฟันและหยิบผลแห่งการหลุดพ้นสองลูกออกจากอุปกรณ์จัดเก็บของเขา “ผู้อาวุโส พวกมันอยู่นี่แล้ว”
มีกล่องสองกล่องปิดผนึกไว้ ไม่สามารถบอกได้ว่ามีอะไรอยู่ข้างใน
อย่างไรก็ตามผนึกที่ปกป้องกล่องนั้นเป็นทองคำเข้มและดูหรูหรามาก
ดวงตาของซูผิงเป็นประกาย เขารับกล่องและฉีกผนึกออก
มีกลิ่นรุนแรงลอยออกมา เขารู้สึกสบายตัวมากเมื่อสูดหายใจเข้าไป แม้แต่หัวของเขาก็รู้สึกโล่งขึ้นมาก
โลกเบื้องหน้าเขาก็สว่างขึ้นเช่นกัน.ไอลีนโนเวล.
เขาสามารถคิดได้เร็วกว่าเมื่อก่อนมาก
พวกมันคือผลแห่งการหลุดพ้นอย่างแท้จริง!
ซูผิงมองสิ่งที่อยู่ในกล่องแล้วปิดภายใน 0.1 วินาที ถึงกระนั้น อากาศที่กระจายตัวก็ทำให้รอบๆตัวเขามีกลิ่นหอมมากขึ้น
เขาได้ค้นหาข้อมูลของผลแห่งการหลุดพ้นทางอินเทอร์เน็ต กล่องนี่บรรจุผลไม้ของแท้
ซูผิงไม่ได้ตรวจสอบกล่องที่สอง เขารีบเก็บอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตามกลิ่นหอมที่กระจายไปทั่วนั้นสร้างความประหลาดใจให้กับผู้ที่รอต่อแถวอยู่ ทุกคนที่ได้กลิ่นจะรู้สึกสบายใจและกระบวนการคิดก็เร็วขึ้นมาก
พาโบลและซูผิงกำลังสื่อสารกันทางกระแสจิต ดังนั้นไม่มีใครรู้ว่ากล่องที่อยู่ในมือของซูผิงคือผลแห่งการหลุดพ้นซึ่งเป็นสมบัติล้ำค่าของรีอา
เมื่อเห็นว่าซูผิงรับของขวัญแล้ว พาโบลจึงถามอย่างระมัดระวัง “ผู้อาวุโส เรื่องการสอนของคุณ…”
ซูผิงยิ้มและพูดว่า “ช่วยผมดูแลศิษย์ของผมก่อน ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนเกินไปเกี่ยวกับเรื่องของเรา ผมจะไม่กลับคำ”
พาโบลโล่งใจอย่างมากที่ได้ยินอย่างนั้น เขาเชื่อว่าผู้ฝึกสอนปรมาจารย์จะไม่พยายามดูหมิ่นตัวเองโดยการไม่ทำตามคำสัญญาของเขา
เขารู้สึกมั่นใจเมื่อไตร่ตรองเรื่องนี้
เป็นที่เข้าใจได้เช่นกันว่าซูผิงจะไม่สอนเขาเกี่ยวกับประสบการณ์และความรู้ของเทพปรมาจารย์ในทันที ท้ายที่สุดแล้วมันไม่สมจริงเลยที่จะสอนทุกอย่างกับคนที่เพิ่งรู้จักกัน
“ผู้อาวุโส โทรหาผมถ้าท่านต้องการอะไร ตอนนี้ผมอาศัยอยู่ที่เมืองวอฟเฟ็ต และพร้อมให้บริการท่านทุกเมื่อ” พาโบลกล่าวอย่างสุภาพ
ซูผิงพยักหน้าและถามว่า “ตระกูลไรอันไม่ว่าอะไรหรอที่คุณมาหาผม?”
พาโบลตอบอย่างรวดเร็วว่า “ผู้อาวุโส ตระกูลไรอันและผมเป็นแค่หุ้นส่วนกัน เราเป็นอิสระจากกัน ผมจะไม่เข้าไปพัวพันกับความขัดแย้งระหว่างท่านกับตระกูลไรอัน”
ซูผิงตระหนักว่าอะไรเป็นอะไรและหัวเราะ “ผมก็แค่ถาม ไม่มีความขัดแย้งระหว่างผมกับตระกูลไรอัน พวกเขาขอโทษผมแล้ว”
เมื่อนึกถึงสิ่งที่ซูผิงทำ พาโบลทำได้เพียงยิ้มในใจ
ตระกูลไรอันยอมแพ้แม้ว่าการ์แลนด์จะถูกคุมขัง
”ใช่ ท่านพูดถูก”
“เอาล่ะ ผมจะโทรหาคุณเมื่อศิษย์ของผมกลับมา ผมจะกลับไปทำงานล่ะ”
“ผู้อาวุโส ผมเห็นว่าท่านมีลูกค้าจำนวนมาก ผมอาจช่วยได้ถ้าท่านยุ่งเกินกว่าจะฝึกอสูรของลูกค้าทั้งหมด” พาโบลกล่าวเสริมอย่างรวดเร็ว โดยหวังว่าจะได้ฝึกอสูรร่วมกับซูผิงและได้เห็นความสามารถของเขากับตา
มันจะเป็นโอกาสที่ดีความสัมพันธ์ของพวกเขา
ซูผิงถามว่า “คุณเลี้ยงอสูรเพื่อให้มีไหวพริบระดับ A ในหนึ่งวันได้จริงหรอ?”
“ก็… ผมไม่คิดอย่างนั้น”
ซูผิงส่ายหัวและพูดว่า “ลืมมันไปเถอะ ผมไม่สามารถทำลายชื่อเสียงของร้านผมได้”
“แต่ผมยังสามารถช่วยเป็นผู้ช่วยของคุณได้”
“คุณช่วยอะไรไม่ได้หรอก?” ซูผิงส่ายหัว
พาโบลหมดคำพูดและในที่สุดก็ต้องยอมแพ้
เขาช่วยไม่ได้? เขามีคุณสมบัติมากกว่าการเป็นผู้ช่วย
เขาเชื่อว่าผู้ชายคนนี้ไม่ต้องการให้เขาเห็นการทำงานของเขาต่างหาก
พาโบลไม่ยืนกรานในเรื่องนี้ เขาบอกลาซูผิง จากนั้นหันหลังกลับและจากไป
ชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างๆรู้สึกตกตะลึงอย่างยิ่ง เขาได้เห็นอาจารย์ของเขายืนด้วยความเคารพและนอบน้อมเหมือนกับผู้เยาว์เจอผู้อาวุโส
เป็นความจริงที่มีผู้เชี่ยวชาญที่เก่งกว่าอยู่เสมอ
ทำไมอาจารย์ของฉันจึงเคารพผู้ชายคนนี้? เขาเป็นผู้ฝึกสอนระดับเทพปรมาจารย์หรอ?
ชายวัยกลางคนโค้งคำนับและบอกลาซูผิงก่อนจะจากไปพร้อมกับพาโบล
ซูผิงรับม้วนคัมภีร์มาก่อนที่พวกเขาจะจากไป เขาตั้งใจจะถามโจแอนนาเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาสามารถหาสนามบ่มเพาะอื่น ๆ ได้หากเธอจำคำศัพท์ไม่ได้
…
ซูผิงปิดร้าน จากนั้นเรียกโครงกระดูกน้อยและสุนัขมังกรดำ
มีผลแห่งการหลุดพ้นเพียงแค่สองผล หลังจากเหลือบมองอสูรของเขา ในที่สุดซูผิงก็เลือกสุนัขมังกรดำและโครงกระดูกน้อย
โครงกระดูกน้อยเป็นอสูรหลักของเขา เขาให้ความสำคัญกับการให้อาหารแก่โครงกระดูกน้อยด้วยทรัพยากรหายากทั้งหมดเพื่อให้แน่ใจว่ามันจะแข็งแกร่งที่สุดต่อไป
มังกรเพลิงนรกโจมตีได้ดี และสุนัขมังกรดำสามารถป้องกันได้ดี
เนื่องจากโครงกระดูกน้อยรับหน้าที่โจมตีแล้ว ซูผิงจึงมอบมันให้สุนัขมังกรดำที่ทำหน้าที่ป้องกัน
“ฉันจะให้ผลไม้แก่นายเมื่อฉันได้รับมากขึ้น” เขากล่าวกับมังกรเพลิงนรก มังกรอสนีบาตเกล็ดขาวและอสรพิษม่วง
มังกรเพลิงนรกส่งเสียงคำราม แสดงว่าไม่สนใจ
มังกรเกล็ดขาวมีปฏิกิริยาค่อนข้างสงบ ราวกับว่าไม่เคยหวังว่าจะได้รับผลไม้
แม้ว่าอสรพิษม่วงจะโลภมาก แต่ก็ยอมรับคำอธิบายของซูผิงในท้ายที่สุด
ในไม่ช้ากล่องทั้งสองก็ถูกเปิดออก และผลไม้สองผลก็ปรากฏ ล้อมรอบด้วยพลังวิญญาณสีขาว
ผลไม้ดูเหมือนผลุกขุ่นมัว พลังงานที่ปกคลุมพื้นผิวทำให้พวกมันดูลึกลับมาก
ซูผิงโยนผลไม้ไปที่โครงกระดูกน้อยและสุนัขมังกรดำ พวกมันกลืนกินและย่อยอย่างรวดเร็ว
กลิ่นหอมจากผลไม้ทำให้ซูผิงและอสูรของเขาน้ำลายไหล สมองของพวกมันก็ประมวลผลเร็วขึ้น ดูเหมือนพวกมันจะเข้าใจข้อมูลเชิงลึกมากมาย แต่ก็ยากสำหรับพวกมันที่จะอธิบายความรู้สึกได้
โครงกระดูกน้อยเปลี่ยนแปลงก่อน ไหล่ของมันแตกและกระดูกแหลมสั้นสองอันก็ยื่นออกมา
กระดูกแหลมนั้นค่อนข้างดุดัน ทำให้ดูน่ากลัวยิ่งขึ้นไปอีก
ในอีกด้านหนึ่ง ดวงตาของสุนัขมังกรดำก็เปลี่ยนไปเช่นกัน พลังงานเพิ่มขึ้นในร่างกายเผยให้เห็นพลังงานธาตุบริสุทธิ์
กระแสพลังงานผสานกันราวกับอยู่ในกระบวนการวิวัฒนาการ พลังแห่งกฏแผ่ขยายออกไป
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อากาศของบูม, กฎเทพสายฟ้าและทำลายล้างกำลังหนาแน่นขึ้นเรื่อยๆ
กฏของแข็งที่สุนัขมังกรดำรับรู้ก็ชัดเจนมากขึ้น
ซูผิงมองไปที่โครงกระดูกน้อยและพบว่ามันแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อน การเปลี่ยนแปลงในร่างกายของมันถูกกระตุ้นจากความก้าวหน้าของทักษะ
ซูผิงดูสถานะ
โครงกระดูกน้อยมีความก้าวหน้าอย่างมากในการต่อสู้และการฝึกฝนในซากมิติ นอกเหนือจาก “ความตาย” กฎแห่งความตายที่มันรับรู้แล้ว มันยังเข้าใจกฎสี่ข้อ ซึ่งทำให้มันสามารถกำจัดอสูรมิติระดับดวงดาวขั้นต้นได้อย่างง่ายดาย แม้แต่ตัวที่อยู่ระดับดวงดาวขั้นกลางก็ฆ่ามันได้ยากเช่นกัน
ทักษะสายเลือดของมันได้เปลี่ยนจากเชื้อสายของราชากระดูกเป็น เชื้อสายของปีศาจกระดูก!
แตกต่างแค่คำเดียว แต่ซูผิงสามารถบอกได้ว่าทักษะนั้นพิเศษเพียงใดจากรูปลักษณ์ของโครงกระดูกน้อย
ผลแห่งการหลุดพ้นเกือบจะมีประสิทธิภาพเท่ากับการฝึกฝนมืออาชีพ!
ซูผิงประหลาดใจอย่างมาก
ผลไม้เพิ่มแค่พลังความเข้าใจ แต่ทักษะของผู้กลืนกินสามารถเลื่อนได้สูงขึ้น!
เชื้อสายของราชาปีศาจไม่ใช่ทักษะของราชาโครงกระดูกอีกต่อไป มันเหมือนการกลายพันธุ์
สำหรับสุนัขมังกรดำ ซูผิงสามารถบอกได้อย่างง่ายดายว่ามันเข้าใจกฎอย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้น นอกจากนี้ยังมีธาตุลมที่เปล่งรัศมีของกฎออกมา
ถ้าให้เวลามากกว่านี้ มันก็อาจจะเห็นแจ้งและเข้าใจกฎใหม่!
ถ้ามันสามารถเข้าใจกฎห้าข้อได้ สุนัขมังกรดำก็จะแข็งแกร่งพอๆ กับระดับดวงดาวขั้นกลาง!
ไม่น่าแปลกใจที่ผู้คนจำนวนมากกระตือรือร้นที่จะเข้าร่วมการแข่งขันอสูร ผลแห่งการหลุดพ้นนั้นน่าทึ่งมาก พวกไรอันมีต้นไม้ที่ให้ผลเช่นนี้ ฉันควรจะไปขโมยมันไหม?
ดวงตาของซูผิงเป็นประกาย เขาถูกล่อลวงอย่างแท้จริง
เขาคิดต่อไป และพบว่าเขาไม่มีเหตุผลที่จะโจมตีพวกเขา
พวกเขาได้ชดใช้สำหรับความผิดแล้ว เขาจะโต้กลับหากพวกเขาสร้างปัญหาอีกครั้ง
ฉันจะต้องชนะการแข่งขันอสูรและรับรางวัลมาก่อน จากนั้นฉันสามารถเจรจากับตระกูลไรอันและแลกเงินรางวัลเป็นผลแห่งการหลุดพ้นเพิ่มทีหลัง…
ดวงตาของซูผิงเป็นประกาย
…
ซูผิงอุทิศตนเพื่อการฝึกฝนอีกครั้งหลังจากที่สุนัขมังกรดำและโครงกระดูกน้อยย่อยผลแห่งการหลุดพ้นแล้ว
นอกเหนือจากการฝึกด้วยตัวเองแล้ว ซูผิงขอให้ร่างโคลนของเขาฝึกอสูรกลุ่มอื่นๆ ที่เลือกบริการฝึกทั่วไป
เวลาผ่านไป
อีกวันก็มาถึง
ซูผิงกลับมาจากสนามบ่มเพาะ เขาเปิดทำการในช่วงเช้าและปิดร้านในตอนบ่าย จากนั้นเขาก็ไปที่สำนักงานลงทะเบียนการแข่งขันอสูรของเมืองวอฟเฟ็ตพร้อมกับโครงกระดูกน้อยและมังกรอสนีบาตเกล็ดขาว
